Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28-9-2025 === ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ϛ´ 1 - 10 === ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ε´ 1 - 11 ===

 Ε.Ι.Π.Α.Σ.

             28-09-2025   † ΚΥΡΙΑΚΗ ΙϚ΄ (Α΄ ΛΟΥΚΑ). Χαρίτωνος ὁμολογητοῦ (†350). Βαροὺχ   προφήτου (600 π.Χ.).  ΗΧΟΣ ΒΑΡΥΣ. ΕΩΘ. Ε΄.

                                    Ἀπολυτίκιον. Ἦχος Βαρὺς.

 Κατέλυσας τῷ Σταυρῷ σου τὸν θάνατον, ἠνέῳξας τῷ Λῃστῇ τὸν Παράδεισον, τῶν Μυροφόρων τὸν θρῆνον μετέβαλες, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις κηρύττειν ἐπέταξας· ὅτι ἀνέστης Χριστὲ ὁ Θεός, παρέχων τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.

 

                                       Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ'

Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τὸ ἄγονον ἐγεώργησας, καὶ τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατὸν τοὺς πόνους ἐκαρποφόρησας, καὶ γέγονας φωστήρ, τῇ οἰκουμένῃ λάμπων τοῖς θαύμασι,

Χαρίτων Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε· πρὲσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχὰς ἡμῶν.

 

                                     Ἀπολυτίκιον τοῦ Ναοῦ

 

                                        Κοντάκιον Ἦχος β΄

  Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε, μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.

======================================================

                                                       ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ                            

                                        ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ϛ´ 1 - 10

¹ Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· ² - λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας - ³ μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ⁴ ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ⁵ ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ⁶ ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ⁷ ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, ⁸ διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ⁹ ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ¹⁰ ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

 

                                             ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                          ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' Ϛ´ 1 - 10

¹ Συνεργαζόμενοι δε με τον Θεόν δια να συμφιλιωθή με αυτόν ο κόσμος, σας παρακαλούμεν να προσέξετε, μήπως ματαίως και ανωφελώς δεχθήτε την χάριν του Θεού. ² Αι ευκαιρίαι της σωτηρίας παρέρχονται. Διότι η Γραφή λέγει· “εις κατάλληλον και ευπρόσδεκτον καιρόν σε ήκουσα και σε εδέχθην και εις περίοδον, που προσφέρεται προς σωτηρίαν, σε εβοήθησα”. Ιδού τώρα είναι ο κατάλληλος και ευπρόσδεκτος καιρός, ιδού τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας. ³ Τωρα και ημείς ως πρεσβευταί του Θεού μεσιτεύομεν και παρακαλούμεν να δεχθήτε την σωτηρίας, χωρίς να δίδωμεν εις κανένα ουδεμίαν αφορμήν προσκόμματος, δια να μη γίνη κατά κανένα τρόπον θέμα μομφής και εμπαιγμού η διακονία, που μας ανέθεσεν ο Κυριος. ⁴ Αλλά τουναντίον εις κάθε περίστασιν και με κάθε έργον συσταίνομεν και προβάλλομεν τους εαυτούς μας σαν γνησίους υπηρέτας του Θεού με πολλήν υπομονήν, με θλίψεις, με ανάγκας, με στενοχωρίας, ⁵ με δαρμούς, με φυλακίσεις, με συνεχείς μετακινήσεις-είτε ένεκα των διωγμών είτε ένεκα των αναγκών του έργου μας-με κόπους, με αγρυπνίας, με νηστείας, ⁶ με αγνότητα από κάθε μολυσμόν, με την άδολον γνώσιν της αληθείας, με την μακροθυμίαν, με ημερότητα και καλωσύνην, με τας δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, με αγάπην ειλικρινή και άδολον, ⁷ με το κήρυγμα, δια του οποίου εξαγγέλεται η αλήθεια, με την δύναμιν του Θεού, με τα όπλα της δικαιοσύνης τα δεξιά, σαν εκείνα που κρατούν οι επιτιθέμενοι κατά την μάχην, και με τα όπλα τα αριστερά, σαν εκείνα που κρατούν οι αμυνόμενοι με το αριστερόν των χέρι, όπως είναι η ασπίδα. ⁸ Μαρτυρούμεν και βεβαιώνομεν επάνω εις τα πράγματα ποίοι είμεθα με την δόξαν, την οποίαν ο Θεός και οι πιστοί άνθρωποι μας αποδίδουν, αλλά και με την περιφρόνησιν εκ μέρους των απίστων, με την δυσφήμησιν εκ μέρους των διαβολέων, με τον έπαινον και την καλήν φήμην εκ μέρους των πιστών, με την κατηγορίαν εκ μέρους των απίστων ότι είμεθα απατεώνες και με την ομολογίαν εκ μέρους των πιστών ότι είμεθα ειλικρινείς. ⁹ Εργάται του Ευαγγελίου ημείς ζώμεν εν μέσω του κόσμου ως άγνωστοι δια την ασημότητα ημών, αλλά και ως πολύ καλά γνωστοί από τους πιστούς δια το έργον μας, ως κινδυνεύοντες κάθε ημέραν να αποθάνωμε, αλλ' ιδού ότι ζώμεν, ως βασανιζόμενοι και τιμωρούμενοι, αλλά και μη θανατούμενοι έως τώρα, ¹⁰ ως άνθρωποι, που είμεθα συνεχώς βυθισμένοι εις την λύπην, ημείς οι οποίοι εν τούτοις εις την πραγματικότητα πάντοτε χαίρομεν, ως πτωχοί οι οποίοι κάμνομεν πολλούς άλλους πλουσίους, ως άνθρωποι ποι δεν έχομεν τίποτε και όμως κατέχομεν τα πάντα.

=======================================================

 

                                           ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

                                ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ε´ 1 - 11

¹ Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ὄχλον ἐπικεῖσθαι αὐτῷ τοῦ ἀκούειν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸς ἦν ἑστὼς παρὰ τὴν λίμνην Γεννησαρέτ, ² καὶ εἶδε δύο πλοῖα ἑστῶτα παρὰ τὴν λίμνην· οἱ δὲ ἁλιεῖς ἀποβάντες ἀπ’ αὐτῶν ἀπέπλυνον τὰ δίκτυα. ³ ἐμβὰς δὲ εἰς ἓν τῶν πλοίων, ὃ ἦν Σίμωνος, ἠρώτησεν αὐτὸν ἀπὸ τῆς γῆς ἐπαναγαγεῖν ὀλίγον· καὶ καθίσας ἐδίδασκεν ἐκ τοῦ πλοίου τοὺς ὄχλους. ⁴ ὡς δὲ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα· Ἐπανάγαγε εἰς τὸ βάθος καὶ χαλάσατε τὰ δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν. ⁵ καὶ ἀποκριθεὶς Σίμων εἶπεν αὐτῷ· Ἐπιστάτα, δι’ ὅλης νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ῥήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον. ⁶ καὶ τοῦτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν. ⁷ καὶ κατένευσαν τοῖς μετόχοις τοῖς ἐν τῷ ἑτέρῳ πλοίῳ τοῦ ἐλθόντας συλλαβέσθαι αὐτοῖς· καὶ ἦλθον, καὶ ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά. ⁸ ἰδὼν δὲ Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· Ἔξελθε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· ⁹ θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον, ¹⁰ ὁμοίως δὲ καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, υἱοὺς Ζεβεδαίου, οἳ ἦσαν κοινωνοὶ τῷ Σίμωνι. καὶ εἶπε πρὸς τὸν Σίμωνα ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβοῦ· ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν. ¹¹ καὶ καταγαγόντες τὰ πλοῖα ἐπὶ τὴν γῆν, ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ.

                                            ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                      ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ε´ 1 - 11

¹ Ενώ δε τα πλήθη τον περιτριγύριζαν εις πυκνάς μάζας και τον εστρίμωχναν, δια να ακούουν τον λόγον του Θεού, αυτός εστέκετο πλησίον της λίμνης Γεννησαρέτ. ² Και είδε δύο πλοία αραγμένα και ακίνητα εκεί κοντά εις την λίμνην· οι ψαράδες είχαν βγη από αυτά και έπλυναν τα δίκτυα εις την παραλίαν. ³ Και αφού εμπήκε εις ένα από αυτά, που ανήκε στον Σιμωνα, τον παρεκάλεσε να προχωρήση εις μικράν απόστασιν από την ξηράν. Και καθίσας εδίδασκε από το πλοίον τα πλήθη του λαού. ⁴ Οταν δε έπαυσε να ομιλή, είπε στον Σιμωνα· “ξαναφέρε το πλοίον πάλιν εις τα ανοικτά της λίμνης και ρίξτε τα δίκτυά σας για ψάρεμα”. ⁵ Και αποκριθείς ο Σιμων του είπε· “διδάσκαλε, όλην την νύκτα, που είναι κατάλληλες οι ώρες για ψάρεμα, εκοπιάσαμε ρίχνοντες τα δίκτυα και δεν επιάσαμε τίποτε. Αλλά, θα υπακούσω στον λόγον σου και θα ρίξω το δίκτυ”. ⁶ Και αφού έκαμαν τούτο, έκλεισαν πολύ πλήθος ιχθύων· ήρχισε δε να σχίζεται το δίκτυον από το πολύ βάρος. ⁷ Και επροσκάλεσαν με νεύματα τους συνεταίρους των, που ήσαν στο αλλο πλοίον, να έλθουν, δια να πιάσουν μαζή με αυτούς τα δίκτυα με τα ψάρια. Και εκείνοι ήλθαν και εγέμισαν και τα δύο πλοία τόσον πολύ, ώστε εκινδύνευσαν να βυθισθούν. ⁸ Οταν δε ο Σιμων είδε το θαυμαστόν αυτό γεγονός, έπεσε κάτω εμπρός εις τα γόνατα του Ιησού και είπε· “Κυριε, έβγα από το πλοίον μου, διότι εγώ είμαι ένας άνθρωπος αμαρτωλός και δεν μου αξίζει να ευρίσκομαι τόσον κοντά σου”. ⁹ Τα είπε δε αυτά, διότι κατέλαβε αυτόν και όλους εκείνους, που ήσαν μαζή του, μεγάλη έκπληξις, δια το πλήθος των ψαριών, που είχαν κλείσει εις τα δίκτυα. ¹⁰ Η ίδια δε έκπληξις κατέλαβε τον Ιάκωβον και τον Ιωάννην, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, που ήσαν συνεταίροι του Σιμωνος. Και είπεν ο Ιησούς προς τον Σιμωνα· “μη φοβάσαι· από τώρα θα πιάνης με τα δίκτυα του κηρύγματός σου ζωντανούς ανθρώπους και θα τους οδηγής εις την βασιλείαν των ουρανών”. ¹¹ Και αφού έφεραν πάλιν εις την ξηράν τα πλοία, αφήκαν ολα, και ψάρια και δίκτυα και πλοία, και ηκολούθησαν ως πιστοί μαθηταί τον Χριστόν.

 

==============================================================

 

                                      Α’ ΟΜΙΛΙΑ                       

                            «ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»

Κουρασμένοι ὁ Πέτρος, μαζί μέ τόν ἀδελφό του Ἀνδρέα, ἔραβαν τά δίχτυα τους στήν ὄχθη τῆς λίμνης τῆς Γεννησαρέτ. Ἡ προηγούμενη βραδιά, ἐκτός ἀπό ἐξαντλητική, ἦταν συνάμα καί ἀπογοητευτική, διότι παρά τήν κοπιώδη προσπάθεια, οἱ ἔμπειροι ψαράδες δέν ἔπιασαν τίποτα. Κι ἐνῶ ἡ κούραση καί ἡ θλίψη ἦταν πρόδηλες, ἔρχεται ὁ γνωστός τους ἀπό τόν Ἰωάννη τόν Πρόδρομο Διδάσκαλος καί ζητᾶ μιά χάρη. Ἦταν τόσος πολύς ὁ κόσμος πού τόν ἀκολουθοῦσε, ὥστε ὁ μόνος τρόπος νά καταφέρει νά τούς μιλήσει ἦταν νά καθίσουν ὅλοι στήν ἀμφιθεατρική πλαγιά τοῦ λόφου πού κατέληγε στή λίμνη καί Ἐκεῖνος μέσα ἀπό κάποιο πλοιάριο νά τούς ἀπευθύνει λόγους σέ μικρή ἀπόσταση ἀπό τήν ἀκτή. Κι ἄπ' ὅλα τά πλοιάρια ὁ Διδάσκαλος διάλεξε αὐτό τοῦ Πέτρου.

Χωρίς ἀντίρρηση, παρ' ὅλη τήν κούραση καί τή στενοχώρια του, ὁ Πέτρος ξανοίγεται λίγο καί ἐξυπηρετεῖ τόν Χριστό. Κι ὅταν Ἐκεῖνος τελειώνει τήν διδασκαλία, ὁ Πέτρος ἀκούει τόν Διδάσκαλο νά τοῦ δίνει μία ἀπροσδόκητη ἐντολή μέρα μεσημέρι: «Ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος καί χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν». Ποῦ ἀκούστηκε ἐπαγγελματικό ψάρεμα μές στό καταμεσήμερο; Τή στιγμή μάλιστα πού ἡ προηγούμενη βραδιά ἀποδείχθηκε τόσο ἄκαρπη καί τό μάζεμα τῶν διχτυῶν εἶχε μόλις τελειώσει ὥστε νά εἶναι ἕτοιμα γιά τή νέα νυκτερινή ἐξόρμηση.

Κι ὅμως, ὁ Πέτρος, ἄν καί κατάκοπος καί ἀπογοητευμένος, ἄν καί ἔμπειρος ψαράς, ὑπάκουσε μέ πολύ σεβασμό τόν Διδάσκαλο, ἐκφράζοντας μόνο μία μικρή ἐπιφύλαξη γιά τό ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς ἐνέργειας. Κι ἐκεῖ εἶναι πού διαψεύδεται πανηγυρικά. Τά δίχτυα του, πού πρίν τά εἶχαν σκίσει οἱ βράχοι καί τά ξύλα τοῦ βυθοῦ τῆς λίμνης, τώρα τοῦ τά σκίζει τό ὑπερβολικό βάρος τῶν ψαριῶν πού πέρα ἀπό κάθε προσδοκία εἶχαν ἐγκλωβισθεῖ σ’ αὐτά. Πέρα καί πάνω ἀπό κάθε λογική ἀρχή τῆς ἁλιευτικῆς τέχνης, τῆς οἰκονομικῆς ἐπιστήμης, τῶν φυσικῶν ὅρων, συμβαίνει αὐτό πού μέ κανένα τρόπο δέν ἀναμενόταν. Γιατί; Ἐξ’ αἰτίας τῆς εὐλογίας καί τῆς ὑπακοῆς. Τό μόνο πού προστέθηκε σέ ὅ,τι μέ ἄκρατο ἐπαγγελματισμό καί πλήρη ἀναποτελεσματικότητα ἔκανε ὁ Πέτρος ὅλη νύχτα, ἦταν ἡ εὐλογία τοῦ Κυρίου.

Πολλές φορές οἱ ἄνθρωποι μέ ἀπόλυτη ἐπιστημονικότατα καί ἄψογη λογική σχεδίασαν πλάνα, κατάρτισαν προγράμματα, ἐπιχείρησαν τήν ὑλοποίηση μεγάλων ὁραμάτων. Καί πάμπολλες φορές ἀπροσδόκητα ἀπέτυχαν, σέ σημεῖο πού νά προέλθει τό παροιμιῶδες «Ὁ Θεός βλέπει τά προγράμματα τῶν ἀνθρώπων καί γελάει».  Γι΄ αὐτό οἱ ἄνθρωποι παλαιότερα μέ ὅτι καί ἄν καταπιάνονταν συνήθιζαν νά λένε κάι νά τό ἐννοοῦν «Πρῶτα ὁ Θεός».     

 

                                         Β’  ΟΜΙΛΙΑ

                                      ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

                                                  1. Ὑπακοὴ στὰ παράλογα

Ἦταν ὥρα πρωινὴ καὶ ὁ Κύριος περπατοῦσε στὶς ὄχθες τῆς λίμνης Γεννησαρέτ. Τὸν ἀκολουθοῦσε πολὺς κόσμος. Συνάντησε ἐκεῖ κάποιους ψαράδες νὰ πλένουν τὰ δίχτυα τους. Παρὰ τὸ ὁλονύκτιο καὶ κοπιαστικὸ ψάρεμα δὲν εἶχαν πιάσει κανένα ψάρι. Παρακάλεσε ἕναν ἀπὸ αὐτούς, τὸν Σίμωνα, τὸν μετέπειτα Μαθητή του, τὸν ὁποῖο ὀνόμασε Πέτρο, νὰ Τοῦ ἐπιτρέψει ν᾿ ἀνεβεῖ στὸ πλοῖο του γιὰ νὰ κη­ρύξει ἀπὸ ἐκεῖ στοὺς ἀνθρώπους. Πρά­γματι ἀνέβηκε καὶ δίδαξε στὰ πλήθη. Ἀφοῦ τελείωσε τὴ διδασκαλία του ὁ Χριστός, στράφηκε στὸν Πέτρο καὶ τοῦ εἶπε κάτι παράδοξο· νὰ φέρει τὸ πλοῖο στὰ βαθιὰ τῆς λίμνης καὶ νὰ ξαναρίξει τὰ δίχτυα στὸ νερό.

Ὁ Πέτρος, σὰν ἔμπειρος ψαρὰς ποὺ ἦταν, γνώριζε καλὰ ὅτι τὸ ψάρεμα γίνεται τὴ νύχτα καὶ ὄχι τὶς πρωινὲς ὧρες. Κι ἀφοῦ καὶ τὴ νύχτα δὲν εἶχε πιάσει τίποτε, πολὺ περισσότερο ἦταν ἀδύνατον νὰ πιάσει τώρα. Ὅμως, παρὰ τὸν ὁλονύκτιο κόπο του, ἔκανε ὑπακοὴ στὴν ἐντολὴ τοῦ Κυρίου, ὅσο παράλογη κι ἂν τοῦ φαινόταν. «Ἐπὶ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον», ἀποκρίθηκε. Ἀφοῦ τὸ λὲς Ἐσύ, Διδάσκαλε, θὰ τὸ κάνω· θὰ ξαναρίξω τὰ δίχτυα στὸ νερό.

Ἴσως κάποτε οἱ ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ νὰ μᾶς φαίνονται παράλογες, παράδοξες, αὐστηρὲς καὶ ἀσύμφορες. Ἡ ὑποταγὴ σ᾿ αὐτὲς δὲν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Ἀπαιτεῖ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν Κύριο. Ὁ Πέτρος ὅμως μᾶς διδάσκει μὲ τὸ παράδει­γμά του νὰ ὑπακοῦμε ἀπόλυτα στὸν Ἰησοῦ Χριστό, ὅσο δύσκολο κι ἂν εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς ζητεῖ. Ἡ ὑπακοή μας στὸ θέλημά του εἶναι πάντοτε ἡ καλύτερη ἐπιλογή, ἡ πιὸ συμφέρουσα λύση. Ξέρει τί ζητεῖ ὁ Θεός!

                                       2. Ἡ εὐλογημένη ἁλιεία

Ὁ Πέτρος μὲ τοὺς συνεργάτες του ἔριξαν πάλι τὰ δίχτυα στὸ νερὸ καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν θαυμαστό! «Συνέκλεισαν πλῆθος ἰχθύων πολύ· διερρήγνυτο δὲ τὸ δίκτυον αὐτῶν», σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Ἔπιασαν τόσο πολλὰ ψάρια, ὥστε ἄρχισε νὰ σχίζεται τὸ δίχτυ. Ἀναγκάσθηκαν ἔτσι νὰ ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ τὸ γειτονικὸ πλοιάριο. Ἀνέσυραν τότε τὰ δίχτυα καὶ «ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά». Ἦταν δηλαδὴ τόσο μεγάλο τὸ πλῆθος τῶν ψαριῶν, ὥστε κόντευαν νὰ βυθισθοῦν τὰ δύο πλοιάρια. Αὐτὸ θὰ πεῖ εὐλογία Θεοῦ· πλούσια ἁλιεία σὲ ὥρα μεσημβρινή, ἐπιτυχία ἀκόμη καὶ ὅταν αὐτὸ φαίνεται ἀπίθανο, ἀφθονία, καρποφορία, εὐόδωση τῆς προσ­πάθειάς μας μὲ τὴ βοήθειά του.

Ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας. Μήπως δὲν θέλουμε νὰ εὐλογήσει τὴν οἰκογένειά μας, τὴν ἐργασία μας, τὴν ἀνατροφὴ καὶ ἀποκατάσταση τῶν παιδιῶν μας; Μήπως καὶ στὸν πνευματικό μας ἀγώνα μποροῦμε νὰ προοδεύσουμε χωρὶς τὴ δική του βοήθεια; Ἀδειανὰ θὰ εἶναι τὰ δίχτυα μας χωρὶς τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ· γεμάτα ὅταν Ἐκεῖνος εὐλογεῖ. Ἡ ἐπιτυχία δὲν ἐξαρτᾶται τόσο ἀπὸ τὶς ἱκανότητες καὶ τὴν εὐφυΐα μας, οὔτε ἀπὸ τοὺς κόπους καὶ τὶς προσπάθειές μας, ὅσο ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου. Σ᾿ Ἐκεῖνον λοιπὸν ἂς στρέφουμε καθημερινὰ τὸ βλέμμα μας κι ἂς Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς χαρίζει πλούσια τὴν εὐλογία του· νὰ εὐλογεῖ τὸ κάθε μας βῆμα. Τότε θὰ ὑπερβαίνουμε κάθε δυσκολία καὶ θὰ βλέπουμε θαύματα!

                                      3. Συναίσθηση ἀναξιότητος

Μετὰ τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ γεγονός, ἱερὸ δέος κυρίευσε τὸν Πέτρο. Ἂν ἦταν κάποιος ἄλλος στὴ θέση του, θὰ φώναζε ἴσως ἀπὸ χαρὰ καὶ ἐνθουσιασμό, θὰ διαφήμιζε τὸ γεγονὸς στὸν κόσμο, θὰ ὑπολόγιζε τὰ ἔσοδα ποὺ θὰ κέρδιζε ἀπὸ τὰ ψάρια. Ὁ Πέτρος δὲν ἀσχολήθηκε μὲ αὐτά, ἀλλὰ συν­τρίφθηκε ἀπὸ τὴν ἐπιτυχία. Ἔπεσε στὰ γόνατα καὶ ἱκέτευσε τὸν Κύριο: «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε». Βγὲς ἀπὸ τὸ πλοῖο μου, Κύριε, καὶ φύγε μακριὰ ἀπὸ ἐμένα. Διότι εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλὸς καὶ δὲν ἀξίζω νὰ Σὲ ἔχω κοντά μου. Τὸν ὀνόμασε Κύριο, ἐνῶ νωρίτερα Τὸν εἶχε ἀποκαλέσει Διδάσκαλο. Καὶ δὲν Τοῦ ζήτησε νὰ παραμείνει κοντά Του. Ἀντίθετα, Τὸν παρακάλεσε ταπεινὰ ν᾿ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ αὐτόν, διότι ὁ Πέτρος αἰσθανόταν τὴ μικρότητά του μπροστὰ στὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀντίστοιχο φρόνημα εἶχαν καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου. Ἔνιωθαν μικροί, ἁμαρτωλοί, τιποτένιοι καὶ ἀνάξιοι νὰ δέχονται τὶς δωρεές του. Διότι ὅσο πιὸ κοντὰ βρίσκεται κανεὶς στὸν Θεό, τόσο περισσότερο ἀντιλαμβάνεται τὴ μικρότητά του μπροστὰ στὸ θεϊκὸ μεγαλεῖο καὶ γονατίζει εὐλαβικὰ μπροστὰ στὸν Κύριο τῶν πάντων.

Μὲ ἀντίστοιχο φρόνημα θέλει ὁ Χριστὸς νὰ Τὸν προσεγγίζουμε κι ἐμεῖς· μὲ συναίσθηση τῆς ἀναξιότητός μας. Στὴν ψυχὴ ποὺ ἔχει τὸ φρόνημα αὐτὸ ἀναπαύεται ὁ Θεός, εὐαρεστεῖται. Τότε εὐδοκεῖ καὶ εὐλογεῖ. Καὶ ὄχι μόνο δὲν ἀπομακρύνεται, ἀλλὰ ἀντίθετα, ὅσο ὁ ἄνθρωπος λέει «ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, Κύριε», τόσο εἰσέρχεται μέσα του ὁ Χριστός, τὸν ἐναγκαλίζεται, τὸν καθαρίζει ψυχικά, τὸν ἁγιάζει καὶ ἑνώνεται μαζί του αἰώνια.