Η διακήρυξις του Ουρανού. ----ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ---

                       Η διακήρυξις του Ουρανού

 «Και φωνή εγένετο εκ των ουρανών

Συ ει ο υιός μου ο αγαπητός, εν σοι ευδόκησα»(Μάρκ. α' 11)

Λιτότητα εκφράσεως

Μεγάλο γεγονός με λίγες λέξεις. Το Ευαγγέλιο, πού διαβάζεται κατά την τελετή του Αγιασμού των Θεοφανείων, είναι απ' τα μικρότερα σε έκτασι. Μόλις τρεις στίχοι. Και όμως μέσα σ' αυτούς τους ελάχιστους στίχους κρύβεται όλο το Θεοφανικό μυστήριο. Λιτότητα χαρακτηρίζει τους ιερούς Ευαγγελιστές στην περιγραφή των μεγάλων γεγονότων της

ζωής του Χριστού.

Είναι και η λιτότητα μια απόδειξις της αλήθειας των υπερφυσικών γεγονότων. Αν όσα περιγράφουν οι Ευαγγελιστές για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού δεν ήσαν αδιάψευστα γεγονότα, άλλ' ήσαν αποκυήματα της φαντασίας, θα προσπαθούσαν να τα στολίσουν με εντυπωσιακές περιγραφές, με χτυπητά επίθετα και με λογοτεχνικά περιδέραια.

Τα γεγονότα της Γραφής είναι πραγματικότητες. Γι' αυτό με λιτότητα ύφους παριστάνεται η φυσικότητα τους.

Λίγες λέξεις: «Και εβαπτίσθη υπό Ιωάννου εις τον Ιορδάνην» (Μάρκ. α' 9). Η λιτότητα και η συντομία της περιγραφής δεν φανερώνει μόνο την αλήθεια των γεγονότων. Φανερώνει και τη λάμψι. Ακούσατε ποτέ να διαφημίζεται η ανατολή του ήλιου ή η λάμψις του; Ο ήλιος δεν χρειάζεται διαφήμισι. Αρκούν τρεις λέξεις: «Ανέτειλε ο ήλιος». «Ο ήλιος λάμπει»!

Η λάμψις του είναι το πιο διαφημιστικό κήρυγμα του. Όταν λάμπουν τα έργα, τί έχουν να προσθέσουν τα πλουμιστά λόγια; Το ίδιο και στον Ιορδάνη. Λάμπει το πιο υπέροχο γεγονός. Είναι το έργο της Θεοφανείας.

Κάθε μια απ' τις λέξεις του Ευαγγελικού κειμένου είναι και μια παράστασις στο Θεοφανικό σκηνικό. Μια παρουσίασις στο υπέροχο σκηνικό: «Και ευθέως αναβαίνων από του ύδατος είδε σχιζομένους τους ουρανούς και το Πνεύμα ως περιστεράν καταβαίνον επ' αυτόν» (Μάρκ. α' 10).

•           «Ευθέως». Παριστάνεται η αναμαρτησία του Ιησού.

•           «Σχιζομένους τους ουρανούς». Άνοιξαν τα ουράνια. Αποκαλυπτικό το υπερθέαμα. Μοναδικό σε μεγαλείο!

•           «Και το Πνεύμα ως περιστεράν». Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στη μορφή του αθώου πτηνού.

Βάπτισις - αποκάλυψις

•           Αν διαθέτουμε μόνο σωματικά μάτια, θα παρακολουθήσουμε απλή βάπτισι. Ένας ανάμεσα στους τόσους, πού προσέρχονταν στον Ιορδάνη, βαφτίστηκε απ' τον Ιωάννη.

•           Αν όμως διαθέτουμε πνευματική όρασι, αν η ψυχή μας βλέπη πέρα απ' τα αισθητά, τότε θα διαπιστώσουμε, ότι ή βάπτισις του Ιησού κρύβει μυστήριο πολύμορφο και πολυδιάστατο.

•           Είναι βάπτισις - ταπείνωσις.

•           Ο Ιησούς Χριστός είναι ό Θεός. Όπως ντύθηκε το ένδυμα της ανθρωπινής φύσεως, έτσι εκδύθηκε τα σωματικά Του ρούχα και βαφτίστηκε. Είναι «ο εν Ιορδάνη υπό Ιωάννου βαπτισθήναι καταδεξάμενος».

