Υπάρχει ελπίδα σωτηρίας της ψυχής, στους αιρετικούς και στους αλλόθρησκους;

π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

 Σας παραθέτω αποσπάσματα από την πραγματεία περί σωτηρίας των αιρετικών του γέροντος Δανιήλ Κατουνακιώτου :

«Εκφρασμένο μία φορά, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός με παρρησία κήρυξε και είπε: «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» (Μάρκ.16,16) [αυτός που πίστεψε και βαπτίστηκε θα σωθεί, ενώ αυτός που δεν πίστεψε θα κατακριθεί], και επίσης «εάν μη τις γεννηθή εξ

ύδατος και Πνεύματος ου δύναται εισελθείν εις την Βασιλείαν του Θεού» (Ιωάν. 3,3) [αν κάποιος δε γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να εισέλθει στη Βασιλεία του Θεού] και «τω εις το Άγιον Πνεύμα βλασφημήσαντι ουκ αφεθήσεται» (Λουκ. 12,10), [Και κάπου αλλού «ο λύσας μίαν των εντολών μου των ελαχίστων και διδάξας ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τη Βασιλεία των ουρανών».
Εάν οι θεοφόροι Απόστολοι και οι υπόλοιποι Μεγάλοι Διδάσκαλοι της Εκκλησίας με πολύ ιδρώτα και άπειρες κακώσεις, με εξορίες και ανεκδιήγητες καταθλίψεις και άπειρα βάσανα, τα οποία υπέμειναν για τη στερέωση της Ορθοδοξίας και την καταπολέμηση και την απομάκρυνση των κακόδοξων αιρέσεων, ακόμα και με το ίδιο τους αίμα, προέβλεπαν ότι οι ετερόδοξοι θα τύχουν έλεος και θα καταταχθούν μαζί με τους ευσεβείς, τότε περιττοί ήταν εκείνοι οι ανδρείοι αγώνες, τους οποίους κατέβαλλαν εναντίον τυράννων και ασεβών και εναντίων των κακόδοξων αιρεσιαρχών που αναδεικνύονται κατά καιρούς. Τότε περιττή είναι η φροντίδα για τη σύσταση των Οικουμενικών Συνόδων και των Τοπικών. Τότε έπρεπε, σύμφωνα με τη μάταιη γνώμη των νεωτεριστών να φαίνονται οι Άγιοι της Εκκλησίας επιεικέστεροι, παραβλέποντας τις διάφορες καινοτομίες. Τότε κενοί και μάταιοι οι αγώνες της Εκκλησίας και οι Κανόνες των Αγίων Αποστόλων και όλα τα πρακτικά χωρία των Οικουμενικών Συνόδων.
Τέτοια είναι η φιλανθρωπία και κηδεμονία του Πανάγαθου Θεού, γιατί, αφού πήρε στους ώμους Του την προπατορική αμαρτία και υπέστη σταυρικό θάνατο για να σωθεί το ανθρώπινο γένος και να το ελευθερώσει από τον αιώνιο θάνατο, πάλι κήρυττε «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται» [αυτός που πίστεψε και βαπτίστηκε θα σωθεί, ενώ αυτός που δεν πίστεψε θα κατακριθεί], και «εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού» [εάν κάποιος δε γεννηθεί από το νερό και το Πνεύμα, δεν μπορεί να εισέλθει στη βασιλεία του Θεού] και ακόμη «απελεύσονται ουτοι εις ζωήν αιώνιον, οι δε εις κόλασιν ατελεύτητον» [αυτοί θα πάνε στην αιώνια ζωή, ενώ οι άλλοι στην αιώνια κόλαση]. Από αυτά απέδειξε ότι μόνο η φιλανθρωπία του Θεού δε σώζει τον άνθρωπο, εάν και εμείς δεν υποτασσόμαστε στο θείο θέλημα