ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ ΗΓΕΤΗΣ 7ον

 π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

 28-3-2016

                                           ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

                         Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΥΠΤΟΣ

                                              ΗΓΕΤΗΣ

                                              Μέρος 7

      

Θα έρθουν οι παρενέργειες της δήθεν ευμάρειας 29-5-2001

     Η ελευθερία του κάθε ανθρώπου μέσα στο σύνολο των κοινωνιών μετατρέπεται σε ελευθερία του εμπορίου και σε «κοινωνικές ελευθερίες», η αγάπη μετατρέπεται σε συμφέρον, η πρόνοια για τον πλησίον σε εκμετάλλευση του πιο αδυνάτου. Πώς να συμφωνήσει με αυτή την διαμορφούμενη

κατάσταση η Εκκλησία;

     Οι ιδεολόγοι της ελεύθερης αγοράς μας λένε: «Η παγκοσμιοποίηση είναι ιστορικώς αναπόφευκτη». Πράγματι, αυτό όμως που δεν είναι επιχείρημα υπέρ της παθητικής αποδοχής των πραγμάτων ή της σιωπής μας. Είναι περίεργο που οι ιδεολόγοι αυτοί ξεχνούν ότι το ιστορικώς αναπόφευκτο το επικαλέστηκαν πρώτοι οι Σοβιετικοί, χωρίς αυτό να υποχρεώσει κανέναν –ούτε βέβαια την ιστορία –να τους κοιτάζει απαθώς. Θα έπρεπε να είναι κοινή πεποίθηση πιά πως οτιδήποτε και να είναι ιστορικώς αναπόφευκτο δεν υποχρεώνει τον άνθρωπο σε παθητική  υποταγή ή σε συναίνεση. Και τούτο διότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο δημιούργημα της ιστορίας, αλλά δημιουργός της επίσης. Άπ’ ό τι οι ιδεολόγοι ίσως συσκολεύονται  να το κατανοήσουν αυτό. Οι Χριστιανοί όμως γνωρίζουν πως η Θεία Πρόνοια δεν καταργεί το αυτεξούσιο.

Δεύτερο επιχείρημά τους είναι ότι η παγκοσμιοποίηση προωθεί την  ελεύθερη αγορά, ενώ οι σκέψεις περιορισμού της ενισχύουν τον κρατισμό. Ας τους βεβαιώσουμε λοιπόν ότι η Εκκλησία δεν έχει λόγους να υπερασπίζει τον κρατισμό και να μάχεται την ελεύθερη οικονομία. Εκείνο που την απασχολεί είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι μέσο αλλά σκοπός. Και εκείνο για το οποίο δεν μπορεί να αδιαφορήσει  είναι η μοίρα του φτωχού, η μοίρα του πάσχοντος ανθρώπου. Η Εκκλησία διδάσκει την προστασία του πάσχοντος και την κοινωνική αλληλεγγύη όχι ως πολιτικό πρόγραμμα, όχι ως μία δέσμη προτάσεων, ούτε καν ως ηθική αξία. Για την Εκκλησία, οι φτωχοί είναι «οι θυρωροί της βασιλείας [του Θεού], οι ανοίγοντας τας θύρας τοις χρηστοίς, και κλέοντες τοις δυσκόλοις και μισανθρώποις». Την ελεύθερη αγορά εξάλλου ενισχύει όχι μόνο η παγκοσμιοποίηση, αλλά και το εμπόριο  όπλων, το εμπόριο ναρκωτικών, το δουλεμπόριο και η  πώληση μικρών παιδιών στους οίκους ανοχής. Την ελεύθερη αγορά ενισχύει και η κατάργηση κάθε ασφάλειας όπως επίσης κάθε σύνταξης. Την ενισχύει η κατάργηση των κρατικών σχολείων και των κρατικών νοσοκομείων. Εντούτοις είμαι βέβαιος ότι και οι πιο ακραίοι  ιδεολόγοι δεν φτάνουν στο σημείο να στηρίξουν όποιοδήποτε μέτρο προωθεί την ελεύθερη αγορά, αδιαφορώντας για το κοινωνικό κόστος.   

     Επειδή ακριβώς θέλω να πιστεύω πως έχουν αυτή τη σωφροσύνη, γι’  αυτό νομίζω ότι θα συμφωνήσουν με την Εκκλησία, η οποία ζητά η παγκοσμιοποίηση να μη μετατραπεί σε οδοστρωτήρα που θα συνθλίψει άνθρωπο, ούτε σε όχημα του οργανωμένου εγκλήματος.

Η παγκοσμιοποίηση  δεν έχει σχέση με την οικουμενικότητα, είναι εμπαιγμός της. Δεν νομίζω πως υπάρχει κανείς ανάμεσά μας που να μην καταλαβαίνει πολύ καλά ότι της επόμενες δεκαετίες το εμπόριο όπλων θα αναπτυχθεί, ότι το εμπόριο εξαρτησιογόνων ουσιών θα γιγαντωθεί. Δεν νομίζω πως αμφιβάλλει κανείς από μάς ότι θα γίνουμε μάρτυρες νέων κυμάτων προσφύγων από τις ίδιες κι από νέες χώρες, που θα σημαίνει βέβαια απίστευτης έκταση ξεριζωμό και ολοκληρωτική καταστροφή των κοινωνιών των φτωχών χωρών. Ο άνθρωπος όσο υπάρχει Ιστορία, αλλά ιδιαιτέρως από τον 18^ο αιώνα και μετά, πειραματίζεται. Επιχειρεί με την με την εφαρμογή διαφόρων πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών συστημάτων να δημιουργήσει πλούτο και ευτυχία στην κοινωνία που ζεί. Κι έχει επιτύχει αρκετά την ανάπτυξη του πλούτου, της τεχνολογίας, της επιστήμης, της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όμως ένα δεν πέτυχε, που όμως είναι το κύριο: να αισθάνεται ο άνθρωπος χαρά, αμεριμνησία και ανασφάλεια στη ζωή του και να λύσει το υπαρξιακό του πρόβλημα. Η εξωστρέφεια, η πλεονεξία, ο καταναλωτισμός, η ευμάρεια έχουν τις παρενέργειές τους. Για δείτε στο μέρος των πλουσίων χωρών του πλανήτη. Οι τρελές αγελάδες, τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα, η ρύπανση του περιβάλλοντος, η μόλυνση ποταμών και θαλασσών θα είναι ορισμένες από τις παρενέργειες. Ό άνθρωπος, είναι προφανές, βρίσκεται σε αδιέξοδο. Δύο είναι σήμερα οι λύσεις. Η μία, να δοκιμάσει πάλι διεξόδους με αντίδοτα, που θα έχουν όμως άλλες παρενέργειες γιατί θα κινούνται και αυτά στο ίδιο λογικοκρατούμενο πλαίσιο. Είναι σαν να βρεί κάποιος μια έξοδο σε έναν λαβύρινθο, που όμως στην περιφέρειά του είναι από παντού κλειστός…..η άλλη είναι να προοδεύει, να εξελίσσεται, να αναπτύσσεται με βάση τις χριστιανικές αρχές και αξίες, τον ηθικό εκείνο νόμο, δηλαδή, που τώρα ο άνθρωπος εν πολλοίς αγνοεί.