Ο βίος μας αβίωτος χωρίς την παρέα της Παναγίας

 Ε.Ι.Π.

Πάντοτε η ανοιχτή μητρική αγκαλιά που κράτησε βρέφος τον Κύριο είναι έτοιμη να αγκαλιάσει και να προστατεύσει κάθε πιστό που καταφεύγει πονεμένος στην προστασία της

 Τούτος ο λόγος του ιερού Δαμασκηνού περίτρανα επιβεβαιώνεται σε τούτες τις δίσεχτες ημέρες που παρακλητικά και ικετευτικά οδηγούμε τα βήματά μας σέ κατανυκτικότατους Ναούς ή πανέμορφα

εξωκλήσια για ν’ αποθέσουμε ευλαβικά μύρο ευωδιαστό όλη μας την ύπαρξη.

Και ο λόγος είναι απλός γιατί η Κοίμηση της Θεοτόκου στην καρδιά του αυγουστιάτικου καλοκαιριού πλημμυρίζει τις καρδιές των πιστών με συναισθήματα ευλαβητικής αγάπης και βαθειάς ευγνωμοσύνης. Mα πιότερο μας καλεί να αποθέσουμε ευλαβικά στα πόδια της ό,τι υπαρξιακά προβλήματα μας βαραίνουν. Και είναι τόσα πολλά! Και τούτο επειδή η Κυρία Θεοτόκος γίνεται η αλληλοπεριχώρηση της αγάπης του Θεού με το δυστυχισμένο πλάσμα τον άνθρωπο και κατά συνέπεια αυτού ο ελεύθερος δίαυλος της επικοινωνίας του ανθρώπου με τον κόσμο του ουρανού, «φρικτό συναπτήριο».

Πολύ δροσιστικός και ο αγιορείτικος Θεομητορικός στοχασμός. «Η Μαρία με τον Ιησούν, ο Ιησούς με την Μαρίαν τα δύο αυτά πάνσεπτα και γλυκύτατα ονόματα, ιδού ο Παράδεισος» (Αθανάσιος Ιβηρίτης).

 Πάντοτε η ανοιχτή μητρική αγκαλιά που κράτησε βρέφος τον Κύριο είναι έτοιμη να αγκαλιάσει και να προστατεύσει κάθε πιστό που καταφεύγει πονεμένος στην προστασία της. Έτσι καθώς την ατενίζουμε μεγαλόπρεπη μεταξύ ουρανού και γής θαρρούμε πως γρήγορα φτάνουν οι πρεσβείες της στον Υιό και με εμπιστοσύνη ψελλίζουμε: «τας χείρας Σου τας θείας προτείνασα Παρθένε Παναγία δυσώπησον Αυτόν».

 Τον δεκαπενταύγουστο έχουμε μια ζωοποιό κηδεία που μας χαροποιεί αφάνταστα γιατί η Κυρία Θεοτόκος εξεπλήρωσε και αυτή το κοινό χρέος. Εκοιμήθη και ετάφη. Ο τάφος είναι η πλέον αδιαμφισβήτητη διακήρυξη του αληθινού θανάτου της όχι όμως ότι έχει και την παντοδυναμία να κρατήσει τη ζωή της Ζωής.

 

Η Παναγία δεν εγκατέλειψε τη γή παρ’ όλο που «μετέστη» στους ουρανούς. Είναι κοντά μας. Παρακολουθεί με ενδιαφέρον τη ζωή μας. Ακούει τους ύμνους και τις προσευχές μας. Φθάνουν στην ψυχή οι θερμές δεήσεις και παρακλήσεις μας και μεσολαβεί προς χάρη μας προς τον Υιό και Θεό Της. Γι’ αυτό και όσοι πιστεύουν την «αισθάνονται» δίπλα την Παναγία. Την νιώθουν κοντά τους γεύονται τη γλυκύτητα της επικοινωνίας μαζί της οσφραίνονται τη μυστική ευωδία των αρετών της. Ακούουν βαθειά μέσα τους τις μητρικές συμβουλές της. Ασπάζονται ευλαβικά τις ιερές Εικόνες της και νιώθουν σαν να έχουν εμπρός τους την «Υπέραγνη Μητέρα του Εμμανουήλ». Νιώθουν αισιόδοξοι για το μέλλον, αντιμετωπίζουν με τη βοήθειά της νικηφόρα κάθε δυσκολία της ζωής, Δεν τους φοβίζει τίποτε.

Τέλος λόγου. Στην πληθωρική παρουσία και προστασία για το ορθόδοξο πλήρωμα η Αυγούστα του αυγούστου ποιο μικρό όφλημα αγάπης χρέους περιμένει; Ή μήπως οι προκλητικές μας αμαρτίες την αποκαρδιώνουν αφού καθημερινά οι βλασφημίες μικρών και μεγάλων του Ονόματός της και του Ονόματος του Υιού της μολύνουν τον αέρα; Πώς να μην πληγώνεται η μητρική της καρδιά όταν την αποκαλούμε μάνα και τροφοδότρα της ζωής και εμείς σκοτώνουμε πρόωρα, ανελέητα την κυοφορούμενη ζωή και μάλιστα το δικαίωμα του άνανδρου αυτού φόνου, έτρεξαν να υπερασπιστούν όλοι οι πολιτειακοί και πολιτικοί αρχηγοί όλων των κομμάτων ως αναφαίρετο δικαίωμα της φόνισσας «μάνας»; Πώς το πιό γλυκό βλέμμα της να μην το αποστρέφει από το σοδομικό και καταραμένο αμάρτημα της ομοφυλοφιλίας το οποίο δυστυχώς προβάλλεται ως άλλος τρόπος φυσιολογικής ζωής: Και το τραγικότερο όλοι οι παραπάνω εμπλεκόμενοι πολιτικοί θα παρευρεθούν για να τιμήσουν(!) τις γιορτές της Μεγαλόχαρης έτσι ανερυθρίαστα γιατί και οι εκλογές πολύ στοιχίζουν!

Και ύστερα από όλα αυτά έχουμε και την αναίδεια να παραπονούμαστε :«γιατί Θεέ μου οι φωτιές; μέχρι πότε ο αδιόρατος ιός της πανδημίας θα στέλνει απρόοπτα τόσους νέους ανθρώπους στην γειτονιά των αγγέλων; Και τι θα κάνουμε με τις διαφαινόμενες επισιτιστικές κρίσεις και την εμπλοκή μας με τον σουλτάνο γείτονά μας;».

 Και όμως υπάρχει η σωτήρια λύση. Την έχουμε στα χέρια μας και μπορούμε να ανατρέψουμε και να αντιστρέψουμε όλα αυτά τα θλιβερά και να φέρουμε και πάλι την χαρά και την ειρήνη. Μία απλή κίνηση χρειάζεται: να κάνουμε το δικό μας επαναστατικό Restart! Επανεκκίνηση, με εφαλτήριο την ειλικρινή Μετάνοια τις προσευχές και τα δάκρυά μας. Αυτά θα δεί Η Μητέρα του Κυρίου μας και θα είναι η μεγαλύτερη χαρά που θα της δώσουμε, και την περιμένει. Έτσι θα κάνουμε παρέα μαζί της στη γή και στον ουρανό!

Του θεολόγου Παύλου Σαββίδη