Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12-10-2025 === ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 8 - 15 === ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 5 - 15 ===

 Ε.Ι.Π.Α.Σ.

12-10-2025 † ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ΄ (Δ΄ ΛΟΥΚΑ). † Μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Πρόβου, Ταράχου, καὶ Ἀνδρονίκου. \ Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἦχος αʹ. Ἑωθινὸν Ζ΄.

 

                                          Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.

Τοῦ λίθου σφραγισθέντος ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων, καὶ στρατιωτῶν φυλασσόντων τὸ ἄχραντόν σου Σῶμα, ἀνέστης τριήμερος Σωτήρ, δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὴν ζωήν· διὰ τοῦτο αἱ Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν ἐβόων σοι ζωοδότα. Δόξα τῇ Ἀναστάσει σου Χριστέ, δόξα τῇ βασιλείᾳ σου, δόξα τῇ οἰκονομίᾳ σου, μόνε φιλάνθρωπε.

 

                          Ἀπολυτίκιον τῶν Ἁγίων Πατέρων. Ἦχος πλ. δ'.

Ὑπερδεδοξασμένος εἶ, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ φωστῆρας ἐπὶ γῆς τοὺς Πατέρας ἡμῶν θεμελιώσας, καὶ

δι’ αὐτῶν πρὸς τὴν ἀληθινὴν πίστιν, πάντας ἡμᾶς ὁδηγήσας· πολυεύσπλαγχνε, δόξα σοι.

 

                                       Ἀπολυτίκιον τοῦ Ναοῦ.

 

                                          Κοντάκιον Ἦχος β΄

 Προστασία τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε, μὴ παρίδῃς ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνάς, ἀλλὰ πρόφθασον, ὡς ἀγαθή, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, τῶν πιστῶς κραυγαζόντων σοι. Τάχυνον εἰς πρεσβείαν, καὶ σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν, ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε.

==============================

                                                     ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

                                              ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 8 - 15

⁸ Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· ⁹ μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιίστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. ¹⁰ αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, ¹¹ εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. ¹² Ὅταν πέμψω Ἀρτεμᾶν πρός σε ἢ Τυχικόν, σπούδασον ἐλθεῖν πρός με εἰς Νικόπολιν· ἐκεῖ γὰρ κέκρικα παραχειμάσαι. ¹³ Ζηνᾶν τὸν νομικὸν καὶ Ἀπολλὼ σπουδαίως πρόπεμψον, ἵνα μηδὲν αὐτοῖς λείπῃ. ¹⁴ μανθανέτωσαν δὲ καὶ οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι εἰς τὰς ἀναγκαίας χρείας, ἵνα μὴ ὦσιν ἄκαρποι. ¹⁵ Ἀσπάζονταί σε οἱ μετ’ ἐμοῦ πάντες. ἄσπασαι τοὺς φιλοῦντας ἡμᾶς ἐν πίστει. Ἡ χάρις μετὰ πάντων ὑμῶν· ἀμήν.

 