και, πιστεύοντας χωρίς δισταγμό σε Αυτόν, φυλάττουμε τις εντολές Του. Μήπως ο φιλάνθρωπος και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός δεν μπορούσε με την παρουσία Του πάνω στη γη να πείσει όλους τους ανθρώπους να Τον πιστέψουν και συνεπώς να σώσει τους πάντες; Γιατί, λοιπόν, πολλοί έμειναν στην ασέβεια και Του ανταπέδωσαν κακά αντί καλά; Ναι, ομολογουμένως μπορούσε, ως Θεός παντοδύναμος· στο θέλημά Του ποιος αντιστάθηκε; Αλλά ως Θεός δεν είναι μόνο εύσπλαχνος και ελεήμων, αλλά και δίκαιος και επειδή προίκισε τον άνθρωπο με το αυτεξούσιο, γι’ αυτό απαιτεί ο καθένας με τη δική του θέληση να αγαπήσει το καλό αντί του κακού και να γίνει κληρονόμος της Βασιλείας Του. Έχοντας αυτό υπόψη, ο Κύριος μας έλεγε: «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» [όποιος θέλει να έρθει πίσω μου, ας απαρνηθεί τον εαυτό του και ας σηκώσει το σταυρό του και ας με ακολουθήσει] και «ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ούτος ευρήσει αυτήν» [αυτός που έχασε την ψυχή του για μένα, αυτός θα τη βρει]· και ακόμη «στενή και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και πλατεία και ευρύχωρος η απάγουσα εις την απώλειαν» [στενή και θλιμμένη η οδός που οδηγεί στη ζωή, ενώ πλατιά και ευρύχωρη αυτή που οδηγεί στην απώλεια].
Όσοι, λοιπόν, κακοπροαίρετα πολιτεύονται και με τη θέλησή τους κλείνουν τα μάτια τους στην αλήθεια του Ευαγγελίου, αυτοί δίκαια θα τιμωρούνται στην κόλαση.
Είναι, όμως, αδύνατο να εγκαταλείψει ο Πανάγαθος Θεός εκείνον που φροντίζει τη συνείδησή του και έχει καλή προαίρεση προς το αγαθό, και να πεθάνει στην απιστία. Το μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας του Χριστού ανακαλύπτεται με άρρητο τρόπο σε όλους τους πιστούς και τους άπιστους, αλλά η κακή συνήθεια, μάλιστα δε και η αμαρτωλή ζωή και η μοχθηρή προαίρεση, δεν αφήνει ούτε τους άπιστους και αιρετικούς, ούτε τους πιστούς που έρπουν προς τα πάθη να μετανοήσουν και να σωθούν.
Αλλά επειδή το κυρίως δίλημμα, το οποίο ακριβώς προβάλλουν αυτοί που βρίσκονται απέναντί μας είναι ότι όσον αφορά τους πρώτους αιρεσιάρχες, αυτοί βέβαια πρέπει να τιμωρηθούν στην κόλαση ως πρωταίτιοι των αιρέσεων, οι ακόλουθοι όμως αυτών τι φταίνε, αφού γεννήθηκαν και ανατράφηκαν στο δόγμα τους, το οποίο φαίνεται σε αυτούς το πιο ορθόδοξο· απαντώντας σε αυτό λέμε: πράγματι λέχθηκε ότι «ψυχικός άνθρωπος ου δέχεται τα του πνεύματος, μωρία γαρ αυτώ εστί». Εάν αυτοί ήταν άνδρες πνευματικοί, άνδρες θεοσεβούμενοι και μάλιστα ορθόδοξοι, δε θα ήθελαν να προβάλλουν τέτοιες προτάσεις ή μάλλον να πουν κακόδοξες γνώμες που είναι αντίθετες όχι σε άτομα, για παράδειγμα σε κάποιον Πέτρο ή Παύλο, αλλά στο Ιερό Ευαγγέλιο και στην Καθολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού.
Αυτοί ας μάθουν ότι ο Πανυπεράγαθος Θεός, ο Φιλάνθρωπος από τη φύση Του, Αυτός που ανατέλλει τον ήλιο για τους δίκαιους και τους άδικους, για τους αγαθούς και αμαρτωλούς, Αυτός που προνοεί για τη σωτηρία του καθενός, ενεργεί τα ωφέλιμα και σωτήρια, ενώ εμείς δε γνωρίζουμε πώς Αυτός ο Πλάστης μας και Δημιουργός, όντας φιλάνθρωπος τρυπάει την καρδιά και τη συνείδηση του καθένα, είτε πιστού είτε απίστου, με κάποιον άρρητο τρόπο, για να αποφύγει την αμαρτία ή οποιαδήποτε κακοδοξία και να σωθεί. Αλλά, όπως προλάβαμε να πούμε, η κακή προαίρεση του καθενός, που καίει τα μάτια της ψυχής, δεν την αφήνει να επανέλθει στη νηφαλιότητα και να δει την αλήθεια.
Και εάν αυτοί φροντίσουν τη συνείδηση, αυτοί γίνονται γνήσιοι μαθητές του Σωτήρα Χριστού και σώζονται. Επίσης, και στις καρδιές όλων των κακόδοξων έρχεται αυτή η θεϊκή φωνή, που ηχεί ωραία σαν σάλπιγγα και λέει: «Άνθρωπε, δε σκέφτεσαι καλά. Δε βλέπεις πόσα ανήκουστα θαύματα κάνει η Ορθόδοξη Εκκλησία; Δε βλέπεις ότι από τον καιρό του χωρισμού στην Ανατολική Εκκλησία δε λείπουν ούτε τα θαύματα ούτε οι Άγιοι ούτε οι Μάρτυρες, ενώ στην αιρετική Εκκλησία δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο;».
Να ένα πολύ προφανές παράδειγμα. Στο νησί της Τήνου πόσοι Λατίνοι υπάρχουν; Αυτοί, ομολογουμένως, βλέποντας στον Ορθόδοξο Ναό του Ευαγγελισμού τα θαύματα που γίνονται κάθε φορά από την εικόνα της Κυρίας μας Θεοτόκου, δε λένε βέβαια μεταξύ τους, γιατί στους Ορθόδοξους χριστιανούς να εξακολουθούν τα θαύματα και εμείς να είμαστε άμοιροι αυτών των χαρίτων; Αυτό βέβαια το βλέπουν και το αισθάνονται, αλλά η κακή προαίρεση και η ενέργεια του Σατανά τους εμποδίζει να έρθουν στις αγκαλιές της σωστικής Κιβωτού, της ορθόδοξης Εκκλησίας.
Επίσης, η άρρητη οικονομία του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού έκανε τις κατάλληλες ενέργειες και τυπώθηκαν στην Ευρώπη όλα τα Συγγράμματα των ένδοξων Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας, τα οποία οι θεολόγοι των διάφορων αιρέσεων που υπάρχουν εκεί να ζουν μέσα στην πολυτέλεια, και μέσω αυτών βλέπουν πού έγκειται η αλήθεια και ομολογούν ότι η πρωτότοκος Εκκλησία είναι αυτή των Ορθοδόξων. Γιατί, λοιπόν, επιμένουν στο μη ορθό τους δόγμα; Επειδή αναδεικνύοντας το κακόδοξο φρόνημά τους και ανατρεφόμενοι καθημερινά με τη χλιδή και τον εξεζητημένο τους βίο, δε θέλουν να υποκύψουν σε νηστείες και κακοπάθειες, που υπαγορεύει η δική μας Ορθόδοξη Εκκλησία.
