Γεύση
Παραδείσου
<<Βλέπω την νεολαία σήμερα που κάνει τόσες αταξίες για
να απολαύσει ηδονές, ενώ στην πνευματική ζωή θα απολάμβανε θείες ηδονές σε μεγαλύτερο
βαθμό. Θα έλεγε κανείς, μα καλά, μου λες για τον Παράδεισο κ.λ.π., έ, δεν ξέρουμε αν είναι ή δεν είναι. Μ α σ’ α υ
τ ή τ η ζ ω
ή μ π ο ρ ε ί ν α ζ ε ι κ
α ν ε ί ς έ ν α μ έ ρ ο ς
τ η ς χ α ρ ά ς
τ ο υ Π α ρ α δ ε ί σ ο υ σ ε μ ε γ ά λ ο β α θ μ
ό , όχι ένα λεπτό, δέκα λεπτά, δέκα μέρες κι ένα
χρόνο. Μα συνέχεια, άπ’ εδώ να ζεί, μια αγαλλίαση και να διερωτάται πολλές φορές, αν υπάρχει κάτι καλύτερο
στον Παράδεισο απ’ αυτό το οποίο ζει εδώ. Σήμερα νομίζει η νεολαία ότι απολαμβάνει
κάτι. Μοιάζει πού με τα παιδιά της πείνας
που βρίσκανε αυτά που πετούσανε οι στρατιώτες της κατοχής και τα γλύφανε και νόμιζαν
ότι απολάμβαναν κάτι, ενώ ήταν σάπιο.
π.Α.Σ.
γγγγ
