ΜΕΡΟΣ Κ΄ Γιά τους Ρόταρυ

                                                            ΜΕΡΟΣ  Κ΄

     «Έν πρώτης η λέξις  Ρόταρυ δεν είναι Ελληνική, αλλά ξένη, Άγγλική, που σημαίνει περιστρεφόμενον κύκλον, ομάδα δηλαδή ατόμων, τα οποία εκάστην εβδομάδα εκ περιτροπής συνέρχονται εις τας οικίας των, τρώγουν, πίνουν, και μεταξύ τυρού και αχλαδιού συζητούν και λύουν

ως  νεώτεροι φιλόσοφοι τα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα, και ούτως εκ της τραπέζης εγείρονται έχοντες και στόμαχον και εγκέφαλον πλήρη, τον πρώτον πλήρη εκλεκτών φαγητών προς μεγάλη παρηγορίαν των πεινώντων, τον δε δεύτερον πλήρη νέων ιδεών, ικανών να διαλύσουν τα σκότη εν μέσω των οποίων ζώμεν ημείς οι αμύητοι, οι μη συμμετέχοντες εις τας τραπέζας αυτών. Η ιδέα αύτη ν’αναχθή μία καθαρώς γαστρονομική λειτουργία εις ιερουργίαν, εις είδος ιεράς τραπέζης, εκ της οποίας φως εξαστράπτει τοις εν σκότει, η ιδέα αυτή, λέγομεν, ενεσφηνώθη το πρώτον εις την κρανιακήν κάψαν ενός Αμερικανού, αγνώστου θρησκευτικής πίστεως, δικηγόρου το επάγγελμα, ονόματι  Π. Χάρις, στις 23.2.1905».

     Μία ανθρώπινη έμπνευσις γεμάτη εμπάθεια και σκοτεινούς σκοπούς. Τα έργα των το αποδεικνύουν.      Μητρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου.

                                Εγκύκλιος καταπέλτης κατά του Ρόταρυ  

     Έξ αφορμής συγκλήσεως  πανελληνίου συνεδρίου του Ρόταρυ στο Αγρίνιο ο μακαριστός Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεόκλητος εξαπέλυσε την ύπ’ αρίθμ. 1227/ 3.3.73 μεστή επιχειρημάτων εγκύκλιο. Η εγκύκλιος μεταξύ άλλων αναφέρει:

1. Η Οργάνωσις του Ρόταρυ έχει στενήν σχέσιν και συγγένειαν προς τον Τεκτονισμόν (Μασονίαν), χρακτηρισθείσα υπό των ειδότων, ως  «εξάδελφος» και «πρώτος σταθμός» κσι «προθάλαμος» της Μασονίας και «προεισαγωγή» εις αυτήν.
2. Μέγα ποσοστόν των Ροταριανών συμβαίνει να είναι και τέκτονες. Ό δε πρώτος «Κυβερνήτης» του εν Ελλάδι Ρόταρυ υπήρξε «διακεκριμένον μέλος» της Ελληνικής Μασονίας.
3. Άποτελεί εν είδος συγκρητισμού  (δηλαδή μίγμα θρησκευτικών δοξασιών, το οποίον «ευρίσκεται», όπως ομολογούν οι ίδιοι οι Ροταριανοί προσπαθούντες να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα),  πράγμα το οποίον ακριβώς αποτελεί υποτίμησιν της  θρησκείας του Χριστού.
4. Είναι φανερός ο διεθνιστικός χαρακτήρ του Ρόταρυ, πλείστα ερωτήματα προκαλούντος διά τινων ενεργειών του και εμφανίζοντος  ύποπτα σημεία αντιθέσεως προς τον Χριστιανισμόν.   
5. Ή Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας μας διατηρούσα πολλάς επιφυλάξεις έναντι της Οργανώσεως Ρόταρυ απηγόρευσαν κατά καιρούς  (1951, 1958, και 1970) εξ αφορμής σχετικών ερωτημάτων Αρχιερέων την συμμετοχήν εις τας συνεστιάσεις των Ροταριανών, η δευτέρα μάλιστα ζητεί απ’ αυτούς να εκκαθαρίσουν την θέσιν των, εάν δηλαδή τυγχάνουν πιστά τέκνα της Εκκλησίας.
6. Δια τους ως άνω λόγους εφιστώμεν την προσοχήν των αγαπητών μας  τέκνων της Εκκλησίας και συνιστώμεν όπως απέχουν οίασδήποτε αναμίξεως εις την Ροταριανήν κίνησιν (συζητήσεις, συνεστιάσεις κ.λ.π.)  «Ουδείς δύναται δυσί        κυρίοις δουλεύειν». Όστις θέλει να είναι πραγματικός χριστιανός δεν δύναται να είναι συγχρόνως και Ροταριανός.                     

             

                             Ξεσκέπασμα του Ρόταρυ (σελ.65)

                                     Αρχιμ. Χαραλ. Βασιλοπούλου

       

                                                 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