Πρόσωπα --καθρέφτες της Μ. Εβδομάδος

π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

Ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα λειτουργεῖ ὡς ἕνα πνευματικό καρδιογράφημα, ὡς ἕνας ἄλλος καθρέφτης τοῦ βαθύτερου ἑαυτοῦ μας. Τά διάφορα πρόσωπα τῆς ἱστορίας τοῦ Πάθους τοῦ Κυρίου μᾶς προκαλοῦν νά δοῦμε τολμηρά καί ταπεινά τή δική μας στάση καί σχέση μαζί Του.

Κυριακή τῶν Βαΐων. Νήπια: Οἱ ἀθῶες ψυχές πού δέν ντρέπονται νά ἐκδηλώσουν τήν ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό, ἀλλά αὐθόρμητα χαίρονται καί πανηγυρίζουν κάθε φορά

πού συναντοῦν τόν Χριστό στή ζωή καί καθημερινότητά τους.

Ἰουδαῖοι ζητοκραυγάζοντες: Τραγικοί ἄνθρωποι. Πόσο ἐπικίνδυνος μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἐνθουσιασμός, ἀφοῦ μπορεῖ στό τέλος νά καταλήξει νά σταυρώσει τόν Θεό. Ἐπιφανειακοί ἄνθρωποι, εὔκολα παρασυρόμενοι. Σταυρωτές. Ἀλίμονο!

Μητέρα υἱῶν Ζεβεδαίου: Ζητά ἀπό τόν Χριστό κρυφά νά δοξάσει μαζί Του τούς υἱούς της. Παρεξήγηση τῆς σχέσης μέ τόν Θεό. Δόξα χωρίς Σταυρό. Ἀνευθυνότητα, ὑποκρισία. Θεωροῦν τήν σχέση μέ τόν Θεό συμφεροντολογική καί ἀποκλειστικά προσωπική ὑπόθεση. Ὁ Θεός ἀπογοητεύεται.

Ἰούδας: Προδοσία. Κάθε φορά πού ὁ Θεός ἀπογοητεύει, σπεύδουν νά τόν προδώσουν μέ ἄλλο τρόπο, ἐσωτερικά. Γιατί ὁ Θεός δέν τούς χαρίζει ὅ,τι αὐτοί θεωροῦν σωστό, δίκαιο καί ἀναγκαῖο. Ἤ διότι τούς πῆρε αὐτό ἤ αὐτόν ἀπό κοντά τους, ὡς βάρβαρος καί ἀνελέητος, γεγονός ἀπαράδεκτο γί αὐτούς. Βλασφημία.

Πέτρος: Οἱ πολλά ὑποσχόμενοι καί ἀπόλυτα σίγουροι μέ τόν ἑαυτό τους. Δυναμικοί μέν ἀλλά καθόλου διατεθειμένοι νά πεθάνουν γιά τόν Χριστό. Μεγάλα λόγια, χωρίς ἀντίκρυσμα. Ψευδοηρωϊσμοί τῆς δεκάρας. Ὁ Χριστός μᾶλλον θέλει ἐργάτες μέ διάθεση θυσίας. Ὡστόσο, μετανοημένοι, μποροῦν νά γίνουν μεγάλοι ἀρχηγοί τῆς πίστης.

Πόρνη: Ἡ ἐλπίδα ὅλων. Ἁμαρτωλοί ἄνθρωποι, μίζεροι καί εὐτελεῖς μέσα στήν κατάντια τους. Βρίσκουν, ὅμως, τελικά τόν δρόμο γιά τόν Χριστό. Εἰλικρινής ἡ μετάνοια. Πηγάζει ἀπό καρδιά πού ἀγαπᾶ πολύ τόν Κύριο. Κι ὁ Χριστός ἀγαπᾶ πολύ τέτοιους ἀνθρώπους. Ἔχουν ἁγία ταπείνωση, πολλή ἀγάπη καί μεγάλη δύναμη ἀλλαγῆς.

Πιλάτος: Προτιμοῦν τά καλά τούς ἔχοντα, τή βόλεψή τους, τήν θέση τους παρά νά ὑπερασπιστοῦν τήν ἀλήθεια καί νά ὁμολογήσουν πίστη στόν Χριστό. Ἀδιαφοροῦν καί νίπτουν τᾶς χείρας τους μπροστά στήν πρόκληση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ ἀλλά καί κάθε ἀλήθειας γιά τή σωτηρία τοῦ ἄλλου. Φοβοῦνται νά ἀντικρύσουν τήν ἀλήθεια. Ἀκοῦν περισσότερο τόν ὄχλο παρά τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ στή ζωή τους. Μέ τήν εὐθύνη καί ἔγκρισή τους μποροῦν νά γίνουν τεράστια ἐγκλήματα.

Σίμων ὁ Κυρηναῖος: Σηκώνει τόν Σταυρό μαζί μέ τόν Χριστό. Ὅποιος ἀκολουθεῖ τά χνάρια τοῦ Χριστοῦ, σηκώνει καί λίγο ἀπό τό βάρος τοῦ Γολγοθά. Χαρά σέ ὅσους ἀπρόσμενα ἡ πρόνοια τούς ἔφερε σέ αὐτό τόν ρόλο. Θά μνημονεύονται γιά πάντα.

Ἐκ δεξιῶν ληστής: Οἱ ἀληθινά ἔξυπνοι ἄνθρωποι. Προλαβαίνουν τήν τελευταία στιγμή νά περάσουν μέσα ἀπό τήν χαραμάδα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καθόλα ἔντιμοι μέ τήν παραδοχή τῆς ἁμαρτωλότητάς τους, Δέν ἐπηρεάζονται ἀπό τόν φαινομενικά ἀδύνατο Θεό, ὁμολογοῦν τόν Χριστό ὡς τόν ἀληθινό Θεό τους καί θέλουν πολύ νά σωθοῦν.

Ἰωάννης: Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος τῆς καρδίας. Πιστός πάντα στόν Χριστό, ἀθόρυβος καί σταθερός. Γίνεται δεύτερος υἱός τῆς Παναγίας. Ὁ Χριστός χαρίζει σέ αὐτόν βάθος θεολογίας καί ὅρασης τῶν μελλόντων. 

Μυροφόρες: Ἀκόλουθοι τοῦ Χριστοῦ. Τολμοῦν νά εἶναι μέ τόν Χριστό ἀκόμα καί ὅταν ὅλα καί ὅλοι τούς ἀπειλοῦν. Ἀψηφοῦν κάθε κίνδυνο κι ἄς φαίνονται στά μάτια τῶν ὑπολοίπων ἀνόητοι καί ἀδύνατοι. Ἀνταμείβονται μέ τή θέα τῆς Ἀνάστασης.

Θωμάς: Ὁ καλός ἄπιστος. Δέν πιστεύει ἐπειδή δέν θέλει, ἀλλά ἐπειδή ποθεῖ πολύ τόν Θεό. Δέν εἶναι ὅλοι οἱ ἄπιστοι τό ἴδιο. Ἄπιστοι Θωμάδες ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι νά ὁμολογήσουν, «ὁ κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Γενικά ἄπιστοι ὅσοι ἀρνοῦνται πεισμωδῶς χάριν ἀντίδρασης καί λογικοκρατίας ἤ γιά νά δικαιολογήσουν τήν ἠθικά ἀχαλίνωτη ζωή τους.

Γενικά κάθε βῆμα καί στάδιο τοῦ Πάθους μᾶς βρίσκει ἀντιμέτωπους μέ πολλές προκλήσεις αὐτοκριτικῆς. Πέρα ὅμως ἀπό τά ἐπιμέρους, αὐτό τό ἴδιο τό Πάθος τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ απόλυτη πρόκληση αὐτοκριτικῆς. Πόσο ἀληθινά ἀγαπῶ τόν Θεό, πόσο πραγματικά ἀξίζω τῆς θυσίας καί ἀγάπης Του;