Ποιος θα πάρει αυτή τη χώρα;
Κυριακή, 14 Ιουνίου 2015 - 13:18 Χ.Α.
Άρθρο της διευθύντριας της εφημερίδας "Εμπρός", Ειρήνης Δημοπούλου - Παππά στην στήλη "Εγέρθητι"
Οι τούρκοι θέλουν την Θράκη. Για την ακρίβεια, θέλουν και τους νομούς που βρίσκονται εντός της ελεύθερης επικράτειας της Ελλάδος. Θέλουν ακόμη τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα. Για δε την Κύπρο, τα σχέδιά τους βρίσκονται ήδη σε αίσια για αυτούς εξέλιξη. Οι σκοπιανοί θέλουν την Μακεδονία μέχρι τον Θερμαϊκό. Οι αλβανοί θέλουν την Ήπειρο έως τον
Αμβρακικό. Και οι βούλγαροι δεν θα έλεγαν όχι σε μια κάθοδο ως το Αιγαίο δια μέσου της Καβάλας. Έχουν άλλωστε προηγούμενο με την συνεργασία των «δημοκρατικών δυνάμεων».
Πριν λίγες μέρες ο αντιπρόεδρος της Βουλής του σκοπιανού κρατικού μορφώματος, ένας ονόματι Μιλόσοσκι, φωτογραφήθηκε κρατώντας την σημαία του κρατιδίου, η οποία φέρει τον ήλιο της Βεργίνας. Αλλά και τον Απρίλιο που μας πέρασε φωτογραφήθηκε με αυτήν στον Όλυμπο. Κάθε φορά, οι υπηρεσιακοί παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδος ανασύρουν αντανακλαστικά μια αίτηση διαμαρτυρίας με τα σχετικά εδάφια των συμφωνιών Ελλάδος-Σκοπίων από καταβολής του ζητήματος.
Βάζω στοίχημα ότι η συνομιλία πηγαίνει κάπως έτσι: «Στείλε μια μακεδονική»-«Με όλα;». Και η δημοσιοϋπαλληλική ρουτίνα συνεχίζεται. Όπως όμως δείχνουν τα πράγματα, και αυτή η ρουτίνα τείνει να διαταραχθεί, με την είσοδο του νέου υπουργού στο υπουργείο Εξωτερικών. Τις προάλλες ο κ. Κοτζιάς φωτογραφήθηκε περιχαρής με τον αντιπρόεδρο της σκοπιανής κυβέρνησης, Φατμίρ Μπεσίμι, υπό την σκιάν της σημαίας με τον ήλιο της Βεργίνας η οποία κοσμούσε, δίπλα στην ελληνική, το μπαλκόνι του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών!
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, τούτο το απλό. Τούρκοι, αλβανοί, σκοπιανοί, βούλγαροι, θέλουν από ένα κομμάτι της Πατρίδας μας. Αν προσθέσουμε σε αυτούς τα εκατομμύρια των μεταναστών, λαθραίων, νομιμοποιημένων και υπό απόκτηση νομιμοφάνειας οι οποίοι κατακλύζουν την Αθήνα και την επαρχία. Αν λάβουμε υπόψιν και το διακαές ενδιαφέρον των δανειστών των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης να αγοράσουν την γη μας, και τα έργα δημόσιας ωφέλειας που χτίστηκαν με το χρήμα και τον κόπο των γονιών μας, αλλά και την πρεμούρα των κομμάτων του μνημονιακού τόξου να τους τα πουλήσουν. Και αν συνυπολογίσει κανείς την απάθεια του ελληνικού πληθυσμού, με εξαίρεση το μισό εκατομμύριο που ψηφίζει Χρυσή Αυγή.
Αναρωτιέμαι: υπάρχουν τελικά Έλληνες που να θέλουν την Ελλάδα; Γιατί, τελικά, ποιοι είναι εκείνοι που γράφουν την Ιστορία αν όχι αυτοί που την παίρνουν στα χέρια τους και την οδηγούν στο δρόμο των οραμάτων τους; Και πώς έγραψαν οι Έλληνες την μεγαλειώδη Ιστορία τους ως το ανεμικό παρόν; Τι θα ήταν η Μασσαλία και η Κωνσταντινούπολη χωρίς τον δυναμισμό των Ελλήνων αποίκων που πήραν μια χούφτα χώμα και τα κόκκαλα των προγόνων τους και έκαναν τους λαούς Ανατολής και Δύσης να περηφανεύονται γιατί πέρασε και στάθηκε στα χώματά τους ο Έλληνας;
Μέσα στην σοφία των λέξεων κλείνεται και η απάντηση σε ερωτήματα που μοιάζουν δυσεπίλυτα αλλά είναι στοιχειώδη και γι’ αυτό εξαιρετικά –σχεδόν τρομακτικά απλά, και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θέλουν κότσια για να απαντηθούν. Η Πατρίδα μπορεί να είναι η γη των Πατέρων, αλλά η γη είναι γένους θηλυκού. Η γη αξίζει σε αυτούς που την διεκδικούν.
Οι Έλληνες διεκδικούμε; Οι Εθνικιστές, ναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου