Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10-12-2023, ===== Αποστ. Ανάγνωσμα: Εφεσ. στ΄ 10-17 ===== Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιγ΄ 10-17

 Ε.Ι.Π.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος Β´.

Ὅτε κατῆλθες πρὸς τὸν θάνατον, ἡ ζωὴ ἡ ἀθάνατος, τότε τὸν ᾍδην ἐνέκρωσας, τῇ ἀστραπῇ τῆς Θεότητος· ὅτε δὲ καὶ τοὺς τεθνεῶτας ἐκ τῶν καταχθονίων ἀνέστησας, πᾶσαι αἱ Δυνάμεις τῶν ἐπουρανίων ἐκραύγαζον· Ζωοδότα Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα

σοι.

  Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ' Τὸ προσταχθὲν

 Δι᾿ ἐγκρατείας, τῶν παθῶν τὰς πυριφλέκτους, ἀπονεκρώσαντες ὁρμὰς καὶ τὰς κινήσεις, τοῦ Χριστοῦ οἱ Μάρτυρες, ἔλαβον τὴν χάριν, τὰς νόσους ἀποδιώκειν τῶν ἀσθενῶν, καὶ ζῶντες καὶ μετὰ τέλος θαυματουργεῖν, ὄντως θαῦμα παράδοξον! ὅτι ὀστέα γυμνά, ἐκβλύζουσιν ἰάματα. Δόξα τῷ μόνῳ Θεῷ ἡμῶν

 

 Ἀπολυτίκιον τοῦ Τοῦ Ναοῦ

 

 Κοντάκιον Προεόρτιον τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Ἦχος γ΄.

Ἡ Παρθένος σήμερον. Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν προαιώνιον Λόγον ἐν σπηλαίῳ ἔρχεται ἀποτεκεῖν ἀπορρήτως. Χόρευε, ἡ οἰκουμένη, ἀκουτισθεῖσα· δόξασον μετὰ ἀγγέλων καὶ τῶν ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

Κυριακή ΚΖ’ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Εφεσ. στ΄ 10-17 

 

Πρωτότυπο Κείμενο

Ἀδελφοί, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις. Διὰ τοῦτο ἀναλάβετε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, ἵνα δυνηθῆτε ἀντιστῆναι ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ πονηρᾷ καὶ ἅπαντα κατεργασάμενοι στῆναι. Στῆτε οὖν περιζωσάμενοι τὴν ὀσφὺν ὑμῶν ἐν ἀληθείᾳ, καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν θώρακα τῆς δικαιοσύνης, καὶ ὑποδησάμενοι τοὺς πόδας ἐν ἑτοιμασίᾳ τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης, ἐπὶ πᾶσιν ἀναλαβόντες τὸν θυρεὸν τῆς πίστεως, ἐν ᾧ δυνήσεσθε πάντα τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ τὰ πεπυρωμένα σβέσαι· καὶ τὴν περικεφαλαίαν τοῦ σωτηρίου δέξασθε, καὶ τὴν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, ὅ ἐστι βῆμα Θεοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Αδελφοί μου, πάρτε δύναμη από την ένωσή σας με τον Κύριο κι από τη μεγάλη του ισχύ. Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε ν’ αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Γιατί δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό. Γι’ αυτό φορέστε την πανοπλία του Θεού, ώστε να μπορέσετε να προβάλετε αντίσταση, όταν έρθει η ώρα της σατανικής επίθεσης. Λάβετε κάθε απαραίτητο μέτρο για να μείνετε ως το τέλος σταθεροί στις θέσεις σας. Σταθείτε, λοιπόν, σε θέση μάχης· ζωστείτε την αλήθεια σαν ζώνη στη μέση σας· φορέστε σαν θώρακα τη δικαιοσύνη. Για υποδήματα στα πόδια σας βάλτε την ετοιμότητα να διακηρύξετε το χαρούμενο άγγελμα της ειρήνης. Εκτός απ’ όλα αυτά, κρατάτε πάντα την πίστη σαν ασπίδα, πάνω στην οποία θα μπορέσετε να σβήσετε τα φλογισμένα βέλη του πονηρού. Η σωτηρία ας είναι περικεφαλαία σας, και ο λόγος του Θεού η μάχαιρα που σας δίνει το Πνεύμα.

