Κυριακή του Τυφλού 5-6-2016

                     ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ 

                     ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

                                π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

     Αγαπητοί φίλοι   ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Η ερχόμενη Κυριακή είναι του Τυφλού, όπου θα ασχοληθούμε με το Ευαγγέλιο αυτής της ημέρας.

Ως θέμα θα επιλέξουμε, ΄΄ΟΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ.΄΄

     Στη διαγωγή των γονέων του σημερινού τυφλού βλέπουμε ανάγλυφες τις εκδηλώσεις ενός απαραδέκτου καιροσκοπισμού, που θυσιάζει την αλήθεια στην καιρική σκοπιμότητα και μιλάει στον

τόνο που αρέσει στους δυνατούς. Οι καιροσκόποι δεν έλλειψαν ποτέ απ’ τον κόσμο, κι’ ούτε λείπουν και σήμερα.

Άς τους ψυχογραφήσουμε.

     Όταν ο εκ γενετής τυφλός του Ευαγγελίου άνοιξε τα μάτια του και αντίκρυσε το φώς της ημέρας, κάτω απ’ τη  θαυματουργική επενέργεια  του Χριστού, έγινε ο διαπρύσιος κήρυκας της θεότητός του. Γνωρίζοντας καλά ο ίδιος την προηγουμένη κατάστασί του, μπόρεσε, με την ειλικρίνεια της απονήρευτης καρδιά του, να εκτιμήση σωστά το δώρο που πήρε. Γι’ αυτό και αψηφώντας την φοβέρα των Φαρισαίων, όχι μόνο τους είπε καθαρά την αλήθεια, αλλά και ειρωνεύθηκε την κακία τους, που πάσχιζε ν αρνηθή το θαύμα. Αντίθετα με τον τυφλό, οι γονείς του, ενώ ήξεραν όσο και εκείνος την οργανική και αθεράπευτη βλάβη των ματιών του, ζύγισαν το θαύμα με τα μέτρα του ιδιοτελούς υπολογισμού κι’  έθαψαν την αλήθεια κάτω απ’ τον όγκο του προσωπικού συμφέροντος. Μπροστά στο φόβο του διωγμού σφράγισαν τα χείλη τους και παρέστησαν τους αγνοούντας, ενώ πολύ καλά ήξεραν και τις λεπτομέρειες.

     Το φαινόμενο είναι συχνό σ’ όλες τις εποχές. Οι άνθρωποι κανονίζουν και την στάσι και τα λόγια τους απέναντι σε πρόσωπα  καί σε γεγονότα, ανάλογα, τις πιό πολλές φορές, με τις επιταγές όχι της συνειδήσεως αλλά της σκοπιμότητος. Κάνουν και λένε όχι  ό,τι  είναι αντικειμενικά σωστό αλλά  ό,τι  φαίνεται υποκειμενικά συμφέρον. Ο χαρακτήρας τους μοιάζει με το ηλιοτρόπιο που στρέφεται όμως όχι προς τον καθαρό ήλιον, αλλά προς την πνοή των ισχυρών της ημέρας, μοιάζει με τον ανεμοδείκτη που ακολουθεί πιστά του κάθε ανέμου την κατεύθυνσι. Για τους ανθρώπους αυτού του είδους εκείνο που μετράει μέσα τους δεν είναι η αλήθεια και το δίκαιο, είναι ο ατομισμός και η ιδιοτέλεια. Και προς χάρι τους είναι έτοιμη να ποδοπατήσουν και την ηθική, ή να εξασφαλίσουν υπέρ αυτών οφέλη.

     Αλλά οι καιροσκόποι δεν στερούνται μόνο χαρακτήρος. Δουλεύουν στην σκοπιμότητα κι’ από μία διαστροφή, που ξεκινώντας από τον χαρακτήρα φθάνει μέχρι την ψυχή, αιχμαλωτίζει όλο το είναι σε σημείο που νεκρώνονται οι δυνάμεις της συνειδήσεως και τυφλώνονται οι διόπτρες της διανοίας. Στις περιπτώσεις αυτές οι άνθρωποι απελεύθεροι πιά απ’ τη δεσποτεία της ηθικής, συνθηκολογούν με την κακοήθεια και διολισθαίνουν σε βάναυση προσβολή της τιμής της δικής τους και των άλλων. Έτσι γίνονται νοσογόνα κύτταρα του συνόλου, καθώς με τους ελιγμούς και τις απρέπειές τους  διαταράσσουν την αρμονία της ηθικής τάξεως που υπάρχει στον κόσμο.

     Για πολλούς συγχρόνους μας ίσως να θεωρείται ο καιροσκοπισμός προτέρημα για τον χαρακτήρα, αφού προφυλάσσει  με βεβαιότητα την ύπαρξί μας από δυσάρεστες περιπέτειες και της εξασφαλίζει την ποθητή ειρήνη. Άλλ’  όσοι έτσι σκέπτονται κάνουν ένα βασικό λάθος. Άνταλλάσσουν  αυτή την ειρήνη με μια ανήθικη τακτική, που δεν βρίσκει δικαίωσι ούτε στη συνείδησι, ούτε στη λογική. Για τέτοιες περιπτώσεις οι πατέρες της Εκκλησίας μας είπαν πως είναι προτιμώτερος ένας πόλεμος, που γίνεται με ηθικά και τίμια μέσα, από μια ειρήνη και ασφάλεια που επιτυγχάνεται με το πνίξιμο της αλήθειας, με το διώξιμο του δικαίου και με την ατιμία της διαστροφής.  

     Έν τούτης πολλοί άνθρωποι και σήμερα ακολουθούν τα ίχνη των καιροσκόπων γονέων του τυφλού. Έχοντας πάντοτε σε ευαίσθητο σημείο απλωμένες τις κεραίες τους εξακριβώνουν έγκαιρα  «κατά που φυσάει ο άνεμος» και ανάλογα κάνουν επιδέξειες στροφές και κλίνουν τη μέση μπροστά στους ισχυρούς, και μετέρχονται την κολακεία και τη συκοφαντία, αρκεί να γίνουν αρεστοί, να εξασφαλιστούν και να καλοπεράσουν. Και οι ίδιοι αυτοί, που σήμερα προσφέρουν  «γήν και ύδωρ», αύριο που αλλάξουν τα πράγματα και η δύναμις θα μετακινηθή  σ’ άλλους ώμους, τότε θα σπεύσουν να προσαρμοσθούν προς τη νέα πραγματικότητα, σαν φθηνοί χαμαιλέοντες. 

     Κι’ όμως πόση ανάγκη έχουμε σήμερα από γνησίους ανθρώπινους χαρακτήρες. Πόσο μας λείπουν οι άνθρωποι των αρχών, αυτοί που ξέρουν να λένε και το ναι, και το όχι. Αυτοί που δεν θαμπώνονται από προσδοκίες εφήμερων δωρεών. Αυτοί που δεν θυσιάζουν στο βωμό του συμφέροντος την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Αλήθεια. Τέτοιοι άνθρωποι με το θάρρος της γνώμης  των και την παρρησία, σπανίζουν σήμερα. Και αυτό είναι σύμπτωμα κρίσεως της κοινωνίας μας που εις μάτην περιμένει να αναγεννηθή. Ναι, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ορθοποδήσουμε και να ξεπεράσωμε την κρίσι, αν δεν πλάσουμε μέσα και γύρω μας ντόμπρους χαρακτήρες, με αξιοπρέπεια και γενναιότητα, με σωφροσύνη και ανδρισμό. Οι καιροσκόποι, όσο θα υπάρχουν, θα είναι αρνητικά στοιχεία, που θα ναρκοθετούν την πορεία των τιμίων ανθρώπων.

     Ποτέ ο κόσμος δεν θα γίνει ηθικός, όσο θα φιλοξενή στους κόλπους του καιροσκόπους. Κι’ ας είναι αυτό ένα δίδαγμα, για όσους ζητάνε την κοινωνική πρόοδο ξέχωρα απ’ την ηθική.