ΠΡΩΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ

Πρώτα οι Έλληνες

Κυριακή, 22 Μαρτίου 2015 

Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"

Πόσο αποτελεσματικά θα είναι τα μέτρα που εισηγείται η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της «ανθρωπιστικής κρίσης»; Εξαρτάται από την ειλικρίνεια των προθέσεων και την ενάργεια στην κατανόηση της διαμορφούμενης ευρωπαϊκής πραγματικότητας. Πριν λίγες μέρες ο υπουργός

Οικονομικών ψέλλισε το προφανές, ότι δηλαδή για την ευρωπαϊκή κρίση ευθύνεται η αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης. «Σχεδιάστηκε με λάθος τρόπο η Ευρωζώνη», είπε ο κ. Βαρουφάκης.

Δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα εάν σχεδιάστηκε λάθος ή με αυτόν ακριβώς τον σκοπό που επιτυγχάνεται ως σήμερα στο πείραμα της ελληνικής κρίσεως. Μπορούμε όμως βάσιμα να υποστηρίξουμε και το έχουμε ήδη εκφράσει ότι η Ε.Ε. με τον τρόπο που λειτουργεί είναι καταστροφική και για την οικονομία και για την εθνική μας ύπαρξη. Θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να κάνει την χώρα μας από επαίτη συνδημιουργό της νέας ευρωπαϊκής πραγματικότητας; Αμφιβάλλουμε.

Ήδη επιδεικνύει πολύ αργά αντανακλαστικά σε ζητήματα που αποτελούν προνομιακή, θεωρητικά, ατζέντα της Αριστεράς. Η αντιμετώπιση της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης του λαού πρέπει να είναι προτεραιότητα μιας κυβέρνησης που παρουσιάζεται ως φιλολαϊκή. Αντίθετα, οι Εθνικιστές ξεκινώντας από την στέρεη βάση της εθνικής αυτοσυνειδησίας προκρίνουν πραγματικά σοσιαλιστικές πολιτικές που μπορούν –και είναι οι μόνες που μπορούν- να έχουν άμεσο αποτέλεσμα στην καθημερινότητα. Το σύνθημα «Πρώτα οι Έλληνες» εκφράζει την ουσία της λύσης στο εσωτερικό.

Και η νέα κυβέρνηση επιμένει να βλέπει την «κρίση» ως απρόβλεπτη θεομηνία, και όχι ως αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών από τις οποίες στρέφει ένοχα το κεφάλι. Στην Ελλάδα των μνημονίων, των αστέγων και των 7000 αυτοκτονιών, πολιτικοί από όλο το φάσμα του «συνταγματικού τόξου» και το κυβερνών κόμμα, είναι καταθέτες σε τράπεζες του εξωτερικού. Πολιτικοί οι οποίοι απαιτούν από τον ελληνικό λαό λιτότητα, αλλά οι ίδιοι τοποθετούν τα (πολλά) χρήματά τους στο εξωτερικό γιατί φοβούνται την κατάσταση την οποία οι ίδιοι διαμορφώνουν στην Ελλάδα. Με πολιτικούς φοβισμένους από τα ίδια τους τα έργα, ποιο αποτελέσματα μπορεί να περιμένει ο λαός από την νέα διακυβέρνηση;

Επιπλέον, στην Ελλάδα της άγριας φορολογίας και των μισθών-φιλοδωρημάτων, αφήνονται ανενόχλητοι να κερδοσκοπούν επιχειρηματικοί όμιλοι που οφείλουν τουλάχιστον 11 δισεκατομμύρια ευρώ. Κι ως φαίνεται, ούτε ο Σύριζα και οι Ανέλ έχουν το θάρρος να ανοίξουν τις λίστες των μεγαλοκαταθετών που μόνον η κυβέρνηση δείχνει να αγνοεί. Η νέα κυβέρνηση χρησιμοποιώντας το «επαναστατικό» προφίλ που οι κομματικοί αρχηγοί της καλλιέργησαν, πρέπει να βάλει στο τραπέζι τους όρους της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για την Ελλάδα η ενιαία αγορά και η νομισματική ένωση είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της εθνικής μας παραγωγής.

Από την δεκαετία του '80 και μετά, οι Έλληνες εκμαυλίστηκαν. Οι αγρότες έφθασαν να θάβουν τους καρπούς της γης τους –για μας τους Εθνικιστές που σκεφτόμαστε «διαφορετικά», είναι πραγματική ύβρις-, οι ελληνικές βιοτεχνίες έκλεισαν και οι Έλληνες έμποροι εκδιώχθηκαν από τις μεγάλες αλυσίδες του εξωτερικού. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται από τους εταίρους της Ε.Ε. ως παρίας. Ποιος ο λόγος λοιπόν να εξακολουθήσει να προσφέρει γην και ύδωρ προκειμένου να παραμείνει σε έναν συνεταιρισμό όπου δεν αντιμετωπίζεται ισότιμα;

Οι Έλληνες Εθνικιστές έχουμε σαφείς θέσεις υπέρ της εθνικής παραγωγής σε όλους τους τομείς. Θέλουμε κράτος δυναμικό και παραγωγικό και όχι κράτος ελεημοσύνης και φιλανθρωπίας. Πολιτικούς που θα αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους απέναντι στους πολίτες, και δεν θα μεταθέτουν την φροντίδα τους σε τρίτους, όπως η εκκλησία. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Η Ελλάδα δεν είναι κράτος μουλάδων, ούτε μπορεί να αφεθεί έρμαιο των ΜΚΟ των ξένων συμφερόντων και σκοπιμοτήτων.

Το ερώτημα λοιπόν είναι: σε συνέχεια των παλληκαρισμών των ηγεσιών των κυβερνητικών εταίρων, διαθέτει η κυβέρνηση plan B; Είναι έτοιμη να εκδώσει εθνικό νόμισμα και να επανεκκινήσει την ελληνική οικονομία, εάν χρειαστεί;