ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ, ο μεγάλος ανεπανάληπτος ηγέτης, μέρος 19

                          ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

                Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ

                                  ΗΓΕΤΗΣ

                                  ΜΕΡΟΣ 19

                                 π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

                       Ο Ξένος παράγων θέλει να επιβληθεί    14-3-2004

Ο άνθρωπος, έχοντας πλέον αποκοπεί από την θεμελίωσή του μέσα στη σχέση με τον πλησίον, έχοντας αντικαταστήσει την αφοσίωση και τη θυσία με κώδικες ηθικής συμπεριφοράς, έχοντας στερηθεί σταθερές αναφορές που του έδιναν τις συντεταγμένες του στον κόσμο, παραδίδεται

γρήγορα στις δυνάμεις της αλλοτρίωσης. 

Οι δυνάμεις αυτές οπλίζουν το άτομο στον αγώνα του να επικρατήσει επί των άλλων, με κάθε τρόπο, στη σκληρή και απρόσωπη καταναλωτική  -- δηλαδή υλιστική – κοινωνία.  Στη νεωτερική και μετανεωτερική παιδεία δεν επιδιώκεται η μόρφωση του νέου ανθρώπου και η διάπλασή της ψυχής του, αλλά η επαγγελματική κατάρτισή του.     

Εδώ και χρόνια, ακούμε την άρχουσα λογική να ζητάει σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, και δεν έχουμε αντιδράσει, ίσως, όσο θα έπρεπε. Από το 1989, διατυπώθηκε, επισήμως πλέον στην Ευρώπη, το αίτημα της προσαρμογής της εκπαιδεύσεως στον εμπορικό ανταγωνισμό, και πάλι βέβαια χωρίς καμία συζήτηση για παράλληλη ενίσχυση της ανθρωπιστικής παιδείας και πνευματική και ηθική θωράκιση του νέου ανθρώπου. Το άτομο, έχοντας ως μόνον οδηγό του ένα αίσθημα ευθύνης θεμελιωμένο στην ηθική και όχι στη χριστιανική διδασκαλία, δεν μπορεί να βρεί  νόημα στη ζωή του και βεβαίως να δεχτεί ως υπέρτερη ερμηνεία της ύπαρξής του όσα ψελλίζει η αθεϊκή ηθική. Η αγορά, άλλοτε μέρος της ζωής, γίνεται το κέντρο της ζωής.  Στερημένη από το πλαίσιο που δίνει η χριστιανική ζωή, η προτροπή να μάθεις μεταπίπτει σε προτροπή να επιτύχεις στον ανταγωνισμό, έτσι ώστε το σύνθημα «Τόλμα να μάθεις!» μεταφράζεται στην κραυγή «Νίκησε! Κέρδισε!»

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η κοινωνία που στήθηκε στο όνομά του ατόμου τώρα προχωρά στη σύνθλιψή του. Εάν δεν δράσουμε αμέσως και σωστικά, η δυτική κοινωνία – η κοινωνία μας πλέον – θα μετατραπεί βαθμιαία και γρήγορα σε μηχανισμό εξαφάνισης κάθε διαφορές, όπου ούτε γένους ούτε γλώσσα ούτε παιδεία ούτε ήθος ούτε θρησκεία ούτε παράδοση ούτε ιστορική παρουσία και συνέχεια θα αναγνωρίζονται, κι όπου το άτομο θα διακρίνεται πλέον από τα υπόλοιπα μόνο από το ύψος της καταναλωτικής δαπάνης.  Εάν δεν αντιδράσουμε βοηθώντας, θα καταργηθεί κάθε αυτοσυνειδησία που προϋποθέτει υπέρβαση του εγκοσμίου και παροντικού και, άρα, υπερατομικές ρίζες. Μέσα στη νύχτα της ναζιστικής Κατοχής,  Ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος αποφάσισε να βάλει  ενέχυρο όλη την περιουσία της Εκκλησίας μας, ακίνητα, ναούς, μοναστήρια, τάματα, καντήλια, ράσα, βυζαντινές εικόνες αξίας, να πάρει τους σταυρούς από τα στήθη των επισκόπων, και όλα μαζί να τα βάλει ενέχυρο για να βρεί λεφτά και στάρι να ταΐσει τα Ελληνόπουλα .

Αυτή είναι η Εκκλησία της Ελλάδος, και είναι εκτός τόπου να πιστεύει κανείς ότι δεν θα κάνει το ίδιο αν χρειαστεί, προκειμένου να σώσει και να στηρίξει την ψυχή της Ελλάδος.  Κανείς «ξένος παράγων» και καμιά ιδεολογία δεν μπορεί να έχει το ,  ανάστημα να υπαγορεύει μέτρα που θίγουν την πιο καίρια πτυχή της λαϊκής ευαισθησίας, τη βίωση της ιστορικότητος.  Από αυτή τη βίωση μπορεί να αντλήσει αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια ως λαός, από αυτήν αντλεί δυνάμεις δημιουργίας. Και ας γίνει σε όλους κατανοητό ότι δεν είναι οι εθνικιστές αυτοί που αντιδρούν στην επιχειρούμενη παραχάραξη της ιστορίας. Είναι η συλλογική συνείδηση που αντιδρά στη μεθοδευμένη αλλοίωση της μνήμης, προκειμένου να εξυπηρετηθούν γεωπολιτικές επιδιώξεις. Και είναι τιμή για το λαό μας η αντίδραση στην ισοπέδωση, διότι, αλλιώς, η παραχάραξη της ιστορίας θα περνούσε, η λοβοτομή της εθνικής μνήμης θα γινόταν, και θα ακολουθούσε άνετα πλέον η απόρριψη του ελληνικού έθνους στους Καιάδες της Ιστορίας.

                               ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