π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.
Μακελειό
Κατά την με μεταπολεμικήν περίοδον, και ιδίως έπειτα από τον
καταστρεπτικόν συμμοριτοπολεμον ο οποίος ερείπωσε την ύπαιθρον, οι αγρόται
ηναγκάσθησαν να χρεωθούν με δάνεια από την Αγροτικήν Τράπεζα προκειμένου να
ορθοποδήσουν.
Τουτο υπήρξεν όμως δι’ αυτούς τροχοπεδη.Ήδη από του 1962 τα
χρέη των αγροτών μας ήσαν εις
τοιούτον ΰψος ώστε να μη ημπορούν ουτοί, με το
εισόδημα τούς να πληρώνουν το τοκοχρεωλΰσιον, ενώ η Α.Τ.Ε. (Αγροτική Τράπεζα
Ελλάδος) προεβαινεν εις κατασχέσεις, προσωποκρατήσεις και καταστροφάς αγροτικών
οικογενειών.
Η βάσις της Εθνικής Οικονομίας της Χώρας, η Γεωργία,
επλήττετο θανασίμως, διότι παραλλήλως τα καλλιεργητικά δάνεια είχαν διακοπή και
η Ελληνική αγροτιά έπιπτεν θύμα τοκογλύφων οι οποίοι προαγόραζαν τα προϊόντα
εις εξευτελιστικάς τιμάς.
Η εξαθλίωσις των αγροτών και το πλήγμα εις την Εθνικήν
Οίκονομίαν ήτο τεράστιον. Το αίτημά των δια μίαν «ρύθμισιν» της εξοφλήσεως των
χρεών προσε’κρουσεν εις την άρνησιν της κυβερνήσεως Καραμανλή, ενώ η ρύθμισις
του 1963 από τον Γ. Παπανδρέου απετυχεν διότι δεν ελήφθησαν μετρα στηρίξεως του
αγρότικοΰ εισοδήματος με αποτέλεσμα να μη δύνανται οι αγρόται να πληρώσουν τας
δόσεις των χρεών.
Όταν λοιπόν, ανέλαβεν την διακυβερνησιν του’Εθνους, η
Επανάστασις της 21ης Απριλίου 1967, ηύρεν μίαν κατάστασιν τραγικήν με τους
αγρότας εξηθλιωμε’νους και την Γεωργίαν της Ελλάδος – θεμελιον της οικονομίας
μας – βαίνουσα προς την καταστροφήν. Η χρεία μίας τολμηρας πράξεως, μίας
βαθείας τομής, ήτο η μοναδική σωτηρία.
Η ιστορική αναγγελία
Θεσσαλονίκη, 30 Μαρτίου 1968. Εις το Αλεξάνδρειον
Α-Αθλητικόν Μέλαθρον (Παλαί ντε Σπορ από ενωρίς μία λαοθάλασσα του αγροτικού
κόσμου και των συνεταιριστικών στελεχών Θεσσαλίας, Μακεδονίας και Θράκης, έχει
συγκεντρω-θει εντος και εκτος του Σταδίου, προς αναμονήν του Πρωθυπουργού
Γεωργίου Παπαδοπούλου.
Κατά τας11:15π.μ. ο Γεώργιος Παπαδόπουλος καταφθάνει εν μέσω
φρενιτώδους ενθουσιασμού, χειροκροτημάτων και συνθημάτων. Ουδείς όμως ακόμη
φαντάζεται το τι θα επακολούθηση.
Έπειτα από δε’κα λεπτά ενθουσιασμού, ο Εθνικός Ηγέτης επίτυγχάνει να αρχίσει τον λόγον του, διακοπτόμενος συνεχώς από ζητωκραυγάς. Μεταξύ άλλων είπεν:
Έπειτα από δε’κα λεπτά ενθουσιασμού, ο Εθνικός Ηγέτης επίτυγχάνει να αρχίσει τον λόγον του, διακοπτόμενος συνεχώς από ζητωκραυγάς. Μεταξύ άλλων είπεν:
«…έχετε το προνόμιον να είσθε εκείνοι που ευρίοκεσθε
πλησιέστερα προς την Γην αυτην, που ευρίσκεσθε εις στενωτέραν σύνδεσιν μαζί της. Διότι η Γη αυτή αποτελεί για σας παράγοντα ζωής, σκοπόν, αφετηρίαν και τέλος της ζωής σας.’ Εστε λοιπόν πέραν οιουδήποτε άλλου λαού υπερήφανοι και δια τούτο: Είσθε οι αγρόται της Ελλάδος, είσθε οι Έλληνες των Ελλήνων (…). Είσθε η πλέον υγιής μερίδα του Ελληνικού λαού. Εις όλην την ιστορίαν της Πατρίδος μας, πάντοτε υπήρξατε ο κυματοθραύστης, επί του οποίου εθραύσθησαν όλοι οι κίνδυνοι, οι οποίοι ηπείλησαν την Πατρίδα μας. Και τούτο το επετύχατε μόνον χάρις εις την αγνότητα και χάρις εις την δύναμιν της Φιλοπατρίας και την συνείδησιν ευθύνης έναντι αυτού το οποίον εμάθατε από την γιαγιά σας, από τον πατέρα σας, από τον παπά της εκκλησίας, από όλους τους σεβάσμιους της κοινότητος, οι οποίοι σας μιλούσαν δια την Πατρίδα, την Θρησκείαν και την Οικογενειαν. (…) Είσθε το καθαρό μυαλό και η Ψυχή του Έθνους!,
Και μέσα εις απερίγραπτον παλμόν των αγροτών, προς το τελος του λόγου του, ο αείμνηστος Κυβερνήτης ανήγγειλεν την μεγάλην απόφασιν:
«…ως πρώτην εκδήλωσιν εκ μέρους του Κράτους το οποίον οφείλει να σας βοηθήση να απολυτρωθήτε από το παρελθόν και να βαδίσετε τον νεον δρόμον, τον δρόμον των πεπρωμένων της Ελλάδος δια να αποδείξω αυτήν την στιγμήν και εμπράκτως την θεσιν μου, σας αναγγέλλω ότι η Κυβε’ρνησις έλαβε μίαν μεγάλην απόφασιν: ΑΠΕΦΑΣΙΣΕ ΤΟΝ ΧΑΡΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΧΡΕΩΝ!
Ιδού, επομένως, ο στίβος ελεύθερος. Έκοψα κάθε δεσμόν προς το αμαρτωλόν παρελθόν, κάθε δεσμόν αδρανείας.Το πεδίον «Ελλάς» είναι δικόν σας. Ριφθήτε εις την μάχην. Είναι η μάχη της Ελλάδος!».
Σιγή επεκράτησεν δια μερικά δευτερόλεπτα. Οι αγρόταϊ προσεπάθουν να συνειδητοποιήσουν εάν ήκουσαν ορθώς. Το τι επηκολούθησεν, είναι αδύνατον να συλλάβει νους ανθρώπου. Αλαλλαγμός χαράς και συγκινήσεως.
πλησιέστερα προς την Γην αυτην, που ευρίσκεσθε εις στενωτέραν σύνδεσιν μαζί της. Διότι η Γη αυτή αποτελεί για σας παράγοντα ζωής, σκοπόν, αφετηρίαν και τέλος της ζωής σας.’ Εστε λοιπόν πέραν οιουδήποτε άλλου λαού υπερήφανοι και δια τούτο: Είσθε οι αγρόται της Ελλάδος, είσθε οι Έλληνες των Ελλήνων (…). Είσθε η πλέον υγιής μερίδα του Ελληνικού λαού. Εις όλην την ιστορίαν της Πατρίδος μας, πάντοτε υπήρξατε ο κυματοθραύστης, επί του οποίου εθραύσθησαν όλοι οι κίνδυνοι, οι οποίοι ηπείλησαν την Πατρίδα μας. Και τούτο το επετύχατε μόνον χάρις εις την αγνότητα και χάρις εις την δύναμιν της Φιλοπατρίας και την συνείδησιν ευθύνης έναντι αυτού το οποίον εμάθατε από την γιαγιά σας, από τον πατέρα σας, από τον παπά της εκκλησίας, από όλους τους σεβάσμιους της κοινότητος, οι οποίοι σας μιλούσαν δια την Πατρίδα, την Θρησκείαν και την Οικογενειαν. (…) Είσθε το καθαρό μυαλό και η Ψυχή του Έθνους!,
Και μέσα εις απερίγραπτον παλμόν των αγροτών, προς το τελος του λόγου του, ο αείμνηστος Κυβερνήτης ανήγγειλεν την μεγάλην απόφασιν:
«…ως πρώτην εκδήλωσιν εκ μέρους του Κράτους το οποίον οφείλει να σας βοηθήση να απολυτρωθήτε από το παρελθόν και να βαδίσετε τον νεον δρόμον, τον δρόμον των πεπρωμένων της Ελλάδος δια να αποδείξω αυτήν την στιγμήν και εμπράκτως την θεσιν μου, σας αναγγέλλω ότι η Κυβε’ρνησις έλαβε μίαν μεγάλην απόφασιν: ΑΠΕΦΑΣΙΣΕ ΤΟΝ ΧΑΡΙΣΜΟΝ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΧΡΕΩΝ!
Ιδού, επομένως, ο στίβος ελεύθερος. Έκοψα κάθε δεσμόν προς το αμαρτωλόν παρελθόν, κάθε δεσμόν αδρανείας.Το πεδίον «Ελλάς» είναι δικόν σας. Ριφθήτε εις την μάχην. Είναι η μάχη της Ελλάδος!».
Σιγή επεκράτησεν δια μερικά δευτερόλεπτα. Οι αγρόταϊ προσεπάθουν να συνειδητοποιήσουν εάν ήκουσαν ορθώς. Το τι επηκολούθησεν, είναι αδύνατον να συλλάβει νους ανθρώπου. Αλαλλαγμός χαράς και συγκινήσεως.
Η μεγάλη πράξις
Τα χρέη που εχαρίσθησαν ήσαν:
Α)’0λα τα χρε’η των αγροτών μέχρι της 31-3-1968.
Και συγκεκριμένως:
– Όλα τα οφειλόμενα από του έτους 1945 μέχρι τελους 1962 και ρυθμισθεντα το 1963.
– Όλα τα βραχυπρόθεσμα καλλιεργητικά δάνεια, ζωοτροφών κλπ.
– Όλα τα μεσοπρόθεσμα δάνεια, χορηγηθέντα δια την ανάπτυξιν των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
– Όλα τα οφειλόμενα δάνεια συμμοριοπλήκτων αγροτών, αλλά και επαναπατρισθέντων εκ του παραπετάσματος.
Β) Όλα τα χρέη των γεωργικών συνεταιρισμών, οργανώσεων και κοινοπραξιών μέχρι της 21-4-1967. Και συγκεκριμένως:
-Όλα τα ρυθμισθέντα του έτους 1965.
– Αι οφειλόμενοι ληξιπρόθεσμοι δόσεις μέχρι 31-3-1968 των
μέσομακροπροθέσμων δανείων.
-Τα άνοιγματα που οφείλοντο μέχρι 31-3-1968 προς την Α.Τ.Ε. λόγω ανωμάλου λειτουργίας των.
Ανώτατον όριον των διαγραφομένων χρεών ωρίσθη το ποσον των 100.000 δρχ. της εποχής εκείνης.
Εν συνόλω εχαρίσθησαν 7.764.650.000 δρχ. {7.380.000.000 εις τους αγρότας και 384.000.000 δρχ. εις συνεταιριστικός οργανώσεις) της εποχές εκείνης με τιμήν ενός δολλαρίου εις τριάκοντα δραχμάς! 643.844 αγροτικοί οικογένειαι κυριολεκτικώς εγλύτωσαν από την καταστροφήν!
