ΜΕΡΟΣ 2. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ

π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

                          ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

                Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ

                                  ΗΓΕΤΗΣ

                                  ΜΕΡΟΣ 2

                                 π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

Συνέντευξη του Μακαριστού  Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου στο περιοδικό «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ»(17/10/2005)

ΕΡΩΤΗΣΗ 4

Πόσα ιδρύματα έχει ανά την Ελλάδα η Εκκλησία και τί είδους;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

«Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε φέτος η Ιερά Σύνοδος, υπό την ευθύνη της Εκκλησία της Ελλάδος, λειτουργούν στη χώρα μας:
19 βρεφονηπιακοί – παιδικοί σταθμοί

83 γηροκομεία - στέγες γερόντων
12 θεραπευτήρια χρονίως πασχόντων
30 διάφορα ιδρύματα
7 ιδρύματα για Α.Μ.Ε.Α.
30 ιδρύματα νεότητας
9 Νοσοκομεία – ιατρεία
7 ξενώνες
40 οικοτροφεία – ορφανοτροφεία
188 συσσίτια – τράπεζες αγάπης
27 τράπεζες αίματος
1 οίκος τυφλών
13 φοιτητικές εστίες
7 ιδρύματα ψυχικής υγείας
227 σχολές εκκλ/κών και άλλων τεχνών»
Για τα έργα αυτά, το 2004, η Εκκλησία μας ξόδεψε περί τα 22.000.000.000 δρχ. Αξίζει να πω ότι μόνο στην περιοχή της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών προσφέρονται καθημερινά 6.000 μερίδες φαγητού στις ενορίες μας που διαθέτουν οργανωμένες αίθουσες σίτισης.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5

Από πού η Εκκλησία αντλεί πόρους για τα έργα αυτά;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

«Ο ίδιος ο λαός μας είναι αυτός που στηρίζει τη δράση της Εκκλησίας μας στον κοινωνικό τομέα. Και το κάνει αυτό γιατί αναγνωρίζει ότι και το τελευταίο λεπτό θα πιάσει τόπο στα χέρια της Εκκλησίας, θ’ αξιοποιηθεί και θα επιστρέψει ως έργο αγάπης στους πάσχοντες αδελφούς. Η συνεισφορά του λαού μας είναι εντυπωσιακή και έρχεται ως επιβράβευση, πιστεύω, του έργου το οποίο επιτελείται, μέτοχοι του οποίου είναι όλοι.
Από την άλλη, η Εκκλησία συντηρεί το δίκτυο των ιδρυμάτων και των φιλανθρωπικών της έργων μέσα από τη σωστή διαχείριση της εναπομείνασας Εκκλ/κής περιουσίας, η οποία και αυτή είναι καρπός της αγάπης των ανθρώπων προς Αυτή, καθώς και από τη συμμετοχή μας σε εθνικά ή ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία υποστηρίζουν τέτοιου είδους δράσεις.
Μού προκαλεί, όμως, κατάπληξη και θλίψη, το γεγονός, ότι, κάποιοι, την περίοδο της πρόσφατης Εκκλ/κής αναστάτωσης, αμφισβήτησαν αυτό το έργο και κατηγόρησαν την Εκκλησία για έλλειψη ευαισθησίας και αποχή από τα προβλήματα των ανθρώπων, γενικεύοντας αυθαιρέτως τις μεμονωμένες εκτροπές ενίων. Οι άνθρωποι αυτοί, προφανώς δεν έχουν καμία εμπειρική σχέση με την Εκκλ/κή ζωή και μόνο έτσι μπορώ να δικαιολογήσω τα λεγόμενά τους. Διαφορετικά πρόκειται για κακοήθειες, με σκοπό τον δηλητηριασμό της λαϊκής συνείδησης. Και αυτό το έργο είναι καταδικαστέο και καταστροφικό» 

ΕΡΩΤΗΣΗ 6

Το θέμα της αυτοκάθαρσης προχωρεί; Ερωτώ διότι μερίδα του Τύπου ισχυρίζεται ότι τίποτε δεν έχει γίνει στον τομέα αυτό.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ 

«Για την μερίδα αυτή του Τύπου, κάθαρση σημαίνει εξόντωση και αποκεφαλισμός για οιονδήποτε το όνομα του οποίου ενεπλάκη σε υποθέσεις που απασχόλησαν την Εκκλ/κή δικαιοσύνη αλλά και την κοινή γνώμη, υπό το βάρος μιας γενικευμένης επίθεσης κατά της Εκκλησίας. Θεωρώ, όμως, ότι κάτι τέτοιο δε συνιστά κάθαρση αλλά ολοκληρωτική και εκδικητική αντιμετώπιση, που δεν ενδιαφέρεται για την απονομή δικαιοσύνης και την αποκατάσταση της αλήθειας, αλλά για τη δημιουργία εντυπώσεων και το χαΐδεμα της κοινής γνώμης.
Η Εκκλησία μας, στη διαδικασία αυτή κινήθηκε με γνώμονα την αρχή ότι κάθαρση σημαίνει εσωτερική αναγέννηση, τιμωρία των ενόχων, αλλά και δικαίωση και αποκατάσταση των αθώων. Και αυτό πράξαμε. Με τρόπο επίμονο, υπεύθυνο και συνετό, εξετάσαμε όλες τις υποθέσεις που ήρθαν στα χέρια μας και αφορούσαν στελέχη της Εκκλησίας, όλων των βαθμίδων και αποδώσαμε δικαιοσύνη, αφού εξετάστηκε πλήθος μαρτύρων υπερασπίσεως και κατηγορίας. Σας λέω μόνο ότι πολλοί από αυτούς που παρήλασαν από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, κατηγορώντας κληρικούς, στο πρόσφατο παρελθόν, δε τόλμησαν να εμφανιστούν ενώπιον της επισήμου Εκκλ/κής δικαιοσύνης, γεγονός που εγείρει πλείστα όσα ερωτηματικά για τα κίνητρα των μέχρι τότε ενεργειών τους. Και ασφαλώς κανένα δικαστήριο, κοσμικό ή Εκκλ/κό, δεν είναι δυνατόν να λάβει σοβαρά υπόψιν ανεύθυνες τηλεοπτικές καταγγελίες, ούτε να καταδικάσει ανθρώπους υπό το βάρος της πίεσης των Μέσων, αλλά μόνο επί τη βάσει ακράδαντων επισήμως κατατεθειμένων στοιχείων.
Από την άλλη, πιστεύουμε ότι η κάθαρση δεν πρέπει να αναφέρεται μόνο στις διαχειρίσεις, ούτε μόνο στις αποκλίνουσες συμπεριφορές ενίων στελεχών της Εκκλησίας. Πρέπει να επεκτείνεται και στις δομές της χρηστής Εκκλ/κής διοικήσεως, της Εκπαιδεύσεως και μετεκπαιδεύσεως των κληρικών, αλλά και των υποψηφίων και του εκσυγχρονισμού των θεσμών. Έχω πει κι άλλη φορά ότι η κάθαρση στην Εκκλησία εξαρτάται όχι μόνο από το υψηλό και καθαρό εκκλ/κό ήθος των στελεχών της, αλλά και από τη διαμόρφωση νέων δομών εσωτερικού δ/κού, οικονομικού και διαχειριστικού ελέγχου, ώστε να εξασφαλίζεται, ανά πάσα στιγμή, η διαφάνεια, η εντιμότητα και η υπευθυνότητα στην άσκηση της ιερής αποστολής μας. Και προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε με συνέπεια και αποφασιστικότητα»