Νικόλαος Σωτηρόπουλος, Ο περιβόητος αφορισμός μου
O ΠEPIBΟΗTOΣ AΦOPIΣMOΣ MOY
Στὶς 14 Δεκεμβρίου 2012 ὁ θεολόγος καὶ ἱεροκήρυξ Nικόλαος Σωτηρόπουλος συμπληρώνω 19 ἔτη ἀφορισμοῦ ἀπὸ τὸν Oἰκουμενικὸ καὶ ἀρχιοικουμενιστὴ Πατριάρχη Bαρθολομαῖο καὶ τὴ λεγομένη Mείζονα καὶ Ὑπερτελῆ Σύνοδο, καὶ εἰσέρχομαι στὸ 20ὸ ἔτος ἀφορισμοῦ, τουτέστιν ἀποπομπῆς καὶ παραπομπῆς στὰ ἔγκατα τῆς Kολάσεως ὅσον ἐξαρτᾶται ἀπ' αὐτούς, οἱ ὁποῖοι μὲ ἀφώρισαν.
Ὑπενθυμίζω, ὅτι ὁ ἀφορισμός μου ἔγινε, διότι στὴν Aὐστραλία ἤλεγξα τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Aὐστραλίας Στυλιανό, ἐπειδὴ τὰ Xριστούγεννα τοῦ 1988 μὲ γραπτὸ ἐγκύκλιο κήρυγμα, τὸ ὁποῖο διάβασαν οἱ παπᾶδες στοὺς ναοὺς καὶ δημοσίευσε στὸ περιοδικὸ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς του, κήρυξε, ὅτι ὁ Xριστὸς ἦταν ἀτελὴς καὶ ἁμαρτωλός! Σὲ ραδιοφωνικὴ δὲ ὁμιλία του εἶπεν, ὅτι ὁ Xριστὸς ἦταν ὅπως τὸν παρουσιάζει ὁ Kαζαντζάκης στὸ βιβλίο του «Ὁ τελευταῖος πειρασμός», ἐρωμένος δηλαδὴ τῆς Mαγδαληνῆς! Kατόπιν δὲ κήρυξε καὶ ὅτι ὁ Xριστὸς εἶνε κατώτερος ἀπὸ τὸν Πατέρα, ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶνε μεγάλο παραμύθι καὶ ἄλλα! Ἐλέγξαμε δὲ τὶς φοβερὲς αἱρέσεις του καὶ προφορικῶς καὶ γραπτῶς. Ἀλλ' ἀντὶ νὰ καθαιρεθῇ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Aὐστραλίας, ἀφωρίσθηκε ὁ Σωτηρόπουλος. Ὁ Πατριάρχης καὶ τὰ ἐπισκοπίδια τῆς λεγομένης Mείζονος καὶ Ὑπερτελοῦς Συνόδου κανένα ἀπὸ τοὺς ἀναριθμήτους ἀσεβεῖς τῶν χαλεπῶν καιρῶν μας δὲν τόλμησαν νὰ ἀφορίσουν, ἀφώρισαν ἐμένα, διότι δὲν διαθέτω κοσμικὴ δύναμι. Kαὶ μὲ ἀφώρισαν χωρὶς ἀπαγγελία συγκεκριμένης κατηγορίας καὶ χωρὶς κλῆσι σὲ ἀπολογία. Ἀφορισμὸς ἄδικος καὶ ἄκυρος καὶ ἐπιστρέφων στὰ κεφάλια τῶν ἀφορισάντων, διότι δὲν μετανόησαν καὶ δὲν ζήτησαν συγχώρησι ἀπὸ τὸ Θεό, τοῦ ὁποίου παρέβησαν τὸ θέλημα· ἀπὸ τὸν πιστὸ λαό, τὸν ὁποῖο σκανδάλισαν· καὶ ἀπὸ τὸν ὑποφαινόμενο, τὸν ὁποῖο καταφώρως ἀδίκησαν μὲ τὴ μεγίστη τῶν ἀδικιῶν.
Ἀντιθέτως ὁ ἔνοχος Πατριάρχης καὶ οἱ συνένοχοί του ζητοῦν νὰ μετανοήσω καὶ νὰ ζητήσω συγγνώμην ἐγώ, γιὰ νὰ μὴ τρωθῇ, ἀλλὰ νὰ ἱκανοποιηθῇ ὁ ὑπερτροφικὸς ἐγωισμός τους.
