ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ: ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ – Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ ΜΕΡΟΣ Α΄

 Ε.Ι.Π.Α.Σ.

 

 

(Οι άπειρες αποχρώσεις της οικουμενιστικής αιρέσεως – φωνής)

ΜΕΡΟΣ Α΄

      Σεβασμιώτατε

Όλο και περισσότερο, σε συγχορδία, αναδύονται, ακούγονται και προωθούνται οι άπειρες αποχρώσεις της οικουμενιστικής φωνής – αιρέσεως, ως κατάφαση και βίωση της ουτοπικής θεολογίας της υπό των σημερινών επισκόπων.

Είναι ολοφάνερη η τάση σας (των επισκόπων) για επιτάχυνση της ροής του οικουμενισμού, με άρθρα, με τη χρήση λεκτικού και οπτικού συμβολισμού, όπως

(παράδειγμα) η απομάκρυνση του Εσταυρωμένου Χριστού από την Αγία Τράπεζα.

Να σας θυμίσω τη ροή αυτής της Αποστασίας, της αιρετικής ουτοπίας δηλ.

Α) Την ολέθρια αλλαγή του Εορτολογίου των Πατέρων με «συνοδικές» αποφάσεις του Πατριαρχείου Κων/λεως, της Εκκλησίας της Ελλάδος και των (λεγομένων) Νέων Χωρών.

Β) Τις συμφωνίες του Μπαλαμάντ, μια ένωση με τους Δυτικούς, οι οποίες υπογράφησαν (συνοδικά) από εννέα (9) ορθόδοξες εκκλησίες.

Γ) Την αναγνώριση του Μονοφυσιτισμού ως εκκλησία.

Δ) Την αντικανονική – παράνομη άρση των αναθεμάτων κατά του παπισμού και των άλλων Δυτικών – Λατινικών αιρέσεων επί Αθηναγόρου.

Ε) Την «σύνοδο» τη Κρήτης – κατοχύρωση του οικουμενισμού, η οποία αναγνώρισε τις αιρέσεις ως εκκλησίες με μυστήρια και χάρι.

1^ο Σχόλιο: Σήμερα, μετά τις «συνοδικές» - θεσμικές παρεμβάσεις των οικουμενιστών επισκόπων, ακολουθούν οι ατομικές πράξεις τους (σας), που φαίνονται ως μεμονωμένες, η αφαίρεση δηλ. του Εσταυρωμένου από την Αγία Τράπεζα∙ μα έχω την εσωτερική φωνή της συνειδήσεώς μου, ως πληροφορία, ότι είναι Μέθοδος που υπακούει σε αποφασισμένες οργανωτικές δομές (αλλαγής) εντός του Ιερού Ναού. Παράδειγμα ο «Θρόνος» όπισθεν της Αγίας Τραπέζης∙ περιμένουμε τώρα και τον Άμβωνα στο κέντρο του Ιερού Ναού και την εισβολή της (νέας) τεχνολογίας εντός του…, μέχρι της τελικής αφαιρέσεως του Εσταυρωμένου από τους Ι. Ναούς προκειμένου να λάβει έμπρακτη εφαρμογή – προβολή (Διαθρησκευτική) μια «Καθολική Παγκόσμιος Θρησκεία», όπως έχει τονίσει η Αλις Μπέιλυ. Ίσως να ήτο συνυφασμένη με τον άξονα αυτό η σκέψη του Ιερωνύμου Β΄, ο οποίος ανεμπόδιστα συνειδησιακά αφαίρεσε τον Τίμιο Σταυρό από το στήθος του ενώπιον ετεροθρήσκων!

Ετοιμάζεται ήδη στο Βερολίνο ο Οίκος του Ενός (Θεού εννοείται) ή House of One.

Σιγά – σιγά εκδιπλώνεται ο ερχομός του αντιχρίστου.

Παρατηρούμε δηλ. πράξεις που αλλοιώνουν την Ορθόδοξη πίστη και παράδοση.

Πράγματι είναι πράξεις δημιουργίας νέου εκκλησιαστικού περιβάλλοντος, οικουμενιστικού περιβάλλοντος, με κύμα καινοτομιών – νεοτερισμών, προκειμένου ν’ ανατρέψουν τις διαχρονικές ορθόδοξες δομές∙ αυτό βλέπω, αυτό πιστεύω.

Με απλά λόγια, εκδιπλώνεται σχέδιο κλιμάκωσης – προσαρμογής σε νέο αντορθόδοξο οικουμενιστικό περιβάλλον (τέλος σχολίου).

Σεβασμιώτατε, εντός του Ιερού Ναού οι εικόνες και ο Σταυρός, δεν είναι απλά σχήματα προσανατολισμού της διανοίας∙ είναι πραγματικότητες (υλικές μεν) όπου αναπαύεται η ενέργεια της Θείας δύναμης, η οποία συνεργάζεται με την ανθρώπινη τέχνη. Για τη Λειτουργική συμβολή του Τιμίου σταυρού, να θυμηθούμε τα λόγια των: Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως και Φλωρίνης Αυγουστίνου (κυματοθραύστες του παπισμού).

α) Άγιος Νεκτάριος:

«Ο Σταυρός λέγεται «Σφραγίς». Και στο Μυστήριο του Χρίσματος λέμε: «Σφραγίς δωρεάς πνεύματος Αγίου». Ήτοι με τον Σταυρό (σφραγίδα) χαρίζεται το Άγιο Πνεύμα.

Και η Ιερωσύνη χαρίζεται με την σφραγίδα του Σταυρού, καθώς και η Θ. Ευχαριστία γίνεται σφραγίζοντας (Σταυρώνοντας) τα Τίμια Δώρα».

β) Αυγουστίνος Καντιώτης:

«Αλλ’ όταν λέμε Σταυρός, δεν εννοούμε απλώς το ξύλο… εννοούμε τον Εσταυρωμένο, τον Κύριο ημών Ιησούν Χριστόν, ο οποίος υπέφερε το φριχτό μαρτύριο της Σταυρώσεως…

Κάθε σταλαγματιά από το αίμα που χύθηκε απ’ τις πληγές του Εσταυρωμένου, από τα τρυπημένα χέρια και πόδια και την πλευρά, έγινε ένας ποταμός, ωκεανός, μέσα στον οποίο πλένονται και καθαρίζονται τα εκατομμύρια των αμαρτωλών ανθρώπων…» (βιβλίο «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ», σελ. 195 – 199).

2^ο Σχόλιο:

Γνωρίζω, Σεβασμιώτατε, το χωρίο του Αποστόλου: «Δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν Ιουδαίω τε πρώτον και Έλληνι∙ ου γαρ εστι προσωποληψία παρά τω Θεώ» (Ρωμ. 2, 10).

Η διεστραμμένη ερμηνεία του (είναι) ανήκει στη θεωρητική βάσι της παναιρέσεως του οικουμενισμού.

Πως θα σώσει (παράδειγμα) ο Θεός έναν Μωαμεθανό ελεήμονα, όταν δουλεύει στη σαρκική του ανάπαυση με διγαμίες, τριγαμίες κ.λ.π.

Πως θα σωθούνε όποιοι καταφρονούν το έργο του Χριστού, την Εκκλησία Του, τις Εντολές Του;

Διαβάστε, μελετήστε και την ερμηνεία του Ι. Χρυσοστόμου στο εδάφιο (Ρωμ. 2,10), εάν η θέση σας δεν είναι μετα-πατερική! Είναι δυνατόν, ο άνθρωπος να σώζεται «κατά το πώς νομίζει» κι όχι κατά τις εντολές Του Χριστού; Να σας θυμίσω:

- «Τις εστίν ο ψεύτης ειμή ο αρνούμενος ότι Ιησούς ουκ εστιν ο Χριστός; Ούτος εστιν ο αντίχριστος, ο αρνούμενος τον Πατέρα και τον Υιόν» (Ιωάν. Α΄, 2, 22).

Διάβασα: «αυτός που δεν αναγνωρίζει στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού τον μόνο Μεσσία, δηλ. όλον τον Θεόν ενανθρωπήσαντα, αυτός είναι ο ψεύτης που τον αρνείται».

- Ο Κύριος Ομιλεί για την «Αποκάλυψιν του Κυρίου Ιησού απ’ ουρανού μετ’ αγγέλων δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός διδόντος ΕΚΔΙΚΗΣΙΝ τοις μη ειδόσι Θεόν και τοις μη υπακούουσι ΤΩ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩ του Κυρίου ΜΟΥ ΙΗΣΟΥ οίτινες δίκην τίσουσι, όλεθρον αιώνιον…» (Β΄ Θεσσ., 1, 7-9).

Αυτές οι μεταβολές – αναδομήσεις που επιχειρείτε, όπως και ο οικουμενιστής Δεσπότης Δαμασκηνός της Αιτωλοακαρνανίας, αρθρώνουν τον λόγο της λεγομένης (κατ’ επίφαση) «Παγκόσμιας χριστιανικής κοινότητας», ενεργά μέλη της οποίας είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Στυλιανός Αυστραλίας, Ελπιδοφόρος κ.λ.π., οι οποίοι δεν «ξεχνούν» τις συμπροσευχές με ετεροθρήσκους, όπως έχει συμβεί στην Καμπέρα, στην Ασίζη, στο Χαράρε, στην Αμερική, στο Νέο Δελχί και στην Γροιλανδία.

Στην πραγματικότητα απορρίπτουν την πραγματική Ορθόδοξη Εκκλησία, την μόνη αληθινή Εκκλησία.

Γνωρίζουμε ότι οι οικουμενιστές δέχονται (στο σύνολό τους) το μήνυμα της Alice Beiley: «…ανατελλει η ημέρα κατά την οποία όλαι αι θρησκείαι θα θεωρούνται ως προερχόμενοι από μία μεγάλη πνευματική πηγή. Όλαι θα θεωρούνται ότι αποτελούν εν τω συνόλω την ενιαία ρίζαν από την οποίαν είναι αναπόφευκτον να προβάλλει η Καθολική Παγκόσμιος Θρησκεία. Δεν θα υπάρχουν ούτε Χριστιανοί ούτε ειδωλολάτραι, ούτε Ιουδαίοι, ούτε Εθνικοί, αλλά απλώς και μόνο ένα μέγα σώμα πιστών που θα προέρχονται από όλας τας τρέχουσας θρησκείας. Ούτε θα αποδέχονται τας ιδίας αληθείας, όχι ως θεολογικές αντιλήψεις, αλλ’ ως ουσιώδεις δια την πνευματική ζωή. Θα ίστανται όλοι ενωμένοι επάνω εις το ίδιον βάθρο της Αδελφότητας και των ανθρωπίνων σχέσεων.

Μία τοιαύτη παγκόσμιος θρησκεία δεν αποτελεί νοσηρή ονειροπόληση αλλά κάτι το οποίο σήμερον προσλαμβάνει μορφή σαφή» (τέλος σχολίου).

Να σημειώσουμε, Σεβασμιώτατε, ότι οι οικουμενιστές επίσκοποι εγκρίνουν την χειροτονία γυναικών στον ιερατικό και επισκοπικό βαθμό, όπως (παράδειγμα) η χειροτονία «Διακονισσών» στην Ι. Μητρόπολη Κονγκό.

3^ο Σχόλιο: Ιδού η σύγχρονη μορφή πολέμου - τρομοκρατίας εναντίον της Ορθοδοξίας.

Παρ’ όλα αυτά οι πιστοί του Περιστερίου αντιστέκονται, Σεβασμιώτατε, στις λειτουργίες της ισχύος σας, ως Δεσπότης, και όχι ως ποιμήν αληθινός.

Η θέση σας δεν επιτρέπει αποσιώπηση, παραμερισμό ή επιλεκτική οικειοποίηση, γι’ αυτό θα συνεχίσω (συνεχίζεται)

Με αγάπη Χριστού

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

https://agonasax.blogspot.com/2024/10/blog-post_84.html#more