Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7-12-2025 === ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Ε´ 8 - 19 === Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιγ΄ 10-17) ===

 Ε.Ι.Π.Α.Σ.

 07-12-2025 † ΚΣΤ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ. ( Ι΄ ΛΟΥΚΑ). † Μνήμη τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἀμβροσίου, Ἐπισκόπου Μεδιολάνων. Ἦχος αʹ. Ἑωθινὸν δ΄.

 

                              Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.

Τοῦ λίθου σφραγισθέντος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, ἀνέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν· διὰ τοῦτο αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἐβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τῇ Ἀναστάσει σου Χριστέ, δόξα τῇ βασιλείᾳ σου, δόξα τῇ οἰκονομίᾳ σου, μόνε φιλάνθρωπε.

 

                            Ἀπολυτίκιον τοῦ Ναοῦ

 

            Κοντάκιον Προεόρτιον τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Ἦχος γ΄.

 Ἡ Παρθένος σήμερον. Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν προαιώνιον Λόγον ἐν σπηλαίῳ ἔρχεται

ἀποτεκεῖν ἀπορρήτως. Χόρευε, ἡ οἰκουμένη, ἀκουτισθεῖσα· δόξασον μετὰ ἀγγέλων καὶ τῶν ποιμένων, βουληθέντα ἐποφθῆναι παιδίον νέον, τὸν πρὸ αἰώνων Θεόν.

==============================================

                               ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ                        

                        ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Ε´ 8 - 19

⁸ ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε· ⁹ ὁ γὰρ καρπὸς τοῦ Πνεύματος ἐν πάσῃ ἀγαθωσύνῃ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀληθείᾳ· ¹⁰ δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ. ¹¹ καὶ μὴ συγκοινωνεῖτε τοῖς ἔργοις τοῖς ἀκάρποις τοῦ σκότους, μᾶλλον δὲ καὶ ἐλέγχετε· ¹² τὰ γὰρ κρυφῆ γινόμενα ὑπ’ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν· ¹³ τὰ δὲ πάντα ἐλεγχόμενα ὑπὸ τοῦ φωτὸς φανεροῦται· πᾶν γὰρ τὸ φανερούμενον φῶς ἐστι. ¹⁴ διὸ λέγει· ἔγειρε ὁ καθεύδων καὶ ἀνάστα ἐκ τῶν νεκρῶν, καὶ ἐπιφαύσει σοι ὁ Χριστός. ¹⁵ Βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ¹⁶ ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι. ¹⁷ διὰ τοῦτο μὴ γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλὰ συνιέντες τί τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου. ¹⁸ καὶ μὴ μεθύσκεσθε οἴνῳ, ἐν ᾧ ἐστιν ἀσωτία, ἀλλὰ πληροῦσθε ἐν Πνεύματι, ¹⁹ λαλοῦντες ἑαυτοῖς ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς, ᾄδοντες καὶ ψάλλοντες τῇ καρδίᾳ ὑμῶν τῷ Κυρίῳ,

                                     ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                 ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Ε´ 8 - 19

