ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ—ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

A.S.E.I.P.

                     ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ

                     ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ—ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

                                          

Ο Κατηχητικός Λόγος του Ιερού Χρυσοστόμου  διαβάζετε πρίν το τέλος της Αναστάσιμης Θείας λειτουργίας το Σαββάτο το βράδυ. Τον παραθέτω σε μετάφραση. 

     «Όποιος είναι ευσεβής και αγαπά τον Θεό, ας απολαύσει την ωραία και λαμπρή αυτή εορτή (του Πάσχα). Όποιος δούλος (πιστός) έχει αγαθές διαθέσεις, ας εισέλθη γεμάτος από χαρά στην ευφροσύνη (του θείου Δείπνου), που χαρίζει ο (αναστάς) Κύριός του. Όποιος καταπονήθηκε με τη νηστεία, ας απολαύσει τώρα την αμοιβή του (που είναι το παρατιθέμενο ουράνιο Δείπνο). Όποιος από την έκτη πρωινή ώρα, (δηλαδή από την αρχή τής ζωής του), υπηρέτησε τον Κύριο (ως πιστός

δούλος Του), ας δέχεται σήμερα την αμοιβή που δίκαια του ανήκει. Όποιος προσήλθε στην πίστη μετά την ενάτη πρωινή, (κατά τη νεανική του δηλαδή ηλικία), ας συμμετάσχει και αυτός με προθυμία στην (κοσμοσωτήρια) εορτή τής Αναστάσεως. Όποιος προσήλθε στην πίστη μετά τη δωδεκάτη μεσημβρινή ώρα (κατά την ώριμη δηλαδή ηλικία), ας μην έχει καμιά αμφιβολία (αν θα τον δεχτεί ο Χριστός), διότι καθόλου δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Όποιος καθυστέρησε και προσήλθε στην πίστη κατά την τρίτη απογευματινή, (δηλαδή κατά τα γηρατειά του), ας πλησιάσει τον Κύριο χωρίς κανένα δισταγμό και φόβο. Όποιος προσήλθε στην πίστη κατά την πέμπτη απογευματινή ώρα (κατά τις τελευταίες δηλαδή ημέρες τής ζωής του), ας μη φοβηθεί μήπως δεν τον δεχτεί ο Θεός, επειδή άργησε, διότι ο Κύριος είναι πλουσιοπάροχος στις δωρεές του και γι’ αυτό δέχεται τον τελευταίο με την ίδια προθυμία που δέχτηκε και τον πρώτο. Παρέχει ανάπαυση και ειρήνη σε εκείνον που προσήλθε στα τέλη τής ζωής του, όπως και σε εκείνον που υπηρέτησε τον Κύριο από την αρχή τής ζωής του· και εκείνον που προσήλθε τελευταίος ελεεί, και εκείνον που προσήλθε πρώτος περιποιείται· και σε εκείνον δίδει και σε αυτόν προσφέρει (τις δωρεές Του)· και τα έργα της αρετής δέχεται, αλλά και την απλή διάθεση αναγνωρίζει· και την πράξη την αγαθή τιμά, αλλά και απλή πρόθεση (για καλά έργα) επαινεί.

Επομένως, όλοι εισέλθετε στη χαρά που χαρίζει ο Κύριός σας· και όσοι προσήλθατε πρώτοι (δηλ. νέοι) και όσοι προσήλθατε δεύτεροι (δηλαδή γέροντες), λάβετε το μισθό σας· και όσοι είστε πλούσιοι και όσοι είστε πτωχοί πανηγυρίστε μεταξύ σας. Και όσοι κυριαρχήσατε στα πάθη σας, αλλά και όσοι δείξατε αμέλεια για την αρετή τιμήστε τη σημερινή ημέρα. Και όσοι τηρήσατε τη νηστεία και όσοι δεν την τηρήσατε ευφρανθείτε σήμερα. Η τράπεζα είναι γεμάτη (από τα Τίμια Δώρα)· απολαύστε τα όλοι. Ο Μόσχος (που θυσιάστηκε για τις αμαρτίες μας, ο Κύριος, δηλαδή), είναι άφθονος και ανεξάντλητος· κανείς (λοιπόν) δεν επιτρέπεται να φύγει (από τον ιερό ναό) πεινασμένος, (χωρίς να χορτάσει με το Σώμα και το Αίμα τού Χριστού).

Όλοι απολαύστε το (πνευματικό) συμπόσιο που γίνεται για όσους πιστεύουν στον Χριστό· όλοι απολαύστε τα πλούσια δώρα που προσφέρει η αγαθότητα του Θεού μας. Κανείς να μη θρηνεί για τη φτώχεια του· διότι φανερώθηκε καθαρά (με την ανάσταση του Χριστού) η Βασιλεία τού Θεού, που ανήκει σε όλους εξίσου. Κανείς να μην κλαίει για τα φταιξίματά του· διότι ο εκ του τάφου αναστάς Χριστός είναι η συγχώρηση των αμαρτιών μας. Κανείς να μη φοβάται το θάνατο· διότι ο θάνατος του Σωτήρα μας μάς ελευθέρωσε από το θάνατο και τη φθορά (και μας έδωσε ζωήν αιώνιον).

