Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ === 16-11-2025 === ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ι´ 11 - 21 === ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 9 - 13 ===

Ε.Ι.Π.Α.Σ. 

 16-11-2025 † ΟΡΘΡΟΣ ΚΓ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. † Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. ΗΧΟΣ πλ. β΄. Ἑωθ. Α΄.

 

                          Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. β´.

 Ἀγγελικαὶ Δυνάμεις ἐπὶ τὸ μνήμά σου, καὶ οἱ φυλάσσοντες ἀπενεκρώθησαν, καὶ ἵστατο Μαρία ἐν τῷ τάφω, ζητοῦσα τὸ ἄχραντόν σου σῶμα. Ἐσκύλευσας τὸν Ἅδην, μὴ πειρασθεὶς ὑπ' αὐτοῦ, ὑπήντησας τῇ Παρθένῳ, δωρούμενος τὴν ζωήν, ὁ ἀναστὰς ἐκ των νεκρῶν, Κύριε δόξα σοί.

 

                        Ἀπολυτίκιο τοῦ Ἀποστόλου Ἦχος γ΄

 Ἀπόστολε Ἅγιε, καὶ Εὐαγγελιστὰ Ματθαῖε, πρέσβευε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ, ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν,

παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.

 

               Κοντάκιον τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Ἦχος δ΄.

                       «Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ».

 Ὁ καθαρώτατος ναὸς τοῦ Σωτῆρος, ἡ πολυτίμητος παστὰς καὶ παρθένος, τὸ ἱερὸν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, τὴν χάριν συνεισάγουσα τὴν ἐν Πνεύματι θείῳ· ἣν ἀνυμνοῦσιν ἄγγελοι Θεοῦ. Αὕτη ὑπάρχει σκηνὴ ἐπουράνιος.

=========================================================

                                   ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ                  

                            ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ι´ 11 - 21

¹¹ λέγει γὰρ ἡ γραφή· πᾶς ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται. ¹² οὐ γάρ ἐστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος· ὁ γὰρ αὐτὸς Κύριος πάντων, πλουτῶν εἰς πάντας τοὺς ἐπικαλουμένους αὐτόν· ¹³ πᾶς γὰρ ὃς ἂν ἐπικαλέσηται τὸ ὄνομα Κυρίου σωθήσεται. ¹⁴ πῶς οὖν ἐπικαλέσονται εἰς ὃν οὐκ ἐπίστευσαν; πῶς δὲ πιστεύσουσιν οὗ οὐκ ἤκουσαν; πῶς δὲ ἀκούσουσι χωρὶς κηρύσσοντος; ¹⁵ πῶς δὲ κηρύξουσιν ἐὰν μὴ ἀποσταλῶσι; καθὼς γέγραπται· ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά! ¹⁶ Ἀλλ’ οὐ πάντες ὑπήκουσαν τῷ εὐαγγελίῳ· Ἡσαΐας γὰρ λέγει· Κύριε, τίς ἐπίστευσε τῇ ἀκοῇ ἡμῶν; ¹⁷ ἄρα ἡ πίστις ἐξ ἀκοῆς, ἡ δὲ ἀκοὴ διὰ ῥήματος Θεοῦ. ¹⁸ ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἤκουσαν; μενοῦνγε εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν. ¹⁹ ἀλλὰ λέγω, μὴ οὐκ ἔγνω Ἰσραήλ; πρῶτος Μωϋσῆς λέγει· ἐγὼ παραζηλώσω ὑμᾶς ἐπ’ οὐκ ἔθνει, ἐπὶ ἔθνει ἀσυνέτῳ παροργιῶ ὑμᾶς. ²⁰ Ἡσαΐας δὲ ἀποτολμᾷ καὶ λέγει· εὑρέθην τοῖς ἐμὲ μὴ ζητοῦσιν, ἐμφανὴς ἐγενόμην τοῖς ἐμὲ μὴ ἐπερωτῶσι. ²¹ πρὸς δὲ τὸν Ἰσραὴλ λέγει· ὅλην τὴν ἡμέραν ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα.