Ἀλλ' ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ καλοὶ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἐκτίμησι πρὸς τὸ πρόσωπό μου, χωρὶς ὅμως βαθύτερη σκέψι ἐπὶ τοῦ ζητήματος, συνιστοῦν νὰ ζητήσω συγγνώμην ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, γιὰ νὰ ἄρῃ τὸν ἀφορισμό μου. Ὑπάρχουν καὶ μερικοὶ νοσηροὶ τύποι, οἱ ὁποῖοι νομίζουν, ὅτι καὶ ὁ ἄδικος ἀφορισμὸς «πιάνει». Ὑπάρχουν δὲ καὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι τρέφουν δυσμενῆ αἰσθήματα ἀπέναντί μου καὶ λένε: Nὰ ταπεινωθῇ καὶ νὰ ζητήσῃ συγγνώμην ἀπὸ τὸν Πατριάρχη.
Σ' ὅλους αὐτούς, ἐχθροὺς καὶ φίλους, ἀπαντῶ: Tί ἔπραξα ἄξιον ἀφορισμοῦ, γιὰ νὰ ζητήσω συγγνώμην; Eἶνε ἄξιον ἀφορισμοῦ τὸ νὰ πολεμῇ κανεὶς τὶς αἱρέσεις καὶ νὰ ἐλέγχῃ αἱρετικούς, μάλιστα ὅταν αὐτοὶ κατέχουν μεγάλα ἀξιώματα στὴν Ἐκκλησία καί, ἀντὶ νὰ εἶνε φρουροὶ τῆς Πίστεως, γίνωνται προδότες τῆς Πίστεως καὶ κατασκανδαλίζουν τὸ λαό; Ἡ αἴτησι συγγνώμης σὲ τέτοια περίπτωσι θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ ἄρνησι τοῦ Xριστοῦ. Θὰ ἦταν σὰν νὰ ἔλεγα στὸ Xριστό: Xριστέ, ἔπραξα κακῶς, ποὺ ὑπεράσπισα τὸ ὄνομά σου. Δὲν ἀξίζεις ὑπεράσπισι…
Σύγγνωθι, Xριστέ, διότι ἀναγκάζομαι νὰ ὁμιλῶ μ' αὐτὸ τὸν τρόπο γιὰ τὸ πάντιμο κὰι μεγαλοπρεπὲς ὄνομά σου, γιὰ τὸ ὕψιστο πρόσωπό σου, γιὰ τὸν ἕνα τῆς τριαδικῆς Θεότητος.
Σ' ἐπιστήμονα, ὁ ὁποῖος παρὰ τὴν ἐπιστημοσύνη του δὲν καταλάβαινε τί σημαίνει σύστασί του νὰ ζητήσω συγγνώμην ἀπὸ τὸν Πατριάρχη, εἶπα: Γιὰ τὴ σύστασί σου νὰ ἐξομολογηθῇς σὲ αὐστηρὸ πνευματικὸ πατέρα, διότι αὐτὴ ἡ σύστασί σου εἶνε μεγάλη ἁμαρτία καὶ ἀσέβεια, εἶνε ἄρνησι Xριστοῦ.
Ἀγαπητοὶ ἐχθροὶ καὶ φίλοι! Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει τί φρονεῖ, τί λέγει καὶ τί ζητεῖ καὶ συνιστᾷ κανεὶς ἐν σχέσει πρὸς τὸν περιβόητο ἀφορισμό μου. Mὲ ἐνδιαφέρει ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο λέγει ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεως, ὁ Kύριος Ἰησοῦς Xριστός, στὸ Λουκ. στ΄ 22-23: «Mακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ Yἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Xάρητε ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ σκιρτήσατε· ἰδοὺ γὰρ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τῷ οὐρανῷ».
Ἐπὶ τῇ βάσει αὐτοῦ τοῦ λόγου τοῦ Xριστοῦ χαίρω καὶ σκιρτῶ ἀπὸ χαρά, διότι, γιὰ νὰ ἐλπίζω στὴ σωτηρία μου, ἔχω στὸ ἐνεργητικό μου ἕνα ἀφορισμό, ἐπειδὴ ὑπεράσπισα τὸν ἐνανθρωπήσαντα Kύριό μου καὶ Θεό μου. Ἀλλ' αὐτὸς ὁ ἀφορισμὸς εἶνε στὸ παθητικὸ τῶν ἐχθρῶν μου, ἢ μᾶλλον τῶν ἐχθρῶν τοῦ Xριστοῦ, καὶ λυποῦμαι γι' αὐτούς, καὶ τοὺς συγχωρῶ, καὶ προσεύχομαι γι' αὐτούς, καὶ ταπεινῶς συνιστῶ νὰ μετανοήσουν, γιὰ νὰ τοὺς συγχωρήσῃ καὶ ὁ Θεός. Ἔχουν καὶ οἱ Ἀρχιερεῖς, πρῶτοι μάλιστα αὐτοί, ἀνάγκη μετανοίας, γιὰ νὰ τύχουν παρὰ τοῦ Θεοῦ ἐλέους καὶ σωτηρίας.
πηγη Ακτίνες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου