Σήμερα ήρθε η εποχή να πραγματοποιηθεί η προφητεία του Μεγάλου Αντωνίου: «Θα έρθει καιρός που οι άνθρωποι θα τρελαθούν, και αν κάποιος είναι λογικός, αυτόν οι άλλοι θα τον λένε τρελό», γιατί δεν θα είναι σαν και αυτούς.

 Ε.Ι.Π.Α.Σ.

Είναι φοβερή, εξωφρενική η κα­τάσταση! Θέλει πολλή προσευχή. Χρειάζεται θεϊκή επέμβαση. Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

 Άγιος Αντώνιος ο Μέγας 

αββάς Αχιλλάς ομολογητής, αναχωρητής στην Αίγυπτο (5ος αι.)
Άγιος Γεώργιος ο Νέος εξ Ιωαννίνων (1838)
Όσιος Ιουλιανός/Σάββας ο Σύρος, ο Σιναΐτης ερημίτης στον ποταμό Εφράτη Μεσσοποταμίας (4ος αἰ.)
Θεοδόσιος Α΄ ο Μέγας, αυτοκράτορας Βυζαντίου, από Ισπανία (395)

Αντώνιος ο Ρωμαίος, του Novgorod Ρωσίας, από Ρώμη [πρώην Ρωμαικαθολικός] (1147)
Αντώνιος του Ντύμσκ του Novgorod Ρωσίας (1224)
Αντώνιος της Μαύρης Λίμνης (Τσερνογιέρσκ) (16ος αἰ.)
Αντώνιος ο νέος, της Σκήτης της Βέροιας (11ος αἰ.)

Εορτάζουν στις 17 Ιανουαρίου

 

β. Ο ίδιος ο Αββάς Αντώνιος, ατενίζοντας στο βάθος των κρίσεων του Θεού, ρώτησε: «Κύριε, πώς συμβαίνει, μερικοί να ζουν λίγο στη γη και άλλοι να φθάνουν σε βαθειά γηρατειά; Και γιατί άλλοι να βρίσκωνται μέσα σε πενία και άλλοι να είναι πλούσιοι; Και πώς οι άδικοι μεν πλουταίνουν, ενώ οι δίκαιοι πένονται;». Και άκουσε φωνή να του λέγη: «Αντώνιε, κοίτα τον εαυτό σου. Αυτά τα κανονίζει ο Θεός κατά την κρίση του και δεν συμφέρει να τα μάθης».

κβ. Είπε πάλι: «Ο Θεός δεν επιτρέπει τους πειρασμούς σ’ αυτήν εδώ τη γενεά, όπως συνέβαινε στις παλαιές γενεές. Γιατί γνωρίζει ότι οι άνθρωποι, τώρα, είναι αδύνατοι και δεν αντέχουν».

κγ . Στον Αββά Αντώνιο, ενώ βρισκόταν στην έρημο, φανερώθηκε το εξής: «Στην πόλη υπάρχει κάποιος όμοιος σου, γιατρός στο επάγγελμα, όπου ό,τι του περισσεύει το δίνει σε όσους έχουν ανάγκη και όλη τη μέρα ψάλλει τον τρισάγιο ύμνο μαζί με τους Αγγέλους».

κδ. Είπε ο αββάς Αντώνιος: «Έρχεται καιρός που οι άνθρωποι θα τρελλαθούν και όταν δουν κάποιον που δεν είναι τρελός θα ξεσηκωθούν εναντίον του και θα του πουν «είσαι τρελός», επειδή δεν είναι όμοιος μ᾽ αυτούς».

λ. Κάποτε ο Αββάς Αντώνιος έλαβε γράμμα του βασιλέως Κωνσταντίνου, όπου τον καλούσε να πάει στην Κωνσταντινούπολη. Σκεπτόταν λοιπόν τί να κάμει. Και λέγει στον Αββά Παύλο, τον μαθητή του: «Τί λες, να πάω;» Και εκείνος του αποκρίνεται: «Αν πας, θα λέγεσαι Αντώνιος. Αν δεν πας, Αββάς Αντώνιος».

λα. Είπε ο Αββάς Αντώνιος: «Εγώ δεν φοβάμαι πια τον Θεό, αλλά τον αγαπώ. Γιατί, καθώς λέγει η Γραφή, « η αγάπη έξω εκβάλλει τον φόβο».

λβ. Ο ίδιος ο αββάς Αντώνιος είπε: «Να έχης μπροστά στα μάτια σου τον φόβο του Θεού. Να θυμάσαι Αυτόν όπου θανατώνει και ζωογονεί. Μισήστε τον κόσμο και όλα όσα ανήκουν σ΄αυτόν. Μισήστε κάθε σαρκική ανάπαυση. Απαρνηθήτε αυτήν εδώ τη ζωή, για να ζήσετε με τον Θεό. Να θυμάστε τί υποσχεθήκατε στον Θεό. Γιατί, κατά τη μέρα της κρίσεως, θα σας το ζητήση. Περάστε τον βίο σας με πείνα, με δίψα, με γύμνια, με αγρυπνίες, με πένθος, με κλάμα, με στεναγμούς μες από τα βάθη της καρδιάς. Δοκιμάστε να δείτε αν είστε άξιοι του Θεού. Περιφρονήστε τη σάρκα, για να σώσετε τις ψυχές σας».

Ο αββάς Αμμούν ο Νιτριώτης επισκέφθηκε κάποτε τον Μέγαν Αντώνιον και του λέγει: «Εγώ καταβάλλω περισσότερο κόπο από ‘σένα• πώς λοιπόν το όνομά σου έχει δοξαστεί μεταξύ των ανθρώπων περισσότερο από το δικό μου;».
Του λέγει ο αββάς Αντώνιος: «Επειδή εγώ αγαπώ τον Θεό περισσότερο από σένα».

Ο άγιος Αμμούν και ο άγιος Αντώνιος ήταν δεμένοι με βαθειά εν Θεώ αγάπη τέτοια που όταν ο αββάς Αμμούν παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, ο Αντώνιος που βρισκόταν στο όρος του, το οποιο απείχε δεκατεσσάρων ημερών πεζοπορία, διέκοψε τη συνομιλία που είχε με κάποιους νέους μοναχούς, περιήλθε σε έκσταση και είδε την ψυχή του Αμμούν να ανέρχεται στον ουρανό ενώ άγγελοι έψαλλαν ύμνους χαράς.

α’. Πήγαν κάποτε τρεις γέροντες στον Αββά Αχιλλά. Και ο ένας απ’ αυτούς είχε φήμη κακή. Λέγει ένας από τους γέροντες: «Αββά, φτιάξε μου ένα δίχτυ». Και εκείνος του απαντά: «Δεν σου φτιάχνω». Και ο άλλος είπε: «Δός μας ένα δείγμα αγάπης, για να σε μνημονεύουμε στη Μονή». Και αποκρίνεται: «Δεν ευκαιρώ». Του λέγει και ο άλλος, όπου είχε την κακή φήμη: «Σ’ εμένα φτιάξε ένα δίχτυ, για να έχω κάτι από τα χέρια σου, Αββά». Και του αποκρίνεται ευθύς και του λέγει: «Εγώ θα σου φτιάξω». Και του λέγουν, ιδιαίτερα, οι δυο γέροντες: «Πώς εμείς σε παρακαλέσαμε και δεν θέλησες να μιας κάμης το χατήρι και σ’ εκείνον προθυμοποιήθηκες;». Τούς λέγει ο γέρων: «Σας αρνήθηκα και δεν λυπηθήκατε, όπου δεν ευκαιρούσα. Σ’ αυτόν όμως αν είχα άρνηθη, θα έλεγε ότι έχοντας ακουστά την αμαρτία μου ο γέρων δεν θέλησε να μου κάμη το χατήρι. Και έτσι, ευθύς κόβουμε το σχοινί. Τον καλοκάρδισα λοιπόν για να μη πέση σε απόγνωση».