Αν και κρατήθηκε για λίγο ο Χριστός από το θάνατο, τελικά τον (νίκησε και τον) εξαφάνισε. Ο Κύριός μας, που κατήλθε στον άδη, (νίκησε και) λαφυραγώγησε τον άδη. (Τα λάφυρα που πήρε από τον άδη ο Χριστός με τη νίκη του ήταν τα εξής: καταπάτησε-ακύρωσε το θάνατο, κατάργησε την εξου-σία τού διαβόλου, ανέστησε από τους τάφους πολλούς νεκρούς, και απελευθέρωσε τις ψυχές που ήταν φυλακισμένες στον άδη). Επίκρανε ο Κύριος τον άδη, όταν ο άδης γεύτηκε τη σάρκα Του. Και αυτό το γεγονός είχε προΐδει ο προφήτης Ησαΐας και εκραύγασε (προς τον Χριστό): Ο άδης επικράνθη, όταν σε συνάντησε, Χριστέ, κάτω (στα σκοτεινά βασίλειά του). Επικράνθη, διότι καταργήθηκε. Επικράνθη, διότι έγινε περίγελος. Επικράνθη, διότι νεκρώθηκε. Επικράνθη, διότι έχασε την εξουσία του.

Έλαβε σώμα θνητό (το σώμα τού Χριστού) και βρέθηκε ενώπιον Θεού, (διότι ο Χριστός δεν ήταν ένας απλός άνθρωπος, αλλά Θεός που ενανθρωπίστηκε). Έλαβε χώμα (δηλαδή γήινο σώμα) και συνάντησε τον ίδιο τον Θεό. Έλαβε αυτό που έβλεπε (το γήινο σώμα) και κατέπεσε (νικημένος) εξ αιτίας εκείνου, (δηλαδή της Θεότητας) που δεν έβλεπε. Πού είναι, λοιπόν, θάνατε το (δηλητηριώδες) κεντρί σου; Πού είναι, άδη, η νίκη σου;

Ανέστη ο Χριστός και συ έχεις κατανικηθεί. Ανέστη ο Χριστός και οι δαίμονες (που νόμισαν ότι θριάμβευσαν με την αποστασία τών πρωτοπλάστων) έχουν κατακρημνισθεί. Ανέστη ο Χριστός και οι άγγελοι χαίρονται (για τη σωτηρία τών ανθρώπων). Ανέστη ο Χριστός και η ζωή κυριαρχεί. Ανέστη ο Χριστός και νεκρός δεν θα παραμείνει πλέον κανείς στο μνήμα, (αφού όλοι θα αναστηθούν). Διότι, ο Χριστός, καθώς ανέστη εκ νεκρών, έγινε η αρχή τής αναστάσεως εκείνων που έχουν κοιμηθεί τον ύπνο του θανάτου.

Εις Αυτόν ανήκει η δόξα και η εξουσία εις τους ατελεύτητους αιώνες. Αμήν».

Με αυτόν τον τρόπο πανηγύρισε την ανάσταση του Χριστού ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και καλεί όλους τους ανθρώπους να γιορτάσουν ανάλογα. Όπως έγραψα και στην αρχή, το κείμενο αυτό στο πρωτότυπο, δηλαδή στην αρχαία γλώσσα, είναι ωραιότερο, διότι είναι ποιητικό. Η μετάφραση το κάνει πεζό. Χάνει ένα μέρος από την ομορφιά του. Όποιος θέλει να απολαύσει και αυτή την ομορφιά, πρέπει να κάθεται μέχρι το τέλος τής αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας. Μια φορά το χρόνο είναι, και διαρκεί δυόμισι ώρες περίπου. Το σημαντικότερο δε είναι ότι, συμμετέχοντας κανείς στην αναστάσιμη Θεία Λειτουργία και μεταλαμβάνοντας, γίνεται όχι μόνο κλητός τού Θεού αλλά και εκλεκτός. Διότι «πολλοί εισί κλητοί ολίγοι δε εκλεκτοί», δηλαδή, πολλοί είναι αυτοί τους οποίους προσκαλεί ο Κύριος στο επίσημο Δείπνο που παραθέτει, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που ανταποκρίνονται στην πρόσκληση, και αυτοί είναι οι εκλεκτοί τού Κυρίου.

Θα τελειώσω αυτό το άρθρο με μερικές συμπερασματικές σκέψεις μου.

Η ανάσταση του Χριστού είναι η μεγαλύτερη ευεργεσία τού Θεού στους ανθρώπους. Είναι το πιο παρήγορο και το πιο ελπιδοφόρο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία. Ο Χριστός με την ανάστασή του κατάργησε το θάνατο και χάρισε στους ανθρώπους ατελεύτητη, αιώνια ζωή, και το μέγα έλεος του Θεού. («Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και μέγα έλεος»).

Γιορτάζουμε την ανάσταση του Κυρίου με την προοπτική τής αθανασίας και ομολογούμε: «Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωήν τού μέλλοντος αιώνος».

                    ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ—ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