•           Εκείνος, πού δέχτηκε να γεννηθή από άνθρωπο, την Παρθένο Μαρία, ο ίδιος δέχτηκε να βαπτισθή από άνθρωπο, τον παρθένο Ιωάννη.

•           Η βάπτισις είναι μια ακόμα υπαγωγή του Ιησού στις συνθήκες της ανθρωπινής καταστάσεως. Το Θείο ντύνεται τις ανθρώπινες συνθήκες, για να ντυθή το ανθρώπινο τις θεϊκές.

•           Είναι βάπτισις - φανέρωσις.

Θεοφάνεια ονομάζεται το γεγονός, διότι φανερώνεται ο Θεός.

•           Εκείνος, πού οι άνθρωποι αιώνες πριν δεν μπόρεσαν ν' ανακαλύψουν, αυτός τώρα αποκαλύπτεται μόνος Του στον Ιορδάνη. Πρόκειται για τον αληθινό, τον Τριαδικό Θεό. «Η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις».

•           Ακούμε τη φωνή του Θεού Πατέρα.

•           Βλέπουμε το Πνεύμα το Άγιον «εν είδει περιστεράς».

•           Προσεγγίζουμε τον Υιό, το σαρκωμένο Λόγο του Θεού.

•           Είναι βάπτισις - αυθεντία.

Πρόκειται για μια απόλυτη, αξεπέραστη αυθεντία. Θεϊκή αυθεντία. Οι λεγόμενες ανθρώπινες αυθεντίες, η μια μετά την άλλη, ξεπερνιώνται. Η αυθεντία του Ιορδανού παραμένει και θα παραμένη.

•           Οι αρχαίοι βασιλείς είχαν σαν αυθεντικό σημάδι, σαν σημάδι γνησιότητας και αναγνωρίσεως, το χρίσμα. Χρίονταν στο κεφάλι από κάποιον προφήτη του Θεού με έλαιο.

Και γίνονται «χριστοί».

Ο Ιησούς είναι ο Βασιλεύς του ουρανού, ο Βασιλεύς των αιώνων. Κανένας δεν κατώρθωσε την Εκθρόνισί Του μέσ' στους είκοσι αιώνες. Κι είναι αιώνιος και απόλυτος Βασιλεύς, γιατί πάνω στο κεφάλι Του έχει το χρίσμα του ουρανού. Ο προφήτης Ησαΐας παρουσιάζει το Μεσσία ως Χριστόν Κυρίου να λέη για το χρίσμα Του: «Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ, ου είνεκεν έχρισε με» (Ήσ. ξα' 1).

Στη βάπτισί Του βλέπουμε ακριβώς το επίσημο χρίσμα του Ουρανού πάνω στον Ιησού.

Πνεύμα Άγιον και Θεός Πατέρας αναγνωρίζουν, κατά τρόπο αυθεντικό, τη θεία υιότητα, τη θεία ουσία, τη θεία αποστολή του Ιησού.

Η ταυτότητα Του

Όλοι έχουμε πάνω μας και μέσα μας δυο ταυτότητες.

•           Η μια είναι η προσωπική μας ταυτότητα.

•           Η άλλη η ταυτότητα του Ιησού Χριστού. Είμαστε ο καθένας με το ατομικό του όνομα, άλλ' είμαστε και χριστιανοί ορθόδοξοι.

Το δεύτερο σημαίνει ότι γνωρίζουμε τα στοιχεία της ταυτότητας του Ιησού και έχουμε ταυτότητα μαζί Του. Γνωρίζουμε, δηλαδή, τί ακριβώς είναι ο Ιησούς Χριστός. Αγωνιζόμαστε να μιμηθούμε το Χριστό, να γίνουμε αντίγραφα της ζωής Του.

•           Τα στοιχεία της δικής μας ταυτότητας τα γνωρίζουμε.

Κάποτε πλαστογραφούμε τα στοιχεία της ταυτότητας του Ιησού. Είμαστε πλαστογράφοι του Ιησού, όταν δεν γνωρίζουμε και δεν αναγνωρίζουμε τα αληθινά στοιχεία της θεανδρικής Του παρουσίας.

