ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΗΠΙΟΒΑΠΤΙΣΜΟ . --ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΧΙΛΙΑΣΤΕΣ-- ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ--

                                                    ΜΕΡΟΣ  ΙΕ΄

                                            Νηπιοβαπτισμός

     Θα συνεχίσουμε το θέμα περί αιρέσεων, για τον Νηπιοβαπτισμό.

Όποια αποτελέσματα φέρνει στον ανήλικα το μυστήριο του Βαπτίσματος, τα αυτά ισχύουν και για το βαπτιζόμενο νήπιο.

                 Τι λένε οι αιρετικοί

     Οι Χιλιαστές, οι Προτεστάντες, και οι λοιποί αιρετικοί, αρνούνται την αγιογραφικοί θεμελίωση
του νηπιοβαπτισμού. Για τον ισχυρισμό  αυτό επικαλούνται τις προϋποθέσεις που έθεσε ο Κύριος για την σωτηρία.

     <<Ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται>> (Μαρκ.ιστ΄16).

Ισχυρίζονται δηλ. οι αιρετικοί πως για να σωθεί ο άνθρωπος πρέπει πρώτα να πιστέψει και ύστερα να βαπτισθεί.  Είναι γνώρισμα όχι μόνο των Χιλιαστών αλλά και όλων των αιρετικών να διαστρεβλώνουν την αληθινή έννοια μερικών χωρίων, απομονώνοντας αυτά από το όλο πνεύμα και νόημα της Αγίας Γραφής.

     Όταν ο Κύριος έδωσε αυτή  την εντολή στους μαθητές Του, ο μέν Μάρκος τη διατυπώνει έτσι:    <<Πορευθέντες εις τον κόσμον άπαντα κηρύξατε το Ευαγγέλιον…..>>  (ιστ΄15)     Ο δε Ματθαίος : <<Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη…..>>  (κη΄19)

     Οι λέξεις <<έθνη>> και <<κόσμος>> που χρησιμοποιούν οι Ευαγγελιστές είναι ταυτόσημες. Περιλαμβάνουν ανθρώπους που πιστεύουν σε ειδωλολατρικούς θεούς. Έπομένως, για να σωθούν πρέπει πρώτα να απαρνηθούν τους ειδωλολατρικούς θεούς και να πιστέψουν στον Χριστό κα μετά να βαπτιστούν.

Ερωτούμε τους Χιλιαστές—αιρετικούς-- : Σε ποιούς  ειδωλατρικούς θεούς  πιστεύουν τα νήπια, για να τους αρνηθούν  και να πιστέψουν στον Χριστό;  Άσφαλώς, τα νήπια δεν είναι σε θέσει να πιστέψουν ούτε σε είδωλα ούτε στον Χριστό.  Έπικαλούνται ακόμη οι αιρετικοί και την άλλη εντολή του απ. Πέτρου:

                  <<Μετανοήσατε και βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τω ονόματι Ιησού

                  Χριστού είς άφεσιν αμαρτιών…>>  (Πράξ. β΄ 39)

όπου απαιτείται πρώτα η μετάνοια και μετά το βάπτισμα. Και σύμφωνα με την εντολή αυτή – λένε οι Χιλιαστές – το νήπιο δεν μπορεί να βαπτισθεί γιατί αδυνατή να μετανοήσει.  Και οι δύο παραπάνω εντολές αναφέρονται σε ενήλικες. Τα νήπια όμως ουδεμία αμαρτία διέπραξαν με προσωπική ευθύνη τους. Αυτά είναι απαλλαγμένα και από ειδωλολατρικά <<πιστεύω>> και από προσωπικές αμαρτίες. Εκτός από μία, την Προπατορική, για την οποία ουδεμία ευθύνη προσωπική φέρουν .

     Όταν η αμαρτία κληροδοτήθηκε στο νήπιο, αυτό δεν ρωτήθηκε αν συμφωνεί  ή όχι. Έτσι και τώρα. Ή Εκκλησία χωρίς να το ρωτήσει του αφαιρεί την κληροδοτηθείσα αμαρτία για την οποία, ουδεμία ευθύνη  φέρει, όπως τονίστηκε και παραπάνω. Μέσω των γονέων κληροδοτήθηκε η αμαρτία, και με τη θέληση των γονέων το νήπιο απαλλάσεται από την αμαρτία μέσω της Εκκλησίας. Η μετάνοια προϋποθέτει τέλεση κάποιας αμαρτίας.

             Ένα παράδειγμα:

     Για να γίνει περισσότερο κατανοητό θα φέρουμε ένα παράδειγμα παρμένο απ’ την πρακτική τακτική των ανθρώπων:

     Ένας άνθρωπος φέρνει μαζί του μια κληρονομική αρρώστια. Την αντιλαμβάνεται όμως σε μεγάλη ηλικία. Αισθάνεται την ανάγκη να θεραπευθεί και προσφεύγει σε Θεραπευτήριο και γιατρεύεται.

     Ένα νήπιο γεννιέται με μια κληρονομική αρρώστια. Την αρρώστια αυτή την γνωρίζουν οι γονείς του. Τι πρέπει να κάνουν τώρα οι γονείς; Να αφήσουν το νήπιο για να ενηλικιωθεί, και αφού το ίδιο θελήσει να γιατρευτεί, τότε να γιατρευθεί, ή οι ίδιοι οι γονείς θα πρέπει να μεταφέρουν το νήπιο σε θεραπευτήριο για θεραπεία; Θα ήταν έγκλημα αν δεν έπρατταν το δεύτερο. Αυτό ακριβώς γίνεται και με το νηπιοβαπτισμό.