ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ -COVID1984 ΚΑΙ Η ΣΑΔΙΣΤΙΚΗ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΒΙΝΤΕΟ

A.S.E.I.P.

 

Από όλα τα καταθλιπτικά αξιοθέατα που παρατηρήθηκαν κατά τη διάρκεια της τρελής διαδικασίας του Covid κατ ‘οίκον φυλάκισης, της ηλίθιας κοινωνικής απόστασιοποίησης και της μάσκας, η συνένωση των παιδιών σε μια προκαθορισμένη παιδική χαρά /αίθουσα διδασκαλίας «chalked-off zones» είναι αυτή που είναι η πιο ανατριχιαστική.

Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες σχετικά με αυτό το γεγονός Covid-19 που ξεχωρίζει. Πρώτον, ότι

είναι εντελώς ψεύτικο γεγονός. Δεύτερον, ότι είναι εντελώς χειραγωγητικό. Και τρίτον, ότι αντικατοπτρίζει μια ουσιαστική ατζέντα κατά της ζωής που χρησιμοποιεί τον φόβο ως το κυρίαρχο εργαλείο καταστολής του.

Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια πολύ βάναυση εκτίμηση του CV-19, αλλά δεν μπορεί κανείς να συνεχίσει να μιλά για τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά έχουν γίνει θυσιαστικό στοιχείο θυσιών σε αυτήν την εφιαλτική ατζέντα χωρίς να αποκαλυφθεί πρώτα η καθαρά χειραγωγική θρασύτητα ολόκληρου του γενικού σχεδίου Covid.

Το γνωρίζατε αυτό; Τα παιδιά έχουν 0,00% πιθανότητα θανάτου από το COVID, αλλά βλάπτονται για την υπόλοιπη ζωή τους από την κοινωνική αποστασιοποίηση, η οποία έχει τις ρίζες της στις τεχνικές βασανιστηρίων της CIA.
Ενώ η κατάσταση αλλάζει αργά, η υποκείμενη ψυχολογία της «υπακοής στους κανόνες» δεν αλλάζει.

Αυτή η υπακοή έχει φτάσει σε ένα νέο χαμηλό σημείο καθώς πολλά σχολεία και νηπιαγωγεία έχουν προσπαθήσει να εφαρμόσουν τον κανονισμό κοινωνικής αποστασιοποίησης στα μικρά παιδιά του σχολείου. Αυτό έχει λάβει τη μορφή να κυριαρχούν δύο μέτρα μεταξύ τους κύκλοι ή τετράγωνα στην τάξη και στην παιδική χαρά και να διατάζουν τα παιδιά να μείνουν σε αυτά.

Τα μικρά παιδιά έχουν κληθεί να κάθονται ή να στέκονται μόνα τους, σε ποιο βαθμό σε εξατομικευμένες ζώνες αποκλεισμού και ψυχολογικές φυλακές. Παιδιά, λένε ιατροί, που δεν διατρέχουν καν κανέναν κίνδυνο από αυτό που ονομάζεται CV-19.

Παρ ‘όλα αυτά, εκεί, κάθονται με λυπημένα πρόσωπα καθώς ο πολιτικά σωστός εκπαιδευτικός με μάσκα τους δίνει καθημερινές σχολικές οδηγίες. Η δυστυχία στα πρόσωπα αυτών των παιδιών εκφράζει βαθιά την αίσθηση του τρόμου που περιβάλλει ολόκληρη την επέμβαση. Ένα παιδί αναγνωρίζει αμέσως ένα ψέμα και εμφανίζει την κατάλληλη αντίδραση.

Υπό ποιες ακραίες συνθήκες μπορεί ένας τέτοιος κανονισμός να θεωρηθεί ότι υποστηρίζει την υγεία και την ευημερία των παιδιών; Καμία κατάσταση, όσο δυνητικά σοβαρή και αν είναι, στην οποία αθώα νεαρά αγόρια και κορίτσια θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τόσο ενοχλητική περιφρόνηση και έλλειψη ανθρωπότητας. Το να το κάνεις ακόμα και όταν δεν υπάρχει έγκυρη υπόθεση για να κάνεις ένα τέτοιο βήμα, είναι πραγματικά σοκαριστικό όταν βλέπεις και πρέπει να χαρακτηριστεί ως εγκληματική ενέργεια.
Στην αρχή και στο τέλος της σχολικής ημέρας, οι γονείς πρέπει να «παραδώσουν» το παιδί τους μέσω της πύλης του σχολείου ή της πόρτας – διατηρώντας την απόσταση – με τον δάσκαλο να μην επιτρέπεται να αγγίξει το παιδί.