Η ανεπανάληπτος εκείνη πράξις,απηλευθέρωσεν από τα δεσμά της, την θνήσκουσαν Γεωργίαν και υπήρξεν έναυσμα δια ιην ανάπτυξιν της Εθνικής Οικονομίας. ‘Εδωσεν ώθησιν εις την βελιτιωσιν των καλλιεργειών, ηύξησε την αγοραστικήν δύναμιν του αγρότου, ανέκοψε το ρεύμα της αστυφιλίας και ανεμόρφωσε την ζωήν εις την ύπαιθρον.
Το υπέροχον εκείνον εθνοκοινωνικόν μέτρον εν συνδυασμώ προς την επιτυχή πολιτικήν κίνητρων και ενισχύσεων, τον πλήρη εκμηχανισμόν και εκασυγχρονισμόν της Γεωργίας, τα μεγάλα εργα υποδομής, την πολΐτίκήν τιμών. τα στεγαστικά δάνεια, την παραχώρησιν κληρων, την αύξησιν των αγροιικών συντάξεων, την θεμελίωσιν της ιατροφαρμακευτικης περιθάλψεως και εκατοντάδες άλλα μετρα καθώς και τον πλήρη εξηλεκτρισμόν. ύδρευσιν και οδοποιίαν της υπαιθρου, Εντός της δημιουργικής επαναστατικης 6ετιας του Γεώργιου Παπαδοπούλου, συνετέλεσεν εις την επίτευξιν του «οικονομικού θαύματος» των ετων1968-73 και επετυχε ρυθμόν γεωργικής αναπτύξεως που υπερέβη το 4% ετησίως, πράγματο-ποιώντας την καλλιτεραν περίοδον που εζησαν οι Έλληνες αγρόται από ιδρύσεως του νέου Ελληνικού Κράτους!
Όπως δε έγραψε τοτε η εφημερίς «Η Βραδύνή» την 1ην Απριλίου 1968, η αποφασις εκείνη υπήρξεν:
«Η μόνη ανιδιοτελής πράξις που εγνώρισε ο Λαός κατα τα 150 έτη του ελευθέρου βίου του».
Τότε και σήμερον
Η σημερινή καιτάντια της Ελλάδος και των αγροτών οι οποίοι απο τας μεταπολιτευτικάς κυβερνήσεις επανήλθον εις την εξαθλίωσιν και την εγκαταλείψαν, αναμιμνήκωνται με νοσταλγίαν την «Χρυσήν Εποχήν» του Γεωργίου Παπαδοπούλου και ακόμη και σήμερον εις τα τρακτέρ τούς τοποθετούν εις όλας τας εκδηλώσεις των φωτιογραφιας του, αναφωνούντες: Ό αγρότης δεν ξεχνά, Παπαδόπουλο ζητά».
Και ημπορεϊ ο αείμνηστος Εθνικός Κυβερνήτης να μετεστη εις την αιωνιαν ζωήν, έμεινεν όμως αιωνίως εις την μνήμην των Ελλήνων και την Ιστορίαν, ως ο Σόλων. Διότι ο μεν τελευταίος επέβαλλε την σεισάχθειαν εις μόνην την πόλιν των Αθηνών, ο δε Γεώργιος Παπαδόπουλος εις ολόκληρον την Ελλάδα!
Α)’0λα τα χρε’η των αγροτών μέχρι της 31-3-1968.
Και συγκεκριμένως:
– Όλα τα οφειλόμενα από του έτους 1945 μέχρι τελους 1962 και ρυθμισθεντα το 1963.
– Όλα τα βραχυπρόθεσμα καλλιεργητικά δάνεια, ζωοτροφών κλπ.
– Όλα τα μεσοπρόθεσμα δάνεια, χορηγηθέντα δια την ανάπτυξιν των γεωργικών εκμεταλλεύσεων.
– Όλα τα οφειλόμενα δάνεια συμμοριοπλήκτων αγροτών, αλλά και επαναπατρισθέντων εκ του παραπετάσματος.
Β) Όλα τα χρέη των γεωργικών συνεταιρισμών, οργανώσεων και κοινοπραξιών μέχρι της 21-4-1967. Και συγκεκριμένως:
-Όλα τα ρυθμισθέντα του έτους 1965.
– Αι οφειλόμενοι ληξιπρόθεσμοι δόσεις μέχρι 31-3-1968 των
μέσομακροπροθέσμων δανείων.
-Τα άνοιγματα που οφείλοντο μέχρι 31-3-1968 προς την Α.Τ.Ε. λόγω ανωμάλου λειτουργίας των.
Ανώτατον όριον των διαγραφομένων χρεών ωρίσθη το ποσον των 100.000 δρχ. της εποχής εκείνης.
Εν συνόλω εχαρίσθησαν 7.764.650.000 δρχ. {7.380.000.000 εις τους αγρότας και 384.000.000 δρχ. εις συνεταιριστικός οργανώσεις) της εποχές εκείνης με τιμήν ενός δολλαρίου εις τριάκοντα δραχμάς! 643.844 αγροτικοί οικογένειαι κυριολεκτικώς εγλύτωσαν από την καταστροφήν!
Η ανεπανάληπτος εκείνη πράξις,απηλευθέρωσεν από τα δεσμά της, την θνήσκουσαν Γεωργίαν και υπήρξεν έναυσμα δια ιην ανάπτυξιν της Εθνικής Οικονομίας. ‘Εδωσεν ώθησιν εις την βελιτιωσιν των καλλιεργειών, ηύξησε την αγοραστικήν δύναμιν του αγρότου, ανέκοψε το ρεύμα της αστυφιλίας και ανεμόρφωσε την ζωήν εις την ύπαιθρον.
Το υπέροχον εκείνον εθνοκοινωνικόν μέτρον εν συνδυασμώ προς την επιτυχή πολιτικήν κίνητρων και ενισχύσεων, τον πλήρη εκμηχανισμόν και εκασυγχρονισμόν της Γεωργίας, τα μεγάλα εργα υποδομής, την πολΐτίκήν τιμών. τα στεγαστικά δάνεια, την παραχώρησιν κληρων, την αύξησιν των αγροιικών συντάξεων, την θεμελίωσιν της ιατροφαρμακευτικης περιθάλψεως και εκατοντάδες άλλα μετρα καθώς και τον πλήρη εξηλεκτρισμόν. ύδρευσιν και οδοποιίαν της υπαιθρου, Εντός της δημιουργικής επαναστατικης 6ετιας του Γεώργιου Παπαδοπούλου, συνετέλεσεν εις την επίτευξιν του «οικονομικού θαύματος» των ετων1968-73 και επετυχε ρυθμόν γεωργικής αναπτύξεως που υπερέβη το 4% ετησίως, πράγματο-ποιώντας την καλλιτεραν περίοδον που εζησαν οι Έλληνες αγρόται από ιδρύσεως του νέου Ελληνικού Κράτους!
Όπως δε έγραψε τοτε η εφημερίς «Η Βραδύνή» την 1ην Απριλίου 1968, η αποφασις εκείνη υπήρξεν:
«Η μόνη ανιδιοτελής πράξις που εγνώρισε ο Λαός κατα τα 150 έτη του ελευθέρου βίου του».
Τότε και σήμερον
Η σημερινή καιτάντια της Ελλάδος και των αγροτών οι οποίοι απο τας μεταπολιτευτικάς κυβερνήσεις επανήλθον εις την εξαθλίωσιν και την εγκαταλείψαν, αναμιμνήκωνται με νοσταλγίαν την «Χρυσήν Εποχήν» του Γεωργίου Παπαδοπούλου και ακόμη και σήμερον εις τα τρακτέρ τούς τοποθετούν εις όλας τας εκδηλώσεις των φωτιογραφιας του, αναφωνούντες: Ό αγρότης δεν ξεχνά, Παπαδόπουλο ζητά».
Και ημπορεϊ ο αείμνηστος Εθνικός Κυβερνήτης να μετεστη εις την αιωνιαν ζωήν, έμεινεν όμως αιωνίως εις την μνήμην των Ελλήνων και την Ιστορίαν, ως ο Σόλων. Διότι ο μεν τελευταίος επέβαλλε την σεισάχθειαν εις μόνην την πόλιν των Αθηνών, ο δε Γεώργιος Παπαδόπουλος εις ολόκληρον την Ελλάδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου