Η Παναγία, η προσευχή και η Ιατρική – Η προσδοκία για το θαύμα, την θεραπεία και την αποκατάσταση της υγείας

Α.Σ.Ε.Ι.Π.

Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της χριστιανοσύνης και στην Ελλάδα γιορτάζεται από τη μία άκρη ως την άλλη με ιδιαίτερη λαμπρότητα και ευλάβεια. Η Εκκλησία μας εορτάζει , πρώτον, το θάνατο και την ταφή της Παναγίας και, δεύτερον, την ανάσταση και τη μετάστασή της στους ουρανούς. Αφού ο Κύριος με το σταυρικό του θάνατο πάτησε και κατάργησε το θάνατο, ήταν φυσικό να ανεβάσει στους ουρανούς τη Μητέρα του και να της χαρίσει

τη δόξα της αιωνιότητας.

Όπως λένε τα τροπάρια της Κοιμήσεως, ο θάνατός της προμνηστεύεται τη ζωή. Αυτή που γέννησε τη ζωή, έχει μεταβεί στη ζωή. Έτσι ο θάνατός της ονομάζεται «αθάνατος Κοίμησις». Και όλα αυτά γιατί η Παναγία πρώτη μεταξύ των ανθρωπίνων πλασμάτων πραγματοποίησε τη θεοποίηση του ανθρώπου, που είναι η συνέπεια της σάρκωσης.

Χιλιάδες πιστών με την ψυχή γεμάτη ελπίδα και κατάνυξη, προστρέχουν στα αμέτρητα προσκυνήματα όπου λιτανεύονται οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας για να μαρτυρήσουν τη πίστη τους στο πρόσωπό της και να την ικετέψουν να μεσολαβήσει στον Υιό της για τη σωτηρία της ψυχής τους, αφού, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, η Παναγία λίγο πριν τη μετάστασή της στους Ουρανούς υποσχέθηκε ότι δεν θα σταματήσει να φροντίζει για όλο τον κόσμο και θα γίνει η «μεσίτρια» στον Υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Η Παναγία Σουμελά είναι ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του ποντιακού ελληνισμού. Στις πλαγιές του Βερμίου, κοντά στο χωριό Καστανιά, ορθώνεται μεγαλόπρεπα η Μονή της Παναγίας Σουμελά, που κτίστηκε το 1951 από τους πρόσφυγες του Πόντου, ως μια προσπάθεια αναβίωσης της ιστορικής ομώνυμης Μονής, τα ερείπια της οποίας βρίσκονται στο όρος Μελά, κοντά στην Τραπεζούντα του Πόντου.

Εδώ φυλάσσεται η παλαιά θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, που σύμφωνα με την παράδοση φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, όπως και άλλα κειμήλια του εκεί Μοναστηριού. Η Μονή αποτελεί το πνευματικό κέντρο του Ποντιακού και όχι μόνο Ελληνισμού και τον Δεκαπενταύγουστο συρρέουν εδώ πολλοί πιστοί για να προσκυνήσουν την εικόνα και να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις που διαρκούν δύο ημέρες.

Η Θεία Λειτουργία και ο Μεγάλος Εσπερινός της Κοίμησης της Θεοτόκου, τελούνται στη Μονή με θρησκευτική μεγαλοπρέπεια και ιερή ευλάβεια. Στο αποκορύφωμα της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης, ποντιακά συγκροτήματα από την Μακεδονία προσφέρουν μοναδικές στιγμές με παραδοσιακά τραγούδια και πολύωρο γλέντι.
Από το έτος ίδρυσής της μέχρι σήμερα την έχουν επισκεφθεί εκατομμύρια πιστοί από όλο τον κόσμο για να ζητήσουν τη χάρη της, ενώ η μεταφορά της εικόνας γίνεται με βυζαντινή κατάνυξη και θεωρείται μία από τις πιο συγκινητικές ακολουθίες.

Η Παναγία της Τήνου

Η εικόνα της Παναγίας της Τήνου βρέθηκε στις 30 Ιανουαρίου του 1823, έπειτα από πολλές προσπάθειες και με την υπόδειξη της Παναγίας στη μοναχή Πελαγία, στην ιστορική Μονή της «Κυράς των Αγγέλων”, στο Κεχροβούνι. Ο δρόμος που οδηγεί από το λιμάνι στο ναό του Ευαγγελισμού, όπου βρέθηκε η εικόνα, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της άρρηκτης σχέσης του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ο δρόμος αυτός αποτελεί το χώρο όπου αμέτρητες χιλιάδες ανθρώπων, κάθε χρόνο, εναποθέτουν τις ελπίδες τους και την πίστη τους ανηφορίζοντας με τα γόνατα για να φτάσουν στο ναό και να προσκυνήσουν τη Χάρης της.

Παναγία της Εκατονταπυλιανής

Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής βρίσκεται στην Παροικία, της Πάρου. Ο Πάνσεπτος ναός της Εκατονταπυλιανής Πάρου αποτελεί το μεγαλύτερο ιερό προσκύνημα όχι μόνο στη περιφέρεια της Ιεράς Μητρόπολης Παροναξίας, που υπάγεται, αλλά και όλου του ελληνικού χώρου, μετά το συγκρότημα του Αγίου Όρους. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα καλοδιατηρημένα παλαιοχριστιανικά μνημεία που βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια και μάλιστα το μεγαλύτερο σε μέγεθος.

Ονομάστηκε έτσι, καθώς, σύμφωνα με την παράδοση, οι 99 πύλες (πόρτες) της είναι φανερές, ενώ η 100η θα φανερωθεί με το άνοιγμα αντίστοιχης μυστικής πόρτας που βρίσκεται στην Αγιά Σοφιά. Η ιερή εικόνα της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής που είναι έργο του 17ου αιώνα αποτελεί τη δεύτερη προσκυνηματική εικόνα των Κυκλάδων μετά την ιερή εικόνα της Παναγίας της Τήνου.

Τα φιδάκια στην Κεφαλλονιά

Κάθε Δεκαπενταύγουστο μέσα και έξω από το ναό της Παναγίας Λαγκουβάρδας (ή Παναγία η Φιδούσα), κοντά στο χωριό Μαρκόπουλο στην Κεφαλλονιά, εμφανίζονται φίδια, τα οποία οι πιστοί ονομάζουν «φιδάκια της Παναγίας» και τα θεωρούν ιδιαίτερα γούρικα. Σύμφωνα με την παράδοση αν κάποια χρονιά τα φίδια δεν παρουσιασθούν, είναι κακό σημάδι.

Σύμφωνα με τον μύθο, πρόκειται για τις καλόγριες ενός παλιού μοναστηριού που βρισκόταν στη περιοχή, οι οποίες, προκειμένου να μην πέσουν στα χέρια των πειρατών, παρακάλεσαν την Παναγιά να τις μεταμορφώσει σε φίδια.

Την ώρα του εσπερινού, τα φιδάκια κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσα στους πιστούς, στα προσκυνητάρια και στα στασίδια, χωρίς να φοβούνται ή να πειράζουν κανέναν. Μετά τη 15η Αυγούστου, αναχωρούν και τα φίδια.

Παναγία Αγιασώτισσα.

Στην ενδοχώρα της Λέσβου, στην Αγιάσο, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μία ξεχωριστή εμπειρία για όλους. Η ομώνυμη εικόνα είναι έργο του ευαγγελιστή Λουκά, πλασμένη με κερί και μαστίχα. H εκκλησία είναι γνωστή κυρίως για τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Bρεφοκρατούσας και στεγάζει Εκκλησιαστικό Μουσείο με μια σημαντική συλλογή χειρογράφων, σκευών και άλλων εκκλησιαστικών αντικειμένων.

Εκεί, ο Δεκαπενταύγουστος αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία, καθώς πιστοί, επισκέπτες και ντόπιοι, απολαμβάνουν ένα από τα ωραιότερα πανηγύρια του ανατολικού Αιγαίου. Πολλοί προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στην εκκλησία, όπου και διανυκτερεύουν. Την ημέρα της γιορτής της Παναγίας, ύστερα απ’ τη καθιερωμένη λειτουργία, γίνεται η περιφορά της εικόνας γύρω από το ναό, ενώ οι εορταστικές εκδηλώσεις φθάνουν στο αποκορύφωμά τους με τις μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού. Πολλοί από τους προσκυνητές, με αφετηρία την πόλη της Μυτιλήνης, περπατούν 25 χιλιόμετρα για να φθάσουν στον αυλόγυρο της εκκλησίας, όπου διανυκτερεύουν.

Στον Ταΰγετο, η Μονή της Παναγίας της Γιάτρισσας είναι κτισμένη στην κορυφογραμμή σε υψόμετρο 1.000μ. Είναι αφιερωμένη στη Γένεση της Παναγίας και έχει οικοδομηθεί σε ερείπια αρχαίου ναού της Αθηνάς Γιατρίσσης. Στο εσωτερικό της μονής, ακόμα διακρίνονται δομικά στοιχεία από τον αρχαίο ναό. Στη Σαμοθράκη, υπάρχει η Παναγία Κουφή, επειδή θεωρείται ότι θεραπεύει άτομα με προβλήματα ακοής, και στις Σέρρες η λεχούσα, η οποία πιστεύεται ότι προστατεύει τις λεχώνες.

Παναγία η Γιάτραινα

Παναγία η Γιάτραινα βρίσκεται στο Ιατρικό Μουσείο που βρίσκεται στην πανεπιστημιούπολη Ιωαννίνων. Η εικόνα είναι μια αναπαράσταση 12 ιατρικών θαυμάτων της Παναγίας.

Και υπάρχουν πολλά ακόμα προσκυνήματα της Παναγίας, σε ολόκληρη την Ελλάδα, όπου πιστοί εναποθέτουν τις ελπίδες για την υγεία τους.

Επειδή η Παναγία συνδέεται στενά με την προσδοκία της θεραπείας πολλά εκκλησάκια σε χώρους υγείας – νοσοκομεία ιδρύματα είναι αφιερωμένα στην Παναγία, αλλά και πολλά ιδρύματα- κλινικές φέρουν το Ονομά της.

Στις μέρες μας, περίπου 3 – 4 δισεκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πιστεύουν σε μια θεϊκή δύναμη και στην επίδραση της προσευχής για την επίτευξη της θεραπείας. Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις ίασης, οι οποίες αποδίδονται στη Θεϊκή παρέμβαση. Άλλωστε, όλες οι θρησκείες αναγνωρίζουν την ύπαρξη της Θεϊκής παρέμβασης για την αποκατάσταση της υγείας.
Υπάρχουν ασθενείς που θεραπεύονται παρά το γεγονός ότι η επιστήμη δεν τους δίνει καμία ελπίδα ανάρρωσης.

Ο Γάλλος γιατρός Πατρίκ Τεγέ, θέσπισε επτά προϋποθέσεις που εφόσον ισχύουν μπορεί να κριθεί η θεραπεία ως θαύμα. Πρώτον, θα πρέπει η νόσος να είναι γνωστή και καταγεγραμμένη. Δεύτερον, θα πρέπει να είναι σοβαρή, ικανή να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς. Τρίτον, να υπάρχουν μετρήσιμες οργανικές και σωματικές βλάβες, απαραίτητο κριτήριο για να αποκλειστεί η περίπτωση ψυχικής νόσου. Τέταρτον, δεν θα πρέπει να έχει εφαρμοστεί κανένα είδος θεραπείας στο μεσοδιάστημα, που να έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία ίασης. Πέμπτον (ένα σημείο ιδιαίτερης σημασίας), θα πρέπει η ίαση να έχει προκύψει ξαφνικά, από τη μια στιγμή στην άλλη. Έκτον, η ίαση θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική, όχι μερική, επιτρέποντας στον ασθενή να επιστρέψει στην κατάσταση που ήταν πριν νοσήσει. Και, έβδομον, η ίαση θα πρέπει να είναι μόνιμη

Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια ότι όλο και περισσότεροι ειδικοί και μη υποστηρίζουν ότι θα ήταν σκόπιμο να περάσουν στο προσκήνιο και οι ψυχικές – πνευματικές όψεις του ανθρώπου, χωρίς αυτό να οδηγήσει σε οποιαδήποτε μορφή απαξίωσης των κατακτήσεων της σύγχρονης Ιατρικής και Τεχνολογίας.

Τα ευρήματα αυτά δείχνουν ότι η προσευχή και ο διαλογισμός είναι δυνατό να συμβάλουν στην αποκατάσταση της υγείας. Ο ασθενής δεν χρειάζεται να γνωρίζει συγκεκριμένες προσευχές, ούτε το κέρδος της προσευχής αφορά μια συγκεκριμένη θρησκεία. Δεν μπορεί να προβλεφθεί εάν κάποτε η επιστημονική έρευνα θα επιτύχει να αναλύσει την πραγματική φύση της ψυχής ή της ψυχικής διάστασης του ανθρώπου. Όμως, ήδη έχει αρχίσει να καταγράφει την επίδραση των πνευματικών διεργασιών στο μυαλό και το σώμα.