ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΜΕΡΟΣ 4

                          ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

                Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ

                                  ΗΓΕΤΗΣ

                                  ΜΕΡΟΣ  Δ

                                 π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ

«ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

20/4/2003

10η ΕΡΩΤΗΣΗ

          Πολλοί υποστηρίζουν ότι επί της Αρχιεπισκοπίας σας η Εκκλησία της Ελλάδος έγινε πιο κοσμική, με την έννοια ότι θέματα που αφορούν το εσωτερικό της γίνονται καθημερινά αντικείμενο δημοσιότητας από τα Μ.Μ.Ε. Ποιά είναι η δική σας σχέση με τα Μ.Μ.Ε. και γενικότερα με τη δημοσιότητα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

          Κοσμική γίνεται μια Εκκλησία όταν αλλοτριώνεται, όταν αρνείται την παράδοσή της, όταν

ξεπουλά τις αρχές της, όταν εισάγει στη ζωή της πρακτικές που απάδουν προς το ήθος της. Εμείς για την παράδοση, τις αρχές και το ήθος μας δίνουμε καθημερινές μάχες, σε σημείο να μας κατηγορούν για οπισθοδρόμηση, για πισωγύρισμα, για παρελθοντολογία κ.λπ. Άρα, δε συμβαίνει κάτι τέτοιο, μάλλον ισχύει το αντίθετο μέσα στα πλαίσια της άποψης που έχω για την δυναμική της παράδοσής μας, όπως την εξέφρασα πιο πάνω.

          Ως προς τη δημοσίευση θεμάτων που αφορούν το εσωτερικό της Εκκλησίας και γίνονται τροφή στα Μ.Μ.Ε. γι’ αυτό δε μέμφομαι τα Μ.Μ.Ε. αλλά εκείνους που εντελώς άκριτα και επιπόλαια, για τους λόγους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν, φέρνουν στην επιφάνεια ζητήματα που μπορούν και πρέπει να λύνονται σε εσωτερικό επίπεδο και μέσα στα θεσμοθετημένα πλαίσια και όργανα της Εκκλησίας. Τέτοιου είδους θέματα αναφύονταν πάντα αλλά τα λύναμε οι ίδιοι προφυλάσσοντας την Εκκλησία από τις αυθαίρετες ερμηνείες του καθενός, αλλά και από τη διάθεση της αντιπαλότητας ή της φιλίας οποιουδήποτε προς την Εκκλησία.

          Από την άλλη πιστεύω ότι είναι απολύτως φυσιολογική η ενασχόληση των Μ.Μ.Ε. με την Εκκλησία και τον Προκαθήμενό της. Και αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε ζωντανοί, γιατί δρούμε και όταν δρα κανείς υπάρχουν και οι αντιδράσεις, τα σχόλια, οι παρατηρήσεις. Όταν αδρανεί, τότε κανείς δεν ασχολείται μαζί του. Εγώ καυχώμαι για το γεγονός ότι καταστήσαμε και πάλι δραστήρια την Εκκλησία σε όλους τους τομείς. Έχω πει και άλλοτε και το ξαναλέω ότι από τη σιωπή του νεκροταφείου και την αδράνεια, χάριν της οποίας κανείς δεν ασχολείται μαζί μας, προτιμώ τον αγώνα και τη δράση, στη διάρκεια των οποίων σίγουρα υπάρχουν και απώλειες, αλλά επιτυγχάνονται και κατακτήσεις.

11η ΕΡΩΤΗΣΗ

          Πιστεύετε ότι το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας προβάλλεται όσο θα έπρεπε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

          Μέχρι πρότινος είχαμε την εντύπωση πως τα έργα της Εκκλησίας δεν έχουν ανάγκη διαφήμισης και προβολής. Και αυτή η εντύπωση σχετιζόταν με τη σεμνότητα που διακρίνει την Εκκλησιαστική διακονία σε όλους τους τομείς και στη βεβαιότητα ότι ο λαός μας γνωρίζει τί πράττουμε σε κοινωνικό και φιλανθρωπικό επίπεδο, όπερ και συμβαίνει, γι’ αυτό και μας στηρίζει και μας ενισχύει με όλες του τις δυνάμεις. Αλλά στους σύγχρονους κανόνες του παιχνιδιού της ενημέρωσης, αυτή η τακτική δεν περνάει. Βλέπετε, ένα τέτοιο έργο που αναδεικνύει το ρόλο και την προσφορά της Εκκλησίας μας στο σύγχρονο κόσμο δεν «πουλάει», για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του συρμού, δεν ελκύει τα Μ.Μ.Ε. Μερικά από αυτά ενδιαφέρονται για σκάνδαλα ή για τις οσμές σκανδάλων, για τις ανθρώπινες αδυναμίες των Εκκλησιαστικών, για ενδεχόμενες λάθος επιλογές. Ενδιαφέρονται για ό,τι θα ερεθίσει την κοινή γνώμη και θα προκαλέσει πικρόχολα σχόλια για την Εκκλησία. Αλλά αυτή η στάση δεν είναι ούτε ειλικρινής, ούτε ενδεδειγμένη.

          Για το λόγο αυτό και για να καταδειχθεί το γεγονός ότι η Εκκλησία της Ελλάδος πρωτοστατεί στον τομέα της κοινωνικής δράσης και προσφοράς, εκδώσαμε προσφάτως έναν ογκώδη καλαίσθητο τόμο, στον οποίο παρουσιάζονται, με στοιχεία και ντοκουμέντα, όλες οι δράσεις, τα έργα, τα ιδρύματα, οι προσπάθειές στους παραπάνω τομείς. Και αυτό δεν το κάναμε για να υπερηφανευτούμε, αλλά για ν’ αποκαταστήσουμε την κακοποιημένη αλήθεια και να μάθουν οι πάντες, επιτέλους, το δεδομένο και αυτονόητο: ότι η Εκκλησία μας είναι το στήριγμα και η απαντοχή του λαού μας σε όλους τους τομείς και σε όλες του τις ανάγκες, πνευματικές και υλικές, ανθρώπινες, καθημερινές.

12η ΕΡΩΤΗΣΗ

          «Είμαι κι εγώ ένας άνθρωπος» είχατε πει στην πρώτη συνέντευξη που παραχωρήσατε, μετά την εκλογή σας, στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ». Έχετε την αίσθηση ότι αυτή η ιδιότητα αναγνωρίζεται από τους πιστούς, τον Κλήρο και τους Ιεράρχες στο δύσκολο έργο που έχετε να επιτελέσετε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

          Είναι εντελώς φυσικό όλοι να έχουν υψηλές απαιτήσεις από έναν ηγέτη, όπως κι εγώ έχω ανάλογες απαιτήσεις από εκείνους που με περιβάλουν και συνεργάζονται μαζί μου. Εκείνος που δέχθηκε και ανέλαβε την ευθύνη να ηγηθεί, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ενός  χώρου, πρέπει να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να δεχθεί και την κριτική, τον έλεγχο και την παρατήρηση. Αυτό που είπα στην πρώτη μου συνέντευξη σχετιζόταν με το γεγονός ότι ως άνθρωπος έχω και ελαττώματα και αδυναμίες, σίγουρα κάνω λάθη και κάποιες φορές μετανιώνω για συγκεκριμένες επιλογές μου. Από τη στιγμή που ο ίδιος αναγνωρίζω στον εαυτό μου τις ανθρώπινες αδυναμίες, όπως θα έπρεπε να πράττουν οι πάντες, έχω το δικαίωμα να ζητώ και από τους άλλους να λαμβάνουν υπόψιν και αυτές όταν αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τη  μάχαιρα της κριτικής. Συχνά, όμως, οι άνθρωποι ζητούν το απόλυτο. Είναι δυνατόν, νομίζετε, να υπάρξει κάτι τέτοιο; Μόνον ο Θεός έχει αυτή τη δυνατότητα να πράττει και να ενεργεί με απολύτως σωστό και αλάνθαστο τρόπο. Εμείς ως άνθρωποι κάνουμε λάθη. Σημασία έχει και αυτό είναι στόχος ζωής για μένα, να μαθαίνουμε μέσα από τα λάθη μας και να βελτιωνόμαστε συνεχώς.

                                         ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