⁸ Διότι άλλοτε ήσασθε σκοτάδι εξ αιτίας της πλάνης και της αμαρτίας, που κυριαρχούσε μέσα σας. Τωρα όμως δια του Κυρίου έχετε φωτισθή και είσθε φως. Να ζήτε, λοιπόν, και να συμπεριφέρεσθε σαν άνθρωποι, που τα πάντα εις αυτούς είναι φως αληθείας και αρετής. ⁹ (Εφ' όσον ελάβετε το πνευματικόν φως πρέπει να έχετε και φωτεινήν ζωήν). Διότι ο άγιος καρπός τον οποίον παράγει το Αγιον Πνεύμα μέσα εις τας καρδίας των πιστών, εκδηλώνεται με κάθε καλωσύνην και δικαιοσύνην και φιλαλήθειαν. ¹⁰ Να ερευνάτε και να διακρίνετε πάντοτε, τι είναι ευάρεστον ενώπιον του Κυρίου, ¹¹ και να μη συμμετέχετε εις τα έργα του σκότους, που είναι άκαρπα και επιβλαβή. Ούτε καν και να τα ανέχεσθε, αλλά μάλλον να τα ελέγχετε και να τα παρουσιάζετε εις τα μάτια όλων επιβλαβή και ολέθρια. ¹² Διότι όσα από τους ασεβείς και αμαρτωλούς γίνονται κρυφά και στο σκότος είναι αισχρόν και να τα αναφέρη κανένας. (Δι' αυτό ακριβώς και δεν είναι νοητόν, όχι μόνον να συμμετέχετε, αλλ' ούτε και να συζητήτε μεταξύ σας δι' αυτά. Μονον δε να τα ελέγχετε εις διόρθωσιν των αμαρτωλών και περιφρούρησιν των άλλων). ¹³ Ολα δε αυτά τα πονηρά έργα κάτω από το φως του ελέγχου, γίνονται φανερά πόσον ολέθρια είναι (ώστε οι μεν καλοπροαίρετοι αμαρτωλοί να μετανοήσουν, οι δε άλλοι να προφυλαχθούν). Διότι κάθε τι που φανερώνεται, είτε καλόν είτε κακόν, είναι σαν το φως, ώστε ο καθένας να κανονίση απέναντι αυτού την στάσιν του. ¹⁴ Ο έλεγχος εις φανέρωσιν του κακού και διόρθωσιν του αμαρτάνοντος πρέπει να γίνεται· δι' αυτό και το Αγιον Πνεύμα ελέγχει και φωνάζει προς κάθε αμαρτωλόν· Σηκω, συ που κοιμάσαι τον ύπνον της αμαρτίας, και πετάξου ορθός ανάμεσα από τους νεκρούς της αμαρτίας και θα σε φωτίση ο Χριστός. ¹⁵ Προσέχετε, λοιπόν, εφ' όσον έχετε φωτισθή από τον Χριστόν, πως με κάθε ακρίβειαν να συμπεριφέρεσθε, όχι σαν μωροί και ασύνετοι, αλλά σαν φρόνιμοι και συνετοί. ¹⁶ Να κερδίζετε πάντοτε και να εκμεταλλεύεσθε δια το αγαθόν τον χρόνον και τας ευκαιρίας της παρούσης ζωής, διότι αι ημέραι, εξ αιτίας της αμαρτίας που επικρατεί, είναι γεμάται πειρασμούς και πνευματικούς κινδύνους. ¹⁷ Δι' αυτό προσέχετε να μη γίνεσθε και φέρεσθε σαν ασύνετοι, αλλά να ερευνάτε και να ενοήτε καλά ποίον είναι το θέλημα του Κυρίου. ¹⁸ Και μη μεθάτε με οίνον· εις την μέθην υπάρχει πάντοτε η ασωτία και η κατάπτωσις. Αλλά γεμίζετε την ψυχήν, την καρδίαν και τον νου σας με Πνεύμα Αγιον. ¹⁹ Θα αισθάνεσθε τότε ασυγκρίτως ανώτερον και μεγαλύτερον ενθουσιασμόν από εκείνον, που δοκιμάζουν οι μέθυσοι, τον οποίον και θα εξωτερικεύετε λαλούντες μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και ωδάς πνευματικάς, άδοντες και ψάλλοντες στον Κυριον με όλην σας την καρδίαν.

 

                             ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Δεκεμβρίου 2025, Κυριακὴ Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιγ΄ 10-17)       

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι. καὶ ἰδοὺ γυνὴ ἦν πνεῦμα ἔχουσα ἀσθενείας ἔτη δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ ἦν συγκύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παν­τελές. ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀ­­­σθενείας σου· καὶ ἐπέθηκεν αὐτῇ τὰς χεῖ­ρας· καὶ παραχρῆμα ἀνωρθώθη καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεόν. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββά­­τ­­ῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζε­­­σθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύ­εσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου. ἀπεκρίθη οὖν αὐτῷ ὁ Κύριος καὶ εἶπεν· ὑποκρι­τά, ἕκαστος ὑμῶν τῷ σαββάτῳ οὐ λύει τὸν βοῦν αὐτοῦ ἢ τὸν ὄνον ἀ­πὸ τῆς φάτνης καὶ ἀπαγαγὼν ποτί­ζει; ταύτην δέ, θυγατέρα Ἀβραὰμ οὖσαν, ἣν ἔδησεν ὁ σατανᾶς ἰδοὺ δέκα καὶ ὀκτὼ ἔτη, οὐκ ἔδει λυθῆ­ναι ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ τούτου τῇ ἡμέ­ρᾳ τοῦ σαββάτου; καὶ ταῦτα λέγον­τος αὐτοῦ κατῃσχύνον­το πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἔχαιρεν ἐπὶ πᾶσι τοῖς ἐνδό­ξοις τοῖς γινομένοις ὑπ᾿ αὐτοῦ.