                                        ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                              ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Ι´ 11 - 21

¹¹ Αλλωστε και η Αγία Γραφή λέγει· “καθένας, που πιστεύει εις αυτόν, είτε Ιουδαίος είναι είτε εθνικός, δεν θα εντροπιασθή ούτε θα ίδη να διαψεύδεται η πίστις του”. ¹² Ναι, καθένας που πιστεύει, διότι δεν υπάρχει καμμία διάκρισις μεταξύ Ιουδαίου και Ελληνος, επειδή ο αυτός Κυριος είναι Κυριος και Θεός όλων, προσφέρων πλουσίας τας δωρεάς του εις όλους εκείνους, οι οποίοι τον επικαλούνται. ¹³ Αυτό προλέγει και ο προφήτης Ιωήλ· “καθένας που θα επικαλεσθή με πίστιν το όνομα του Κυρίου, θα σωθή”. ¹⁴ Οι Εβραίοι όμως δεν επίστευσαν στον Χριστόν. Πως, λοιπόν, θα επικαλεσθούν Εκείνον, στον οποίον δεν επίστευσαν; Πως δε θα πιστεύσουν εις Εκείνον, δια τον οποίον δεν ήκουσαν κήρυγμα και διδασκαλίαν; Πως δε είναι δυνατόν να ακούσουν, χωρίς να υπάρχη δι' αυτούς ο κήρυξ, ο διδάσκαλος της αληθείας; ¹⁵ Πως δε θα κηρύξουν επιτυχώς την αλήθειαν του Ευαγγελίου οι κήρυκες, εάν δεν αποσταλούν εις την υπηρεσίαν αυτήν; Πρέπει δε να λάβουν, όπως και έλαβαν, προς τούτο εντολήν από τον Θεόν, καθώς έχει γραφή και στον προφήτην Ησαΐαν· “πόσον ωραίοι είναι οι πόδες εκείνων, που κηρύττουν το χαρμόσυνον μήνυμα της ειρήνης του Θεού προς τους ανθρώπους, αυτών που αναγγέλουν τα αγαθά και τας δωρεάς”, που μας προσφέρει δια της θυσίας του ο λυτρωτής! ¹⁶ Αλλά, μολονότι ο Θεός έστειλε τους κήρυκάς του, δεν υπήκουσαν όλοι οι Εβραίοι στο Ευαγγέλιον. Αυτήν την απιστίαν προείπε και ο Ησαΐας, λέγων· “Κυριε, ποιός επίστευσεν εις όσα ήκουσεν από ημάς να κηρύττωμεν;” ¹⁷ Αρα η πίστις γεννάται μέσα εις την καρδίαν από την ακρόασιν του κηρύγματος· το δε κήρυγμα έχει ως περιεχόμενον και σκοπόν την ανάπτυξιν και γνωστοποίησιν των λόγων του Θεού. ¹⁸ Αλλά λέγω, ότι ίσως θα ημπορούσε να ισχυρισθή κανείς· μήπως τάχα οι Ιουδαίοι δεν ήκουσαν το κήρυγμα; Καθε άλλο, διότι βεβαιότατα “εις όλην την γην εξήλθε και διεδόθη φωτεινόν και έντονον το κήρυγμα των Αποστόλων, και εις τα πέρατα της οικουμένης έχουν φθάσει και έχουν ακουσθή οι λόγοι των”. ¹⁹ Αλλά πάλιν λέγω, ότι θα ημπορούσε να ερωτήση κανείς· Μηπως δεν εγνώρισαν και δεν ενόησαν καλά τον λόγον του Θεού οι Ισραηλίται; Οχι, διότι απ' αρχής αυτοί ήσαν σκληρόκαρδοι και κωφοί στο θέλημα του Θεού. Πρώτος ο Μωϋσής λέγει, εκ μέρους του Θεού, δι' αυτούς· “εγώ θα σας κάμω να καταληφθήτε από ζήλειαν δι' έθνος, που δεν το θεωρείτε έθνος, και θα σας εξερεθίσω ένεκα του φθόνου σας εναντίον ειδωλολατρικού έθνους, το οποίον σεις θεωρείτε ασύνετον και το οποίον εν τούτοις εγώ δια την καλήν του διάθεσιν θα ελεήσω”. ²⁰ Ο δε προφήτης Ησαΐας τολμά και λέγει εκ μέρους του Θεού προς τους Ισραηλίτας· απεκαλύφθην εγώ και έγινα γνωστός από τους εθνικούς, που δεν με ζητούν, έγινα φανερός εις εκείνους, οι οποίοι λόγω της αγνοίας των δεν με ερωτούν”. ²¹ Προς δε τον Ισραηλιτικόν λαόν λέγει· “όλας τας ημέρας συνεχώς άπλωσα με στοργήν τα χέρια μου, δια να αγκαλιάσω ένα λαόν, ο οποίος απειθεί και αντιλέγει”.

                                          ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΙΑ´ 1 - 2

¹ Ερωτώ λοιπόν τώρα· Μηπως ο Θεός απώθησε και απέρριψε μακρυά τον λαόν του; Ποτέ ας μη λεχθή κάτι τέτοιο· διότι και εγώ, που έχω κληθή από τον Θεόν Απόστολος, είμαι Ισραηλίτης, από τους απογόνους του Αβραάμ, από την φυλήν του Βενιαμίν. ² Οχι, δεν απέρριψε ο Θεός τον λαόν του, τον οποίον είχε προγνωρίσει και εκλέξει. Η δεν γνωρίζετε και δεν ενθυμείσθε τι λέγει η Γραφή εις την ιστορίαν του Ηλία; Οτι δηλαδή ο Ηλίας προσεύχεται προς τον Θεόν εναντίον του Ισραηλιτικού λαού λέγων·

 

                          ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

                          ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 9 - 13

  ^{Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παράγων ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον κα­­θήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. καὶ ἀναστὰς ἠκολούθησεν αὐ­­­τῷ. Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνα­κει­μένου ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ ἰ­­­δοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁ­­­­μαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέ­κειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μα­θηταῖς αὐτοῦ. καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· διατί μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶ­πεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχου­σιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλ­­­λ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες. πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν. οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν.}

                                              ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                              ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ Θ´ 9 - 13

⁹ Καθώς δε ο Ιησούς επερνούσε από εκεί, είδε ένα άνθρωπον, ονομαζόμενον Ματθαίον, να κάθεται στο γραφείον του μέσα στο τελωνείον, δια να εισπράττη τους φόρους και λέγει εις αυτόν· “έλα κοντά μου”. Και ο Ματθαίος εσηκώθη και τον ακολούθησεν αμέσως. ¹⁰ Και ενώ εκάθητο ο Ιησούς στο γεύμα, που προς τιμήν του είχε παραθέσει ο Ματθαίος στο σπίτι του, ιδού πολλοί τελώναι και αμαρτωλοί ήλθαν και εκάθηντο μαζή με τον Ιησούν και τους μαθητάς του. ¹¹ Και όταν είδαν οι Φαρισαίοι τούτο, είπαν στους μαθητάς του· “διατί ο διδάσκαλος σας τρώγει μαζή με τους τελώνας και τους αμαρτωλούς;” ¹² Ο δε Ιησούς, όταν ήκουσε τα λόγια αυτά, τους είπε· “δεν χρειάζονται ιατρόν οι υγιείς, αλλ' οι άρρωστοι. ¹³ Πηγαίνετε δε στους ερμηνευτάς των Γραφών, δια να μάθετε τι σημαίνει· ευσπλαγχνίαν θέλω και όχι τυπικήν θυσίαν. Διότι εγώ δεν ήλθα να καλέσω εκείνους που νομίζουν τον ευατόν των δίκαιον, αλλά τους αμαρτωλούς, δια να τους οδηγήσω εις την μετάνοιαν και σωτηρίαν”.

 

---------------------------------------------------------------------------

                                                 Α’ ΟΜΙΛΙΑ

                                      «ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ»

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ συμπίπτει μὲ τὴν μνήμη τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου τὸν ὁποῖον κάλεσε ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸ τελώνιο γιὰ νὰ τὸν κάνει μαθητή, Ἀπόστολο καὶ Εὐαγγελιστή. Οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι σκανδαλίζονται, ἀλλὰ ὁ Χριστὸς κατακλείει τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα λέγοντας ὅτι: « δὲν ἦλθα νὰ καλέσω δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοια».

Τί ὅμως εἶναι ἡ μετάνοια ἔτσι ὅπως τὴ διακηρύττει ὁ Χριστός; Εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀλλαγὴ σκέψεων καὶ ἡ ἀλλαγὴ τρόπου ζωῆς; Εἶναι ὁ αὐτοέλεγχος καὶ ἡ αὐτοκριτική, ὅπως τὴν σύστησαν πολλοὶ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι; Ἡ μετάνοια γιὰ τὸν Χριστὸ εἶναι πολὺ περισσότερο ἀπὸ ὅλα αὐτά.

 Ὁ φόβος τοῦ θανάτου δημιούργησε στὸν ἄνθρωπο τὴν ἐπιθυμία γιὰ διασφάλιση τοῦ ἐγώ του, τὴ δίψα γιὰ ζωὴ καὶ γιὰ ἐπιτυχία. Ὅλα αὐτὰ εὐνόησαν τὸν ἀνθρωποκεντρισμὸ τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου. Μετάνοια σημαίνει ἀπάρνηση τοῦ ἐγὼ μὲ ὅλους τοὺς μηχανισμοὺς ποὺ δημιούργησε γιὰ νὰ κρατηθεῖ στὴ ζωὴ καὶ νὰ ἀποφύγει τὴ σκέψη τοῦ θανάτου, σημαίνει ἐπιστροφὴ στὸν Θεό. Ἡ αὐτοκριτικὴ εἶναι ἕνα πρῶτο σκαλοπάτι∙ στόχος τελικὸς εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὸν Θεὸ καὶ στὴν ἐναρμόνιση τῆς ζωῆς μας μὲ τὸ θεῖο θέλημά Του.

Στὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ ἡ ἀνάγκη τῆς μετανοίας προσδιορίζεται κι ἀπὸ κάποια ἄλλη πραγματικότητα: ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι «ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Οἱ ἄνθρωποι προτρέπονται καὶ καλοῦνται νὰ μετανοήσουν, ὄχι γιὰ νὰ ἔλθει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ γιατὶ ἤδη ἦλθε. Ἔτσι, ἡ μετάνοια παρουσιάζεται ἐδῶ σὰν ἀπάντηση τοῦ ἀνθρώπου στὴ λύτρωση ποὺ τοῦ προσφέρει ὁ Θεός.

Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν ὁποία ὁμιλεῖ ὁ Χριστὸς δὲν προσδιορίζεται χρονικὰ ἢ τοπικά∙ εἶναι μιὰ νέα δυνατότητα γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἕνας νέος τρόπος ζωῆς, ζωῆς ποὺ κυριαρχεῖται ὄχι ἀπὸ τὸ μίσος ἀλλ’ ἀπὸ τὴν ἀγάπη, ὄχι ἀπὸ τὴν ὑπερτροφικὴ ἐπικράτηση τοῦ «ἐγὼ», ἀλλ’ ἀπὸ τὴ νέκρωσή του, ὄχι ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ θανάτου, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως.

     Τὴ βασιλεία αὐτὴ γεύεται ὁ ἄνθρωπος, ὅταν μετανοιωμένος γιὰ τὸ νοσηρὸ ἐγωκεντρισμό του ἀφήσει τὸν ἑαυτό του νὰ νιώσει τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ μέσα στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἐπαναλαμβάνοντας πάντοτε τὸ αἴτημα τῆς Κυριακῆς προσευχῆς: «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου».

 

 

                      Β’ ΟΜΙΛΙΑ

                           ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

           1. Ἡ ἱεραποστολὴ τοῦ τελώνη

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερα τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου ἔνδοξου ἀποστόλου καὶ εὐαγγελιστῆ Ματθαίου. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς θείας Λειτουργίας εἶναι ἀφιερωμένα σ᾿ ἐκεῖνον. Στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας ἀκούσαμε τὴν περικοπὴ ποὺ περιγράφει τὴν κλήση τοῦ Ματθαίου ἀπὸ τὸν Κύριο. Ὁ Ματθαῖος ἦταν τελώνης στὸ ἐπάγγελμα. Εἰσέπραττε τοὺς φόρους γιὰ λογαριασμὸ τῶν Ρωμαίων, στοὺς ὁποίους ἦταν ὑπόδουλοι οἱ Ἑβραῖοι. Οἱ τελῶνες ὅμως τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἐκμεταλλεύονταν τὴν ἰδιότητά τους καὶ ἔκλεβαν τὶς ξένες περιουσίες. Ἦταν ἄνθρωποι ἁμαρτωλοί, ποὺ πλούτιζαν ἀπὸ τὸν κόπο τῶν ἄλλων.

Κάποτε λοιπόν, ποὺ ὁ Χριστὸς περπατοῦσε στοὺς δρόμους τῆς Καπερναούμ, ἔφθασε μπροστὰ στὴν τράπεζα εἰσπράξεως φόρων τοῦ Ματθαίου. Ὁ καρδιογνώστης Κύριος εἶδε τὸ πνευματικὸ ἐνδιαφέρον τοῦ τελώνη καὶ τὴν ἐπιθυμία του ν᾿ ἀλλάξει ζωή. Τοῦ ἀπηύθυνε τότε τὴ μεγάλη πρόσκληση: «Ἀκολούθει μοι». Ἀκολούθη­σέ με. Ἔλα νὰ γίνεις Μαθητής μου. Ὁ Ματθαῖος τότε πῆρε ἄμεσα τὴ γενναία ἀπόφαση ν᾿ ἀφήσει τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν του καὶ ν᾿ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό. Ἡ καρδιά του ξεκόλλησε ἀπὸ τὰ χρήματα καὶ προσηλώθηκε στὸν Κύριο. Κοντά του βρῆκε τὴν εἰρήνη καὶ τὴ βαθιὰ χαρά.
Ὑποδέχθηκε μάλιστα τὸν Κύριο στὸ σπίτι του ὁ Ματθαῖος καὶ τοῦ παρέθεσε τραπέζι, στὸ ὁποῖο κάλεσε καὶ πολλοὺς συναδέλφους του, τελῶνες καὶ ἁμαρτωλούς. Τοὺς κάλεσε γιὰ νὰ τοὺς πληροφορήσει γιὰ τὴν ἀλλαγή του, νὰ τοὺς ἀνακοινώσει τὴν ἀπόφασή του, νὰ τοὺς βεβαιώσει ὅτι κι ἐκεῖνοι τὴν ἀληθινὴ χαρὰ στὸν Χριστὸ θὰ τὴ βροῦν. Ἡ πρόσκληση αὐτὴ εἶναι ἡ πρώτη ἱεραποστολικὴ πράξη τοῦ Ματθαίου.

Ὁ πρώην ἁμαρτωλὸς τελώνης Ματθαῖος μᾶς διδάσκει μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ὅτι ὁ ἄνθρωπος ποὺ μετανοεῖ καὶ πλησιάζει τὸν Κύριο, ἀπολαμβάνει τόση χαρὰ μέσα του, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν κρατήσει γιὰ τὸν ἑαυτό του. Σπεύδει νὰ τὴ μοιρασθεῖ μὲ τοὺς ἄλλους. Νὰ μοιρασθεῖ τὸν θησαυρό του, νὰ βοηθήσει τοὺς ἀδελφούς του, νὰ τοὺς πεῖ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς χαρᾶς.

                        2. Ἡ συγκατάβαση τοῦ Κυρίου

Ἐκεῖ λοιπόν, στὸ σπίτι τοῦ Ματθαίου, ὁ Κύριος δέχθηκε νὰ παρακαθήσει στὸ τραπέζι μεταξὺ ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων. Οἱ Φαρισαῖοι σκανδαλίσθηκαν ἀπὸ αὐτὸ καὶ ρώτησαν τοὺς Μαθητὲς τοῦ Ἰησοῦ: «Γιατί ὁ Διδάσκαλός σας τρώει μαζὶ μὲ τοὺς τελῶνες καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς;» Ὁ Κύριος ποὺ τὸ ἄκουσε αὐτὸ τοὺς ἀποκρίθηκε ὅτι δὲν χρειάζονται ἰατρὸ οἱ ὑγιεῖς ἄνθρωποι, ἀλλὰ οἱ ἀσθενεῖς. Καὶ διακήρυξε κατόπιν μπροστὰ σὲ ὅλους: «Οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν». Δηλαδή, δὲν ἦλθα γιὰ νὰ καλέσω ἐκείνους ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι δίκαιοι, ἀλλὰ τοὺς ἁμαρτωλούς. Νὰ τοὺς καλέσω νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ σωθοῦν.

