Στην πολυπολιτισμική Γερμανία αποσύρονται τα χοιρινά λουκάνικα.....για να μην προσβάλλονται οι λαθρομετανάστες

π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.

Τα ενοχικά σύνδρομα των Ευρωπαίων απέναντι στους λαθρομετανάστες και τους πρόσφυγες φαίνεται ότι πραγματικά δεν έχουν όρια, καθώς κάθε φορά έρχεται στην επιφάνεια και μια καινούργια είδηση, η οποία προβληματίζει με την συνεχή υποχωρητικότητα που διέπει τους ευρωπαίους. Μπορεί η

Γερμανία να φημίζεται για τα λουκάνικά της, ωστόσο, το τελευταίο διάστημα όλο και περισσότερα καταστήματα αποφασίζουν να τα βγάλουν από τα μενού τους και ο λόγος είναι οι λαθρομετανάστες.

Σύμφωνα με τα γερμανικά ΜΜΕ, όλο και περισσότερες καντίνες, παιδικοί σταθμοί και σχολεία σταματούν να προσφέρουν χοιρινά λουκάνικα και μπέικον προκειμένου να μην προσβάλλουν τα αισθήματα των νεοεισερχόμενων μουσουλμάνων στη χώρα.

Αντί, δηλαδή, να σέβονται οι νεοφερμένοι (και μάλιστα με παράνομο τρόπο, επί το πλείστον) τα ήθη και τα έθιμα της χώρας που τους υποδέχεται και τους φιλοξενεί, αντιθέτως θέλουν να επιβάλλουν αυτοί τον δικό τους τρόπο ζωής και τα δικά τους πολιτιστικά πρότυπα στις χώρες της Ευρώπης. Υπάρχει, όμως, και συνέχεια, καθώς σε καθημερινή εφημερίδα διαβάζουμε τα εξής: «Μετά την κατάργηση των χοιρινών λουκάνικων και του μπέικον στη Γερμανία τώρα έρχεται και το… χαλάλ, δηλαδή ο τελετουργικός (και βασανιστικός) τρόπος με τον οποίο θα σφάζονται τα ζώα για να μπορούν να καταλήξουν στο πιάτο του… μουσουλμάνου καταναλωτή. Η διαδικασία η οποία ακολουθείται για να διατεθεί αυτό το κρέας προς κατανάλωση έχει ως εξής: Ενώ στα παραδοσιακά σφαγεία χρησιμοποιείται η μέθοδος της τοπικής αναισθησίας του ζώου πριν προχωρήσουν στη σφαγή του, στα μουσουλμανικά σφαγεία με κρέας Χαλάλ, καθώς και στα εβραϊκά με κρέας kosher, το ζώο θα πρέπει σύμφωνα με τους πιστούς τους να έχει πλήρως τις αισθήσεις του, καθώς σφάζεται. Ακόμη, τα ζώα σύμφωνα με τους μουσουλμάνους σφάζονται με αργό και βασανιστικό τρόπο, καθώς πιστεύουν ότι… όσο υποφέρει το ζώο τόσο… γευστικότερο θα είναι το κρέας».

Αναρωτιόμαστε τι θέση παίρνουν πάνω στο βάναυσο αυτό έθιμο κακοποίησης ενός ζώου, το οποίο υποφέρει μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή, οι διάφορες φιλοζωικές και οικολογικές οργανώσεις. Θα διαμαρτυρηθούν ή μήπως η «πολιτική ορθότητα» έχει τόσο αφομοιωτικό περιεχόμενο ώστε να «καταβροχθίζει» τις αντιρρήσεις τους γύρω από τους βασανισμούς, επί της ουσίας, ζώων; Η «ευαισθησία» τους θα εξαντλείται μόνο στις περιπτώσεις όπου η μόλυνση του περιβάλλοντος και η κακοποίηση ζώων γίνεται από Ευρωπαίους και Χριστιανούς;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