                                          ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                     ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ ΙΓ´ 10 - 17

¹⁰ Καποιο Σαββατο εδίδασκε εις μίαν από τας συναγωγάς. ¹¹ Και ιδού είχε έλθει εκεί μία γυναίκα, η οποία ένεκα μοχθηράς επιδράσεως πονηρού πνεύματος, ήτο ασθενής δέκα οκτώ χρόνια, σκυμμένη συνεχώς, χωρίς καθόλου να ημπορή να σηκώση όρθιον το σώμα και την κεφαλήν της. ¹² Οταν την είδε ο Ιησούς, της εφώναξε και της είπε· “γυναίκα, ελευθερώνεσαι από την ασθένειάν σου”. ¹³ Και έβαλεν επάνω της τας χείρας του. Και αμέσως εστάθηκε όρθια αυτή, απέκτησε δηλαδή την υγείαν της και εδόξαζε τον Θεόν. ¹⁴ Ο δε αρχισυνάγωγος αγανακτών, διότι ο Ιησούς εις ημέραν Σαββάτου εθεράπευσε, έλαβε τον λόγον και είπε στον λαόν· “εξ ημέραι είναι εκείναι, κατά τας οποίας πρέπει να εργαζώμεθα· εις αυτάς δε τας εργασίμους ημέρας να έρχεσθε και να θεραπεύεσθε και όχι κατά την ημέραν του Σαββάτου”. ¹⁵ Απεκρίθη τότε εις αυτούς ο Κυριος και είπε· υποκριτά, καθένας από σας κατά την ημέραν του Σαββάτου δεν λύει το βώδι του η τον όνον από την φάτνην του και πηγαίνει να το ποτίση; Αυτό δεν το θεωρείτε παράβασιν της αργίας του Σαββάτου, και πολύ ορθώς. ¹⁶ Αυτή δε, που είναι θυγάτηρ και απόγονος το Αβραάμ, την οποίαν ο σατανάς έδεσε δέκα οκτώ ολόκληρα χρόνια, δεν έπρεπε να λυθή από τον βαρύν και καταθλιπτικόν αυτόν δεσμόν κατά την ημέραν του Σαββάτου;” ¹⁷ Και ενώ ο Κυριος έλεγε αυτά, κατεντροπιάζοντο όλοι οι εχθροί του· αντιθέτως δε όλος ο λαός έχαιρε δι' όλα τα θαυμαστά έργα που εγίνοντο απ' αυτόν (διότι είχε ακόμη ο λαός άδολον την καρδίαν και ανεπηρέαστον από τας συκοφαντίας των Φαρισαίων).

 

                                           ΟΜΙΛΙΑ  Α'' 

                                           ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ

                                    1. Ὁ πόθος νικᾶ τὰ ἐμπόδια

Τὸ Σάββατο ἦταν ἡμέρα ἱερὴ γιὰ τοὺς Ἑβραίους, ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸν Θεὸ καὶ στὴ λατρεία του. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἄφηναν τὶς ἐργασίες τους καὶ συγ­κεντρώνονταν στὴ Συναγωγὴ γιὰ νὰ μελετήσουν τὸν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Κάποιο Σάββατο λοιπὸν ὁ Κύριος βρέθηκε στὴ Συναγωγὴ καὶ δίδασκε ἐκεῖ, ὅπως ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Μεταξὺ τῶν ἀκροατῶν ἦταν καὶ μιὰ γυναίκα, ἡ ὁποία ἐπὶ δεκαοκτὼ χρόνια ὑπέφερε ἀπὸ μιὰ ἀσθένεια, ἐξαιτίας ἐπήρειας πονηροῦ πνεύματος. Τὸ σῶμα της ἦταν τελείως κυρτωμένο, σὰν κουβάρι. «Ἦν συγ­κύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές», σημειώνει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει τὸ σῶμα καὶ τὸ κεφάλι της.

