ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΑ--ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΣ--

Γιατί ἡ πολιτικὴ ἐγκληματικότης εἶναι ὑποχρεωτικὰ συνδεδεμένη μὲ οἱοδήποτε πολιτικὸ καθεστώς

Τὰ τελευταῖα 60 χρόνια ἡ Αἴγυπτος ἐπέρασε διαδοχικὰ ἀπὸ τὴν βασιλεία στὸ ἐκκοσμικευμένο καθεστὼς τοῦ νασσερισμοῦ καὶ τῶν ἐπιγόνων του, κατόπιν στὸ ἰσλαμικὸ καθεστὼς τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων καὶ πάλι τέλος στὸ

ἐκκοσμικευμένο καθεστὼς τοῦ στρατάρχου Σίσσι. Σὲ ὅλη αὐτὴν τὴν περίοδο, τὰ δέκα ἑκατομμύρια τῶν Αἰγυπτίων χριστιανῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων ἐβασίζετο ὁ αἰγυπτιακὸς πολιτισμὸς ἑλληνικῆς ἐμπνεύσεως ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια, συνέχεια τῶν Ἑλλήνων ἀλεξανδρινῶν φαραώ, ἐσφάζοντο περιοδικῶς ἀπὸ τοὺς βαρβάρους Ἄραβες ποὺ εἶχαν ἐξέλθει στὸν Ζ΄αίῶνα μ.Χ. ἀπὸ τὴν ἄγονη καὶ ἑρημικὴ Ἀραβία ἡ ὁποία ἀκόμη καὶ σήμερα, ὡς Σαουδικὴ Ἀραβία, προβάλλει τὸ ἀπόλυτο πρόσωπο τῆς βαρβαρότητος, πολὺ πιὸ ἀποκρουστικὸ ἀπὸ τοὺς βαρβάρους τῆς Βορείου Εὐρώπης τοῦ Ζ΄ αἰῶνος μ.Χ., τὶς γερμανικὲς, σλαυϊκὲς καὶ τουρκικὲς φυλές, οἱ ὁποῖες μὲ τὸν χρόνο ἐξεπολιτίσθησαν, δηλαδὴ ἐξελληνίσθησαν,  σὲ σημεῖο ποὺ ὡς Ἰσπανοὶ μουσουλμᾶνοι ἐπὶ 700 χρόνια, μέχρι τὰ τέλη τοῦ ΙΕ΄αἰῶνος, ἐμεγαλούργησαν μὲ ἀποτέλεσμα οἱ αἰωνίως βάρβαροι Ἄραβες νὰ ἰσχυρισθοῦν ὅτι ὁ ἱσπανικὸς μουσουλμανικὸς πολιτισμὸς τὸν εἶχαν δημιουργήσει οἱ ἀραβικὲς ὁρδὲς ποὺ εἶχαν περάσει τὰ Στενὰ τοῦ Γιβραλτάρ καὶ ὄχι οἱ Ἱσπανοί, ἀσχέτου θρησκείας. Τὸ ἴδιο εἶχε συμβῆ καὶ στὴν βυζαντινὴ Ἀνατολία ὅπου τὸ Ἰσλὰμ ἐπεκράτησε ὄχι μέσῳ τῶν Ἀράβων ἀλλὰ μέσῳ τῶν ἐξελληνισμένων Τούρκων Ῥούμι, Σελτζουκιδῶν καὶ Ὀθωμανῶν, γιὰ νὰ καταλήξουν στὸν ἐξελληνισμένο Θεσσαλονικιὸ Μουσταφᾶ Κεμάλ, τὸν συνεχιστῆ τοῦ ἐξελληνισμένου Καβαλιώτη Αἰγυπτιώτη Μεχμὲτ Ἀλί, ἱδρυτοῦ τὸ 1815, τῆς Νέας Αἰγύπτου.

Ἐπαναστατικὴ ῥιζικὴ ἀλλαγή χωρὶς πολιτικὴ ἐγκληματικότητα εἶναι φύσει ἀδύνατος διότι, ὅπως κάλλιστα γνωρίζουν οἱ ἀρνητὲς τοῦ κράτους, οἱ ἀναρχικοὶ, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν πρώτων χριστιανῶν ἐρημιτῶν τῆς Αἰγύπτου μέχρι τῶν ἀναρχικῶν τῶν ῥωσικῶν στεππῶν τοῦ ΙΘ΄αἰῶνος, κράτος ἴσον ἔγκλημα. Ἔτσι ὁ στρατάρχης Σίσσι, στὶς 16 Μαΐου τοῦ 2015, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ καταδικασθοῦν σὲ θάνατο, ὁ ἀνατραπὴς τὸ 2013 ἰσλαμιστὴς πρόεδρος τῆς Αἰγύπτου, Μοχάμετ Μόρσι ποὺ εἶχε ἐκλεγῇ μέσῳ ἐλευθέρων ἐκλογῶν καὶ ἑκατὸ ἄλλους ὀπαδούς του, ἀφοῦ προηγουμένως ὁ Σίσσι ἔσφαζε ἐπάνω ἀπὸ 1.400 ὀπαδοὺς τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων, 15.000 ἐρίχνοντο στὴν φυλακή μὲ ἑκατοντάδες καταδῖκες σὲ θάνατο, προλέγοντας τὸ τί θὰ ἠδύνατο προσεχῶς νὰ συμβῇ καὶ στὴν ἐξαθλιωμένη Ἑλλάδα.

Ὅσο αὐξάνεται τὸ ποσοστὸ ἐπαναστατικότητος ἀλλὰ καὶ ἀντεπαναστατικότητος ἑνὸς ἀνατρεπτικοῦ κινήματος,  τόσο αὐξάνεται καὶ τὸ ποσοστὸ ἐγκληματικότητος. Ἔτσι ὁ ἀντεπαναστάτης καὶ οἰκονομικὰ φιλελεύθερος δικτάτωρ Πινοσέτ, ποὺ ἀνέτρεψε τὸ σοσιαλιστικὸ χιλιανὸ καθεστὼς πρὸς χάριν τῆς παραμονῆς στὴν ἐξουσία τοῦ ἀστικοῦ καθεστῶτος, ὑπῆρξε ἐξ ἴσου ἐγκληματικὸς μὲ τὸν Λένιν ποὺ ἀνέτρεψε στὴν Ῥωσία τὸ ἀστικὸ καθεστώς. Δικαία ἤ ἄδικη, ἡ σφαγὴ παραμένει σφαγή, πάντα συνδεδεμένη μὲ τὴν ἐξουσία καὶ τοὺς νόμους της. Μόνον ὁ χριστιανισμός, χωρὶς κρατικὴ ἐκκλησία, ἀποτρέπει τὸ ἔγκλημα. Ἔτσι, ὁ Χριστός, ἔχοντας δύο ἰμάτια, οἰκειοθελῶς δίδει τὸ δεύτερο ἰμάτιο εἰς τὸν μή ἔχοντα κανένα, ἐνῷ ὁ Λένιν ἀρπάζει τὸ δεύτερο ἰμάτιο ἀπὸ τὸν κατέχοντα καὶ τὸ δίδει στὸν μὴ ἔχοντα, τὴν ὥρα ποὺ ὁ Πινοσὲτ ἐξασφαλίζει τὴν ἰδιοκτησία καὶ τῶν δύο ἰματίων στὸν κατέχοντα καὶ τοῦ προσθέτει μάλιστα καὶ τὴν σάρκα τοῦ κολασμένου τῆς γῆς.

Ὁ Γάλλος ποιητὴς κομμουνιστὴς Ἀραγκὸν ἔλεγε ὅτι ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀνοίγει διάπλατα τοὺς βραχίονές του γιὰ νὰ ἀγκαλιάσῃ τὴν Ἀνθρωπότητα, ἄθελά του σχηματίζει τὸ σχῆμα τοῦ Σταυροῦ στὸ ὁποῖο θὰ σταυρώσῃ τὴν Ἀνθρωπότητα ποὺ θέλει νὰ σώσῃ. Αὐτὴ εἶναι ἡ μοῖρα τοῦ ἀνθρώπου. Παραμένει διαπαντὸς κοινωνικὰ ἐγκληματίας. Γι αὐτὸ καὶ ἡ ἐξουσία ἐχθρεύεται τὰ μοναστήρια ποὺ τῆς δίδουν τὸ αἴσθημα ἐνοχῆς ἤ προσπαθοῦν νὰ τὰ κατευνάσουν μὲ δῶρα. Ἀλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι οὔτε γκαρσόνι, οὔτε ταξιτζῆς: Δὲν δέχεται φιλοδωρήματα.