Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20-7-2025 === Ηλιού του προφήτου του Θεσβίτου === ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Ε´ 10 - 20 === ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 1 - 8 ===

 Ε.Ι.Π.Α.Σ.

    20-07-2025 ΣΤ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ \ Μνήμη Ἠλιοὺ προφήτου τοῦ Θεσβίτου. Ἦχος πλ. αʹ.Ἑωθινὸν στ΄.

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α´.

Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι, τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν, ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῶ, καὶ θάνατον ὑπομεῖναι, καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεώτας, ἐν τῇ ἐνδόξω Ἀναστάσει αὐτοῦ.

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἦχος δ' . Ταχὺ προκατάλαβε

 Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας

ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν βρύει ἰάματα.

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ναοῦ

 

 Κοντάκιον Ἦχος β΄

Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε, μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.

===========================

               ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Ε´ 10 - 20

¹⁰ ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου. ¹¹ ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων. ¹² Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑποκρίσιν πέσητε. ¹³ Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω. ¹⁴ ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· ¹⁵ καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. ¹⁶ ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη. ¹⁷ Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· ¹⁸ καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς. ¹⁹ Ἀδελφοί μου, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν, ²⁰ γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.

                                                    ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                    ΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Ε´ 10 - 20

¹⁰ Παρετε, αδελφοί μου, ως παράδειγμα κακοπαθείας, υπομονής και μεγαλοκαρδίας τους προφήτας, οι οποίοι σαν απεσταλμένοι και πρεσβευταί του Θεού ελάλησαν προς τους ανθρώπους εξ ονόματος του Κυρίου. ¹¹ Ιδού, μακαρίζομεν και καλοτυχίζομεν εκείνους, που δεικνύουν υπομονήν. Από την Αγ. Γραφήν έχετε ακούσει και μάθει την υπομονήν του Ιώβ και είδατε το χαρούμενον και ευτυχισμένον τέλος, που έδωσεν εις την δοκιμασίαν του ο Κυριος. Διότι ο Κυριος είναι πολυεύσπλαγχνος και γεμάτος συμπάθειαν και στοργήν. ¹² Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη καταφεύγετε στους όρκους. Μη ορκίζεσθε ούτε στον ουρανόν ούτε εις την γην ούτε κανένα άλλον όρκον. Να λέγετε πάντοτε την αλήθειαν και το “ναι”, που θα πήτε, να είναι αληθινόν και πραγματικόν “ναι” και το “όχι”, να είναι πράγματι “όχι”, δια να μη περιπέσετε εις την κρίσιν και καταδίκην εκ μέρους του Θεού. ¹³ Υπάρχει μεταξύ σας κανείς, που ταλαιπωρείται και θλίβεται; Ας προσεύχεται, ζητών από τον Θεόν παρηγορίαν και λύτρωσιν. Ευρίσκεται κανείς εις κατάστασιν ευθυμίας; Ας ψάλλη, δοξολογών τον Θεόν. ¹⁴ Είναι κανείς μεταξύ σας ασθενής; Ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας και ας προσευχηθούν επάνω από αυτόν και δι' αυτόν προς τον Θεόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον στο όνομα του Κυρίου. ¹⁵ Και η προσευχή αυτή, που θα εμπνέεται από την πίστιν και θα γίνεται με πίστιν, θα θεραπεύση και θα σώση τον άρρωστον από την σωματικήν ασθένειαν, και θα τον σηκώση ο Κυριος από το κρεββάτι της αρρώστιας· και εάν ο ασθενής έχη κάμει αμαρτίας, θα του συγχωρηθον εκ μέρους του Θεού. ¹⁶ Να εξομολογήσθε με ειλικρινή μετάνοιαν και συντριβήν μεταξύ σας τα αμαρτήματά σας και να προσεύχεσθε ο ένας υπέρ του άλλου, δια να θεραπευθήτε και από τας σωματικάς και από τας πνευματικάς ασθενείας. Διότι δέησις, η οποία προσφέρεται με πίστιν πολλήν προς τον Θεόν εκ μέρους του δικαίου, έχει μεγάλην δύναμιν και φέρει θαυμαστά αποτελέσματα. ¹⁷ Ο προφήτης Ηλίας ήτο άνθρωπος όμοιος με ημάς, με την αυτήν ασθενή ανθρωπίνην φύσιν. Και εν τούτοις με θερμήν προσευχήν πίστεως προσηυχήθη, δια να μη βρέξη, και δεν έβρεξεν ο Θεός επάνω εις την γην τρία έτη και εξ μήνας. ¹⁸ Και πάλιν προσηυχήθη, δια να βρέξη, και ο ουρανός έδωκε πλουσίαν βροχήν και εβλάστησεν και εκαρποφόρησε η γη. ¹⁹ Αδελφοί, εάν κανείς από σας παραπλανηθή και φύγη μακρυά από την χριστιανικήν αλήθειαν, και ο αδελφός τον επαναφέρη στον δρόμον του Θεού, ²⁰ ας γνωρίζη, ότι εκείνος που επαναφέρει έναν αμαρτωλόν από τον δρόμον της πλάνης του στον δρόμον της αληθείας, θα σώση μίαν ψυχήν από τον αιώνιον θάνατον και θα εξαλείψη πλήθος αμαρτιών, τας οποίας ο παραπλανηθείς αμαρτωλός είχε διαπράξει.

 

     ==========================

                    

                             ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ  ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 1 - 8

¹ Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. ² Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ³ καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ. ⁴ καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; ⁵ τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ⁶ ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. ⁷ καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ⁸ ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

 

 

              *** όταν είδε ο Ιησούς την πίστη αυτών……….έχε θάρρος

              *** Κατάλαβε τους λογισμούς ………………..

              ***  Τις αμαρτίες της διαγράφη ο Χριστός………

              *** πρώτα θεράπευσε την ψυχή και ύστερα το σώμα ….

 

                                              ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                         ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 1 - 8

¹ Αφού εμπήκε στο πλοίον ο Ιησούς, επέρασε την λίμνην και ήλθε εις την πόλιν του, δηλαδή την Καπερναούμ. ² Και ιδού έφεραν προς αυτόν ένα παραλυτικόν, κατάκοιτον επάνω στο κρεββάτι· και όταν είδεν ο Ιησούς την πίστιν του παραλυτικού και εκείνων, που τον έφεραν, είπε στον παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, μη φοβήσαι ότι αι αμαρτίαι σου θα εμποδίσουν την θεραπείαν· δια την πίστιν σου, σου έχουν ήδη συγχωρηθή αι αμαρτίαι”. ³ Και ιδού, μερικοί από τους γραμματείς που ήσαν παρόντες, εσκέφθησαν· “αυτός βλασφημεί (είναι ασεβής, διότι οικιειοποιείται την εξουσίαν του Θεού να συγχωρή αμαρτίας”). ⁴ Οταν δε ο Ιησούς, ως παντογνώστης, είδε ολοκάθαρα τας πονηράς σκέψεις των γραμματέων, είπε· “διατί κυκλοφορείτε στον νουν και την καρδίαν σας τέτοιες πονηρές σκέψεις; ⁵ Διότι, τι είναι ευκολώτερον να πη κανείς· Σου έχουν συγχωρηθή αι αμαρτίαι σου η να πη· Σηκω επάνω και περιπάτει; Το πρώτον, ως εσωτερικόν, δεν το βλέπει κανείς και επομένως δεν ημπορεί να το εξακριβώση. Το δεύτερον, ως εξωτερικόν και αισθητόν, δεν ημπορεί να το αρνηθή, όσον κακόπιστος και αν είναι. ⁶ Δια να ιδήτε δε και μάθετε καλά, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή αμαρτίας και να θεραπεύη ασθενείας, τότε λέγει προς τον παραλυτικόν· “σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. ⁷ Και αμέσως εσηκώθη ο παραλυτικός εντελώς υγιής και επήγε στο σπίτι του. ⁸ Οταν δε τα πλήθη του λαού είδαν αυτό που έγινε, εθαύμασαν και εδόξασαν τον Θεόν, ο οποίος έδωσεν στον Ιησούν, που τον εθεωρούσαν ως ένα εκ των ανθρώπων, τέτοιαν εξουσίαν, να συγχωρή δηλαδή αμαρτίας και να θεραπεύη ασθενείας.

 

                                ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ἔχε θάρρος

Στὴν Καπερναοὺμ μᾶς μεταφέρει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς θείας Λειτουργίας. Μόλις ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφθασε στὴν πόλη αὐτή, ποὺ ἦταν τὸ κέντρο τῆς δράσεώς του, ὁδήγησαν μπροστά του ἕναν παραλυτικὸ τοποθετημένο ἐπάνω σὲ κρεβάτι. Ὁ Χριστός, βλέποντας τὴν πίστη τοῦ ἀσθενοῦς καὶ ἐκείνων ποὺ τὸν συνόδευαν, ἀπευθύνθηκε στὸν ἀσθενὴ καὶ τοῦ εἶπε ἀρχικὰ δύο λέξεις, ποὺ ἔκρυβαν μέσα τους πολὺ δυνατὰ νοήματα: «Θάρσει, τέκνον». Ἔχε θάρρος, παιδί μου. Μὴ χάνεις τὴν ἐλπίδα σου. Μὴ φοβᾶσαι. Ὅλα θὰ πᾶνε καλά.

Προφανῶς ὁ Κύριος διέκρινε κάποια ἀγωνία, φόβο ἢ δισταγμὸ στὴν καρδιὰ τοῦ παραλυτικοῦ ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν του. «Εἶμαι ἄξιος νὰ θεραπευθῶ; Μήπως τὸ παρελθόν μου, οἱ ἁμαρτίες μου ἐμποδίσουν τὸν Ἰησοῦ νὰ μοῦ χαρίσει τὴν ἴαση;», πιθανῶς νὰ σκεφτόταν. Μὲ τὴν προτροπὴ αὐτὴ ὅμως ὁ Χριστὸς τὸν βεβαίωνε ὅτι ἦταν ἐκεῖ δίπλα του γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει, γιὰ ν’ ἁπαλύνει τὸν πόνο του, νὰ τὸν ἀνακουφίσει στὴ δοκιμασία τῆς ἀσθένειας. Τὸν ὀνόμασε μάλιστα «τέκνον», δηλαδὴ «παιδί μου». Ἡ λέξη αὐτὴ φανερώνει τὴν πατρικὴ στοργή, τὴ μεγάλη εὐσπλαχνία τοῦ πανάγαθου Θεοῦ μας.

Αὐτὲς τὶς λέξεις τοῦ Κυρίου ἂς φέρνουμε κι ἐμεῖς στὴ σκέψη μας, κάθε φορὰ ποὺ βυθίζεται ἡ ψυχή μας στὴν ἀγωνία ἢ τὴν ἀπόγνωση ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἀντιμετωπίζουμε καθημερινά. «Θάρσει, τέκνον». Ἔχε θάρρος. Μὴ φοβᾶσαι. Δίπλα σου στέκει ὁ Κύριος. Ὅλα θὰ πᾶνε καλά.

2. Θεραπεία τῆς ψυχῆς

Ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν ἐλπιδοφόρα αὐτὴ διαβεβαίωσή του λέει στὸν παραλυτικὸ ἕναν ἐξουσιαστικὸ λόγο: «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου. Ὁ ἀσθενὴς ἀσφαλῶς προσδοκοῦσε τὴ σωματικὴ θεραπεία ἀπὸ τὸν Κύριο. Γι᾿ αὐτὸ ἄλλωστε τὸν εἶχαν ὁδηγήσει κοντά Του. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὡστόσο, θεράπευσε πρῶτα τὴν κρυφὴ ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶναι ἡ ἁμαρτία, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Τὸ ἄδηλον πρῶτον ἐθεράπευσε, τὴν ψυχήν, τὰ ἁμαρτήματα ἀφείς» (PG 57, 359).

Συνήθως γίνονται εὐκολότερα ἀντιληπτὲς οἱ ἀσθένειες τοῦ σώματός μας. Μιὰ πληγή, ἕνα τραῦμα, μιὰ αἱμορραγία προκαλοῦν τὶς περισσότερες φορὲς πόνο. Ἀντιλαμβάνεται ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὑπάρχει κάποια σωματικὴ ἀσθένεια καὶ σπεύδει στὸν ἰατρὸ γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσει. Ἔχει ὅμως καὶ ἡ ψυχὴ ἀσθένειες, οἱ ὁποῖες εἶναι πιὸ δυσδιάκριτες καὶ πιὸ ἐπικίνδυνες. Ἀπειλοῦν μάλιστα τὴν αἰώνια σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς εἶναι οἱ ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη.

Μὲ τὴ φράση «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς βεβαιώνει ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν. Ἐκεῖνος ἔχει τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία, τὴ θεϊκὴ δύναμη νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες, νὰ θεραπεύει τὶς πνευματικὲς ἀσθένειές μας. Τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας γιὰ νὰ διακρίνουμε, κατὰ τὸ δυνατόν, τὶς ἀσθένειες αὐτές. Νὰ σπεύδουμε δὲ στὸ πνευματικὸ ἰατρεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος συνέστησε καὶ στὸ ὁποῖο Ἐκεῖνος εἶναι ἀοράτως παρὼν καὶ χαρίζει τὴν ἄφεση. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, μετὰ τὴν εἰλικρινὴ ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐνώπιον τοῦ ἱερέα Πνευματικοῦ, μᾶς δίνει τὴν ἴδια διαβεβαίωση, ποὺ ἔδωσε τότε στὸν παραλυτικό: «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»· ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου.

3. Ὁ φθόνος τυφλώνει

Οἱ Φαρισαῖοι βέβαια, ποὺ ἦταν παρόν­τες καὶ ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτά, θεώρησαν μὲ τὴ σκέψη τους ὅτι ὁ Ἰησοῦς βλασφημεῖ καὶ σφετερίζεται θεϊκὲς ἰδιότητες, διότι μόνο ὁ Θεὸς εἶχε τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Ὁ καρδιογνώστης ὅμως καὶ παντεπόπτης Κύριος τοὺς ἤλεγξε γιὰ τοὺς κρυφοὺς αὐτοὺς διαλογισμούς. Κατόπιν, γιὰ νὰ τοὺς ἀποδείξει ὅτι εἶχε θεϊκὴ ἐξουσία, θεράπευσε πλήρως καὶ τὴ σωματικὴ ἀσθένεια τοῦ παραλυτικοῦ.

Θὰ περίμενε κανεὶς τουλάχιστον, μετὰ τὸ διπλὸ αὐτὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τὴν ἀποκάλυψη τῶν κρυφῶν λογισμῶν τους καὶ τὴ θεραπεία τῆς παραλυσίας τοῦ ἀσθενοῦς, νὰ συγκλονισθοῦν οἱ Φαρισαῖοι καὶ νὰ μετανοήσουν. Ἡ περικοπὴ ὅμως δὲν μᾶς πληροφορεῖ ὅτι συνέβη κάτι τέτοιο. Ἄλλωσ­τε εἶχαν δεῖ κι ἄλλα θαύματα τοῦ Κυρίου στὸ παρελθόν, παρέμεναν ὅμως ἀμετάπειστοι. Ἦταν τέτοια ἡ πώρωση τῆς καρδιᾶς τους, τόσος ὁ φθόνος μέσα τους, ὥστε ἔβλεπαν ὀφθαλμοφανὴ θαύματα ἀπὸ τὸν Χριστὸ χωρὶς νὰ τὰ παραδέχονται. Στέκονταν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν Τὸν ἀναγνώριζαν.

Πόσο φοβερὸ πάθος εἶναι ὁ φθόνος, πόση ζημιὰ προκαλεῖ! Τυφλώνει τοὺς πνευματικοὺς ὀφθαλμούς μας, μᾶς ἀποξενώνει ἀπὸ τὸν Θεό, διαταράζει τὶς σχέσεις μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, προκαλεῖ διαρκὴ ταραχὴ στὴν ψυχή, ἕνα συνεχὲς μαρτύριο. Ἄς μετανοοῦμε κι ἂς ζητοῦμε ἔλεος ἀπὸ τὸν πανοικτίρμονα Κύριο. Μόνο μὲ τὴ μετάνοια διανοίγονται οἱ πνευματικοὶ ὀφθαλμοί, ὥστε νὰ γνωρίζουμε τὸν Θεὸ καὶ νὰ διακρίνουμε τὴν παρουσία του στὴ ζωή μας.

 Ἦχος πλ. αʹ.Ἑωθινὸν στ΄.

 

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α´.

Τὸν συνάναρχον Λόγον Πατρὶ καὶ Πνεύματι, τὸν ἐκ Παρθένου τεχθέντα εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, ἀνυμνήσωμεν πιστοὶ καὶ προσκυνήσωμεν, ὅτι ηὐδόκησε σαρκί, ἀνελθεῖν ἐν τῷ σταυρῶ, καὶ θάνατον ὑπομεῖναι, καὶ ἐγεῖραι τοὺς τεθνεώτας, ἐν τῇ ἐνδόξω Ἀναστάσει αὐτοῦ.

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου Προφήτου Ἦχος δ' . Ταχὺ προκατάλαβε

 Ὁ ἔνσαρκος ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν βρύει ἰάματα.

 

Ἀπολυτίκιον τοῦ Ναοῦ

 

 Κοντάκιον Ἦχος β΄

Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε, μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.

==================================

               ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ,    ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Ε´ 10 - 20

¹⁰ ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί, τῆς κακοπαθείας καὶ τῆς μακροθυμίας τοὺς προφήτας, οἳ ἐλάλησαν τῷ ὀνόματι Κυρίου. ¹¹ ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺς ὑπομένοντας· τὴν ὑπομονὴν Ἰὼβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλος Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος καὶ οἰκτίρμων. ¹² Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὅρκον· ἤτω δὲ ὑμῶν τὸ ναὶ ναὶ, καὶ τὸ οὒ οὔ, ἵνα μὴ εἰς ὑποκρίσιν πέσητε. ¹³ Κακοπαθεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω. ¹⁴ ἀσθενεῖ τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου· ¹⁵ καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ. ¹⁶ ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη. ¹⁷ Ἠλίας ἄνθρωπος ἦν ὁμοιοπαθὴς ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆς γῆς ἐνιαυτοὺς τρεῖς καὶ μῆνας ἕξ· ¹⁸ καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸς ὑετὸν ἔδωκε καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησε τὸν καρπὸν αὐτῆς. ¹⁹ Ἀδελφοί μου, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν, ²⁰ γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν.

                                                    ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                    ΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Ε´ 10 - 20

¹⁰ Παρετε, αδελφοί μου, ως παράδειγμα κακοπαθείας, υπομονής και μεγαλοκαρδίας τους προφήτας, οι οποίοι σαν απεσταλμένοι και πρεσβευταί του Θεού ελάλησαν προς τους ανθρώπους εξ ονόματος του Κυρίου. ¹¹ Ιδού, μακαρίζομεν και καλοτυχίζομεν εκείνους, που δεικνύουν υπομονήν. Από την Αγ. Γραφήν έχετε ακούσει και μάθει την υπομονήν του Ιώβ και είδατε το χαρούμενον και ευτυχισμένον τέλος, που έδωσεν εις την δοκιμασίαν του ο Κυριος. Διότι ο Κυριος είναι πολυεύσπλαγχνος και γεμάτος συμπάθειαν και στοργήν. ¹² Προ πάντων δε, αδελφοί μου, μη καταφεύγετε στους όρκους. Μη ορκίζεσθε ούτε στον ουρανόν ούτε εις την γην ούτε κανένα άλλον όρκον. Να λέγετε πάντοτε την αλήθειαν και το “ναι”, που θα πήτε, να είναι αληθινόν και πραγματικόν “ναι” και το “όχι”, να είναι πράγματι “όχι”, δια να μη περιπέσετε εις την κρίσιν και καταδίκην εκ μέρους του Θεού. ¹³ Υπάρχει μεταξύ σας κανείς, που ταλαιπωρείται και θλίβεται; Ας προσεύχεται, ζητών από τον Θεόν παρηγορίαν και λύτρωσιν. Ευρίσκεται κανείς εις κατάστασιν ευθυμίας; Ας ψάλλη, δοξολογών τον Θεόν. ¹⁴ Είναι κανείς μεταξύ σας ασθενής; Ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας και ας προσευχηθούν επάνω από αυτόν και δι' αυτόν προς τον Θεόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον στο όνομα του Κυρίου. ¹⁵ Και η προσευχή αυτή, που θα εμπνέεται από την πίστιν και θα γίνεται με πίστιν, θα θεραπεύση και θα σώση τον άρρωστον από την σωματικήν ασθένειαν, και θα τον σηκώση ο Κυριος από το κρεββάτι της αρρώστιας· και εάν ο ασθενής έχη κάμει αμαρτίας, θα του συγχωρηθον εκ μέρους του Θεού. ¹⁶ Να εξομολογήσθε με ειλικρινή μετάνοιαν και συντριβήν μεταξύ σας τα αμαρτήματά σας και να προσεύχεσθε ο ένας υπέρ του άλλου, δια να θεραπευθήτε και από τας σωματικάς και από τας πνευματικάς ασθενείας. Διότι δέησις, η οποία προσφέρεται με πίστιν πολλήν προς τον Θεόν εκ μέρους του δικαίου, έχει μεγάλην δύναμιν και φέρει θαυμαστά αποτελέσματα. ¹⁷ Ο προφήτης Ηλίας ήτο άνθρωπος όμοιος με ημάς, με την αυτήν ασθενή ανθρωπίνην φύσιν. Και εν τούτοις με θερμήν προσευχήν πίστεως προσηυχήθη, δια να μη βρέξη, και δεν έβρεξεν ο Θεός επάνω εις την γην τρία έτη και εξ μήνας. ¹⁸ Και πάλιν προσηυχήθη, δια να βρέξη, και ο ουρανός έδωκε πλουσίαν βροχήν και εβλάστησεν και εκαρποφόρησε η γη. ¹⁹ Αδελφοί, εάν κανείς από σας παραπλανηθή και φύγη μακρυά από την χριστιανικήν αλήθειαν, και ο αδελφός τον επαναφέρη στον δρόμον του Θεού, ²⁰ ας γνωρίζη, ότι εκείνος που επαναφέρει έναν αμαρτωλόν από τον δρόμον της πλάνης του στον δρόμον της αληθείας, θα σώση μίαν ψυχήν από τον αιώνιον θάνατον και θα εξαλείψη πλήθος αμαρτιών, τας οποίας ο παραπλανηθείς αμαρτωλός είχε διαπράξει.

 

     ===================================

                    

                             ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ  ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 1 - 8

¹ Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασεν καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. ² Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον. καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπεν τῷ παραλυτικῷ· Θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ³ καὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· Οὗτος βλασφημεῖ. ⁴ καὶ εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· Ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; ⁵ τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ περιπάτει; ⁶ ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῆς γῆς ἀφιέναι ἁμαρτίας – τότε λέγει τῷ παραλυτικῷ· Ἐγερθεὶς ἆρόν σου τὴν κλίνην καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. ⁷ καὶ ἐγερθεὶς ἀπῆλθεν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. ⁸ ἰδόντες δὲ οἱ ὄχλοι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν τὸν δόντα ἐξουσίαν τοιαύτην τοῖς ἀνθρώποις.

 

 

              *** όταν είδε ο Ιησούς την πίστη αυτών……….έχε θάρρος

              *** Κατάλαβε τους λογισμούς ………………..

              ***  Τις αμαρτίες της διαγράφη ο Χριστός………

              *** πρώτα θεράπευσε την ψυχή και ύστερα το σώμα ….

 

                                              ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                           ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 1 - 8

¹ Αφού εμπήκε στο πλοίον ο Ιησούς, επέρασε την λίμνην και ήλθε εις την πόλιν του, δηλαδή την Καπερναούμ. ² Και ιδού έφεραν προς αυτόν ένα παραλυτικόν, κατάκοιτον επάνω στο κρεββάτι· και όταν είδεν ο Ιησούς την πίστιν του παραλυτικού και εκείνων, που τον έφεραν, είπε στον παραλυτικόν· “θάρρος, παιδί μου, μη φοβήσαι ότι αι αμαρτίαι σου θα εμποδίσουν την θεραπείαν· δια την πίστιν σου, σου έχουν ήδη συγχωρηθή αι αμαρτίαι”. ³ Και ιδού, μερικοί από τους γραμματείς που ήσαν παρόντες, εσκέφθησαν· “αυτός βλασφημεί (είναι ασεβής, διότι οικιειοποιείται την εξουσίαν του Θεού να συγχωρή αμαρτίας”). ⁴ Οταν δε ο Ιησούς, ως παντογνώστης, είδε ολοκάθαρα τας πονηράς σκέψεις των γραμματέων, είπε· “διατί κυκλοφορείτε στον νουν και την καρδίαν σας τέτοιες πονηρές σκέψεις; ⁵ Διότι, τι είναι ευκολώτερον να πη κανείς· Σου έχουν συγχωρηθή αι αμαρτίαι σου η να πη· Σηκω επάνω και περιπάτει; Το πρώτον, ως εσωτερικόν, δεν το βλέπει κανείς και επομένως δεν ημπορεί να το εξακριβώση. Το δεύτερον, ως εξωτερικόν και αισθητόν, δεν ημπορεί να το αρνηθή, όσον κακόπιστος και αν είναι. ⁶ Δια να ιδήτε δε και μάθετε καλά, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή αμαρτίας και να θεραπεύη ασθενείας, τότε λέγει προς τον παραλυτικόν· “σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. ⁷ Και αμέσως εσηκώθη ο παραλυτικός εντελώς υγιής και επήγε στο σπίτι του. ⁸ Οταν δε τα πλήθη του λαού είδαν αυτό που έγινε, εθαύμασαν και εδόξασαν τον Θεόν, ο οποίος έδωσεν στον Ιησούν, που τον εθεωρούσαν ως ένα εκ των ανθρώπων, τέτοιαν εξουσίαν, να συγχωρή δηλαδή αμαρτίας και να θεραπεύη ασθενείας.

 

                                ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Ἔχε θάρρος

Στὴν Καπερναοὺμ μᾶς μεταφέρει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς θείας Λειτουργίας. Μόλις ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἔφθασε στὴν πόλη αὐτή, ποὺ ἦταν τὸ κέντρο τῆς δράσεώς του, ὁδήγησαν μπροστά του ἕναν παραλυτικὸ τοποθετημένο ἐπάνω σὲ κρεβάτι. Ὁ Χριστός, βλέποντας τὴν πίστη τοῦ ἀσθενοῦς καὶ ἐκείνων ποὺ τὸν συνόδευαν, ἀπευθύνθηκε στὸν ἀσθενὴ καὶ τοῦ εἶπε ἀρχικὰ δύο λέξεις, ποὺ ἔκρυβαν μέσα τους πολὺ δυνατὰ νοήματα: «Θάρσει, τέκνον». Ἔχε θάρρος, παιδί μου. Μὴ χάνεις τὴν ἐλπίδα σου. Μὴ φοβᾶσαι. Ὅλα θὰ πᾶνε καλά.

Προφανῶς ὁ Κύριος διέκρινε κάποια ἀγωνία, φόβο ἢ δισταγμὸ στὴν καρδιὰ τοῦ παραλυτικοῦ ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν του. «Εἶμαι ἄξιος νὰ θεραπευθῶ; Μήπως τὸ παρελθόν μου, οἱ ἁμαρτίες μου ἐμποδίσουν τὸν Ἰησοῦ νὰ μοῦ χαρίσει τὴν ἴαση;», πιθανῶς νὰ σκεφτόταν. Μὲ τὴν προτροπὴ αὐτὴ ὅμως ὁ Χριστὸς τὸν βεβαίωνε ὅτι ἦταν ἐκεῖ δίπλα του γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει, γιὰ ν’ ἁπαλύνει τὸν πόνο του, νὰ τὸν ἀνακουφίσει στὴ δοκιμασία τῆς ἀσθένειας. Τὸν ὀνόμασε μάλιστα «τέκνον», δηλαδὴ «παιδί μου». Ἡ λέξη αὐτὴ φανερώνει τὴν πατρικὴ στοργή, τὴ μεγάλη εὐσπλαχνία τοῦ πανάγαθου Θεοῦ μας.

Αὐτὲς τὶς λέξεις τοῦ Κυρίου ἂς φέρνουμε κι ἐμεῖς στὴ σκέψη μας, κάθε φορὰ ποὺ βυθίζεται ἡ ψυχή μας στὴν ἀγωνία ἢ τὴν ἀπόγνωση ἀπὸ τὰ προβλήματα καὶ τοὺς πειρασμοὺς ποὺ ἀντιμετωπίζουμε καθημερινά. «Θάρσει, τέκνον». Ἔχε θάρρος. Μὴ φοβᾶσαι. Δίπλα σου στέκει ὁ Κύριος. Ὅλα θὰ πᾶνε καλά.

2. Θεραπεία τῆς ψυχῆς

Ὁ Χριστὸς μετὰ τὴν ἐλπιδοφόρα αὐτὴ διαβεβαίωσή του λέει στὸν παραλυτικὸ ἕναν ἐξουσιαστικὸ λόγο: «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Σοῦ ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου. Ὁ ἀσθενὴς ἀσφαλῶς προσδοκοῦσε τὴ σωματικὴ θεραπεία ἀπὸ τὸν Κύριο. Γι᾿ αὐτὸ ἄλλωστε τὸν εἶχαν ὁδηγήσει κοντά Του. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ὡστόσο, θεράπευσε πρῶτα τὴν κρυφὴ ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ποὺ εἶναι ἡ ἁμαρτία, ὅπως ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Τὸ ἄδηλον πρῶτον ἐθεράπευσε, τὴν ψυχήν, τὰ ἁμαρτήματα ἀφείς» (PG 57, 359).

Συνήθως γίνονται εὐκολότερα ἀντιληπτὲς οἱ ἀσθένειες τοῦ σώματός μας. Μιὰ πληγή, ἕνα τραῦμα, μιὰ αἱμορραγία προκαλοῦν τὶς περισσότερες φορὲς πόνο. Ἀντιλαμβάνεται ὁ ἄνθρωπος ὅτι ὑπάρχει κάποια σωματικὴ ἀσθένεια καὶ σπεύδει στὸν ἰατρὸ γιὰ νὰ τὴν ἀντιμετωπίσει. Ἔχει ὅμως καὶ ἡ ψυχὴ ἀσθένειες, οἱ ὁποῖες εἶναι πιὸ δυσδιάκριτες καὶ πιὸ ἐπικίνδυνες. Ἀπειλοῦν μάλιστα τὴν αἰώνια σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ ἀσθένειες τῆς ψυχῆς εἶναι οἱ ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη.

Μὲ τὴ φράση «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου» ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς βεβαιώνει ὅτι Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν ψυχῶν. Ἐκεῖνος ἔχει τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία, τὴ θεϊκὴ δύναμη νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες, νὰ θεραπεύει τὶς πνευματικὲς ἀσθένειές μας. Τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται ἀπὸ ἐμᾶς εἶναι νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας γιὰ νὰ διακρίνουμε, κατὰ τὸ δυνατόν, τὶς ἀσθένειες αὐτές. Νὰ σπεύδουμε δὲ στὸ πνευματικὸ ἰατρεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας, στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, τὸ ὁποῖο ὁ ἴδιος ὁ Κύριος συνέστησε καὶ στὸ ὁποῖο Ἐκεῖνος εἶναι ἀοράτως παρὼν καὶ χαρίζει τὴν ἄφεση. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, μετὰ τὴν εἰλικρινὴ ἐξομολόγηση τῶν ἁμαρτιῶν μας ἐνώπιον τοῦ ἱερέα Πνευματικοῦ, μᾶς δίνει τὴν ἴδια διαβεβαίωση, ποὺ ἔδωσε τότε στὸν παραλυτικό: «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»· ἔχουν συγχωρηθεῖ οἱ ἁμαρτίες σου.

3. Ὁ φθόνος τυφλώνει

Οἱ Φαρισαῖοι βέβαια, ποὺ ἦταν παρόν­τες καὶ ἄκουσαν τὰ λόγια αὐτά, θεώρησαν μὲ τὴ σκέψη τους ὅτι ὁ Ἰησοῦς βλασφημεῖ καὶ σφετερίζεται θεϊκὲς ἰδιότητες, διότι μόνο ὁ Θεὸς εἶχε τὴν ἐξουσία νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Ὁ καρδιογνώστης ὅμως καὶ παντεπόπτης Κύριος τοὺς ἤλεγξε γιὰ τοὺς κρυφοὺς αὐτοὺς διαλογισμούς. Κατόπιν, γιὰ νὰ τοὺς ἀποδείξει ὅτι εἶχε θεϊκὴ ἐξουσία, θεράπευσε πλήρως καὶ τὴ σωματικὴ ἀσθένεια τοῦ παραλυτικοῦ.

Θὰ περίμενε κανεὶς τουλάχιστον, μετὰ τὸ διπλὸ αὐτὸ θαῦμα τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τὴν ἀποκάλυψη τῶν κρυφῶν λογισμῶν τους καὶ τὴ θεραπεία τῆς παραλυσίας τοῦ ἀσθενοῦς, νὰ συγκλονισθοῦν οἱ Φαρισαῖοι καὶ νὰ μετανοήσουν. Ἡ περικοπὴ ὅμως δὲν μᾶς πληροφορεῖ ὅτι συνέβη κάτι τέτοιο. Ἄλλωσ­τε εἶχαν δεῖ κι ἄλλα θαύματα τοῦ Κυρίου στὸ παρελθόν, παρέμεναν ὅμως ἀμετάπειστοι. Ἦταν τέτοια ἡ πώρωση τῆς καρδιᾶς τους, τόσος ὁ φθόνος μέσα τους, ὥστε ἔβλεπαν ὀφθαλμοφανὴ θαύματα ἀπὸ τὸν Χριστὸ χωρὶς νὰ τὰ παραδέχονται. Στέκονταν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν Τὸν ἀναγνώριζαν.

Πόσο φοβερὸ πάθος εἶναι ὁ φθόνος, πόση ζημιὰ προκαλεῖ! Τυφλώνει τοὺς πνευματικοὺς ὀφθαλμούς μας, μᾶς ἀποξενώνει ἀπὸ τὸν Θεό, διαταράζει τὶς σχέσεις μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, προκαλεῖ διαρκὴ ταραχὴ στὴν ψυχή, ἕνα συνεχὲς μαρτύριο. Ἄς μετανοοῦμε κι ἂς ζητοῦμε ἔλεος ἀπὸ τὸν πανοικτίρμονα Κύριο. Μόνο μὲ τὴ μετάνοια διανοίγονται οἱ πνευματικοὶ ὀφθαλμοί, ὥστε νὰ γνωρίζουμε τὸν Θεὸ καὶ νὰ διακρίνουμε τὴν παρουσία του στὴ ζωή μας.