Γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί;

π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

Επειδή έχουμε ακούσει από όλα όσον αφορά στο θέμα του τζαμιού στην Αθήνα, θα θέλαμε να το εξετάσουμε πιο σφαιρικά και να θέσουμε μερικά ερωτήματα που απασχολούν τους πάντες δίχως όμως να τα εκθέσουν ανοιχτά διότι φοβούνται να μην εκτεθούν. Έτσι το πρώτο σημείο είναι το εξής.

Γιατί δίνεται η εντύπωση ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τζαμιά; Ενώ ξέρουμε ότι υπάρχουν περιοχές που κυριαρχούν λόγω γεωπολιτικής κι όχι θρησκείας.

Γιατί δεν λέμε ότι έχουν καταστραφεί εκκλησίες για να γίνουν τζαμιά;

Γιατί δεν εξηγούμε στους δικούς μας ότι αν υπάρχουν τόσες εκκλησίες αφιερωμένες στον Άγιο Γεώργιο δεν οφείλεται στην τεράστια σημασία του Αγίου για την Ελλάδα αλλά στο γεγονός ότι οι δικοί μας λόγω τουρκοκρατίας άλλαζαν τα ονόματα των εκκλησιών για να μην τις πειράζουν οι κατακτητές επειδή σεβόντουσαν και φοβόντουσαν ειδικά αυτόν τον Άγιο; Διότι το θέμα της τουρκοκρατίας δεν φαίνεται να ενσωματώνεται στις συζητήσεις, λες και δεν υπήρξαν τα χρόνια κατοχής, λες και δεν υπάρχουν στη Θράκη και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη.

Επίσης γιατί να παρθεί μια απόφαση που αφορά καθαρά θρησκευτικά θέματα από αρμόδιους που δηλώνουν ανοιχτά ότι δεν τους ενδιαφέρει η θρησκεία αφού είναι το όπιο του λαού; Δηλαδή η φρασεολογία του Μαρξ δεν αφορούσε τα τζαμιά; Ήταν μόνο και μόνο μια κριτική για τις εκκλησίες; Μήπως οι αρμόδιοι δεν θεωρούν θρησκεία το Ισλάμ και έτσι το τζαμί είναι απλώς ένα πολιτιστικό κτήριο; Εκτός αν η ιδέα είναι να φανούν φιλελεύθερα άτομα το οποία πιστεύουν σε μια ιδεολογία που διέπραξε μια γενοκτονία κατά της Ανθρωπότητας και απαγόρευσε για δεκαετίες οποιαδήποτε μορφή θρησκείας, θεωρώντας ότι απελευθερώνει τον λαό από ένα ζυγό;

Σε κάθε περίπτωση υπάρχει πρόβλημα συνοχής της σκέψης, αλλά αυτό δεν είναι καινοτομία, αφού προωθείς ένα θρησκευτικό θέμα ενώ θεωρείς ότι είναι απαράδεκτο.

Κι επίσης λες ότι το κάνεις για να σεβαστείς τον λαό ενώ ξεχνάς όλους τους αγώνες του για να μπορέσει να ζήσει ελεύθερος.

Έτσι το κυριότερο ερώτημα παραμένει ανοιχτό και αυτό είναι η ουσία: γιατί οι άθεοι θέλουν ένα τζαμί; Απλώς λόγω ραγιαδισμού. Αλλιώς ο Θεός να μας φυλάει.

The Tzisdaraki mosque in Monastiraki

Διακριτική αντανάκλαση

Ποιος πρόσεχε τη διακριτική αντανάκλαση
πάνω στο τζάμι που δεν ήταν καθρέφτης;

Όλοι κοίταζαν μαζί τον εαυτό τους
περιμένοντας κάτι.

Κι όμως ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν
τους είχαν πει την αλήθεια κανείς δεν θα ερχόταν.

Δεν τους πίστεψαν γιατί ήταν ζητιάνοι
δίχως να καταλάβουν ότι αναζητούσαν
μόνο ανθρωπιά.

Η οπισθοδρομική Τουρκία

Όσοι προσπαθούν να μας πείσουν, με τον ραγιαδισμό που τους χαρακτηρίζει, ότι η Τουρκία, με το καθεστώς που έχει, προοδεύει, και πάλι θα αμφισβητηθούν από την ίδια.