 

Σχολιασμός

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πρὶν τελειώσει τὴν πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολή, ἀπὸ τὴν ὁποία εἶναι ἐπιλεγμένη ἡ περικοπή μας, ἀπευθύνει πρακτικὲς συμβου­λὲς πρὸς τοὺς πολλοὺς παραλῆπτες καὶ τοὺς δίνει ὁδηγίες γιὰ ἕναν ἀλη­θι­νὸ ἀμυντικὸ ἐξοπλισμὸ τοῦ Χριστιανοῦ κατὰ τῶν προσβολῶν τοῦ διαβό­λου. Συγκεκριμένως στοὺς 7 στίχους τῆς περικοπῆς συστήνει νὰ ντυθοῦν οἱ πιστοὶ τὴν πνευματικὴ πανοπλία, ποὺ στὴ συνέχεια περιγράφει, προκει­μέ­νου νὰ διεξάγουν νικηφόρως τὸν ἀσταμάτητο ἀγῶνα κατὰ τοῦ κακοῦ.

Συνοψίζοντας τὶς παραινέσεις του μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι στὴν ἀρχὴ τοὺς ἐνθαρρύνει νὰ δίνουν τὴ μάχη μὲ σύμμαχο καὶ συμπαραστάτη πάντα τὸ Χριστό, δηλαδὴ νὰ νικοῦν τὸ διάβολο ἀντλώντας δύναμη ἀπὸ τὴ δύναμή του. Στὴ συνέχεια τοὺς ἀποκαλύπτει τὰ μυστικὰ τοῦ νοητοῦ ἐχθροῦ, τὴ δύναμή του, τὶς μεθοδεῖες του, τὴν τέχνη του, τὴν ἐμπάθειά του. Ἔπειτα ὑποδεικνύει πῶς νὰ ἑτοιμαστοῦν κατάλληλα γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ἐ­χθροῦ. Κατόπιν τοὺς περιγράφει ἕνα ἕνα τὰ πνευματικὰ ὅπλα ποὺ πρέπει νὰ ἔχουν στὴν ὁπλοθήκη τους. Καὶ τέλος τοὺς διαβεβαιώνει ὅτι μὲ τὴν πνευ­ματικὴ αὐτὴ πανοπλία θὰ μπορέσουν νὰ νικήσουν τὶς ἐπιθέσεις τοῦ ἐ­χθροῦ.

Ὁ Ἀπόστολος, ἔχοντας ὑπόψη του ὅτι ὁ ἀγῶνας τοῦ Χριστιανοῦ ἔναντι τοῦ διαβόλου εἶναι ἀσύμμετρος, κρίνει ἀπαραίτητο νὰ δοθοῦν ὁδη­γίες στοὺς πιστούς. Διότι οἱ ἐπίγειοι ἐχθροὶ εἶναι ὁρατοί, ἐνῷ ὁ ἐχθρὸς αὐ­τὸς εἶναι ἀόρατος. Ἀνάμεσα στοὺς συγκρουόμενους ἐπίγειους ἀντιπάλους μερικὲς φορὲς ἐπικρατεῖ ἐκεχειρία ἢ καὶ εἰρήνη, ἐνῷ στὸν πνευματικὸ ἀ­γῶ­να δὲν ὑπάρχει σταματημός. Ἐξάλλου οἱ γήινες ἀντιπαλότητες γίνονται γιὰ πράγματα ὑλικά, ἐνῷ ἡ πνευματικὴ μάχη γιὰ τὰ ἐπουράνια. Ὑπάρχει λοιπὸν μεγάλη διαφορὰ ἀνάμεσα στοὺς δυὸ ἀγῶνες. Ἂς ἔρθουμε τώρα στὶς ἐπὶ μέρους ὁδηγίες.

Μὴ λιποψυχεῖτε, λέει, ἀλλὰ ἀντλεῖτε δύναμη ἀπὸ τὸν ἀνεξάντλητο ταμιευτῆρα τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἕτοιμος νὰ σᾶς παράσχει τὴ βοήθειά του. Μὴν τὰ περιμένετε ὅμως ὅλα ἀπὸ τὸν Κύριο. Ἐνεργο­ποιη­θεῖ­τε καὶ σεῖς. Ντυθεῖτε τὴν πανοπλία τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσετε νὰ στα­θεῖ­τε ὄρθιοι καὶ ἄκαμπτοι μπροστὰ στὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου. Μὴν ξε­χνᾶ­τε ὅτι ὁ πονηρὸς ἔχει πολλοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ἐξαπατᾶ τοὺς ἀνθρώπους. Κάνει τὸν προφήτη, ἐνῷ εἶναι ψευδοπροφήτης. Κάνει τὸν ἄγ­γε­λο, ἐνῷ εἶναι διάβολος.  Ἀκόμη καὶ μέσα στὴ σκέψη τοῦ ἀνθρώπου εἰσ­χω­ρεῖ. Εἶναι καθηγητὴς τοῦ ψεύδους καὶ τῆς συκοφαντίας. Τ’ ὄνομά του «διάβολος» σημαίνει συκοφάντης, καὶ τοῦ δόθηκε, ἐπειδὴ μέσα στὸν πα­ρά­δεισο συκοφάντησε τὸ Θεὸ στὴν Εὔα, ὅτι τάχα τοὺς ἀπαγόρευσε νὰ τρῶνε ἀπὸ τὰ δέντρα, ἐνῷ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὁ Θεὸς τοὺς εἶπε νὰ τρῶνε ἀπ’ ὅλα τὰ δέντρα, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα.

Εἰδοποιεῖ τοὺς ἀγωνιζόμενους ὁ Ἀπόστολος ὅτι ἡ πάλη δὲν εἶναι μία συνηθισμένη πάλη ἀνθρώπου πρὸς ἄνθρωπο, ἀλλὰ μία δύσκολη ἀσυνήθιστη κι ἐπικίνδυνη πάλη μὲ ἀντίπαλο τὰ ὀργανωμένα κακὰ πνεύματα, τὶς γνω­στὲς ὡς ἀρχές, ὡς ἐξουσίες, μὲ τοὺς κοσμοκράτορες ποὺ κουμαντάρουν τὸν κόσμο τῆς ἁμαρτίας, τὸν κόσμο ποὺ ζεῖ μέσα στὸ ἠθικὸ σκοτάδι καὶ στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας, μὲ τὰ ἀσώματα ὄντα τὰ γεμάτα πονηρία καὶ δολιότητα. Καὶ ἡ πάλη αὐτὴ δὲν γίνεται γιὰ ἐπίγεια πράγματα, ἀλλὰ γιὰ ἐπουράνια. Σὲ μία πάλη μὲ ἀνθρώπους ἐλπίζει κανεὶς συνήθως νὰ φθαρεῖ κάπως ὁ ἐχθρός, νὰ χάσει δυνάμεις, καὶ τελικὰ νὰ νικηθεῖ, ἀλλὰ σὲ μία πά­λη μὲ τὰ πονηρὰ πνεύματα δὲν παρέχονται τέτοιες ἐλπίδες, διότι τὰ πνεύματα οὔτε δυνάμεις χάνουν οὔτε φθείρονται οὔτε πεθαίνουν. Εἶναι ἀ­θά­νατα, ἐπίμονα, καὶ δυσεκπολέμητα.

Γι’ αὐτὸ χωρὶς ἀναβολὴ σᾶς συνιστῶ νὰ φορέσετε τὴν πανοπλία ποὺ σᾶς ἑτοίμασε καὶ σᾶς χορηγεῖ ὁ Θεός, γιὰ νὰ μπορέσετε ν’ ἀντισταθεῖτε στὶς προσβολὲς τοῦ ἐχθροῦ κατὰ τὴν κακιὰ ἡμέρα ποὺ θὰ σᾶς ἐπιτεθεῖ. Κι ἀφοῦ φορέσετε ὅλα τὰ ἐξαρτήματα τῆς πανοπλίας, σταθεῖτε στὴ θέση σας σταθεροὶ καὶ ἀνυποχώρητοι. Σταθεῖτε λοιπὸν ὄρθιοι, ἀφοῦ ζωσθεῖτε στὴ μέση σας ὡς ζώνη τὴν ἀλήθεια, καὶ ἀφοῦ ντυθεῖτε στὸ στῆθος καὶ τὸ θω­ρα­κίσετε μὲ τὸ θώρακα τῆς δικαιοσύνης, γιὰ νὰ μὴ σᾶς πληγώσουν στὴν καρδιὰ τὰ βέλη τῆς ἀδικίας. Σταθεῖτε ἀκόμη, ἀφοῦ φορέσετε στὰ πόδια σας εἰδικὰ παπούτσια, ποὺ σᾶς βοηθοῦν στὴ διάδοση τοῦ εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης.

Ὁ  Ἀγ. Ἰωάννης ο Χρυσόστομος σχολιάζει ὅτι, ἐπειδὴ ὁ Ἀπόστολος θυμήθηκε τὸν πόλεμο, ὑποδεικνύει ὅτι πρέπει νὰ ἔχουμε διαρκῆ πόλεμο μὲ τὸ διά­βο­λο. Κι ἐφόσον ἔχουμε ἀνοιχτὸ πόλεμο μὲ τὸ διάβολο, ἔχουμε εἰρήνη μέσα μας καὶ μεταξύ μας. Καὶ κάτι ἀκόμη πρέπει νὰ τονιστεῖ.  Ἂν ὁ ἀντικει­με­νι­κὸς σκοπός σας εἶναι νὰ διαδώσετε τὸ εὐαγγέλιο, ποὺ χαρίζει στοὺς ἀνθρώπους τὴν εἰρήνη, σκοπὸς τοῦ διαβόλου εἶναι τὸ ἀντίθετο· νὰ πολε­μά­ει τοὺς πιστούς, γιὰ νὰ ματαιώνει τὸν ἅγιο σκοπὸ τῆς διαδόσεως τοῦ εὐ­αγ­γελίου, καθὼς καὶ ὅλες τὶς ἄλλες προσπάθειες ποὺ καταβάλλετε γιὰ τὴ σωτηρία σας καὶ γιὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης.

Καὶ κοντὰ σ’ αὐτὰ τὰ ἐξαρτήματα τῆς πανοπλίας, ἀφοῦ φορέσετε καὶ τὴ μεγάλη πνευματικὴ ἀσπίδα ποὺ θὰ σᾶς προστατέψει ἀπὸ πάνω ὣς κάτω, ἀφοῦ δηλαδὴ φορέσετε τὴν πίστη, θὰ μπορέσετε νὰ σβήσετε ὅλα τὰ πεπυρωμένα βέλη τοῦ πονηροῦ, ποὺ ἐκτοξεύει ἐναντίον σας, γιὰ νὰ σᾶς καταβάλει.  Δεχθεῖτε ἀκόμη καὶ τὴν περικεφαλαία τῆς σωτηρίας ποὺ προ­στατεύει ἀπὸ τοὺς κακοὺς λογισμούς. Κι ἔτσι ὁ νοῦς θὰ μπορεῖ νὰ σκέ­φτε­ται τὰ εὐάρεστα γιὰ τὸ Θεό. Δεχθεῖτε τέλος καὶ τὸ μαχαῖρι τοῦ πνεύματος, ποὺ εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ ἀμύνεται ὁ Χριστιανός, ἀντιτάσσοντας αὐτὸν στὶς πονηρὲς καὶ θανατηφόρες εἰσηγήσεις τοῦ δια­βό­λου.

Παράδειγμα σ’ αὐτὸ τὸ τελευταῖο εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ποὺ δέχτηκε στὴν ἔρημο τρεῖς ἐπιθέσεις τοῦ διαβόλου, μία τῆς λαιμαργίας, μία τῆς αὐ­το­κτονίας, καὶ μία τῆς ὑπρερηφάνειας, ὅταν μετὰ ἀπὸ 40 μέρες νη­στείας στὴν ἔρημο εἶχε πεινάσει. Καὶ τὶς τρεῖς ὅμως ὁ Κύριος τὶς ἐξουδετέρωσε σὰν κοινὸς ἄνθρωπος μὲ τὸ μαχαῖρι τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ μὲ ἀπαν­τή­σεις ἀντλημένες ἀπὸ τὸ Νόμο καὶ τοὺς Ψαλμούς. Ὁ διάβολος λοιπὸν θέ­λει ἀντίσταση. Αὐτὸ εἶναι τὸ μήνυμα τοῦ Παύλου. Ἀλλὰ καὶ ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος στὴν Ἐπιστολή του συνιστᾶ· Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν. Ἂς γνωρίζουμε δὲ ὅτι ἡ ἰσχυρότερη ἀντίσταση κατὰ τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ χρησιμοποίηση καὶ ἐφαρμογὴ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἂς τελειώσουμε μὲ ἕνα σχόλιο. Ἀφήνοντας τὸ διάβολο ἀνενόχλητο στὴ ζωή μας σιγὰ σιγὰ ἀποκτᾶ κυριότητα στὸ πνεῦμα μας καὶ στὸ σῶμα μας καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή. Ἐκεῖ ποὺ εἶναι καὶ αὐτός. Ἀξίζει λοιπὸν νὰ τηροῦμε τὶς ὑποδείξεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ποὺ εἶναι ἔμπειρος πο­λε­μιστὴς κατὰ τοῦ διαβόλου, ὑποδείξεις ποὺ τὶς ἔγραψε γιὰ μᾶς. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία τότε ὅτι θὰ δυναμώσουμε στὸν ἄνισο ἀγῶνα μας, καὶ θὰ νικήσουμε. Μιὰ συστηματικὴ ἀπόκρουση τῶν τεχνασμάτων τοῦ πονηροῦ θὰ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ συρρικνωθεῖ ὁ διάβολος καὶ νὰ δηλώσει τὴν ἧττα του.

 

Κυριακή Ι’ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιγ΄ 10-17 

 Πρωτότυπο Κείμενο

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ήν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές. Ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. Ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκριτά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀπὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτίζει; Ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου; Καὶ ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδόξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

Νεοελληνική Απόδοση

Εκείνο τον καιρό, ένα Σάββατο δίδασκε ο Ιησούς σε μια συναγωγή. Εκεί βρισκόταν και μια γυναίκα, δεκαοχτώ χρόνια άρρωστη από δαιμονικό πνεύμα. Ήταν κυρτωμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ισιώσει το σώμα της. Όταν την είδε ο Ιησούς, τη φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου». Έβαλε πάνω της τα χέρια του κι αμέσως εκείνη ορθώθηκε και δόξαζε το Θεό. Ο αρχισυνάγωγος όμως, αγανακτισμένος που ο Ιησούς έκανε τη θεραπεία το Σάββατο, γύρισε στο πλήθος και είπε: «Υπάρχουν έξι μέρες που επιτρέπεται να εργάζεται κανείς· μέσα σ’ αυτές, λοιπόν, να έρχεστε και να θεραπεύεστε, και όχι το Σάββατο». Ο Κύριος του απάντησε: «Υποκριτή! Ο καθένας σας δε λύνει το βόδι του ή το γαϊδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, που είναι απόγονος του Αβραάμ, και ο σατανάς την είχε δεμένη δεκαοχτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί απ’ αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» Με τα λόγια του αυτά ντροπιάζονταν όλοι οι αντίπαλοί του κι ο κόσμος χαιρόταν για όλα τα θαυμαστά που έκανε ο Ιησούς.

Σχολιασμός

Η σημερινή Ευαγγελικη περικοπή είναι παρμένη από το 13ο κεφάλαιο του κατά Λουκάν ιερού Ευαγγελίου. Μέσα από τους στίχους αυτούς γίνεται η περιγραφή του θαύματος μιας συγκύπτουσας γυναίκας από το Χριστό. Η γυναίκα αυτή για δεκαοκτώ χρόνια ήταν κυρτωμένη χωρίς να μπορεί καθόλου να ισιώσει το σώμα της. Παρόλη όμως την κατάσταση της υγείας της βρισκόταν στη συναγωγή για τη λατρεία του Θεού και τη μελέτη του Νόμου χωρίς να προβάλει την ασθένεια της ως αιτία για να μην παρίσταται στη συναγωγή. Βλέποντάς την ο Χριστός σ’ αυτήν την κατάσταση την φώναξε και της είπε: «Γυναίκα απαλάσσεσαι από την αρρώστια σου». Όταν έβαλε και τα χέρια του πάνω της αυτή αμέσως ορθώθηκε και δόξαζε το Θεό. Ο αρχισυνάγωγος όμως ο οποίος βρισκόταν εκεί όταν το είδε αυτό αγανάκτισε, γιατί ο Ιησούς θεράπευσε τη γυναίκα αυτή ημέρα Σάββατο, και είπε στο πλήθος που βρισκόταν εκεί: «Υπάρχουν έξι μέρες που είναι για εργασία, μέσα σ’ αυτές να έρχεστε να θεραπέυεσθε και όχι το Σάββατο». Ο Κύριος βλέποντας τη στάση του αρχισυναγώγου του απαντά οτι είναι υποκριτής. Και συνεχίζει λέγοντάς του οτι οι άνθρωποι που έχουν ζώα τα λύνουν για να τα ποτίσουν το Σάββατο, αυτή που είναι απόγονος του Αβραάμ και ήταν δεμένη για δεκαοκτώ χρόνια από το Σατανά δεν έπρεπε να λύθει από αυτά τα δεσμά γιατί ήταν Σάββατο.

Μέσα στο χώρο του Ιουδαίκου κόσμου βλέπουμε την ζωή των ανθρώπων να κινείται γύρω από το Μωσαικό Νόμο και τις Γραφές. Οι άνθρωποι όμως δεν γνώριζαν πραγματικά τον Νόμο, είχαν άγνοια του αληθινού πνευματός του Νόμου και των Γραφών. Αύτο έδινε το δικαίωμα στους Αρχιερείς, τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους που γνώριζαν το Νόμο και τις Γραφές, να προβαίνουν σε αυθαίρετες ερμηνείες, σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις αντιλήψεις τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι να οδηγηθούν σε μια θρησκευτική τρομοκρατία, μια πνευματική δουλεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης αποτελεί η αντίδραση στις ευεργεσίες που πρόσφερε ο Χριστός στους ανθρώπους κατά την ημέρα του Σαββάτου, την οποία θεωρούσαν απόλυτη αργία. Ενδιαφέρονταν να διαφυλάξουν τον τύπο και το γράμμα του Νόμου, παρά να βοηθήσουν τους ανθρώπους να αντιμετωπίσουν τα διάφορα προβλήματά τους.

Ο Χριστός έρχεται για να ελευθερώσει τους ανθρώπους, έκτος από την τυραννία των δαιμόνων και από την τυρανία του τύπου και των αχρείαστων διατάξεων που προστέθηκαν αργότερα κατά την ερμηνεία του Νόμου. Ο ίδιος καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας παρουσίας του βλέπουμε ότι εφαρμόζει τις διατάξεις του Νόμου και τηρεί τις παραδόσεις του λαού του. Τον βλέπουμε να ερμηνέυει άριστα το Νόμο στις συναγωγές, ανταποκρινόμενος έτσι στις πνευματικέ ανάγκες του λαού. Προσπαθούσε να ωφελέσει τους ανθρώπους με το Νόμο δίνοντας τους το πραγματικό νόημα του Νόμου που δεν είναι η καταδυνάστευση της ζωής των ανθρώπων αλλά η ελευθερία τους. Αυτό το αντιλήφθηκαν οι άνθρωποι, όταν ήρθαν σε έπαφη με τον Χριστό γι’ αυτό τον ακολουθούσαν κατά πλήθη όπου πήγαινε.

Ο αρχισυνάγωγος ως πιστός γνώστης όλων αυτών των διατάξεων του Νόμου αντιδρά έντονα στη θεραπεία της συγκύπτουσας γυναίκας, γιατί την θεώρησε ως παράβαση της αργίας του Σαββάτου. Έτσι στρέφεται άμεσα κατά του πλήθους λέγοντας τους να πηγαίνουν τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας για να θεραπευόνται, έτσι ώστε να μην καταλύουν την αργία του Σαββάτου. Στρέφεται όμως και έμμεσα κατά του Ιήσου τον οποίο θεώρει υπεύθυνο για τη θεραπεία και κατ’ επέκταση της κατάλυσης της αργίας του Σαββάτου. Ως καλός γνώστης των διατάξεων του Νόμου υπενθυμίζει με αγανάκτηση την εντολή που υπάρχει στα βιβλία του Δευτερονομίου (5,13) και της Εξόδου (20, 9-10), ότι «εξ ημέρας εργά και ποιήσεις πάντα τα έργα σου, τη δε ημέρα τη εβδόμη σάββατα Κυρίω το Θεώ σου. Ου ποιήσεις εν αυτή παν έργον». Δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει, μέσα από το θαύμα που είχε συντελεστεί πριν από λίγο, την παρούσια του Θεού, το θέλημα του Θεού που εκπλήρωνε ο Χριστός και τη θεραπεία του ανθρωπίνου πόνου που βάσταζε η γυναίκα για δεκαόκτω ολόκληρα χρόνια. Το μόνο που κατάλαβε ήταν η κατάργηση του τύπου του Νόμου δηλ. της αργίας της ημέρας του Σαββάτου.

Εν αντιθέσει ο Χριστός απαντά κατευθείαν και άμεσα στον αρχισυνάγωγο και όχι στο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο εκεί. Τον λέει υποκριτή και του λέει οτι όλοι οι άνθρωποι λύνουν και πέρνουν το βόδι ή το γαιδούρι τους για να πιει νερό το Σάββατο. Αφού αυτό το κάνουν για τα ζώα τους, τότε γιατί απαγορεύεται να το κάνουν για τον άνθρωπο και ιδιαίτερα γι’ αυτή τη γυναίκα την οποία είχε δεμένη ο σατανάς για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια. Ήθελε με αυτή του την αναφορά να τονίσει στον αρχισυνάγωγο και στους υπόλοιπους νομοδιδασκαλούς που βρίσκονταν εκεί οτι ο Νόμος δεν φθάνει σε παράλογα επίπεδα, ώστε να απαγορέυει στους ανθρώπους και στα ζώα την κάλυψη των φυσικών τους αναγκών. Εξάλλου μας είναι γνωστή η φράση που έλεγε ο Χριστός στους νομοδιδασκάλους οτι «το Σαββάτο δια τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος δια το Σάββατον» (Μαρκ. 2,27).

Συνεχίζοντας ο Ιησούς αποκαλεί τη συγκύπτουσα γυναίκα θυγατέρα του Αβραάμ. Με την ονομασία αυτή την εξυψώνει, πάρα την κατώτερη θέση που είχε η γυναίκα την εποχή εκείνη, δίνοντας της αυτή την τιμητική ταυτότητα. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης μας πληροφορεί οτι όταν οι Γράμματεις και οι Φαρισαίοι καυχόντουσαν οτι είναι απόγονοι του Αβραάμ, ο Χριστός τους είπε οτι αν θέλουν να λέγονται παιδιά του Αβραάμ πρέπει να κάνουν όπως έκανε και εκείνος  (Ιω. 8,39).

Το θαύμα αυτό, όπως και όλα τα θαύματα που τέλεσε ο Ιησούς, φανερώνουν το σκοπό για τον οποίο ήρθε στη γη, που δεν είναι άλλος από το να μας προσφέρει την ελευθερία από τα ψυχικά και σωματικά δεσμά. Για να γίνουμε όμως δεκτικοί αυτής της χάριτος που μας προσφέρει πρέπει να αποδεσμευθούμε από την τυπική τήρηση των εντολών του Θεού, η οποία δεν μας προσφέρει τίποτα και να πρυτανεύσει στην καρδιά μας η αγάπη προς τον πλησίον, η οποία αποτελεί τη μεγαλύτερη από τις εντολές του. 

Μέσα από τη σημερινή παραβολή μπορούμε να αντλήσουμε κάποια διαχρονικά μηνύματα, τα οποία είναι σημαντικά για τη σωτηρία μας. Ένα τέτοιο μήνυμα αποτελεί η ανάγκη του τακτικού εκκλησιασμού, το οποίο συχνά παραμελούμε προφασιζόμενοι διάφορες δικαιολογίες όπως: ο Θεός βρίσκεται παντού και δεν χρειάζεται να πηγαίνουμε Εκκλησία για να τον λατρέψουμε ή δεν κατανοούμε αυτά που λέγονται στις ιερές ακολουθίες, είμαστε λίγο αδιάθετοι, θέλουμε να ξεκουραστούμε, να κοιμηθούμε κ.λπ. Η συγκύπτουσα γυναίκα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής αποτελεί για μας παράδειγμα πρός μίμηση, γιατί ενώ για δεκαόκτω ολόκληρα χρόνια βρισκόταν σ’ αυτήν την κατάσταση της ασθένειας της και υπέφερε. Όμως δεν παρέλειπε να παρευρίσκεται στη συναγώγη για την καθιερωμένη λατρεία του Θεού και τη μελέτη του Νόμου που γινόταν κάθε Σάββατο. Δεν προφασίζεται την ασθένεια και τον πόνο της ως δικαιόλογια για να μην παρίσταται.

Ένα άλλο μήνυμα που απορρέει είναι η σωστή τήρηση της αργίας της Κυριακής. Οι Εβραίοι είχαν από το Νόμο την τέταρτη έντολη που έλεγε: «Πρόσεξε να αφιερώνεις στον Θεό την ήμερα του Σαββάτου, όπως σε διέταξε Κύριος ο Θεός σου. Έξι ημέρες να εργάζεσαι και να κάνεις όλα τα έργα σου, την δε εβδόμη ημέρα θα έχεις Σάββατα», δηλάδη ανάπαυση αφιερωμένη στον Κύριο και Θεό σου. Την εντολή αυτή την είχαν παρερμηνεύσει οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και την ερμήνευσαν σύμφωνα με τα συμφέροντα και τις αντιλήψεις τους. Με τον ερχόμο του Χριστού για μας τους Χριστιανούς μεταφέρεται η αργία από το Σάββατο στην Κυριακή που είναι η ημέρα της λαμπροφόρου Αναστάσεως και της νίκης του Χριστού κατά του Διαβόλου. Ο Χριστός δίνει σε μας ενα σωστό νόημα της αργίας της Κυριακής που δεν είναι μια τυπολατρική συνήθεια, αλλά ημέρα δοξολογίας του Θεού, αφιέρωσής της, μετά τη Θεία Λειτουργία, σε έργα ευποιίας, σε έργα που αποσκοπούν στην ανακούφιση και στήριξη πρός τον πλησίον, ώστε να δοξάζεται το όνομα του Κυρίου.

Έχοντας υπόψιν μας τη σημερινή Ευαγγελική περικοπή ας προσπαθήσουμε ο καθένας όσο μπορούμε να αγωνιστούμε σωστά σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου μας. Να βγάλουμε από τη ζωή μας τον τύπο και να βάλουμε το πραγματικό νόημα των εντολών που μας δίδαξε ο Χριστός, χωρίς να ξεχνάμε τη μεγαλύτερη από αυτές που είναι η αγάπη προς τον πλησίον.