 

β’. Είπε ο Αββάς Βιτίμιος: «Ενώ κατέβαινα κάποτε σε μια Σκήτη, μου έδωσαν κάποιοι λίγα μήλα, για να τα προσφέρω στους γέροντες. Χτύπησα λοιπόν στο κελλί του Αββά Αχιλλά, για να του δώσω. Και εκείνος μου είπε: Σε βεβαιώνω, αδελφέ, δεν θα ήθελα να μου χτυπήσης τώρα τη θύρα, ακόμη και αν κρατούσες στα χέρια το μάννα. Αλλά και σ’ άλλο κελλί να μη πας. ’Εφυγα λοιπόν και γύρισα στο κελλί μου —προσθέτει ο Αββάς Βιτίμιος− και τα πήγα στην εκκλησία».

 

δ’. Πήγε κάποιος από τους γέροντες στον Αββά Αχιλλά. Και τον είδε οπού έφτυσε αίμα. Και τον ρώτησε: «Τι είναι αυτό, πάτερ;». Και είπε ο γέρων: «Να, λόγια ήταν ενός αδελφού οπού με λύπησε και αγωνίστηκα να μη ανακοινώσω τι μου είπε και παρακάλεσα τον Θεό να με απαλλάξη από τα λόγια εκείνα. Και έγιναν σαν αίμα στο στόμα μου και τα έφτυσα, με αποτέλεσμα να ξαναβρώ την ησυχία μου και να ξεχάσω τη λύπη μου.

 

 

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Ου μη φοβηθώμεν ουδ’ ου μη ταραχθώμεν, ότι μεθ’ ημών ο Θεός.
Σε κάθε δύσκολη περίοδο δεν παρασύρονται όλοι. Ο Θεός διατηρεί μια ζύμη για τις επόμενες γενιές…. Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα…
Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Μη φοβάσθε. .…Οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να καταφύγουν στον Θεό και θα συνωθούνται στην Εκκλησία. Θα ψάχνουν να βρουν πνευματικούς ανθρώπους. Θα γίνει καλό ξεκαθάρισμα και οι πιστοί θα γίνουν πιο πιστοί και οι ρυπαροί πλέον ρυπαροί. Συσπειρώνονται οι Χριστιανοί, αναθερμαίνεται η πίστη. Μπαίνει η καλή ανησυχία, καλλιεργείται πνεύμα μαρτυρίου.

Αν ο άνθρωπος έχη την Χάρη του Θεού δεν φοβάται τίποτε. Γι’ αυτό πάντα να ζητάμε την Χάρη του Θεού κάνοντας τον σταυρό μας.

***

Την επόμενη φορά που ο Όσιος επισκέφθηκε το Ησυχαστήριο, μίλησε στις Αδελφές και για τον πόλεμο στον Περσικό Κόλπο. «Οι μεν Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί, είπε, με τη δήθεν ελευθερία φθάνουν μέχρι τον σατανισμό. Ο άλλος, ο Σαντάμ, ήθελε να αναδειχθεί Μωχάμετ. Φύλαξε ο Θεός και δεν επεκτάθηκε το κακό. Πάντως είναι μια κατάσταση τρελλοκομείο. Όταν οι άνθρωποι δεν συμφιλιώνονται με τον Θεό, μπορεί να έρθει η ειρήνη; Όπως λέει και το Ευαγγέλιο: ‟Όταν θα μιλούν για ειρήνη, θα έρθουν αναταραχές”».

Μια Αδελφή σχολίασε:
― Γέροντα, τώρα με τον πόλεμο υπήρχε τέτοια τηλεοπτική επικοινωνία, που την ίδια στιγμή όλος ο κόσμος έβλεπε τα γεγονότα.
― Μόνον τον εαυτό τους δεν βλέπουν οι άνθρωποι, απάντησε ο Όσιος, όλον τον άλλον κόσμο τον βλέπουν. Τώρα ο κόσμος καταστρέφεται από το μυαλό του. Δεν είναι ότι τους καταστρέφει ο Θεός. Θέλει πολλή προσευχή. Χρειάζεται θεϊκή επέμβαση.
Εκ του βιβλίου: Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης – Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»

***

«Δυστυχώς ο δυτικός ορθολογισμός έχει επιδράσει και σε ανατολικούς ορθοδόξους άρχοντες και έτσι βρίσκονται σωματικά μόνον στην Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού, ενώ όλο το είναι τους βρίσκεται στην Δύση που την βλέπουν να βασιλεύη κοσμικά.
Εάν έβλεπαν την Δύση πνευματικά, με το φως της Ανατολής, με το φως του Χριστού, τότε θα έβλεπαν το πνευματικό ηλιοβασίλεμα της Δύσης, που χάνει σιγά-σιγά το φως του νοητού Ηλίου, του Χριστού, και προχωρεί για το βαθύ σκοτάδι. Μαζεύονται και συνεδριάζουν και κάνουν συζητήσεις ατέλειωτες για πράγματα που δεν χωράει συζήτηση, που ούτε οι Άγιοι Πατέρες συζήτησαν εδώ και τόσα χρόνια.
Όλες αυτές οι ενέργειες είναι του πονηρού, για να ζαλίζουν και να σκανδαλίζουν τους πιστούς και να τους σπρώχνουν άλλους στην αίρεση και άλλους σε σχίσματα, και να κερδίζη έδαφος ο διάβολος. Πα, πα… βασανίζουν και μπερδεύουν τον κόσμο αυτοί οι άνθρωποι!».

***

«Ο λόγος του μυαλού αλλοίωση δεν κάνει στις ψυχές, γιατί είναι σάρκα. Ο λόγος του Θεού που γεννιέται από το Άγιο Πνεύμα έχει την θεία ενέργεια και αλλοιώνει τις ψυχές. Το Άγιο Πνεύμα δεν κατεβαίνει με μηχανές∙ γι’ αυτό η θεολογία δεν έχει καμμιά δουλειά με το στείρο επιστημονικό πνεύμα.
Το Άγιο Πνεύμα κατεβαίνει μόνο Του, όταν βρη τις πνευματικές προϋποθέσεις στον άνθρωπο. 
Πνευματική προϋπόθεση είναι να ξεσκουριάση ο άνθρωπος τα πνευματικά του καλώδια, να γίνη καλός αγωγός, για να δεχθή το πνευματικό ρεύμα του θείου φωτισμού, και έτσι γίνεται πνευματικός επιστήμων, θεολόγος.
Όταν λέω “θεολόγος”, εννοώ αυτούς τους θεολόγους που έχουν αντίκρυσμα θεολογικό και το πτυχίο τους έχει αξία, και όχι αυτούς που έχουν μόνο χαρτί χωρίς αντίκρυσμα και το πτυχίο τους είναι όμοιο με τα χρήματα της Κατοχής».

***

Είναι φοβερή, εξωφρενική η κα­τάσταση! Η παλαβομάρα έχει ξεπεράσει τα όρια. Ήρθε η αποστασία και μένει τώρα να ερθη «ο υιός της απώλει­ας» Θα γίνη τρελοκομείο. Μέσα στην αναμπουμπούλα πού θα επικρατή, θα ξεσηκωθη κάθε κράτος να κάνη ό,τι του λέει ό λογισμός. Ό Θεός να βάλη το χέρι Του, τα συμφέροντα των μεγάλων να είναι τέτοια, πού να μας βοη­θήσουν. Κάθε λίγο θα ακούμε κάτι καινούργιο. Θα βλέ­πουμε να γίνωνται τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα πράγ­ματα. Μόνον πού τα γεγονότα θα περνάνε τάκα-τάκα.
Οικουμενισμός, κοινή αγορά, ένα κράτος μεγάλο, μια θρησκεία στα μέτρα τους. Αυτά είναι σχέδια διαβόλων. Οι Σιωνιστές ετοιμάζουν κάποιον γιά Μεσσία. Γι’ αυτούς ο Μεσσίας είναι βασιλιάς, δηλαδή θα κυβέρνηση εδώ στην γη.

Μπορεί να ξεράθηκε η ελιά, αλλά θα πετάξη νέα βλαστάρια. Υπάρχει μία μερίδα Χριστιανών, στους οποίους αναπαύεται ο Θεός. Υπάρχουν ακόμη οι άνθρωποι του Θεού, οι άνθρωποι της προσευχής, και ο Καλός Θεός μας ανέχεται, και πάλι θα οικονομήση τα πράγματα. Αυτοί οι άνθρωποι της προσευχής μας δίνουν ελπίδα.
Μη φοβάσθε. Περάσαμε σαν έθνος τόσες μπόρες και δεν χαθήκαμε, και θα φοβηθούμε την θύελλα που πάει να ξεσπάση; Ούτε και τώρα θα χαθούμε. Ο Θεός μας αγαπά. Ο άνθρωπος έχει μέσα του κρυμμένη δύναμη για ώρα ανάγκης. Θα είναι λίγα τα δύσκολα χρόνια. Μία μπόρα θα είναι.
Δεν σας τα λέω αυτά για να φοβηθήτε, αλλά για να ξέρετε που βρισκόμαστε… Για μας είναι μία μεγάλη ευκαιρία, είναι πανηγύρι οι δυσκολίες, το μαρτύριο. Να είστε με τον Χριστό, να ζήτε σύμφωνα με τις Εντολές Του και να προσεύχεσθε, για να έχετε θείες δυνάμεις και να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τις δυσκολίες. Να αφήσετε τα πάθη, για να έρθη η Θεία Χάρις. Αυτό που θα βοηθήση πολύ είναι να μπη μέσα μας η καλή ανησυχία: που βρισκόμαστε, τι θα συναντήσουμε, για να λάβουμε τα μέτρα μας και να ετοιμασθούμε.

 Αγαπούσε την Πατρίδα και έλεγε: «Και η Πατρίδα είναι μια μεγάλη οικογένεια».

Όπως οι Προφήτες του Ισραήλ συμμετείχαν στην ζωή του έθνους ενεργά με τον τρόπο τους, προσεύχονταν, θρηνούσαν, έλεγχαν βασιλείς, κήρυτταν μετάνοια και προφήτευαν για τα επερχόμενα δεινά, το ίδιο και ο Γέροντας δεν ήταν αδιάφορος και απαθής στα θέματα της Πατρίδος. Ο προφήτης δεν ήταν εθνικιστής που έλεγε: «Διά Σιών ου σιωπήσομαι» . Το ίδιο και η στάση του Γέροντα ήταν καθαρά πνευματική.
Ενώ ζούσε εκτός κόσμου, αγωνίσθηκε όσο λίγοι για το καλό της Πατρίδος.

Την σωτηρία του Έθνους την περίμενε από τον Θεό. Έλεγε: «Αν ο Θεός άφηνε την τύχη του Έθνους στους πολιτικούς θα καταστρεφόμασταν. Αλλά αφήνει λίγο τα πράγματα, για να φανούν οι διαθέσεις του καθενός».

Για τους πολιτικούς που έκαναν κακό στο Έθνος έλεγε: «Με αναπαυμένη συνείδηση παρακαλώ τον Θεό να τους δίνη μετάνοια και να τους παίρνη, για να μην κάνουν μεγαλύτερο κακό, και να αναστήση Μακκαβαίους».

Η εποχή μας είναι πολύ δύσκολη. Και πρέπει σήμερα οι Χριστιανοί να κάνουν πολλή υπομονή, για να έχουν μεγάλο μισθό. Πολλοί Άγιοι θα επιθυμούσαν να ζούσαν στην σημερινή εποχή, για να έχουν μεγαλύτερο μισθό.

Σήμερα ήρθε η εποχή να διαχωριστούν τα πρόβατα από τα κατσίκια, οι πιστοί από τους απίστους. Αργότερα θα έρθει καιρός που θα δώσουμε εξετάσεις, θα υποστούμε και διωγμούς για την πίστη μας, και τότε θα φανεί το μπακίρι από το χρυσό.

Έρχονται δύσκολα χρόνια· θα έχουμε δοκιμασίες μεγάλες. Θα έχουν μεγάλο διωγμό οι Χριστιανοί. Και βλέπεις, οι άνθρωποι ούτε καν καταλαβαίνουν ότι ζούμε στα σημεία των καιρών, ότι προχωρεί το σφράγισμα. Είναι σαν να μη συμβαίνη τίποτε. Γι᾿ αυτό λέει η Γραφή ότι θα πλανηθούν και οι εκλεκτοί. Όσοι δεν θα έχουν καλή διάθεση, δεν θα φωτισθούν και θα πλανηθούν στα χρόνια της αποστασίας. Γιατί, όποιος δεν έχει την θεία Χάρη, δεν έχει πνευματική διαύγεια, όπως και ο διάβολος.

Προσέξτε να κρατήσετε μια ισοροπία, να υπάρχη κάτι διαφορετικό. Βλέπω μια πληγή να ωριμάζη. Θα σπάση, θα καθαρίση. Δεν δίνει την Χάρη Του ο Θεός σε λανθασμένη κατάσταση. Έτσι θα ήταν σαν να βοηθούσε τον διάβολο. Κοιτάξτε να υπάρχη ειλικρίνεια, τιμιότης. Αυτή η κατάσταση πάει σαν τον μεθυσμένο που τρικλίζει. Μπορεί να σταθή; Θα ‘ρθει η οργή του Θεού. Θα δώσουμε εξετάσεις. Πρώτη φάση, θα χωρίση το μπακίρι από το χρυσάφι. Δεύτερη φάση, θα φανή πόσων καρατιών χρυσάφι είναι ο καθένας.

Σήμερα ήρθε η εποχή να πραγματοποιηθή η προφητεία του Μεγάλου Αντωνίου: «Θα έρθει καιρός που οι ανθρωποι θα τρελαθούν, και αν κάποιος είναι λογικός, αυτόν οι άλλοι θα τον λένε τρελό», γιατί δεν θα είναι σαν και αυτούς.

***

Αγίου Νικολάου Αχρίδος

Αδερφοί μου, ας θυμόμαστε αυτές τις δύο φράσεις του Χριστού: Μη φοβάστε, εγώ νίκησα τον κόσμο! Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα, έως τη συντέλεια του κόσμου… Αυτά τα λόγια δεν είναι συνηθισμένα, είναι σαν στύλοι γύρω από τους οποίους γυρίζει η ζωή ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Εγώ νίκησα, εγώ θα είμαι μαζί σας! Ακούστε αυτά τα λόγια, ας τα επαναλαμβάνετε κάθε μέρα στον εαυτό σας και στα παιδιά σας. Ας τα χαράξετε στις καρδιές σας.

Να είναι κανείς Χριστιανός, σημαίνει να δεχτεί στην καρδιά του αυτά τα λόγια του Χριστού, του Σωτήρα μας και σύμφωνα μ’ αυτά να ενεργεί. Να είσαι Χριστιανός σημαίνει να είσαι νικητής της κακίας διαμέσου του Χριστού, του Νικητή. Να είσαι Χριστιανός σημαίνει να ξέρεις, να νιώθεις την παρουσία του ζωντανού και του νικηφόρου Χριστού κάθε μέρα και κάθε στιγμή.

Ο Χριστός, ο νικηφόρος, θα είναι μαζί μας και στη χαρά και στα βάσανα, για να μην χαθούμε και απελπιστούμε. Ο σοφός λαός λέει: Στο καλό να μην περηφανευτείς και στο κακό μην απελπιστείς. Ο Χριστός, ο νικηφόρος, είναι ο Οικοδεσπότης μας σε κάθε ευτυχία και ο Οδηγός μας σε κάθε θλίψη. Ας μην σας νικήσουν ούτε τα πάθη, ούτε οι άνθρωποι. Ας γίνουμε οι στρατιώτες του Ανίκητου Στρατηγού, όμοιοι μ’ Αυτόν στο φως, στη δικαιοσύνη, στην καθαρότητα, στη σεμνότητα και στην αγάπη.

Σ’ αυτά βρίσκεται το νόημα της χριστιανικής ζωής….

Γι’ αυτό το λόγο λέμε: Μετανοιώστε, συνέλθετε, γίνετε νηφάλιοι, γονατίστε, θυμιατίστε τον εαυτό σας και τα σπίτια σας, για να γίνετε ο λαός του Θεού και για να γίνει ο Θεός ο οδηγός σας, Αυτός που θα σας δείχνει το δρόμο. Αμήν.
Αποσπάσματα από το υπέροχο βιβλίο «Μέσα από το Παράθυρο της Φυλακής – Μηνύματα στο λαό», Αγίου Νικολάου Αχρίδος, Εκδόσεις “Ορθόδοξος Κυψέλη”

Ο Μέγας Αντώνιος και ο Μέγας Αθανάσιος

Απολυτίκιον Άγιου Αντώνιου του Μέγαλου. Ήχος δ’.

Τον ζηλωτήν Ηλίαν τοις τρόποις μιμούμενος, τω Βαπτιστή ευθείαις ταίς τρίβοις επόμενος, Πάτερ Αντώνιε, της ερήμου γέγονας οικιστής, και την οικουμένην εστήριξας ευχαίς σου. Διό πρέσβευε Χριστώ τω θεώ, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Δόξα… Ήχος πλ. β’
Συκεώτου

Το κατ’ εικόνα τηρήσας αλώβητον, νούν ηγεμόνα κατά παθών ολεθρίων, ασκητικώς ενστησάμενος, εις το καθ’ ομοίωσιν ως δυνατόν ανελήλυθας, ανδρικώς γάρ την φύσιν εκβιασάμενος, έσπευσας το χείρον, καθυποτάξαι τω κρείττονι, και την σάρκα δουλώσαι τω πνεύματι, όθεν μοναζόντων, ανεδείχθης ακρότης, πολιστής τής ερήμου, ευδρομούντων αλείπτης, κανών αρετής ακριβέστατος, και νυν εν ουρανοίς, των εσόπτρων λυθέντων Αντώνιε, καθαρώς εποπτεύεις την αγίαν Τριάδα, εντυγχανων αμέσως, υπέρ των πίστει και πόθω τιμώντων σε.

Ήχος πλ. α’
Χαίροις ασκητικών

Στύλος φωτοειδής αρεταίς, εστηριγμένος, και νεφέλη σκιάζουσα, εγένου τοις εν ερήμω, προς ουρανόν από γης, τον Θεόν ορώντων προηγούμενος. Σταυρού βακτηρία, την των παθών ρήξας θάλασσαν, τον νοητόν δε, Αμαλήκ τροπωσάμενος, ανεμπόδιστον, την ουράνιον άνοδον, εύρες θεομακάριστε, και κλήρον ακήρατον, συν Ασωμάτοις τω θρόνω, περιχαρώς παριστάμενος, Χριστού, όν δυσώπει, ταίς ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.

Χαίροις αγγελικαίς ομιλών, χοροστασίαις εν υψίστοις Αντώνιε, τον βίον γάρ τούτων Πάτερ, επί τής γής αληθώς, αρετήν ασκήσας πεπολίτευσαι, φανείς καθαρώτατον, ακηλίδωτον έσοπτρον, ακτινοβόλους, αστραπάς εισδεχόμενον, τας του Πνεύματος, του Αγίου πανόλβιε, όθεν καταυγαζόμενος, εώρας τα μέλλοντα, πάντα προλέγων εκ θείας, φωτοφανείας μυούμενος, Χριστού, ον δυσώπει, ταις ψυχαίς ημών δοθήναι, το μέγα έλεος.

