Έρευνα: Οι γυναίκες που πάνε συχνά στην εκκλησία, ζουν περισσότερο

π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

Είναι άλλη μια μελέτη που δείχνει ότι η ενεργή συμμετοχή στη θρησκευτική ζωή έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τη σωματική και ψυχική υγεία

Οι γυναίκες που παρακολουθούν τη λειτουργία στην εκκλησία πάνω από μια φορά την εβδομάδα, έχουν μειωμένο κίνδυνο κατά το ένα τρίτο (33%) να πεθάνουν πρόωρα και ζουν πέντε μήνες

παραπάνω κατά μέσο όρο, σε σχέση με όσες δεν πάνε καθόλου στην εκκλησία, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Είναι άλλη μια μελέτη που δείχνει ότι η ενεργή συμμετοχή στη θρησκευτική ζωή έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τη σωματική και ψυχική υγεία, κάτι που έχουν δείξει και άλλες έρευνες στο παρελθόν.

Οι ερευνητές της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον καθηγητή επιδημιολογίας Τάιλερ Βαντερβίλε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό ιατρικό περιοδικό «JAMA Internal Medicine», ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 74.500 γυναίκες -κυρίως καθολικές και διαμαρτυρόμενες- για μια περίοδο 16 ετών.

Όσες γυναίκες πήγαιναν στην εκκλησία μια φορά την εβδομάδα, είχαν 26% μειωμένο κίνδυνο θανάτου μέσα στα επόμενα 16 έτη, ενώ για όσες πήγαιναν λιγότερο από μια φορά την εβδομάδα, ο κίνδυνος ήταν 13% μικρότερος σε σχέση με όσες δεν πατούσαν καθόλου το πόδι τους στην εκκλησία.

Η μελέτη επίσης βρήκε ότι για τις γυναίκες που πήγαιναν στην εκκλησία μία φορά την εβδομάδα ή περισσότερες, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου ειδικότερα από καρδιαγγειακά αίτια ήταν μειωμένος κατά 27%, ενώ από καρκίνο κατά 21%.

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι πιθανώς υπάρχει κάτι σημαντικό στις θρησκευτικές λειτουργίες, πέρα από την μοναχική πνευματικότητα. Εν μέρει τα οφέλη από την εκκλησία πηγάζουν από την αύξηση της κοινωνικής υποστήριξης, την αποθάρρυνση του καπνίσματος, την μείωση της κατάθλιψης και την ανάπτυξη μιας πιο αισιόδοξης και ελπιδοφόρας οπτικής για τη ζωή, κάτι που βοηθάει τους ανθρώπους», δήλωσε ο Βαντερβίλε.

Οι ερευνητές κατέληξαν ότι «η θρησκεία και η πνευματικότητα μπορεί να συνιστούν έναν υποεκτιμημένο παράγοντα, που οι γιατροί θα μπορούσαν να συζητήσουν περισσότερο με τους ασθενείς τους, όταν το κρίνουν σωστό».