Αυτές είναι οι οδηγίες που προέρχονται από ορισμένους διεστραμμένους «ηγέτες» στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας – και στη συνέχεια ακολουθούν τυφλά κυβερνητικοί αξιωματούχοι, δάσκαλοι και γονείς. Είναι «υγειονομική προετοιμασία» για τη ζωή στις στείρες «έξυπνες πόλεις» που βρίσκονται πολύ κοντά, εάν οι ίδιοι άνθρωποι διατηρούν τον έλεγχο των καθημερινών εργασιών αυτού του κόσμου.

Το δεύτερο σενάριο εφιάλτη Covid που έχει επιβληθεί στα παιδιά του σχολείου και στους γονείς, είναι η «ηλεκτρονική εκπαίδευση». Δεν συνιστάται ποτέ να κολλάτε παιδιά πίσω από υπολογιστές για ώρες στο τέλος, για προφανείς λόγους υγείας. Αλλά αυτό είναι που απαιτείται στην «ηλεκτρονική εκπαίδευση», όπου οι γονείς αναγκάζονται επίσης να συμμορφώνονται με εντολή να αναλάβουν το ρόλο του δασκάλου «στο σπίτι».

Τα εργαλεία αυτού του εμπορίου περιλαμβάνουν προκαθορισμένα προγράμματα λογισμικού τεχνολογίας «e» που είναι ουσιαστικά παράγοντες στερεοτυπικού ελέγχου μυαλού. Για να μεγαλώσει υγιές, ένα παιδί χρειάζεται την ευχάριστη αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά – όχι να κάθεται μόνο του πίσω από μια τρεμοπαίξιμη οθόνη με τα κεφάλια τους φορτωμένα με κρατικό εκπαιδευτικό προγραμματισμό. Τι σοκαριστικός τρόπος για τη διεξαγωγή της μαθησιακής διαδικασίας!

Η τεχνολογία δίνει την ψευδαίσθηση της παροχής ενός μέσου στο τέλος και συχνά συνδέεται με την απόκτηση «ελευθερίας». Ακριβέστερα, η απόκτηση όλο και περισσότερης τεχνολογίας είναι ένας δρόμος προς τη δουλεία. Η τεχνολογία παγιδεύει τους χρήστες της σε εξάρτηση από έναν κόσμο εικονικής πραγματικότητας, ενώ ο πραγματικός κόσμος αγνοείται ή κατηγοριοποιείται ως βαρετός. Μια σίγουρη απόδειξη για εξασθενημένη ψυχική σταθερότητα.
Τι πραγματικά συμβαίνει εδώ;

Όλα ξεκινούν με το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα. Το ρήμα «να εκπαιδεύσει» προέρχεται από το λατινικό «e-ducare» που σημαίνει «να ξεπεράσει». Τώρα «το να ξεφύγεις από» είναι πολύ διαφορετικό από το «να ωθήσεις», που είναι η μορφή που επιβάλλεται από την επίσημη εκπαίδευση έχοντας τη φιλοδοξία πλύσης εγκεφάλου στον μαθητή να αποδεχθεί «κατά λέξη» πολλά γεγονότα σχετικά με αυτό που θεωρείται απαραίτητο για να πάρει τελικά δουλειά και να κερδίσει χρήματα.

Αντίθετα αυτό με την ιδέα του «να ξεχωρίζεις». Κάτι που υπάρχει σε όλα τα παιδιά είναι δημιουργικό δυναμικό – σε πολλά φορτία. Το να βγάλεις αυτή τη δημιουργικότητα – και έτσι να ανοίξεις την ιδιοφυΐα που βρίσκεται στην καρδιά όλων των αθώων καρδιών και μυαλού – είναι ο πραγματικός ρόλος του δασκάλου. Ο ένας τρόπος κλείνει τη δύναμη ζωής και ο άλλος την ανοίγει.
Αλλά αν αποφασίσετε να πάτε με το «e-ducare» δεν θα το βρείτε στα επίσημα σχολικά προγράμματα που έχουν σχεδιαστεί και τεθεί υπό κυβερνητική επίβλεψη με σκοπό να διασφαλιστεί ότι η επόμενη γενιά θα συμμορφώνεται με τις ίδιες ακριβώς σκέψεις, συμπεριφέρεται και συμμορφώνεται με το τρέχον και το προηγούμενο.

Ή, για να το θέσουμε πιο αόριστα, για να διασφαλίσουμε ότι οι άνθρωποι παραμένουν σκλάβοι στο «σύστημα» του οποίου η φιλοδοξία του ελεγκτή είναι να κρατήσει όσο το δυνατόν περισσότερα σε κατάσταση ύπνωσης, ανίκανο να χρησιμοποιήσει τις ικανότητές τους για οτιδήποτε άλλο εκτός από την προώθηση των διαφόρων πτυχών ενός πεθαμένου status quo.

Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις σε αυτό το πρότυπο που μειώνει την ορθοδοξία.
Για παράδειγμα, η μέθοδος ανθρωποσοφικής διδασκαλίας του Ρούντολφ Στάινερ για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια σχολική ηλικία και τη δημιουργική ενθάρρυνση συμπεριφοράς της Μαρίας Μοντεσόρι σε μικρά παιδιά. Υπάρχουν άλλα πειραματικά σχολεία που υπάρχουν, καθώς και οι δυνατότητες διδασκαλίας από το σπίτι, αλλά αυτό πρέπει ακόμη να συμμορφώνεται με το κρατικό πρόγραμμα.

Το θέαμα των παιδιών με κατάθλιψη να χειραγωγούνται για να καθίσουν ήσυχα στα χωριστά κιβώτια τους, επειδή φοβούνται ότι παραβιάζουν το «νόμο» δεν θα ήταν ποτέ εφικτό εάν το εκπαιδευτικό μας σύστημα στο σύνολό του δεν είχε ήδη ξεκινήσει από την ίδια θέση θεμελιώδους καταστολής της ζωής δύναμης. Μια καταστολή που προκύπτει από την απόρρητη αποτυχία της να ακολουθήσει τις οδηγίες που υπονοούνται στην προέλευση του ονόματός της.

Τα παιδιά είναι τα λαμπερά φώτα του αγνού πνεύματος. Πίσω από τα βαθιά και όμορφα μάτια τους βρίσκεται ένα εντελώς νέο μέλλον για την ανθρώπινη φυλή. Ένας αληθινός δάσκαλος αναγνωρίζει την παρουσία μιας ροής ζωντανής φαντασίας και τον βοηθά να αναδυθεί. καλλιεργώντας το σχηματισμό του σε εξελισσόμενα κανάλια δημιουργικής / καλλιτεχνικής έκφρασης.

Αυτή είναι μια επίσκεψη με την υψηλότερη αξία. Σαν χειρισμό ενός απείρως πολύτιμου λίθου. Και λόγω αυτού που μπορεί να αποκαλύψει αυτό το στολίδι, πρέπει να είναι αρκετά ταπεινός για να συνειδητοποιήσει ότι κάποιος είναι τελικά, κατά τη διάρκεια της συνεχιζόμενης ανάπτυξης αυτής της σχέσης, πιθανό να προσγειωθεί ως μαθητής.
Στην οικοδόμηση της Νέας Κοινωνίας που πρέπει να βγει από τα συντρίμμια αυτού του καταστροφικού πολιτισμού, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα παιδιά θα αναδειχθεί ως ένας κρίσιμος παράγοντας για τον καθορισμό των προτύπων για όλα τα επόμενα.

Υπάρχει ένα παιδί στο κέντρο όλων μας. Αν κάποιος αμφιβάλλει για τον τρόπο αντιμετώπισης του, αμφιβάλλει για τον σκοπό της ζωής του.
Του Julian Rose, Global Research
Ο Τζούλιαν Ρόουζ είναι πρώιμος πρωτοπόρος της βιολογικής γεωργίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, συγγραφέας, διεθνής ακτιβιστής, επιχειρηματίας και δάσκαλος. Το τελευταίο του βιβλίο «Υπερνίκηση του Ρομποτικού Νου – Γιατί η ανθρωπότητα πρέπει να περάσει» είναι ιδιαίτερα προγνωστική ανάγνωση αυτή τη φορά.

 ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