Πόσο παρηγορητικὰ εἶναι τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Κυρίου! Πόση ἐλπίδα χαρίζουν σὲ ὅλους μας! Διότι δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ἀπρόσβλητος ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας. Ἂς μὴ μᾶς ἀπελπίζει ὅμως τὸ ἁμαρτωλὸ παρελθόν μας. Διότι ὁ Χριστὸς συγκαταβαίνει στὴ μικρότητα καὶ ἁμαρτωλότητά μας καὶ μᾶς καλεῖ νὰ μετανοήσουμε, νὰ βροῦμε κοντά του τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας, νὰ λάβουμε τὴν ἄφεση γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας. Μᾶς χαρίζει τὸ πλούσιο ἔλεός του. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ καλὸς Σαμαρείτης, ποὺ θεραπεύει τὶς τραυματισμένες ψυχές μας. Ὁ καλὸς Ποιμένας ποὺ μᾶς κρατεῖ στοὺς ὤμους του καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴ μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας.

Κοντὰ στὸν Χριστὸ ὁ ἁμαρτωλὸς γίνεται Ἅγιος, ὁ ἀνήθικος ζεῖ μὲ σωφροσύνη, ὁ σκληρόκαρδος γίνεται ἐλεήμων, ὁ λύκος μεταβάλλεται σὲ ἀρνάκι. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ ἐπιβεβαιώνει μὲ τὴ ζωή του ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής, τὸν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα. Αὐτὸς ποὺ ἔκλεβε ὡς τελώνης τὰ χρήματα τῶν συνανθρώπων του, σκόρπισε τὸν πνευματικὸ θησαυρὸ τοῦ Εὐαγγελίου στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. Αὐτὸς ποὺ ἀπειλοῦσε τοὺς ἄλλους καὶ τοὺς ὁδηγοῦσε στὰ δικαστήρια, αἰῶνες τώρα ὁδηγεῖ τοὺς πιστοὺς στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ θεόπνευστο Εὐαγγέλιό του. Ποιός θὰ περίμενε, στ᾿ ἀλήθεια, ὅτι ἕνας ἁμαρτωλὸς τελώνης θὰ γινόταν Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστής, Μάρτυρας καὶ σπουδαῖος Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας; Καὶ δὲν εἶναι ὁ μόνος ἄνθρωπος ποὺ εἶχε τέτοια θαυμαστὴ μεταστροφή. Ἂς θυμηθοῦμε τὸν ἀπόστολο Παῦλο, τὸν ἅγιο Μωυσῆ τὸν Αἰθίοπα, τὴν ἁγία Μαρία τὴν Αἰγυπτία, τὸν σταυρωμένο Ληστὴ στὸν Γολγοθᾶ καὶ πολλοὺς ἄλλους.

Γιὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἦλθε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ἐκείνους πλησιάζει. Ἐκεῖνοι εἶναι τὰ ἀγαπημένα παιδιά του· οἱ ἁμαρτωλοὶ ποὺ μετανοοῦν. Γιὰ ὅλους ἐμᾶς ἦλθε, ἐμᾶς δέχεται, ἐμᾶς θέλει ν᾿ ἀλλάξει. Ἀρκεῖ νὰ μετανοοῦμε εἰλικρινά, νὰ Τὸν ἀκολουθοῦμε πιστά, νὰ καταφεύγουμε στὸ πνευματικὸ ἰατρεῖο τῆς Ἐκκλησίας μας κι ἐκεῖ ν᾿ ἀποθέτουμε στὰ χέρια τοῦ Κυρίου τὴ ζωή μας.