Δόξα… Ήχος πλ. δ’
Συκεώτου

Των Μοναστών τα πλήθη, τον καθηγητήν σε τιμώμεν Αντώνιε, διά σού γαρ την τρίβον, την όντως ευθείαν, πορεύεσθαι έγνωμεν. Μακάριος ει, τω Χριστώ δουλεύσας, και εχθρού θριαμβεύσας την δύναμιν. Αγγέλων συνόμιλε, του Παύλου συμμέτοχε του Θηβαίου, μεθ’ ών πρέσβευε τω Κυρίω, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.

Δόξα… Ήχος πλ. α’

Όσιε Πάτερ, της φωνής του Ευαγγελίου τού Kυρίου ακούσας, τον κόσμον κατέλιπες, τον πλούτον και την δόξαν, εις ουδέν λογισάμενος, όθεν πάσιν εβόας. Αγαπήσατε τον Θεόν, και ευρήσετε χάριν αιώνιον, μηδέν προτιμήσητε τής αγάπης αυτού, ίνα όταν έλθη εν τη δόξη αυτού, εύρητε ανάπαυσιν μετά πάντων των Αγίων, ού ταίς ικεσίαις Χριστέ, φύλαξον, και σώσον τάς ψυχάς ημών.

Κάθισμα  Ήχος πλ. δ’
Tήν Σοφίαν καί Λόγον

Τους θορύβους του βίου καταλιπών, τον σταυρόν σου επ’ ώμων αναλαβών, όλον ανατέθεικας, σεαυτόν τω Κυρίω σου, και σαρκός έξω Πάτερ, και κόσμου γενόμενος, του Αγίου γέγονας, συνόμιλος Πνεύματος, όθεν και προς ζήλον, τους λαούς διεγείρων, τας πόλεις εκένωσας, τας ερήμους επόλισας, θεοφόρε Αντώνιε. Πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, των πταισμάτων άφεσιν δωρήσασθαι, τοις εορτάζουσι πόθω, την αγίαν μνήμην σου.

Ήχος πλ. δ’
Ώ τού παραδόξου θαύματος

Πάτερ Πατέρων Αντώνιε, τη ακορέστω στοργή, τού Χριστού και τω έρωτι, την ψυχήν κινούμενος, εν ερήμοις εζήτησας, αυτόν θορύβους, εκκλίνας άπαντας, και μόνος τούτω, μόνω ωμίλησας, νοϊ ενούμενος, και φωτός πληρούμενος, ώ και ημών, τας ψυχάς καταύγασον, των ανυμνούντων σε.

Δόξα… Ήχος πλ. δ’
Ανατολίου

Ουρανοδρόμω επιβάς οχήματι θεσπέσιε, των αρετών κατέλαβες, την ακρόπολιν δι’ ασκήσεως, εκ της ερήμου πολεύων, της άνω Ιερουσαλήμ, τα υπερκόσμια, και των εκ πόνων αγώνων, αξίως τα γέρα κομισάμενος, ταις ουρανίαις συναγάλλη, ταξιαρχίαις Παμμακάριστε, των αιωνίων αγαθών κληρονόμος, και της Βασιλείας οικήτωρ γενόμενος. Αλλά πρέσβευε θεοφόρε Αντώνιε, τω Σωτήρι των όλων, ειρηνεύσαι τον κόσμον, και σώσαι τας ψυχάς ημών.

 Μεγαλυνάριον.

Χαίροις των Οσίων ο αρχηγός, και της ισαγγέλου, πολιτείας καθηγητής· χαίροις της ερήμου, στυλοειδής νεφέλη, Αντώνιε παμμάκαρ, Πατέρων καύχημα.

Τον των μοναζόντων υπογραμμόν, και τον της ερήμου, πολιούχον και οικιστήν στήλην σωφροσύνης, οσίων τε το κλέος, Αντώνιον τον Μέγαν, ανευφημήσωμεν.

Τον της μετανοίας κοθηγητήν και της ερήμου πολιούχον και οικιστήν τον πύρινον στύλον τον λύχνον του Ηλίου, Αντώνιον τον Μέγαν ύμνοις τιμήσωμεν.

 πηγή,  https://www.blogger.com/blog/post/e