Μεταξύ πολλών άλλων απόρρητων οικονομιών, τις οποίες εργάζεται η θεία Πρόνοια για τη σωτηρία και την επιστροφή του καθενός, που αδυνατούμε να καταλάβουμε εξαιτίας της ατέλειας και της αδυναμίας του νου μας, βλέπουμε ιστορικά και ειδικά κάποια θαύματα, με τα οποία αποδείχθηκε η ακραία συγκατάβαση και ευσπλαχνία του Θεού.
Δεν ήταν διώκτης της Εκκλησίας του Χριστού ο Απόστολος Παύλος; Πώς ο ίδιος ο Ιησούς μας εμφανίστηκε σε αυτόν καθοδόν και τον έκανε σκεύος εκλογής; Δεν ήταν ο Άγιος Ευστάθιος ειδωλολάτρης και ασεβής; Πώς επίσης εμφανίστηκε σε αυτόν ο Κύριός μας Ιησούς και τον έκανε γνήσιο οπαδό του; Επίσης το ίδιο ακριβώς βλέπουμε και στον Άγιο Προκόπιο και σε πολλούς άλλους που ήταν άλλοτε οπαδοί διάφορων αιρέσεων, όπως ο Αββάς Γεράσιμος, ο Μέγας Ιωαννίκιος, ο Άγιος Αυγουστίνος και πολλοί άλλοι, οι οποίοι υπερφυσικά οδηγήθηκαν, απέφυγαν την πλάνη και έστησαν τρόπαιο κατά του αντιπάλου.
Μήπως μεροληψία από τον Θεό; Απομάκρυνε τη βλασφημία! Αλλά επειδή η αγαθότητά Του γνωρίζει την αγαθή τους καρδιά και την κλίση τους προς την αγαθή αρετή, γι’ αυτό τους λύτρωσε από την αίρεση και κακοδοξία που υπέπεσαν εξαιτίας της άγνοιάς τους.
Αυτό το ίδιο και τώρα κάνει η θεία Πρόνοια, που ενεργεί μυστηριωδώς τα σωτήρια, αλλά εμείς με τη θέλησή μας επιμένουμε στα κακά και γι’ αυτό αποκρούουμε το θείο έλεος.
Δεν πρόκειται μόνο για τους αιρετικούς, αλλά και για εμάς τους ορθόδοξους, που θα τιμωρηθούμε περισσότερο στην κόλαση για το κακό μας παράδειγμα και μάλιστα εκείνοι όσοι, αν και είναι ορθόδοξοι, διαδίδουν τέτοιες κακόδοξες γνώμες εναντίον της Εκκλησίας, θα τύχουν μεγαλύτερη καταδίκη.
Έρχεται ομολογουμένως κάθε φορά η Θεία Χάρις στην καρδιά του Ορθόδοξου Χριστιανού και τρυπώντας την καρδιά λέει σε αυτόν: «Σταμάτα την αμαρτία, μην κρατάς κακία κατά του αδελφού σου, στρέψου εναντίον του άδικου, μη μολύνεις το κατ’ εικόνα και ομοίωση, επαγρύπνησε, να είσαι σε εγρήγορση, εξομολογήσου πριν σε καταβάλλει ο θάνατος». Εμείς όμως επιμένοντας και καταφρονώντας, τι άλλο μας περιμένει παρά η κόλαση και αιώνια καταδίκη! Το ίδιο γίνεται και στους λεγόμενους αιρετικούς, οι οποίοι μη έχοντας την υιοθεσία και τη σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος υπόκεινται σε ανήκουστα πάθη και λάθη, τα οποία δεν τους επιτρέπουν να απαλλαγούν από την επικείμενη απάτη.