                                                   ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

                                             ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Γ´ 8 - 15

⁸ Αυτός δε ο λόγος, που σου γράφω, είναι κατά πάντα αληθινός και αξιόπιστος. Και περί αυτών των μεγάλων αληθειών θέλω να διαβεβαιώνης και να πείθης τους Χριστιανούς, δια να φροντίζουν, όσοι έχουν πιστεύσει στον Θεόν, να μη μένουν εις την απλήν πίστιν, αλλά να πρωτοστατούν με ζήλον εις τα καλά έργα. Αυτά δε που είπα παραπάνω είναι έργα τα καλά και τα ωφέλιμα στους ανθρώπους. ⁹ Να αντιπαρέρχεσαι δε και να αποφεύγης τας ανοήτους συζητήσεις και τας γενεαλογίας περί ευγενούς καταγωγής και τας φιλονεικίας και τας μάχας γύρω από τα ζητήματα του Ιουδαϊκού νόμου· διότι όλα αυτά είναι ανωφελή και μάταια. ¹⁰ Αιρετικόν άνθρωπον, ο οποίος ύστερα από πρώτην και δευτέραν συμβουλήν μένει με πείσμα εις την πλάνην του, παράτησέ τον και μη συζητής πλέον μαζή του. ¹¹ Γνωρίζων, ότι ο τοιούτος έχει πλέον παρεκκλίνει από την αλήθειαν και διαστροφή και αμαρτάνει, ελεγχόμενος και καταδικαζόμενος από τον ίδιον τον ευατόν του, από την συνείδησίν του. ¹² Οταν στείλω εις σε τον Αρτεμάν η τον Τυχικόν, φρόντισε με κάθε τρόπον να έλθης να με συναντήσης εις την Νικόπολιν, διότι εκεί έχω αποφασίσει να περάσω τον χειμώνα. ¹³ Τον Ζηναν τον νομικόν και τον Απολλώ να τους κατευοδώσης και να τους εφοδιάσης με πολλήν επιμέλειαν, ώστε να μη τους λείπη τίποτε στο ταξίδι των. ¹⁴ Ας φροντίζουν δε και όλοι οι ιδικοί μας να πρωτοστατούν εις τα καλά έργα και μάλιστα εις τας επειγούσας ανάγκας των αδελφών, δια να μη μένουν άκαρποι. ¹⁵ Σε χαιρετούν όλοι όσοι είναι μαζή μου· χαιρέτησε όλους εκείνους, που μας αγαπούν δια της πίστεως του Χριστού. Η χάρις του Θεού, ας είναι με όλους σας. Αμήν.

 

 ==================================================   

                                                   ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ       

                                            ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 5 - 15

⁵ Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· ⁶ καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· ⁷ καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. ⁸ καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει· Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω. ⁹ Ἐπηρώτων δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· Τίς εἴη ἡ παραβολή αὕτη;. ¹⁰ ὁ δὲ εἶπεν· Ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τοῖς δὲ λοιποῖς ἐν παραβολαῖς, ἵνα βλέποντες μὴ βλέπωσι καὶ ἀκούοντες μὴ συνιῶσιν. ¹¹ Ἔστι δὲ αὕτη ἡ παραβολή· ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ· ¹² οἱ δὲ παρὰ τὴν ὁδόν εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, εἶτα ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ αἴρει τὸν λόγον ἀπὸ τῆς καρδίας αὐτῶν, ἵνα μὴ πιστεύσαντες σωθῶσιν. ¹³ οἱ δὲ ἐπὶ τῆς πέτρας οἳ ὅταν ἀκούσωσι, μετὰ χαρᾶς δέχονται τὸν λόγον, καὶ οὗτοι ῥίζαν οὐκ ἔχουσιν, οἳ πρὸς καιρὸν πιστεύουσι καὶ ἐν καιρῷ πειρασμοῦ ἀφίστανται. ¹⁴ τὸ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας πεσόν, οὗτοί εἰσιν οἱ ἀκούσαντες, καὶ ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσφοροῦσι. ¹⁵ τὸ δὲ ἐν τῇ καλῇ γῇ, οὗτοί εἰσιν οἵτινες ἐν καρδίᾳ καλῇ καὶ ἀγαθῇ ἀκούσαντες τὸν λόγον κατέχουσι καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑπομονῇ.       

 

                                               ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ 

                                       ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Η´ 5 - 15

⁵ “Εβγήκε ο σπορεύς στο χωράφι, δια να σπείρη τον σπόρον του. Και καθώς αυτός έσπερνε, άλλο μεν μέρος του σπόρου έπεσε κοντά στον δρόμον, κατεπατήθη από τους διαβάτας και τα πτηνά του ουρανού το κατέφαγαν. ⁶ Και άλλο έπεσε εις την πετρώδη γην και αφού εφύτρωσε, εξηράνθη, διότι δεν είχε υγρασίαν. ⁷ Και άλλο έπεσε ανάμεσα εις αγκάθια και καθώς εβλάστησαν και εμεγάλωσαν τα αγκάθια, το έπνιξαν εντελώς. ⁸ Και άλλο έπεσεν εις την εύφορον και καλήν γην και αφού εφύτρωσε, έκαμε καρπόν εκατονταπλάσιον”. Ενώ δε έλεγε αυτά, είπε με φωνήν μεγάλην· “Εκείνος που έχει αυτιά πνευματικά, δια να ακούη την αλήθειαν του Θεού, ας ακούη αυτά που εγώ διδάσκω”. ⁹ Τον ερωτούσαν δε οι μαθηταί του λέγοντες· “ποιό είναι το νόημα αυτής της παραβολής;” ¹⁰ Αυτός δε είπεν· “εις σας που έχετε αγαθήν διάθεσιν, εδόθη από τον Θεόν το προνόμιον και η χάρις να γνωρίζετε τας μυστηριώδεις αληθείας της βασιλείας του Θεού. Τους άλλους δε (επειδή δεν έχουν αγαθήν διάθεσιν και ενδιαφέρον να ακούσουν και δεχθούν την αλήθειαν και δια να τους προφυλάξω από την μεγάλη ευθύνην, που θα είχαν ενώπιον του Θεού, αν εκαταλάβαιναν και περιφρονούσαν τας θείας αληθείας) τους διδάσκω με παραβολάς, ώστε, ενώ βλέπουν να μη ημπορούν να εισχωρήσουν στο βαθύτερον νόημα, και ενώ ακούουν να μη ημπορούν να ενοήσουν την αλήθειαν. ¹¹ Το νόημα δε της παραβολής αυτής είναι το εξής· Ο σπόρος συμβολίζει τον λόγον του Θεού. ¹² Εκείνοι δε που ομοιάζουν προς το έδαφος κοντά στον δρόμον, είναι όσοι ήκουσαν και δεν επρόσεξαν τον λόγον του Θεού. Επειτα έρχεται ο διάβολος και παίρνει τον λόγον από την καρδία των, δια να μην πιστεύσουν και σωθούν. ¹³ Εκείνοι δε που συμβολίζονται με την πετρώδη γην, είναι όσοι όταν ακούσουν δέχονται με χαράν τον λόγον του Θεού, δεν έχουν όμως βαθειές ρίζες εις την καρδία των και δι' αυτό ολίγον καιρόν πιστεύουν και εις εποχήν πειρασμού απομακρύνονται από την πίστιν. ¹⁴ Το δε μέρος του σπόρου, που έπεσε εις τα αγκάθια, συμβολίζει εκείνους οι οποίοι, όταν ήκουσαν τον λόγον του Θεού, τον εδέχθησαν και επροσπάθησαν να τον τηρήσουν με κάποιαν προθυμίαν, αλλά πνίγονται από αγωνιώδεις φροντίδας δια την απόκτησιν πλούτου και από τας υλιστικάς απολαύσεις της ζωής αυτής, και έτσι δεν προχωρούν μέχρι τέλους, ώστε να έχουν καλούς και μονίμους καρπούς. ¹⁵ Το δε μέρος του σπόρου, που εσπάρθηκε εις την εύφορον γην, συμβολίζει τους καλοπροαιρέτους ανθρώπους, οι οποίοι με καλήν και αγαθήν καρδίαν, αφού ήκουσαν τον λόγον του Θεού, τον κρατούν με προσοχήν και ευλάβειαν μέσα των και έχουν ως καρπούς τα έργα της αρετής μαζή με την υπομονήν, την οποίαν θα δεικνύουν εις διαφόρους θλίψεις και περιπετείας.

 

============================================

 

                                    Α' ΟΜΙΛΙΑ

                               «Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΛΟΓΟΥ»

Εἶναι φθινόπωρο, ἔχουν πέσει οἱ βροχές καί οἱ γεωργοί ἐτοιμάζουν τήν γῆ γιά τήν σπορά. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καθόρισαν αὐτή τήν περίοδο νά ἀναγιγνώσκεται στούς Ἱερούς Ναούς ἡ παραβολή τοῦ σπορέως, ὅπου γίνεται λόγος  γιά ἕνα σποριά πού τό ἔργο του δέν ἀπέδωσε παντοῦ τόν ἴδιο καρπό.

Τὸ ἔργο τοῦ σποριᾶ δὲν ὑπῆρξε ἐλαττωματικό. Οὔτε ὁ σπόρος χαλασμένος. Σκορπίστηκε παντοῦ πλουσιοπάροχα μὲ τὴν ἀφθονία ποὺ διακρίνει τὸν Θεό, τὸ χορηγὸ κάθε ἀγαθοῦ. Κι ἀκόμη σκορπίσθηκε χωρὶς διακρίσεις ἢ προτιμήσεις. Ὡστόσο, τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν ἀνάλογο πρὸς τὴν γενναιοδωρία τῆς σπορᾶς. Ἐνῶ ὁ σπόρος δόθηκε πλούσια καὶ χωρὶς διακρίσεις, δὲν ἔγινε παντοῦ δεκτὸς μὲ τὸν ἴδιο τρόπο, τὴν ἴδια προθυμία, τὴν ἴδια ἀνταπόκριση. Ἔτσι, τὸ ἀποτέλεσμα δὲν ἦταν παντοῦ τὸ ἴδιο, ἀλλὰ ἀνάλογο μὲ τὴ δεκτικότητα καὶ ἀποδοτικότητα τῆς γῆς ποὺ τὸν δέχθηκε.

Οἱ τρεῖς κατηγορίες ἄγονου ἐδάφους πού περιγράφονται στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι δυνατό νά βρεθοῦν σέ πολλές ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς τού καθενός μας.  Ἄλλοτε ἀπό ἀμέλεια, ἄλλοτε ἀπό ἐπιπόλαιη καί χωρίς βαθιές ρίζες ἀντιμετώπιση οὐσιαστικῶν πραγμάτων πού σχετίζονται μέ ἴδια μας τή ζωή, ἄλλοτε ἀπό τήν ἀδυναμία νά ἀντισταθοῦμε στήν εὐχαρίστηση τῆς στιγμής, ἐμποδίζουμε τήν καρποφορία τοῦ θείου λόγου μέσα μας.

Ἡ παραβολὴ τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελεῖ ἕνα ἀφυπνιστικὸ προσκλητήριο πρὸς αὐτοέλεγχο, αὐτοκριτικὴ καὶ αὐτογνωσία. Ἐνῶ ἐμεῖς ἀπό τή μιά μεριά εἴμαστε ἕτοιμοι νά διαπιστώσουμε ὅτι ὁ Χριστιανισμός φαίνεται νά ἀπέτυχε σέ πολλούς ἀνθρώπους, νά ἐπιρρίψουμε εὐθύνη σέ αὐτούς πού κακῶς τόν ἐκπροσωποῦν, νά κατακρίνουμε θεσμούς καί πρόσωπα, ἡ παραβολή ἀπό τήν ἄλλη μεριά ἐφιστᾶ τήν προσοχή μας στό ἔδαφος πού ἐκπροσωπεῖ ὁ καθένας μας γιά τόν σπόρο τοῦ θείου λόγου.

Πέρα ἀπό αὐτή τήν αὐτοεξέταση μᾶς μεταδίδει ἕνα τόνο αἰσιοδοξίας: Παρὰ τὴν ἀποτυχία ὁρισμένων περιπτώσεων, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τελικὰ καρποφορεῖ καὶ μάλιστα μὲ τρόπο ἐκπληκτικὸ καὶ θαυμαστό, ἀποδίδοντας καρπὸ ἑκατὸ φορὲς περισσότερο ἀπὸ τὸ κανονικό. Γιὰ τὸ ἄν βρίσκεται ὁ ἄνθρωπος ὄχι στὴν καρποφόρα γῆ ἀλλὰ στὸ πετρῶδες καὶ ἄγονο ἔδαφος δὲν μπορεῖ νὰ αἰτιᾶται κανέναν ἄλλον παρὰ μόνο τὸν ἑαυτόν του.

 

===========================================

                     

                                        Β' ΟΜΙΛΙΑ

                                   ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

                                      1. Ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς σπορᾶς

Στὸ σημερινὸ Εὐαγγελι­κὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὴν παραβολὴ τοῦ Σπορέως, τὴν ὁποία διηγήθηκε ὁ Κύριος. Περιγράφεται πολὺ ἐκφραστικὰ σ᾿ αὐτὴν ἕνας γεωργός, ποὺ βγῆκε νὰ σπείρει τὸ χωράφι του. Ὁ γεωργὸς αὐτὸς συμβολίζει τὸν Κύριο, ὁ ὁποῖος ρίχνει σὰν ἄλλο σπόρο τὸν θεῖο λόγο του στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.

Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ἡ περικοπὴ αὐτὴ ἀναγινώσκεται πάν­τοτε σὲ τέτοια ἐποχὴ τοῦ ἔτους· ἐποχή, κατὰ τὴν ὁποία οἱ γεωργοὶ σπέρνουν τὰ χωράφια τους. Ἔχει μάλιστα καθιερωθεῖ κατὰ τὴν περίοδο αὐτὴ νὰ ξεκινᾶ καὶ ἡ πνευματικὴ σπορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν, δηλαδὴ τὸ κατηχητικὸ ἔργο της. Πιὸ συγκεκριμένα, τὰ Κατηχητικὰ Σχολεῖα τῶν μαθητῶν, οἱ συνάξεις νέων καὶ μεγαλύτερων σὲ ἡλικία, οἱ κύκλοι μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ οἱ τακτικὲς ὁμιλίες μὲ ποικίλα πνευματικὰ θέματα. Σπέρνεται συστηματικὰ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κύριο. Δικός του εἶναι ὁ σπόρος. Ἐκεῖνος φυτεύει τὸν λόγο του στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.

Ἂς ἐπιτρέψουμε στὸν πνευματικὸ Σποριά, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, νὰ ρίξει καὶ στὸ χωράφι τῆς δικῆς μας καρδιᾶς τὸν σπόρο του. Ἄς μελετοῦμε δὲ συστηματικὰ τὸν λόγο του, συμμετέχον­τας σὲ κάποια κατηχητικὴ σύναξη, κύκλο ἢ ὁμιλία. Ἂς βάλουμε στὸ ἑβδομαδιαῖο πρόγραμμά μας τέτοιες πνευματικὲς εὐκαιρίες. Διότι ὅπως δὲν μπορεῖ νὰ καρποφορήσει ἕνα χωράφι χωρὶς νὰ δεχθεῖ σπόρο, ἀντίστοιχα δὲν μποροῦμε νὰ προοδεύσουμε στὶς ἀρετὲς χωρὶς τὴ μελέτη τοῦ θείου λόγου.

 

                                                 2. «Πνιγμένοι»

Ὁ Κύριος εἶπε στὴν παραβολὴ ὅτι κάποιοι σπόροι ἔπεσαν στὸν δρόμο, ἄλλοι σὲ πετρῶδες ἔδαφος καὶ ἄλλοι «ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό». Αὐτοί, οἱ τελευταῖοι, ἔπεσαν σὲ τμῆμα τοῦ χωραφιοῦ ποὺ ἦταν γεμάτο ἀγκάθια. Βλάστησαν ἀρχικὰ οἱ σπόροι, τὰ ἀγκάθια ὅμως ἔπνιξαν τοὺς νέους βλαστούς. Ἑρμηνεύοντας κατόπιν τὴν παραβολὴ στοὺς Μαθητές του, εἶπε ὅτι τὸ τμῆμα αὐτὸ τοῦ χωραφιοῦ συμβολίζει τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀκοῦν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀρχίζουν μὲ προθυμία νὰ τὸν ἐφαρμόζουν. Ὅμως «ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου πορευόμενοι συμπνίγονται καὶ οὐ τελεσ­φοροῦσι». Δηλαδή, πνίγονται ἀπὸ τὰ ἀγκάθια – ἀπὸ τὶς ἀγωνιώδεις φροντίδες τῆς ζωῆς, τὴ μανία τοῦ πλουτισμοῦ καὶ τὶς σαρκικὲς ἐπιθυμίες – καὶ τελικὰ τὰ χάνουν ὅλα.

Εἶναι ἐκφραστικότατες οἱ λέξεις ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριος στὴν παραβολή: «ἀπέπνιξαν» καὶ «συμπνίγονται». Ἐπιπλέον εἶναι ἐπίκαιρες, διότι στὴν ἐποχή μας ἀρκετοὶ ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦμε παρόμοιες λέξεις γιὰ νὰ περιγράψουμε τὶς πολλὲς ἀσχολίες μας. «Εἶμαι πνι­γμένος, δὲν προλαβαίνω», λέμε. «Δὲν προλαβαίνω νὰ πάω στὴν ἐκκλησία τὴν Κυριακή. Δὲν ἔχω χρόνο νὰ πάω γιὰ Ἐξομολόγηση. Δὲν μένει χρόνος γιὰ νὰ προσ­ευχηθῶ καὶ νὰ μελετήσω κάτι πνευματικό. Πνίγομαι!» Ἐνῶ ἔχουμε προθυμία γιὰ τὰ πνευματικά, ἐνῶ παραδεχόμαστε τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ ξεκινᾶμε μὲ ἐνθουσιασμὸ νὰ ἐφαρμόσουμε ὅσα διδάσκει ὁ Χριστός, ἴσως κάνουμε ἕνα σημαντικὸ λάθος· δὲν ἀφαιροῦμε τὰ ἀγκάθια. Ἔτσι, χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβανόμαστε, βρισκόμαστε σὲ πορεία «ὑπὸ μεριμνῶν καὶ πλούτου καὶ ἡδονῶν τοῦ βίου» παρασυρόμενοι.

Ἂς προσέχουμε, διότι εὔκολα μᾶς ξεγελᾶ ὁ κόσμος. Ὑπάρχει γιὰ ὅλους μας ὁ κίνδυνος νὰ ἑλκύσουν τὴν καρδιά μας ὁ πλοῦτος, οἱ ἁμαρτωλὲς ἀπολαύσεις, ἀκόμη καὶ οἱ μέριμνες τῆς ζωῆς ποὺ δὲν εἶναι ἁμαρτωλές, ὅπως οἱ πολλὲς ἀσχολίες μας, καὶ νὰ ξεχάσουμε τὸν οὐρανό. Νὰ μαραθεῖ τελικὰ ἡ ψυχή μας, νὰ ἀρρωστήσει, ἴσως καὶ νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ πνευματικὸ θάνατο.

                                   3. Τὸ λίπασμα τῆς ὑπομονῆς

Στὸ τέλος τῆς περικοπῆς ὁ Κύριος ἐπισημαίνει ὅτι εὔφορη γῆ θεωροῦνται ὅσοι μὲ καλοπροαίρετη καρδιὰ ἄκουσαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὸν κρατοῦν σφιχτὰ μέσα τους «καὶ καρποφοροῦσιν ἐν ὑ­πομονῇ». Καρποφοροῦν τὶς ἀρετὲς δείχνοντας ὑπομονὴ καὶ καρτερία στὶς θλίψεις καὶ τοὺς πειρασμούς, ποὺ συν­αντοῦν στὸν πνευματικό τους ἀγώνα.

Στὴν καλλιέργεια τῶν χωραφιῶν εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ὑπομονή. Ἀκόμη καὶ ὅταν ὅλες οἱ συνθῆκες εἶναι ἰδανικές, δηλαδὴ καλὸς ὁ σπόρος καὶ κατάλληλο τὸ χωράφι, ὁ γεωργὸς δὲν παίρνει καρποὺς ἄμεσα. Χρειάζεται χρόνος ἀρκετός, ὥστε νὰ βγάλει ρίζες ὁ σπόρος, νὰ βλαστήσει, νὰ ἀναπτυχθεῖ καὶ νὰ ἔρθει ἡ στιγμὴ τῆς συγ­κομιδῆς. Χρειάζεται ὑπομονή.

Ἀντίστοιχα καὶ στὴν πνευματικὴ ζωὴ εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ὑπομονή. Αὐτὴ εἶναι, θὰ λέγαμε, τὸ πνευματικὸ λίπασμα, ποὺ κάνει εὔφορο τὸ χωράφι τῆς καρδιᾶς. Δὲν γινόμαστε ἅγιοι ἀπὸ τὴ μία ἡμέρα στὴν ἄλλη. Χρειάζεται ὑπομονὴ γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς πειρασμοὺς καὶ τὰ ἐμπόδια τοῦ διαβόλου. Χρειάζεται χρόνος γιὰ νὰ ξεριζωθοῦν τὰ πάθη καὶ νὰ καρποφορήσουν οἱ ἀρετές. Ὅμως «μεγάλοι οἱ παρὰ τοῦ Κυρίου μισθοὶ τοῖς ὑπομένουσιν ἀποκείμενοι» (ΕΠΕ 2, 350), τονίζει ὁ Μέγας Βασίλειος. Μεγάλοι εἶναι οἱ μισθοὶ ποὺ ἐπιφυλάσσονται ἀπὸ τὸν Κύριο σ᾿ ἐκείνους ποὺ ὑπομένουν. Αὐτοὶ θὰ λάβουν «καρπὸν ἑκατον­ταπλασίονα»· πλούσια πνευματικὴ συγ­κομιδή. Αὐτοὶ θὰ κληρονομήσουν τελικὰ τὴν αἰώνια Βασιλεία.ἁμαρτωλοί ἀγαποῦν ἐκείνους πού τούς ἀγαποῦν. 33 Κι ἄν κάνετε τό καλό σ’ ἐκείνους πού σᾶς εὐ­ερ­γε­τοῦν, ποιά εὔνοια καί χάρη καί ἀνταμοιβή σᾶς ἀνήκει ἀπό τόν Θεό; Καμία. Διότι καί οἱ ἁμαρτωλοί τό ἴδιο κάνουν. 34 Κι ἄν δανείζετε σ’ ἐκείνους ἀπό τούς ὁποίους ἐλπίζετε νά πάρετε πίσω αὐτά πού δανείσατε, ποιά χάρη καί ἀνταπόδοση ἀπό τόν Θεό σᾶς ἀνήκει; Καμία. Διότι καί οἱ ἁμαρτωλοί δανείζουν σέ ἄλλους ἁμαρτωλούς γιά νά πάρουν πίσω ὁλόκληρο τό ποσό πού δάνεισαν ἤ καί σέ ὥρα ἀνάγκης νά πάρουν κι αὐτοί ἴσα ὀφέλη καί δάνεια ἀπό ἐκείνους στούς ὁποίους δάνεισαν. 35 Ἐσεῖς ὅμως νά ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς σας καί νά τούς εὐεργετεῖτε καί νά τούς δανείζετε χωρίς νά ἐλπίζετε σέ καμία ἀνταπόδοση ἀπ’ αὐτούς. Καί θά εἶναι πολύς ὁ μισθός σας καί μεγάλη ἡ ἀνταμοιβή σας ἀπό τόν Θεό. Καί θά εἶστε στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν κατά χάριν παι­διά τοῦ ὑψίστου Θεοῦ, μέ τόν ὁποῖο θά μοιάζε­τε πνευ­­­­ματικῶς. Διότι κι αὐτός εἶναι εὐεργετικός καί ὠφέ­λι­­μος στούς ἀνθρώπους πού δείχνουν ἀχαριστία στίς τό­σες εὐεργεσίες του καί πού δέν ἔχουν καλή διάθεση καί προαίρεση ἀλλά εἶναι πονηροί. 36 Νά γίνεστε λοιπόν σπλαχνικοί πρός τόν συνάνθρωπό σας καί συμπονετικοί στίς δυστυχίες του καί στίς ἀνάγκες του, ὅπως καί ὁ οὐράνιος Πατέρας σας εἶναι σπλαχνικός σέ ὅλους.