Πόσο ἐπίπονο καὶ χρονοβόρο θὰ ἦταν γιὰ τὴ γυναίκα αὐτὴ νὰ μεταβεῖ στὴ Συν­αγωγή! Πόσο κουραστικὸ τὸ νὰ σταθεῖ κάποιες ὧρες ἐκεῖ, ἀντιμετωπίζοντας τὰ περίεργα, ἴσως καὶ ὑπεροπτικὰ βλέμματα τῶν ἄλλων! Πόσο ταπεινωτικὸ τὸ νὰ κοιτᾶ ἐπὶ δεκαοκτὼ χρόνια διαρκῶς τὸ χῶμα τῆς γῆς καὶ ὄχι τὸν οὐρανὸ ἢ τὰ πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων! Θὰ μποροῦσε νὰ γογγύσει, νὰ δυσφορήσει ἀπέναντι στὸν Θεό. Ἢ ἔστω νὰ παραμένει στὸ σπίτι της τὰ Σάββατα, ὥστε νὰ ἀποφεύγει τὴν ταλαιπωρία τῆς μετακινήσεως. Ὅμως ὄχι! Ἦταν ἐκεῖ, στὸν τόπο τῆς προσευχῆς, στὸν τόπο τοῦ Θεοῦ. Ὁ πόθος της νίκησε τὸν σωματικὸ πόνο. Ἡ ἀγάπη της γιὰ τὸν Κύριο ὑπερέβη τὰ ἐμπόδια.

Αὐτὸ συμβαίνει μὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο. Διψᾶ νὰ βρεθεῖ στὸν τόπο τοῦ Θεοῦ. Λαχταρᾶ νὰ Τὸν λατρεύσει· νὰ ἀτενίσει τὸ Πρόσωπό του καὶ τὰ πρόσ­ωπα τῶν Ἁγίων πίσω ἀπὸ τὸ ἱλαρὸ φῶς τῶν καντηλιῶν· νὰ ὀσφρανθεῖ τὴν πνευματικὴ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ποθεῖ νὰ ζήσει μέσα στὴν ἱερὴ ἀτμόσφαιρα τῆς θείας Λειτουργίας. Ἰδιαίτερα μάλιστα τὴν Κυριακή, ποὺ εἶναι ἡμέρα ἀφιερωμένη στὸν Κύριο. Νὰ ζήσει τὴν παρουσία του. Νὰ μεταλάβει τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα του.

Κανένα ἐμπόδιο δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἀναχαιτίσει τὸν πόθο αὐτό. Οὔτε ὁ ὕπνος, οὔτε οἱ ἐκδρομὲς καὶ οἱ ἀθλητικὲς ἐκδηλώσεις, οὔτε οἱ ἔξοδοι τοῦ Σαββάτου μποροῦν νὰ κρατήσουν τὸν πιστὸ Χριστιανὸ μακριὰ ἀπὸ τὴν εὐχαριστιακὴ Σύναξη τῆς Ἐκκλησίας, τὴ θεία Λειτουργία. Ἀκόμη κι ἂν τὸ σῶμα εἶναι κάποτε καθηλωμένο στὸ κρεβάτι ἐξαιτίας κάποιας ἀσθένειας, ὁ πιστὸς ποὺ ἀγαπᾶ τὸν Κύριο βρίσκεται μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά του στὸν ἱερὸ χῶρο τοῦ Ναοῦ. Μετέχει κι αὐτὸς στὸ οὐράνιο πανηγύρι τῆς Ἐκκλησίας.

                                        2. Ὁ Παντεπόπτης

Ὁ Κύριος ἐνῶ δίδασκε, παρατήρησε τὴ βασανισμένη γυναίκα. «Ἰδὼν αὐτὴν ὁ Ἰησοῦς προσεφώνησε καὶ εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Τὴ σπλαχνίσθηκε, καὶ ἀφοῦ τὴν πλησίασε, τὴν ἄγγιξε καὶ τῆς εἶπε: Γυναίκα, εἶσαι λυμένη καὶ ἐλευθερωμένη ἀπὸ τὴν ἀσθένειά σου. Τὴ στιγμὴ ἐκείνη τὸ καμπουριασμένο σῶμα της ἐπανῆλθε θαυματουργικὰ στὴν ὄρθια στάση του. Ἡ συγκύπτουσα λυτρώθηκε ἀπὸ τὴν ἐπώδυνη δοκιμασία καὶ μὲ πολὺ ἐνθουσιασμὸ δόξαζε τὸν Θεὸ γιὰ τὴ θεραπεία ποὺ τῆς χάρισε.

Ὁ Κύριος, ὅπως εἴδαμε, παρατήρησε τὴ συγκύπτουσα. Τὴν πρόσεξε ἰδιαιτέρως. Διέβλεψε ὄχι ἁπλῶς τὸ κυρτωμένο σῶμα της, ἀλλὰ τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς της, τὴ βαθιὰ εὐλάβειά της, τὴν ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη της στὸν Θεό, τὸν σφοδρὸ πόθο της νὰ ἀκούσει τὴ διδασκαλία του. Γι᾿ αὐτὸ δὲν τὴ ρώτησε ἂν ἐπιθυμοῦσε κάτι ἢ ἂν πίστευε. Μόνο τὴν πλησίασε, τὴν ἄγγιξε καὶ τὴ λύτρωσε.

Γνωρίζει πολὺ καλὰ ὁ Κύριος τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μας· κάθε ἀγαθὴ διάθεση καὶ ἐπιθυμία, κάθε εὐλαβὴ πόθο, ποὺ ὑπάρχει σ᾿ αὐτήν. Γνωρίζει ἐπίσης κάθε θλίψη καὶ δοκιμασία μας, ὅ,τι μᾶς βασανίζει καὶ μᾶς ταλαιπωρεῖ. Τὸ παντέφορο βλέμμα τοῦ Θεοῦ εἰσέρχεται στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας, διαβλέπει καὶ κατὰ τὴν πανσοφία του ἐνεργεῖ· ἄλλοτε γιὰ νὰ μᾶς λυτρώσει τελείως ἀπὸ τὴ δυσκολία μας· ἄλλοτε πάλι γιὰ νὰ μᾶς ἀνακουφίσει καὶ νὰ μᾶς ἐνδυναμώσει στὸν ἀγώνα τῆς ὑπομονῆς. Μᾶς τὸ ἔχει ὑποσχεθεῖ ἄλλωστε: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄ 28). Ἐλᾶτε σ᾿ Ἐμένα ὅλοι ὅσοι εἶσθε κουρασμένοι καὶ φορτωμένοι ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῶν θλίψεων, κι ἐγὼ θὰ σᾶς ξεκουράσω.

Ἕνα λοιπὸν χρειάζεται ἀπὸ ἐμᾶς· νὰ πᾶμε κοντά Του· νὰ βρισκόμαστε κάτω ἀπὸ τοὺς θόλους τῆς Ἐκκλησίας μας· νὰ εἴμαστε ὄχι ἁπλῶς παρόντες στὸν Ναό, ἀλλὰ μέτοχοι τῆς Χάριτος ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὰ ἱερὰ Μυστήρια. Στὴν Ἐκκλησία ἐπιτελεῖται τὸ θαῦμα. Ἐκεῖ μᾶς περιμένει ὁ Κύριος, γιὰ νὰ ἀγγίξει καὶ νὰ ἀνορθώσει μὲ τὴ Χάρι του τὶς κυρτωμένες ψυχές μας. Ὥστε νὰ πάψουμε πλέον νὰ βλέπουμε τὴ γῆ καὶ νὰ στρέψουμε τὸ βλέμμα μας στὸν οὐρανό.

                             ΟΜΙΛΙΑ  Β''

                     «Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΠΟ»

Μιά καταδίκη τῆς θρησκευτικῆς τυπολατρίας καί ὑποκρισίας ἀποτελεῖ ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ καί ὑπογραμμίζει τήν ἀπέραντη  ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι γιὰ τοὺς θεσμοὺς ποὺ ὁ ἴδιος ἔθεσε γιὰ νὰ ὀργανώσει τὴ ζωή του. Πολλὲς φορὲς οἱ θεσμοὶ, οἱ νομικές διατάξεις καί οἱ θρησκευτικοί τύποι γίνονται φραγμοί πού παγιδεύουν τόν ἄνθρωπο καί καταπνίγουν τήν ἐλευθερία του. Αὐτό συνέβη μέ τόν ἰουδαϊσμό τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸ συμβαίνει ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν θεωροῦν τὸν τύπο σὰν μέσο, ἀλλὰ σὰν σκοπό, ὅταν δὲν τὸν δοῦν σὰν γέφυρα ποὺ ὁδηγεῖ στὴν οὐσία τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου, ἀλλὰ σὰν τρόπο ἐγωϊστικῆς ἰκανοποιήσεως. Τό σκαλοπάτι γιά τήν θρησκευτική ὑποκρισία δέν βρίσκεται τότε μακρυά. Ὅποιος δὲν θέλει νὰ ἀκολουθήσει τὸν δύσκολο δρόμο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς θυσίας, περιχαρακώνεται μέσα στὸν ἐξωτερικὸ θρησκευτικὸ τύπο. Νομίζει ὅτι ξεπλήρωσε τὶς ὑποχρεώσεις του ἀπέναντι στὸν Θεὸ καὶ στοὺς ἀνθρώπους, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης.

Μιά τέτοια θρησκευτική ὑποκρισία καί τυπολατρία ξεσκεπάζει ὁ Χριστός. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτεῖ, γιατὶ θεράπευσε ὁ Χριστὸς μιὰ συγκύπτουσα γυναίκα τὴν ἡμέρα τῆς Σαββατικῆς ἀργίας. Πρόκειται γιά ὑποκρισία, γιατί ὁ ἰουδαϊσμός εὕρισκε πάντοτε τρόπους νά παραβαίνει τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου γιά τό πότισμα τῶν ζώων ἤ γιά ἄλλες συμβατικές ἐργασίας. Εἶναι ὑποκρισία ὅταν βρίσκει κανείς εὔλογες δικαιολογίες γιά τήν δική του συμπεριφορά ἐνῶ καταδικάζει τήν παρόμοια συμπεριφορά ἑνός ἄλλου. Ἀποτελεῖ δουλεία στόν τύπο ὅταν κλείνει κανείς τά μάτια του μπροστά στήν αὐτοπρόσωπη παρουσία τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά νά ὑπερασπισθεῖ τό γράμμα τοῦ νόμου.

«Τὸ γράμμα σκοτώνει, τὸ πνεῦμα ζωοποιεῖ» γράφει ὁ Ἀπόστ. Παῦλος στὴ Β' πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του. Ὁ Θεὸς εἶναι Πνεῦμα, καί ὅπου εἶναι τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἐκεῖ καὶ ἡ ἐλευθερία, ἡ ὁποία ὅμως δὲν σημαίνει μὲ κανένα τρόπο ἀνεξέλεγκτη καταστρατήγηση τοῦ τύπου, ἀλλὰ ἑρμηνεία του μὲ πνεῦμα ἀγάπης, σημαίνει προτίμηση τῆς οὐσίας, ὅταν αὐτὴ ἀχρηστεύεται καὶ καταστρέφεται ἀπὸ τὸν τύπο, σημαίνει ἀκόμη προβάδισμα τοῦ νομοθέτου ἔναντι του νόμου.

Ὁ Θεὸς ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ μὲ σκοπὸ τὴ σωτηρία του ἔθεσε μέσα στὴν ἱστορία ὁρισμένους θεσμούς. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «τὸ Σάββατο ἔγινε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι ὁ ἄνθρωπος γιὰ τὸ Σάββατο», συνοψίζει τὸ μήνυμα τῆς σημερινῆς περικοπῆς. Ὁ Θεός ἔδειξε μέ διάφορους τρόπους μέσα στήν ἱστορία τό ἐνδιαφέρον του γιά τόν ἄνθρωπο.