Μέγιστη απόδειξη, η οποία αναδεικνύει την αλήθεια, είναι ότι και μετά το Σχίσμα των Δυτικών και μετά την απόσχιση πολλών άλλων αιρετικών προγενέστερων και νεοτέρων από τη δική μας Ορθόδοξη Εκκλησία, η Ανατολική Εκκλησία ανέδειξε πολλούς Μάρτυρες και Όσιους και Ιεράρχες που έλαμψαν στην Αγιότητα, ενώ οι ομηγύρεις των Αιρετικών έμειναν και μένουν απογυμνωμένες από αυτά τα υπερφυσικά χαρίσματα. Και εάν αυτοί καυχώνται ότι στην Κίνα ανέδειξαν μάρτυρες τους-όπως λέγεται-ιεραποστόλους, αυτοί όχι μόνο εξαιτίας των λόγων που είπαμε είναι μακριά από τα στεφάνια, αλλά εξετάζοντας με διαύγεια το ζήτημα αυτό, θα αποδειχτούν αυτοί ως απλοί στρατιώτες, οι οποίοι, όπως οι κομιτατζήδες, πολλοί σφαγιάστηκαν από τους Κινέζους. Καθόλου δεν τους έμεινε καιρός για να επιδείξουν την καρτερία τους και να δοκιμαστούν με διάφορα βάσανα και τιμωρίες, καθώς αναδείχτηκαν οι γνήσιοι Μάρτυρες του Χριστού, αφού, αν γινόταν αυτό σε αυτούς, όλοι-τολμώ να πω-θα θυσίαζαν άπειρες φορές στο βωμό του Δία για να αποφύγουν τα βάσανα.
Κάποιος διάσημος Ιεροκήρυκας της Εκκλησίας μας, πριν από κάποια χρόνια, σε κάποιον Ιερό Ναό της Κωνσταντινούπολης στο Σταυροδρόμι, απήγγειλε λόγο από τον άμβωνα, ο οποίος τόνισε ιδιαίτερα το θέμα της ανταπόδοσης των καλών έργων, αποδεικνύοντας μέσα από ευσεβείς μαρτυρίες και μαρτυρίες από την Αγία Γραφή ότι μόνο τα καλά έργα που συνοδεύονται από την ορθόδοξη πίστη σώζουν τον άνθρωπο, αναπτύσσοντας το «πίστις άνευ έργων νεκρά εστι και έργα άνευ πίστεως νεκρά εισι και ουδέν ωφελούσιν» [η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή και τα έργα χωρίς την πίστη είναι νεκρά και δεν ωφελούν σε τίποτα]».
Σας παραθέτω επίσης αποσπάσματα ενός σχετικού άρθρου του μακαριστού Νικολάου Σωτηρόπουλου :
«Δὲν σῴζονται λοιπὸν οἱ ἀκροαταὶ καὶ καταφρονηταὶ τοῦ Εὐαγγελίου. ῾Η σωτηρία τῶν ἀλλοθρήσκων, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν τὴν εὐκαιρία νὰ γνωρίσουν τὸ Εὐαγγέλιο, ἀλλ᾿ ἔχουν καλὴ συνείδησι, εἶνε ἄλλο θέμα. Παραπέμπουμε σχετικῶς σὲ δύο λόγους τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, Ρωμ. 2, 14-16 καὶ 26-27″.
Παραθέτω τα σχετικά χωρία μαζί με τη μετάφρασή τους :
Ρωμ. 2,14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος,
Ρωμ. 2,14 Όταν λοιπόν εθνικοί και ειδωλολάτραι, που δεν έχουν λάβει τον γραπτόν Νόμον του Θεού, πράττουν δε από έμφυτον ηθικήν παρόρμησιν όσα λέγει ο Νόμος, αυτοί καίτοι δεν έχουν νόμον είναι οι ίδιοι δια τον εαυτόν των νόμος (επειδή έχουν οδηγόν την συνείδησίν των).
Ρωμ. 2,15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων.
Ρωμ. 2,15 Αυτοί αποδεικνύουν και φανερώνουν με την συμπεριφοράν των, ότι έχουν γραπτόν το έργον του Νόμου μέσα εις τας καρδίας των, όταν η συνείδησίς των δίδη μαρτυρίαν και επιβεβαίωσιν εις αυτούς δια τας πράξεις των, αν είναι καλαί η κακαί, η δε διάνοια εκ παραλλήλου προς την συνείδησιν αναπτύσσει λογισμούς, οι οποίοι κατηγορούν ο ένας τον άλλον η και απολογούνται, δια την εξακρίβωσιν του καλού.
Ρωμ. 2,16 ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ρωμ. 2,16 Αυτοί, λοιπόν, οι ειδωλολάτραι, οι τηρηταί του εμφύτου ηθικού νόμου, θα ανακηρυχθούν δίκαιοι εκ μέρους του Θεού κατά την ημέραν εκείνην, κατά την οποίαν ο δίκαιος Θεός θα κρίνη τας φανεράς και κρυφάς πράξεις των ανθρώπων δια του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με το Ευαγγέλιον, το οποίον εγώ κηρύττω.

Ρωμ. 2,26 ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται;
Ρωμ. 2,26 Εάν τώρα ο απερίτμητος ειδωλολάτρης τηρή τας διατάξεις του νόμου και συμμορφώνεται προς αυτόν, τότε η ακροβυστία του δεν θα θεωρηθή από τον Θεόν ως περιτομή;
Ρωμ. 2,27 καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου.
Ρωμ. 2,27 Έτσι δε, ο εθνικός, που έχει φυσικήν την ακροβυστίαν, τηρεί όμως τον νόμον του Θεού, θα καταδικάση σε, ο οποίος, καίτοι έλαβες από τον Θεόν τον γραπτόν Νόμον και την περιτομήν, παραβαίνεις εν τούτοις τον Νόμον.
Συμπερασματικά λοιπόν οι αλλόθρησκοι θα κριθούν πολύ πιο ήπια από τον Άγιο Τριαδικό Θεό, από εμάς τους Ορθοδόξους χριστιανούς, βάσει του νόμου της συνειδήσεώς τους.
«Όταν οι εθνικοί δηλαδή όλοι αυτοί που δεν έχουν γραπτό ηθικό νόμο τηρούν εκ φύσεως τις διατάξεις τού νόμου, σ’ αυτούς, μολονότι δεν έχουν γραπτό νόμο, νόμος είναι ο εαυτός τους. Αυτοί αποδεικνύουν ότι έχουν το έργο του νόμου γραπτό στις καρδιές τους»
Ο Θεός έχει βάλει, λοιπόν, σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, οπουδήποτε και αν βρίσκονται πάνω στην γη, αυτό το αδέκαστο δικαστήριο, τον έμφυτο ηθικό νόμο και βάσει αυτού θα κριθούν.
Εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί θα κριθούμε με πολύ πιο αυστηρά κριτήρια από τον Πανάγαθο Θεό και βάσει των έργων και της ορθόδοξης Πίστεώς μας.
Ο Κύριος θα μας κρίνει πολύ αυστηρά σύμφωνα με τους παρακάτω λόγους, του κατά Ματθαίον 25, 31-46, Ευαγγελίου :

«Είπεν ο Κύριος· όταν δε ελθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ’ αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα αυτού από των ερίφων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δε ερίφια εξ ευωνύμων. Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, ή διψώντα και εποτίσαμεν; πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, ή γυμνόν και περιεβάλομεν; πότε δε σε είδομεν ασθενή ή εν φυλακή και ήλθομεν προς σε;
και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. Τότε ερεί τοις εξ ευωνύμων πορεύεσθε απ εμού οι κατηραμένοι είς το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και αγγέλοις αυτού. επείνασα γαρ και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και ουκ εποτισατέ με, γυμνός ήμην και ου συνηγάγετέ μοι, γυμνός, και ου περιεβάλετέ μοι, ασθενής και εν φυλακή, και ουκ επισκέψασθέ με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοί λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή και ου διηκονήσαμέν σοι; τότε ,αποκριθήσεται αυτοίς λέγων· αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον».