Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3-8-2025 === ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Α´ 10 - 17 === ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 14 - 22

 Ε.Ι.Π.Α.Σ.

03-08-2025 † ΚΥΡΙΑΚΗ Ηʹ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. † Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἰσαακίου, Δαλμάτου καὶ Φαύστου τῶν ὁσίων. Θεοκλητοῦς ὁσίας, Σαλώμης τῆς Μυροφόρου, Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσ/νίκῃ. Ἦχος Βαρὺς. Ἑωθινὸν Ηʹ.

---------------------------------------------------------------------------------------------

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος Βαρὺς.

 Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον, ἠνέῳξας τῷ Λῃστῇ τὸν Παράδεισον, τῶν Μυροφόρων τὸν θρῆνον μετέβαλες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις κηρύττειν ἐπέταξας· ὅτι ἀνέστης Χριστὲ ὁ Θεός,

παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Τοῦ Ναοῦ

 

 Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς Ἦχος βαρὺς

 Ἐπὶ τοῦ ὄρους μετεμορφώθης, καὶ ὡς ἐχώρουν οἱ Μαθηταί σου τὴν δόξαν σου, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἐθεάσαντο, ἵνα ὅταν σε ἴδωσι σταυρούμενον, τὸ μὲν πάθος νοήσωσιν ἑκούσιον, τῷ δὲ κόσμῳ κηρύξωσιν, ὅτι σὺ ὑπάρχεις ἀληθῶς, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα.

===============================

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Α´ 10 - 17

¹⁰ Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. ¹¹ ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. ¹² λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. ¹³ μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε; ¹⁴ εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, ¹⁵ ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. ¹⁶ ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. ¹⁷ οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ’ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.

 

                                       ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α' Α´ 10 – 17

                                                     ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

 ¹⁰ Σᾶς παρακαλῶ δέ, ἀδελφοί, διὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ λέγετε ὅλοι τὴν αὐτὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεως καὶ νὰ μὴ ὑπάρχουν μεταξύ σας διαιρέσεις, ἀλλὰ νὰ εἶσθε ἁρμονικὰ ἐνωμένοι μὲ τὰ αὐτὰ ὅλοι σας φρονήματα καὶ μὲ τὰς αὐτὰς γνώμας καὶ ἀποφάσεις. ¹¹ Σᾶς κάνω δὲ τὴν προτροπὴν αὐτήν, διότι ἐπληροφορήθην διὰ σᾶς, ἀδελφοί μου, ἀπὸ τοὺς οἰκιακοὺς τῆς Χλόης, ὅτι ὑπάρχουν μεταξύ σας φιλονεικίαι. ¹² Μὲ αὐτὸ δὲ ποὺ λέγω, ἐννοῶ τοῦτο, ὅτι καθένας ἀπὸ σᾶς λέγει καυχώμενος· Ἐγὼ μὲν εἶμαι τοῦ Παύλου, ἐγὼ δέ, λέγει ὁ ἄλλος, εἶμαι θαυμαστὴς καὶ μαθητὴς τοῦ Ἀπολλώ· καὶ ὁ τρίτος λέγει· ἐγὼ ἀνήκω εἰς τὸν Κηφάν· καὶ ἄλλος πάλιν ἰσχυρίζεται· Ἐγὼ εἶμαι τοῦ Χριστοῦ. Ἔγιναν ἔτσι κόμματα καὶ μερίδες διάφοροι. ¹³ Ἐκομματιάσθη λοιπὸν ὁ Χριστός; Ἀπευθύνομαι εἰς ὅσους λέγουν· ἠμεῖς εἴμεθα τοῦ Παύλου καὶ τοὺς ἐρωτῶ: Μήπως ὁ Παῦλος ἐσταυρώθη διὰ τὴν σωτηρίαν σας; Ἢ μήπως ἐβαπτίσθητε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Παύλου, ὥστε νὰ ἀνήκετε πλέον εἰς αὐτόν; ¹⁴ Σὰν βλέπω τώρα, ποίαν κατάχρησιν κάνετε τοῦ ὀνόματός μου, εὐχαριστῶ τὸν Θεόν, διότι ἐπρονόησε νὰ μὴ βαπτίσω αὐτοπροσώπως κανένα ἀπὸ σᾶς, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Κρίσπον καὶ τὸν Γάϊον. ¹⁵ Ὥστε τώρα δὲν ἠμπορεῖ κανεὶς νὰ εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἰδικόν μου ὄνομα ἐβάπτισα. ¹⁶ Ἐβάπτισα δὲ καὶ τὴν οἰκογένειαν τοῦ Στεφανᾶ. Ἐκτὸς αὐτῶν δὲν γνωρίζω, ἂν ἐβάπτισα κανένα ἄλλον. ¹⁷ Καὶ δὲν ἔκαμα κύριον ἔργον μου τὸ βάπτισμα, διότι ὁ Χριστὸς δὲν μοῦ ἀνέθεσε τὴν διακονίαν τοῦ Ἀποστόλου διὰ νὰ βαπτίζω, πρᾶγμα ποὺ ἠμπορεῖ νὰ κάμῃ καὶ ἕνας ἁπλοῦς λειτουργός. Ἀλλὰ μὲ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς νὰ κηρύττω τὸ εὐαγγέλιον. Καὶ νὰ τὸ κηρύττω ὄχι μὲ ἀνθρωπίνην τέχνην καὶ ἀπατηλὰ ἐπιχειρήματα, ὥστε νὰ παρουσιάζεται ἡ διδασκαλία μου σοφὴ καὶ λαμπρά, διὰ νὰ μὴ χάσῃ τὴν θείαν του δύναμιν τὸ περὶ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ κήρυγμα.

 

============================

 

                ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 14 - 22

¹⁴ Καὶ ἐξελθὼν εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ’ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. ¹⁵ ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. ¹⁶ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. ¹⁷ οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· Οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. ¹⁸ ὁ δὲ εἶπε· Φέρετέ μοι αὐτούς ὧδε. ¹⁹ καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. ²⁰ καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. ²¹ οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. ²² Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.

 

                     ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΙΔ´ 14 - 22

                             ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

¹⁴ Καὶ ὁ Ἰησοῦς, ὅταν ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ ἐρημικὸν καταφύγιόν του, εἶδε πολὺν λαὸν καὶ τοὺς συνεπάθησε πολὺ καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστους των. ¹⁵ Ὅταν δὲ ἐπλησίαζε νὰ βραδυάσῃ, προσῆλθον εἰς αὐτόν οἰ μαθηταί του λέγοντες· Εἶναι ἔρημος ὁ τόπος καὶ ἡ ὤρα πλέον ἐπέρασε. Δῶσε διαταγὴν νὰ διαλυθοῦν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ, διὰ νὰ ὑπάγουν εἰς τὰ χωρία καὶ νὰ ἀγοράσουν διὰ τοὺς ἑαυτούς των τροφάς. ¹⁶ Ὁ Ἰησοῦς ὅμως τοὺς εἶπε δὲν ἔχουν ἀνάγκην νὰ ἀπέλθουν καὶ νὰ ἀγοράσουν τρόφιμα. Δώσατέ τους σεῖς νὰ φάγουν. ¹⁷ Ἀλλ’ ἐκεῖνοι τοῦ εἶπον· Δὲν ἔχομεν ἐδῶ παρὰ πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια. ¹⁸ Ὁ δὲ Κύριος εἶπε· Φέρετέ τά μου ἐδῶ. ¹⁹ Καὶ ἀφοῦ παρεκίνησε τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ νὰ ἑξαπλωθοῦν εἰς τὴν πρασινάδα, ἐπῆρε τὰ πέντε ψωμιὰ καὶ τὰ δύο ψάρια, καί, ἀφοῦ ἐσήκωσε τὰ μάτια του εἰς τὸν οὐρανόν, ηὐχαρίστησε καὶ ἐπεκαλέσθη τὸν Πατέρα του καὶ ἀφοῦ ἔκοψε τὰ ψωμιά, τὰ ἔδωκεν εἰς τοὺς μαθητὰς καὶ οἰ μαθηταὶ εἰς τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ. ²⁰ Καὶ ἔφαγαν ὅλοι καὶ ἐχόρτασαν, καὶ ἐσήκωσαν ὅ,τι ἐπερίσσευσεν ἀπὸ τὰ κομμάτια, δώδεκα κοφίνια γεμᾶτα. ²¹ Ἐκεῖνοι δὲ ποὺ ἔφαγαν ἦσαν περίπου πέντε χιλιάδες ἄνδρες, χωρὶς νὰ συνυπολογίζωνται εἰς τὸν ἀριθμὸν αὐτὸν γυναῖκες καὶ παιδιά. ²² Καὶ ἀμέσως ὁ Ἰησοῦς διὰ νὰ μὴ παρασυρθοῦν οἱ μαθηταί του ἀπὸ τὸν ἐνθουσιασμὸν τοῦ πλήθους, ποὺ ἤθελε νὰ τὸν ἀνακηρύξῃ βασιλέα, ἠνάγκασεν αὐτοὺς νὰ ἔμβουν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ περάσουν προτήτερα ἀπὸ αὐτὸν εἰς τὸ ἀπέναντι μέρος τῆς λίμνης, ἕως ὅτου αὐτὸς διαλύσῃ τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ.

           ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

            1. Προσευχὴ πρὶν ἀπὸ τὸ φαγηγὸ

Ἕνα συγκλονιστικὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς περιγράφει τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα. Ἕνα θαῦμα, τὸ ὁποῖο εἶχε χιλιάδες αὐτόπτες μάρτυρες καὶ ἔχει καταγραφεῖ καὶ ἀπὸ τοὺς τέσσερις ἱεροὺς Εὐαγγελιστές. Σὲ κάποιον ἔρημο τόπο τῆς Γαλιλαίας χιλιάδες κόσμου εἶχαν συγκεντρωθεῖ γιὰ ν’ ἀκούσουν τὸν θεῖο Διδάσκαλο. 5.000 ἦταν μόνο οἱ ἄνδρες. Ἂν προσθέσουμε τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, ἀντιλαμβανόμαστε τὸν ὄγκο τοῦ πλήθους. Ἐπὶ πολλὲς ὧρες ἄκουγαν τὸν Χριστὸ νὰ κηρύσσει. Δὲν ἤθελαν νὰ σταματήσει. Ἡ ὥρα στὸ μεταξὺ περνοῦσε καὶ ἄρχισε νὰ σκοτεινιάζει. Πλησίασαν τότε τὸν Κύριο οἱ Μαθητὲς καὶ Τοῦ πρότειναν νὰ διώξει τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ προλάβουν νὰ βροῦν γιὰ τὴν οἰ­κογένειά τους τροφή. Ἐκεῖνος ἀτάραχα τοὺς ἀπάν­τησε νὰ δώσουν αὐτοὶ φαγητὸ στὸ πλῆθος. Οἱ Μαθητὲς ξαφνιάσθηκαν, διότι εἶχαν μαζί τους μόνο πέντε ψωμιὰ καὶ δύο ψάρια. Ὁ Ἰησοῦς τότε τοὺς ζήτησε νὰ τὰ φέρουν μπροστά Του· καὶ «λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε». Τὰ πῆρε, ἔστρεψε τὸ βλέμμα του στὸν οὐρανὸ καὶ εὐχαρί­στησε τὸν οὐράνιο Πατέρα του ἐπικαλούμενος τὴν εὐλογία του.

Ἡ σκηνὴ αὐτὴ εἶναι διδακτικότατη καὶ γιὰ ἐμᾶς, ποὺ καθημερινὰ καθόμαστε στὸ τραπέζι γιὰ φαγητό. Εἶναι πολὺ σημαντικό, πρὶν ξεκινήσουμε νὰ τρῶμε, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸ φαγητό, νὰ στρέφουμε τὴν καρδιά μας στὸν Κύριο, ν’ ἀπαγγέλλουμε λίγα λόγια προσευχῆς, νὰ ζητοῦμε νὰ εὐλογήσει Ἐκεῖνος τὸ φαγητό μας. Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ εὐλογῶν καὶ τρέφων τὰ σύμπαντα». Εὐλογεῖ καὶ διατρέφει ὅλη τὴν κτίση. Ἐκεῖνος χορηγεῖ καὶ εὐλογεῖ καὶ τὴ δική μας καθημερινὴ τροφή. Κατόπιν νὰ μὴν παραλείπουμε νὰ Τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅλα ὅσα μᾶς παρέχει.

          2. Προτύπωση τῆς θείας Εὐχαριστίας

Ἀφοῦ εὐλόγησε ὁ Κύριος τὶς τροφὲς καὶ τὶς τεμάχισε, κατόπιν «ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις». Ἔδωσε τοὺς ἄρτους στοὺς Μαθητὲς καὶ οἱ Μαθητὲς στὸν λαό, ἐνῶ οἱ τροφὲς ἔμεναν ἀνεξάντλητες. Ἔφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν. Κανένας δὲν ἔμεινε νηστικός!

Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονὸς φανερώνει ἀσφαλῶς τὴ θεϊκὴ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου. Ἐπιπλέον ὅμως ὁ τεμαχισμὸς τῶν ἄρτων καὶ ἡ μετάδοσή τους στοὺς ἀνθρώπους, μὲ τὴ μεσολάβηση τῶν Μαθητῶν, προεικονίζει μὲ ἐκφραστικότατο τρόπο τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, σύμφωνα μὲ τοὺς ἱεροὺς ἑρμηνευτές. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς εἶναι «ὁ ἄρτος ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς» (Ἰω. ϛ΄ 58), ὁ οὐράνιος Ἄρτος. Ἐκεῖνος προσφέρεται στοὺς πιστοὺς μὲ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Ὁ Ἴδιος ἐπιπλέον προσφέρει τὸν Ἑαυτό του· τὸ ἄχραντο Σῶμα του καὶ τὸ τίμιο Αἷμα του. Τὸ δικό του χέρι μᾶς μεταδίδει τὰ τίμια Δῶρα. Ἐκεῖνος εἶναι «ὁ προσφέρων καὶ προσ­φερόμενος καὶ διαδιδόμενος» (εὐχὴ θ. Λειτουργίας)· Αὐτὸς ποὺ προσφέρει καὶ προσ­φέρεται καὶ μεταδίδεται στὴν Ἐκκλησία του διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἱερέων. Ὁ Χριστὸς εἶναι Αὐτὸς ποὺ ἐπιτελεῖ τὸ πνευματικὸ αὐτὸ θαῦμα σὲ κάθε θεία Λειτουργία.

Μὲ τὸ θαῦμα δὲ αὐτὸ χορταίνει πνευματικὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ οὐράνιος Ἄρτος, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, χαρίζει ὄχι κάποιο πρόσκαιρο αἴσθημα κορεσμοῦ, ἀλλὰ μιὰ οὐράνια πλησμονή, μιὰ θεϊκὴ πληρότητα στὴν ψυχὴ τοῦ πιστοῦ. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος, ὁ Ὁποῖος μπορεῖ νὰ καλύψει τὴν πείνα ποὺ ἔχει στὴν ἐποχή μας ὁ ἄνθρωπος, ὁ κορεσμένος ἀπὸ τὴν ὕλη καὶ τὴν ἀφθονία τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν.

               3. Μὲ πνεῦμα οἰκονομίας

Εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικὴ μία λεπτομέρεια, ποὺ ἀναφέρει στὴ συνέχεια ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής: Ἀφοῦ ἔφαγαν ὅλοι καὶ χόρτασαν, «ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις». Μάζεψαν δηλαδὴ ὅσα κομμάτια εἶχαν περισσέψει καὶ γέμισαν μὲ αὐτὰ δώδεκα κοφίνια. Τὴ λεπτομέρεια αὐτὴ τὴν ἀναφέρουν ὅλοι οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστές. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μάλιστα σημειώνει ὅτι ἦταν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου νὰ μαζέψουν τὰ περισσεύματα, «ἵνα μή τι ἀπόληται» (Ἰω. ϛ΄ 12)· γιὰ νὰ μὴν πεταχθεῖ τίποτε ἀπὸ αὐτά.

Κάνει ἀσφαλῶς ἐντύπωση ὅτι ὁ Κύριος, ὁ Ὁποῖος τόσο εὔκολα μὲ ἕνα θαῦμα του μπορεῖ νὰ πολλαπλασιάσει τὶς τροφὲς καὶ νὰ θρέψει μὲ αὐτὲς χιλιάδες ἀνθρώπους, ζητεῖ νὰ μὴν πεταχθεῖ τίποτε ἀπὸ τὰ περισσεύματα. Μᾶς διδάσκει μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ νὰ σεβόμαστε τὸ φαγητὸ καὶ νὰ τὸ ἀντιμετωπίζουμε ὡς δωρεὰ τοῦ Θεοῦ. Οἱ παλαιότεροι, ὅταν κατὰ λάθος ἔπεφτε κάτω τὸ ψωμί, τὸ ἔπαιρναν μὲ εὐλάβεια καὶ τὸ ἀσπάζον­ταν. Ἐμεῖς δυστυχῶς, στὴ σημερινὴ ὑπερκαταναλωτικὴ κοινωνία μας, φθάσαμε στὸ ἄλλο ἄκρο· νὰ σπαταλᾶμε ἀσυλλόγιστα τὰ ὑλικὰ ἀγαθά· κάποτε δὲ καὶ νὰ πετᾶμε τὸ φαγητό, ὅταν περισσέψει ἢ ὅταν δὲν μᾶς ἀρέσει, ἐνῶ ἀρκετοὶ συνάνθρωποί μας ψάχνουν στὰ ἀπορρίμματα γιὰ νὰ βροῦν τὴν καθημερινή τους τροφή!

Εἶναι ἱερὸ τὸ φαγητό. Δῶρο τοῦ Θεοῦ εἶναι. Μὲ πνεῦμα προσευχῆς καὶ οἰκονομί­ας ἂς τὸ διαχειριζόμαστε, δοξάζοντας τὸ ὄ­νομα τοῦ Κυρίου μας, ποὺ μᾶς τὸ χορηγεῖ.