ΜΕΡΟΣ ΙΔ΄ Περί Βαπτίσματος. --Χιλιαστών--Προτεσταντών--

                                                    ΙΔ΄

     Στη συνέχεια από το προηγούμενο κείμενο  περί βαπτίσματος, όταν είπε ο Κύριος στον Νικόδημο,

<< εάν μη τις γεννηθή έξ ύδατος και πνεύματος ού δύναται εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού>>.  ( Ιωάν. γ ΄5). 

     Σ΄αυτή τη διαβεβαίωση του Κυρίου ποιος μπορεί να δόσει ανθρώπινες διαστάσεις;

Εδώ, μας λέγει ο Κύριος, έχουμε μία πνευματική γέννηση που προέρχεται από το νερό του αγίου

Βαπτίσματος και από το Άγιο Πνεύμα. Μ   έσω του νερού, αοράτως, ενεργείται η αναγέννηση του Βαπτιζομένου ανθρώπου. Συνεπώς αν δεν συμβεί αυτό, δεν μπορεί ο άνθρωπος να μπεί στη βασιλεία του Θεού.

     Θα ερωτήσει κανείς, πως γίνεται αυτό; Μπορεί να εκφραστεί  αυτό με ανθρώπινα λόγια, και μπορεί με τη λογική να κατανοηθεί; Πως συμβαίνει αυτό; Ναι συμβαίνει. Διότι το διαβεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος και όχι επειδή το κατανοούμε εμείς!  Είναι δηλ. ακατανόητο, ανέκφραστο και ανεξήγητο. Γι’ αυτό είναι μυστήριο!

     Αυτό το μυστήριο του Βαπτίσματος το θεσμοθέτησεν ο Κύριος, το παρέδωσε στους Αποστόλους με την εντολή <<να βαπτίζουν πάντα τα έθνη>>. Λέγοντας ο Κύριος <<πάντα τα έθνη>> εννοούσε ασφαλώς και τα έθνη και τους λαούς του 20^ου αιώνα. Ακόμη αυτό σημαίνει πως το μυστήριο του Βαπτίσματος θα τελείται και από τους Διαδόχους των Αποστόλων (Πρεσβυτέρους, Επισκόπους) και από τους Διαδόχους των Διαδόχων κ.ο.κ. ΄Ετσι αποδεικνύεται και αγιογραφικώς ότι μέχρι σήμερα ρέει αδιάκοπα το ρεύμα της διαδοχής.

     Άς τα προσέξουν αυτά οι Χιλιαστές – αιρετικοί – Προτεστάντες κλπ .

     Ένας ομοϊδεάτης αιρετικός έξ αυτών,  εξομολογούμενος γράφει:

              <<Το  τυπικό της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας παρέχει Θαυμάσια

              μαρτυρία για την πράξη της ταυτίσεως του Βαπτιζομένου προς τον Χριστό…

              Το Βάπτισμα θα έπρεπε να σημαίνει για μας το σημείο και τη σφραγίδα της

              χαράς του Κυρίου και την ειρήνη της σωτηρίας, διότι το αρχαίο Χριστιανικό

             Βάπτισα ήταν η είσοδος σε νέα ζωή, ζωή εν Χριστώ και εν κοινωνία προς τον

             Χριστό….. Αντί να είναι τελετή Ονοματοδοσίας ήτοι εξωτερική πράξη

             συμμορφώσεως προς καθιερωμένους τύπου, θα έπρεπε να είναι αφορμή

             χαρμοσύνου και αλησμονήτου πείρας>>.

     Δυστυχώς η κραυγή απόγνωσης του αιρετικού, του Πάστορα Η. Κerr για την κατάντια όλων των αιρετικών, Χιλιαστών—Προτεσταντών—κλπ. στο θέμα του μυστηρίου του Βαπτίσματος  δε λέει να αφυπνίσει τις καρδιές τους. Έτσι, με τον Ορθολογισμό τους και το μίσος που έχουν στην Χριστιανική Ορθόδοξη Πίστη, μετέτρεψαν το μυστήριο αυτό σε απλή ονοματοδοσία.

     Προτού τελειώσουμε με το μεγάλο αυτό μυστήριο του Βαπτίσματος με το οποίο μπαίνουμε στη Βασιλεία του Θεού θα πρέπει, όπως είχα αναγγείλει στο προηγούμενο φύλλο του ΄΄Στόχου΄΄ να πούμε και για το Νηπιοβαπτισμό.

                Θα συνεχίσουμε την επόμενη Πέμπτη.