<,ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. ΔΙΑΧΡΙΝΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.......>>

                    << Άγιον Όρος. Διαχρονική μαρτυρία.......>>

Αποτελεί ομολογιακό κείμενου Ορθόδοξης διαχρονικής ιστορικής μαρτυρίας το έντυπο αυτό κυκλοφόρησαν τελευταία Αγιορείτες πατέρες

Το τεύχος αυτό εκτείνεται σε 128 σελίδες και φέρει τον τίτλο του Αγίου όρους .

Διαχρονική μαρτυρία  στους αγώνες υπέρ της Πίστεως με εξώφυλλο την θαυματουργή εικόνα

της Παναγιάς της Πορταίτισσας  ( Ιερά Μονή Ιβήρων) προστάτιδος και εφόρου του Αγίου όρους και οπισθόφυλλο την άλλη  θαυματουργική εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου <<Αξιόν εστί >> (Πρωτάτου  Αγίου Όρους).

Αποτελείται από εκτενή αποσπάσματα <<όπως και κάποια ακόμη πολύ κατατοπιστικά άρθρα>> των οποίων όπως σημειώνουν οι συντάκτες του <<η σημασία και η σπουαιότητα τα καθιστούν ατασι'ιαστα  και απαρασάλευτα σημεία αναφοράς  της επιχειρηματολογίας και της διεξαγωγής του αγώνος>> γιά τη διατήρηση  ανόθευτου του Ορθόδοξου δόγματος.

Του ομολογιακού αυτού του τόμου προτάσσεται το μαρτύριο των Αγίων Οσιο μαρτύρων που μαρτύρησαν από τους Λατινόφρονες  Στα χρόνια του Αυτοκράτορος Μιχαήλ Η΄του Παλαιλόγου και του Πατριάρχου Ιωάννου ΙΑ' του Βέκκου.

Στη συνέχεια ακολουθεί η διαχρονική ομολογιακή μαρτυρία  του Αγίου Όρους.

Διότι το Άγιον όρος υπήρξε ανέκαθεν η Ακρόπολη της Ορθοδοξίας και ο θεματοφύλακας της Πίστεως . Τα κείμενα που παρατίθενται από τα δρώμενα  των τελευταίων ετών και η αντιπαραβολή  κειμένων Οικουμενιστών  και Αγιορειτών πατέρων μαζί με το πλούσιο και αδιάψευτο φωτογραφικό υλικό είναι καταλυτικά.

    Στο κείμενο που αποκηρύσσονται σαφώς ο Δούρειος Ίππος της Ουνίας και ο αποκαλούμενους <<διάλογος της αγάπης>> , τόνιζεται  ότι ο παπισμός δεν είναι Εκκλησία αλλά αίρεση και υπογραμμίζονται οι όχι οι μικρές διαφορές Ορθοδοξίας και Παπισμού. Επίσης καταδικάζονται σαφώς τα κείμενα του Πόρτο Αλέγκρε (2006)  του Pusan (2013), οι εντελώς απαράδεκτες θεωρίας των κλάδων  της διηρημένης  Εκκλησίας και της ποικιλομορφίας καταδικάζονται οι συμπροσευχές με ετερόδοξους-- παπικούς, προτεστάντες , επισκοπίνες, ιέρειες-- και αλλόθρησκους!

Το κείμενο που λαμβάνει η σταθερή και ορθόδοξοι θέση για τους Αντιχαλκηδονίους  και δεν παραλείπει να καταδικάσει ως εντελώς απαράδεκτα τα όσα έλαβαν χώρα τον παρελθόντα Νοέμβριο μεταξύ του Πάπα και του Οικουμενικού Πατριάρχη.

     Η συντακτική Επιτροπή του ιστορικού αυτού ομολογιακού κειμένου είναι επώνυμοι. Τα ονόματα 122 τον αριθμό προέρχονται από συνοδείες, σκήτες, καθίσματα και από τις ιερές μονές Μεγίστης Λαύρας και Ζωγράφου.

     Είναι ελπιδοφόρο το ότι την έκκληση των Αγιορειτών Πατέρων στο ως άνω κείμενο προς τους ηγουμένους των ιερών μονών του Αγίου Όρους Ακολούθησε επιστολή της Ιεράς Κοινότητος προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τα ανεπίτρεπτα ανοίγματα προς τον Παπισμό και τον Οικουμενισμό στα θέματα της Πίστεως.

Αυτό είναι ένα θετικό βήμα. Ωστόσο το κείμενο της Ιεράς Κοινότητος προς το Οικουμενικού Πατριαρχείο είναι μεν γραμμένο με σεβασμό, όμως ο λαός του Θεού ο υπερασπιστής και φύλακας της Ορθοδοξίας το <<πλήρωμα ιερατικών>> όπως αποκαλεί όλους τους πιστούς ο ιερός Χρυσόστομος (PG 67,204) περίμενε το κείμενο αυτό περισσότερο στιβαρό, ομολογιακού και γενναίο.

    Βεβαίως το επιχείρημα ότι δήθεν οι εν τω  Αγιωνύμω  όρους και γενικά  ο μοναχός έχει ως πρώτο και βασικό έργο την προσευχή είναι σωστό. Αλλά  << ου (=όπου ) Θεός το κινδυνευόμενον και προκείμενον>> κατά τον Μέγα Βασιλείου  << τάλλα περιφρονούντες  προς αυτόν μόνον βλέπομεν>>. Και σήμερα είναι προφανές ότι με τις υποχωρήσεις και τις απαράδεκτες συμπεριφορές ορισμένων ημετέρων επισκόπων Αρχιεπίσκοπων και Πατριαρχών, Αλλά και ιερέων  και λαϊκών στους λεγόμενους διαχριστιανικούς  και διαθρησκευτικούς διαλόγους είναι <<Θεός τον κινδυνευόμενον>> Δηλαδή το δόγμα και το ήθος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο δε λαός του Θεού όσοι μέσα στη σύγχυση και ένα άνευ προηγουμένου σκανδαλισμό. Όλα αυτά δεν δικαιολογούν καμία σιωπή.  

.       

περιοδικό Σωτήρ