Κυριακή της Σαμαρείτιδος 29-5-2016

                      ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ

                    ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

                                π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

     Αγαπητοί φίλοι  ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Γιά την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, το θέμα μας θα είναι,

                    Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ.

      Αν η Σαμαρείτις όχι μόνο γνώρισε την αλήθεια από το στόμα του Χριστού, αλλά και έγινε κήρυκάς της στους διπλανούς της, αυτό ωφείλετο στο γεγονός ότι αξιοποίησε μια πολύτιμη ευκαιρία που της παρουσιάστηκε. Συνάντησε τον Κύριο, κουβέντιασε μαζί Του, άκουσε με προσοχή τις

σώζουσες αλήθειες που της είπε. Είναι πράγματι μεγάλη υπόθεσις η εκμετάλλευσις εκ μέρους μας των ευκαιριών, που μας παρουσιάζει ο Θεός για την σωτηρία μας.

     Συμβαίνει πολλές φορές στη ζωή να αντιπαρερχώμαστε τις  ευκαιρίες που η μακροθυμία του Θεού μας χαρίζει. Πιστεύουμε πως  δεν είναι ανεπανάληπτες οι ευκαιρίες αυτές και πως μας αρκεί να αξιοποιήσουμε την τελευταία. Η σκέψις αυτή μας κάνει να παραμένουμε για πολύ στη δυσάρεστη θέσι, όπου μας έχει φέρει η πτώσις μας.  Γιατί  άνθρωπος μπαίνοντας στη ζωή και αρχίζοντας τον αγώνα του, συνήθως ξεφεύγει μακριά από το Θεό. Οι περιστάσεις του βίου, η τύρβη της ζωής, η έλλειψις ηθικού έρματος, «δεξαμενές, ευστάθεια» η εξωστρέφεια του χαρακτήρος και οι βιοτικές μέριμνες κάνουν πολλές φορές τον άνθρωπο ξένο προς την μεταφυσική πραγματικότητα. Έτσι στις μέρες μας πολλές φορές βλέπουμε ανθρώπους μπλεγμένους στα δίκτυα της καθημερινότητος, μακριά από τον φωτεινό δρόμο που οδηγεί στη σωτήρια διέξοδο από τον φαύλο κύκλο των εχθρών της ψυχής. Στην κατάσταση αυτή κάθε ευκαιρία σωτηρίας είναι έκφρασις της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Αν ο προνοητής Δημιουργός μας δεν μας έστειλε τέτοιες ευκαιρίες, κάτω από πολυποίκιλα σχήματα, δεν θάχαμε καμμία ίσως πιθανότητα για να βρούμε το σωστό δρόμο. Αλλά να. Εκείνος που σταυρώθηκε για την σωτηρία μας, που έβαλε τη σφραγίδα του πάνω στο δημιούργημά του, δεν μπορούσε να αφήση το πλάσμα του να χαθή στους απέραντους δαιδάλους της συμβατικής ζωής. Ποίος, αλήθεια, από μας δεν ένοιωσε στη ζωή του τού Θεού το χέρι να τον καλή στην επιστροφή; Ποίος δεν συνάντησε στο δρόμο του μία φωνή που τον καλούσε σε μετάνοια; Ποίος δεν άκουσε μια προτροπή, να τον τραβάη μακριά από μια πτώσι; Ποίος στο διάβα της ζωής του δεν είδε, με διαφόρους ίσως τρόπους, την σκιά του Θεού να τον παρακολουθή κατά πόδας;  Και ποιός δεν αντελήφθη τη μυστική εκείνη πρόσκληση που ο Θεός απευθύνει στις ανθρώπινες ψυχές, πρόσκληση για αλλαγή πορείας, για νέα ζωή, με αφετηριακές προοπτικές και δοκιμασμένες προϋποθέσεις;

     Ναι. Τέτοιες ευκαιρίες όλοι μας συναντήσαμε στη ζωή μας. Αλλά δεν τις αξιοποιήσαμε. Εκμεταλλευθήκαμε και εκμεταλλευόμαστε κάθε ευκαιρία που αποσκοπεί στην εξυπηρέτησι του υλικού μας εαυτού. Ποτέ δεν χάνουμε τέτοιες ευκαιρίες. Και αν τις χάσουμε θεωρούμε δυστύχημα μεγάλο και απώλειά των. Και από την κατάλληλη αξιοποίησι τέτοιων ευκαιριών κρίνουμε και τον εαυτό μας και τους δίπλα μας. Άλλ’ οι ευκαιρίες αυτές μικρή αξία έχουν. Όσο και αν μας ανεβάζουν ψηλά στην κλίμακα της κοσμικότητος, εν τούτοις είναι περιωρισμένης ακτίνος η εμβέλειά τους.  Ο κόσμος αυτός είναι τόσο μικρός και τόσο λίγος, που και το μεγαλύτερο κέρδος μας μέσα σ’ αυτόν να μην έχει ουσιαστική σημασία για τον άνθρωπο που όλοι μας κρύβουμε στα σωθικά μας.

     Γι’ αυτό ευτυχής είναι εκείνος που, σαν την Σαμαρείτιδα, ξέρει να πιάνεται από τις θεϊκές ευκαιρίες που του παρουσιάζονται  μπροστά του. Εκείνη, πλησιάζοντας στο πηγάδι για να πάρει νερό, βρήκε, χωρίς να το ξέρη, τον Σωτήρα. Και στην συνάντησι αυτή φρόντισε να θεμελιώση τη νέα της ζωή,  μεταβάλλοντάς την  σε μεγαλόπρεπο ηθικό οικοδόμημα, εμπρός στο οποίο υποκλίνονται ευλαβικά οι γενεές των ανθρώπων. Αν άφηνε την ευκαιρία να πάη χαμένη, όπως τόσες άλλες, θα στερούσε τον εαυτόν της από την ικανοποίησι της ευτυχίας, θα έμεινε μακρυά από την πηγή της ζωαρχίας, θα ζούσε τον σκληρό χειμώνα της ψυχής της χωρίς ελπίδα για άνοιξι.  Εάν είναι σπάνιες και ελάχιστες οι ευκαιρίες που παρουσιάζονται και συντελούν στην ανάπτυξι των υλικών μας συμφερόντων, είναι πάμπολλες οι ευκαιρίες που ο Θεός στέλνει για την ψυχική μας προαγωγή. Και όμως αυτές της τόσο συχνές και πολλές ευκαιρίες οι περισσότεροι από μας αφήνουμε να περνάνε αναξιοποίητες. Και η ευθύνη μας γι’ αυτό είναι μεγάλη. Γιατί θα κρατάμε τον εαυτόν μας έξω από τις δυνατότητες πραγματικής και αληθινής προαγωγής. Καθώς είμαστε πλασμένοι για ανώτερα βιώματα, το χάσιμο κάθε ευκαιρίας ψυχικής μας ανόδου, θα είναι για μας ένα ακόμη πλήγμα, στα τόσα που μαστιγώνουν το είναι  μας, και μας γεμίζουν απελπισία.

                                     ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

                          Το κοντάκιον της Σαμαρείτιδος

«πίστει  ελθούσα εν τω φρέατι, η Σαμαρείτις εθεάσατο, το της σοφίας ύδωρ σε, ώ ποτισθείσα δαψιλώς βασιλείαν την άνωθεν εκπληρώσατο, αιωνίως η αοίδιμος».    

Μετάφραση:

Με πίστιν ήλθε εις το φρέαρ του Ιακώβ η Σαμαρείτις γυναίκα. Και τότε είδε Σε, Χριστέ μου, και από τους λόγους Σου εκατάλαβε, ότι Συ είσαι το αθάνατο νερό της θείας σοφίας, με το οποίον αφού εποτίσθη πλουσίως, εκληρονόμησε την άνωθεν αιωνίαν βασιλείαν η αοίδημος. «φημισμένος, ένδοξος»