Με το πρόσχημα της αντεπίθεσης για την αναγνώριση της γενοκτονίας, από το γερμανικό κοινοβούλιο, αποφάσισε ως εκδίκηση να διαβάσει το Κοράνι στην Αγία Σοφιά στην Κωνσταντινούπολη, ενώ πρόκειται για ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς που δεν λειτουργεί ως τζαμί.

Ο καθένας μπορεί να δει την εξέλιξη αυτού του κράτους με τέτοιες αποφάσεις όταν επίσημα επιδιώκει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Βέβαια αν την εξετάζουν άτομα σαν αυτά που δεν ξέρουν τι τους γίνεται κι εργάζονται στο Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο πήρε μια ξεκάθαρη θέση, τότε είναι λογικό το παράλογο.

Ταυτόχρονα όμως η αξιοπιστία αυτού του κράτους που συνεχίζει να μην αποδέχεται την ύπαρξη της γενοκτονίας, όλο και περισσότερο γελοιοποιείται.

Έτσι ενώ θα έπρεπε ν’ αντιστέκεται σοβαρά στις διεκδικήσεις του Κουρδιστάν και της Δυτικής Αρμενίας, διότι σιγά σιγά υλοποιείται το όραμα της Συνθήκης Σεβρών, προσπαθεί να κερδίσει τις εντυπώσεις του μουσουλμανικού λαού με το ραμαζάνι, δίχως να αντιλαμβάνεται ότι ούτε αυτός δεν εκτιμά τις παράλογες προσπάθειές του.

Σε κάθε περίπτωση, λόγω αντίδρασης και βέβαια άγνοιας, δείχνει το αληθινό της πρόσωπο, αφού παραμένει ένα απόλυτο καθεστώς που καταπατεί τα θρησκευτικά και πολιτισμικά δικαιώματα των πιστών.

Πιστοποιημένη ανικανότητα

Όσοι πίστευαν ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας είχε κάποια αξία είναι υποχρεωμένοι τώρα να αποδεχθούν ότι η ανικανότητά του είναι πιστοποιημένη.

Τα λεγόμενά του περί Συνθήκης Λωζάνης* δείχνουν ότι δεν έχει ούτε ιστορικές γνώσεις ούτε στρατηγικές.

Άβυσσος το βάθος των στρατηγικών λαθών του. Δεν ξέρει ότι η Συνθήκη Λωζάνης δεν εμπεριέχει καν την έννοια των συνόρων για το Αιγαίο, ούτε βέβαια ότι τα νησιά παραχωρήθηκαν στην Ιταλία κι όχι στην Ελλάδα αφού έπρεπε να περιμένουμε την Συνθήκη Παρισίων του 1947 για την απελευθέρωσή τους.

Ξεχνά επίσης ότι η Τουρκία βρίσκεται τόσο κοντά στα νησιά μας είναι αποκλειστικά λόγω γενοκτονίας και εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας.

Κι όσο αφορά στα τζαμιά δεν είναι ενδείξεις πολιτισμού αλλά γεωπολιτικής καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αυτόχθονων λαών που δεν είχαν αυτή τη θρησκεία που τους επιβλήθηκε για να χαθούν τεχνητά οι ρίζες τους.

Επίσης ξεχνά όλους τους ναούς και τις εκκλησίες που βρίσκονται στο έδαφος που θεωρεί ότι είναι δικό του, ενώ είναι απλώς κατεχόμενα.

Η ανικανότητά του τον αναγκάζει να θέλει να έχει ένα μεγάλο κράτος, όπως άλλοι χρειάζονται ένα μεγάλο αυτοκίνητο.

Όμως το χοντρό καραβόσκοινο που του λείπει στον τομέα της στρατηγικής είναι ακριβώς αυτό που θα πάρει για να φύγει οριστικά από την εξουσία της βαρβαρότητας που προσποιείται ότι πρόκειται για μια δημοκρατία, ενώ είναι ένα εκφυλισμένο χαλιφάτο.

*Η Συνθήκη της Λωζάνης ήταν συνθήκη ειρήνης που έθεσε τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας. Υπογράφηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας στις 24 Ιουλίου 1923 από την Ελλάδα, την Τουρκία και τις άλλες χώρες που πολέμησαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922) και συμμετείχαν στην Συνθήκη των Σεβρών συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΣΔ (που δεν συμμετείχε στην προηγούμενη συνθήκη).

Νίκος Λυγερός
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου