Ron Paul Institute: Χρήση μάσκας για τον κορωνοιό, άλλο ένα ψέμα παραπλάνησης και αυτό το γνωρίζουν οι επιστήμονες

 A.S.E.I.P.

«Γνωρίζουμε ότι η χρήση μάσκας εκτός των εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης προσφέρει ελάχιστη, αν όχι μηδενική προστασία από μολύνσεις» αναφέρει το Ron Paul Institute, το ινστιτούτο που έχει δημιουργήσει ο πρώην γερουσιαστής Ron Paul.

Όσοι μιλούν για τις μάσκες απλά παπαγαλίζουν την προπαγάνδα της μάσκας, όλα αυτά δεν έχουν θέση στο οπλοστάσιο της επιστημονικής έρευνας.

Ο μη-επιστήμονας με λίγο χρόνο για ανάγνωση δεν θα αναλύσει την πηγή της πληροφόρησης του θα

αποδεχτεί πιστά αυτό που διαβάζει. Η υποχρεωτική χρήση μάσκα (μαζί με όλους τους άλλους περιορισμούς στην κανονική ζωή) είναι ηθικά ισοδύναμη με την απαγόρευση αλκοόλ, ναρκωτικών και πυροβόλων όπλων: Μια μικρή ομάδα ανθρώπων μπορεί να είναι ανεύθυνη, οπότε όλοι πρέπει να υποστούν τη θεραπεία για να προστατεύσουμε αυτή την μικρή μειονότητα. Αυτός ο τρόπος σκέψης, θυσιάζοντας τους πολλούς υπέρ μερικών, έχει κόστος. ΠΛΕΙΩΤΑ, ΑΚΟΥΣ; ΠΑΤΟΥΛΗ, ΑΚΟΥΣ; Η ΜΑΣΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ. Και οι… “επιστήμονες” της Εθνικής Επιτροπής, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ. Εσείς όμως, την ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, δεν την ενστερνίζεστε…
Εσείς, τους αποκαλείτε “σκοταδιστές” και κάνετε εγκυκλίους τρομοκρατίας. ΣΕ ΠΟΣΟ ΧΡΗΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΜΕΤΡΙΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΑ;;; Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ Η ΝΕΜΕΣΗ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΙΛΙΚΤΗ ΜΕ ΟΣΟΥΣ ΓΙΑ ΙΔΙΟΝ ΟΦΕΛΟΣ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ.

 Σε πολλές περιπτώσεις, η επιθυμία για ευρεία κάλυψη του προσώπου με μάσκες είναι μια αντανακλαστική αντίδραση στο stress που προκαλεί η πανδημία, αναφέρει το New England Journal of Medicine «Γνωρίζουμε ότι η χρήση μάσκας εκτός των εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης προσφέρει ελάχιστη, αν όχι μηδενική προστασία από μολύνσεις» αναφέρει το Ron Paul Institute, το ινστιτούτο που έχει δημιουργήσει ο πρώην γερουσιαστής Ron Paul.Οι αρχές δημόσιας υγείας θεωρούν ότι λόγω του Covid-19 θα πρέπει να υπάρχει απόσταση μεταξύ των πολιτών και των ασθενών. Η πιθανότητα να μεταδοθεί ο Covid-19 από μια αλληλεπίδραση σε δημόσιο χώρο είναι επομένως ελάχιστη. Σε πολλές περιπτώσεις, η επιθυμία για ευρεία κάλυψη του προσώπου με μάσκες είναι μια αντανακλαστική αντίδραση στο stress που προκαλεί η πανδημία αναφέρει το New England Journal of Medicine. Αυτές τις μέρες ο καθένας φαντάζεται τον εαυτό του να είναι επιστήμονας. Οι δημοσιογράφοι π.χ. στους New York Times λειτουργούν με την αυταπάτη ότι κατέχουν την απόλυτη γνώση μας λένε να «ακούσουμε την επιστήμη» όταν πρόκειται για μάσκες.

Προφανώς «οι μάσκες λειτουργούν» για το «The Science» το διεθνούς φήμης επιστημονικό περιοδικό. Όσοι μιλούν για τις μάσκες απλά παπαγαλίζουν την προπαγάνδα της μάσκας, όλα αυτά δεν έχουν θέση στο οπλοστάσιο της επιστημονικής έρευνας.

Που βασίζεται η αξίωση;

 Εδώ είναι το πρόβλημα με την «επιστήμη» σχετικά με τις μάσκες: οι αναφερόμενες από τα μέσα μελέτες για την χρήση μάσκας στηρίζονται σε σαθρά θεμέλια.

Βασίζονται σε μοντέλα υπολογιστών, μη τεκμηριωμένες μελέτες, θεωρητική μηχανιστική (μη βιολογική) ανάλυση ή υποθετικά σενάρια.

Εν ολίγοις, εάν το συμπέρασμα μιας μελέτης καταλήγει ότι «αυτό θα είχε συμβεί» τότε αυτό δεν είναι επιστήμη.

Η επιστήμη δεν συγκρίνει αντίθετα ή υποθετικά σενάρια.
Αναλύει συγκεκριμένες, ελεγχόμενες συνθήκες (που είναι αρκετά ευρύτατες ώστε να είναι στατιστικά έγκυρες).

Σε κάθε ιστορία όπου αναφέρεται και παρουσιάζει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι «οι μάσκες λειτουργούν» σε παραπέμπουν σε  πλήθος συνδέσμων για να καταλήξει σε μια μελέτη που συμπεραίνει ότι αφού δεν συνέβη αυτό, δυνητικά μπορεί να συμβεί το άλλο .

Ο μη-επιστήμονας με λίγο χρόνο για ανάγνωση δεν θα αναλύσει την πηγή της πληροφόρησης του θα αποδεχτεί πιστά αυτό που διαβάζει.

Όλοι μας έχουμε εκπαιδευτεί από την παιδική ηλικία να έχουμε προδιάθεση να εμπιστευόμαστε αυτούς που θεωρούνται «υπεύθυνοι».

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάθε φορά που αμφισβητείται το αφήγημα της μάσκας, η απάντηση είναι πάντα «οι ειδικοί λένε ότι λειτουργούν». Αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από την κοινή λογική πλάνη που είναι γνωστή ως έκκληση προς την αρχή.

Τα μοντέλα

Ένα από τα προβλήματα με τα μοντέλα είναι ότι οι πολίτες θεωρούν ότι είναι αλάνθαστες γραμματοσειρές γνώσης.

Τα μέσα ενημέρωσης ενισχύουν αυτήν την αφήγηση αναφέροντας πληροφορίες που βασίζονται σε μοντέλα χωρίς κανένα έλεγχο.

Δεν σκέφτονται ποτέ να αμφισβητήσουν τις υποκείμενες υποθέσεις που ενσωματώνονται στα μοντέλα. Τα μοντέλα διαχειρίζονται εύκολα.

Είναι εύκαμπτα και ευέλικτα όργανα. Στα χέρια ενός ειδικού μπορούν να παίξουν μελωδία. Είναι εργαλεία της επιστήμης, αλλά δεν είναι η ίδια η επιστήμη.  

Η επιστήμη κάνει πραγματική δουλειά στον πραγματικό κόσμο για να συλλέξει πραγματικά δεδομένα.

Μόλις κάποιος συλλέξει δεδομένα, τότε μπορεί να αναπτύξει ένα μοντέλο – με βάση αυτά τα δεδομένα – για να κάνει προβλέψεις για το μέλλον. Αυτές οι προβλέψεις στη συνέχεια δοκιμάζονται (δηλαδή η πρόβλεψη είναι μεταβαλλόμενη).

Αποδεικτικά στοιχεία κατά του αξιώματος;

Ο αναγνώστης μπορεί τώρα να αναρωτιέται, «καλά πού είναι τα στοιχεία ενάντια στην χρήση της μάσκας για τον κορωνοιό».

Δυστυχώς, έτσι δεν λειτουργεί η επιστήμη. Όσοι παρουσιάζουν ένα νέο αξίωμα φέρουν το βάρος να το υποστηρίξουν και να το αποδείξουν.

Η χρήση της μάσκας είναι σαν τα φαντάσματα. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι υπάρχουν φαντάσματα επειδή κανείς δεν έχει αποδείξει απόλυτα ότι δεν υπάρχουν. Όμως ο ισχυρισμός «οι μάσκες αποδίδουν» στηρίζεται σε επιστημονική μελέτη.

Εάν είναι αλήθεια, τότε θα πρέπει να δούμε λιγότερες μολύνσεις αφού η χρήση της μάσκας έχει αυξηθεί κατακόρυφα διεθνώς.

Αυτό βλέπουμε; Δυστυχώς όχι. Υπάρχουν αρκετές μελέτες στη βιβλιογραφία από την προ-Covid εποχή σχετικά με την πραγματική αποτελεσματικότητα της μάσκας στον περιορισμό των μεταδόσεων πάσης φύσεως ασθενειών.

Εν ολίγοις, καμία από αυτές τις μελέτες δεν έδειξε στατιστικά σημαντική μείωση στην εξάπλωση του ιού στον πραγματικό κόσμο.

Συσχέτιση και όχι αιτία

Η έλλειψη ουσιαστικών εμπειρικών δεδομένων σε περιβάλλον πραγματικού κόσμου δημιουργεί κενά.

Μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις όπου η μάσκα έχει λειτουργήσει και σε περιπτώσεις όπου η μάσκα δεν απέδωσε.

Η επιστημονική μέθοδος απαιτεί να κοιτάξουμε όλα τα δεδομένα, όχι μόνο τα δεδομένα που επιβεβαιώνουν το προκαταρκτικό συμπέρασμα (μεροληψία επιλογής).

Όταν αναλύονται όλες οι τοποθεσίες, τα συνολικά αποτελέσματα δείχνουν μηδενική συσχέτιση μεταξύ της χρήσης της μάσκας και των κρουσμάτων.

Ναι η συσχέτιση είναι μηδέν και αυτό το γνωρίζουν οι ειδικοί.

Ωστόσο, ακόμη και αυτό είναι μια κακή μέτρηση και για τις δύο πλευρές. Υπάρχουν απλά πάρα πολλές μεταβλητές για την χρήση ή μη χρήση της μάσκας.

Δεν υπάρχουν πραγματικές μελέτες που να δείχνουν ότι όταν οι άνθρωποι φορούν μάσκα εμφανίζουν λιγότερα κρούσματα σε σχέση με αυτούς που δεν φορούν μάσκα.

Με ποιο κόστος;

Η υποχρεωτική χρήση μάσκα (μαζί με όλους τους άλλους περιορισμούς στην κανονική ζωή) είναι ηθικά ισοδύναμη με την απαγόρευση αλκοόλ, ναρκωτικών και πυροβόλων όπλων: Μια μικρή ομάδα ανθρώπων μπορεί να είναι ανεύθυνη, οπότε όλοι πρέπει να υποστούν τη θεραπεία για να προστατεύσουμε αυτή την μικρή μειονότητα. Αυτός ο τρόπος σκέψης, θυσιάζοντας τους πολλούς υπέρ μερικών, έχει κόστος.

Το επιχείρημα εδώ είναι ότι τα οφέλη θα μπορούσαν να είναι σημαντικά, ενώ το κόστος θα πρέπει να είναι ελάχιστο εμπρός στην ανθρώπινη ζωή. Ίσως τον Μάρτιο αυτή η προσέγγιση να ήταν ορθή δεδομένης της άγνοιας γύρω από αυτό που αντιμετωπίζαμε.

Αλλά εδώ είμαστε μήνες αργότερα και έχει καταστεί σαφές ποιος κινδυνεύει και ποιος όχι.

Έχει καταστεί σαφές ότι η ευρεία χρήση μάσκας δεν συσχετίζεται με την μείωση των κρουσμάτων κορωνοιού.

Έχει καταστεί σαφές ότι οι ασυμπτωματικοί φορείς είναι ένας αμελητέος φορέας κινδύνου.

Χώρες όπως ο Καναδάς, η Αυστραλία και ακόμη και η Σουηδία έχουν πολύ χαμηλότερα ποσοστά χρήσης της μάσκας από άλλες χώρες και τα ποσοστά θανάτων είναι μικρότερα.

Οι άνθρωποι βομβαρδίζονται καθημερινά από αυτόκλητους ειδικούς που υποστηρίζουν τι πρόκειται να συμβεί εάν δεν κάνουμε εκείνο ή το άλλο. Ποια επιστημονική μελέτη έχουν να παρουσιάσουν;

Απλά σπέρνουν τον φόβο και τον πανικό.

Οι μάσκες δεν μειώνουν την πρόσληψη οξυγόνου, αλλά αυξάνουν την πρόσληψη CO2 – ακόμη και το στρατόπεδο υπέρ της μάσκας το παραδέχεται – παρόλο που υποστηρίζουν ότι τα υψηλά επίπεδα CO2 είναι «ανεκτά» ή δεν ενέχουν «σοβαρό» κίνδυνο για την υγεία.

Αλλά, επειδή κάτι είναι ανεκτό ή όχι σοβαρό, δεν σημαίνει ότι είναι ιδανικό.

Οι πολίτες εμφανίζουν κοινωνιοπαθητική συμπεριφορά αυτό είναι ένα επικίνδυνο προηγούμενο, είναι η αρχή της χειραγώγησης των μαζών όταν μάλιστα έχει χρησιμοποιηθεί ο φόβος ως ισχυρό όπλο.

 Τι πρέπει να γίνει

Μια πιο αποτελεσματική στρατηγική θα ήταν να στραφούν από καθολικές εντολές σε στοχευμένες και εξατομικευμένες παρεμβάσεις.

Επειδή το ποσοστό της κοινωνίας υψηλού κινδύνου (κυρίως εκείνων άνω των 70 ετών) είναι μειοψηφία, δεν θα πρέπει να υπάρχει πρόβλημα ώστε να τους δοθούν μάσκες.

Να σημειωθεί ότι οι χειρουργικές μάσκες (όχι οι υφασμάτινες) μπορεί να είναι χρήσιμες στον περιορισμό των σταγονιδίων και των αερολυμάτων. Η στοχευμένη κοινωνική απόσταση θα ήταν πολύ ανώτερη από μια καθολική εντολή χρήσης μάσκας.

Οι υγιείς πολίτες δεν μπορούν να εκβιάζονται με καθολικές πολιτικές συμμόρφωσης όταν μπορούν να υπάρχουν εξατομικευμένα μέτρα.

Αφήστε αυτούς που ανήκουν στις ομάδες χαμηλού κινδύνου να προωθήσουν την ανοσία της αγέλης και κρατείστε μακριά όσοι είναι άρρωστοι ή κινδυνεύουν.  

Όλοι έχουμε έναν ρόλο να παίξουμε.

Είναι αντιπαραγωγικό να αναγκάζουμε όλους να παίξουν τον ίδιο ακριβώς ρόλο. Αφήστε τους υγιείς να εκτεθούν (φυσικός εμβολιασμός) για να χτίσουν την ανοσία της αγέλης και προστατεύστε όσους όντως κινδυνεύουν.

Τα εξατομικευμένα μέτρα που βασίζονται στο προφίλ κινδύνου ενός ατόμου είναι ο σωστός δρόμος για την αντιμετώπιση του κορωνοιού.

Η στρατηγική του 2020: καραντίνες, κοινωνικές αποστάσεις, καθολική χρήση μάσκας – αυτές είναι πρωτοφανείς πολιτικές που πρέπει να εξεταστούν με μια σκεπτικιστική, κριτική και επιστημονική ανάλυση.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