•           Για το τί είναι ο Χριστός δεν θ' ακούσουμε ασφαλώς το χυδαίο τύπο, πού ανοίγει το στόμα του και βλαστημάει βρωμερά τον Ιησού Χριστό. Δεν θα ρωτήσουμε τον εξυπνάκια, πού ειρωνεύεται και «σπάει πλάκα» με το όνομα του Ιησού. Δεν θα καταφύγουμε στους ψευτολογοτέχνες και ψευτοϊστορικούς, πού γράφοντας για τον Ιησού, έχουν μοναδική πηγή πληροφοριών τη νοσηρή και διεστραμμένη φαντασία τους.

•           Διψώντας να μάθουμε την αλήθεια για τον Ιησού, ανατρέχουμε στην πηγή. Θα ρουφήξουμε το γάργαρο νερό, πού έρχεται απ' ευθείας απ' την Πηγή. Και η Πηγή είναι ο ουράνιος Πατέρας.

Στον Ιορδάνη ακούγεται η φωνή του Πατέρα. «Και φωνή εγένετο εκ των ουρανών Συ ει ο Υιός μου αγαπητός, εν σοι ευδόκησα» (Μάρκ. α' 11). Πρόκειται για την ιστορική διακήρυξι του Ουρανού.

Τα τρία στοιχεία

Η βεβαίωσις του Ουρανού δίνει τρία στοιχεία της ταυτότητας του Ιησού.

•           «Οντάς έστιν ο Υιός μου».

Είναι ο Υιός μου, λέει ο Θεός Πατέρας. Ο Χριστός νομιζόταν υιός σαν όλους τους υιούς. Στα μάτια των ανθρώπων, φαινόταν άνθρωπος. Στα χαρτιά των Ιουδαίων, νομικά, «ενομίζετο» υιός του Ιωσήφ.

Τόσα χρόνια, πλήν ελαχίστων περιπτώσεων, περιέκρυβε τον εαυτό Του και την εξουσιαστική Του δύναμι. Και όμως ήταν ο αναμενόμενος Μεσσίας και Λυτρωτής του κόσμου. Ήταν το μοναδικό πρόσωπο της Ιστορίας. Ήταν ο Θεάνθρωπος Κύριος.

Το έργο της θείας αποκαλύψεως και του λυτρωτικού Πάθους πλησιάζει. Για να μην αμφιβάλλουν οι άνθρωποι, έχουν ανάγκη κάποιας αυθεντικής σφραγίδας για τη θεία αποστολή του Ιησού. Και η σφραγίδα δίνεται. Ο Θεός Πατέρας Τον ομολογεί: «Συ ει ο Υιός μου».

Είσαι δικός μου Υιός. Δεν είσαι παιδί της γης.

•           «Ο Υιός μου ο αγαπητός».

Το «αγαπητός» φανερώνει τη σχέσι του Πατέρα και του Υιού. Είναι σχέσις αγαπητική. Η απόλυτη αγάπη βρίσκεται μόνο ανάμεσα στα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος.

Αγάπη σημαίνει ενότητα. Και ο Πατέρας με τον Υιό έχουν απόλυτη ενότητα. Στη διακήρυξι του Πατέρα ήρθε να προστεθή αργότερα και η διακήρυξις του Υιού: «Εγώ και ο Πατήρ εν έσμεν» (Ίωάν. ι' 30).

•           «Αγαπητός»!

Φανερώνει την ασύλληπτη θυσία, πού έκανε ο Θεός για μας. Τον αγαπητό Υιό Του, το μονογενή Του, το μονάκριβο παιδί Του, το πρόσφερε για τη δική μας σωτηρία.

Το να έχης χίλια ωραία, πολύτιμα και σπουδαία πράγματα, και απ' αυτά να δίνης το ένα, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Το να έχης ένα και μοναδικό, και να το δίνης, αυτό έχει άπειρη αξία. Φανερώνει ανείπωτη αγάπη.

Ο Θεός ένα Υιό είχε, και Τον έδωσε. Γι' αυτό έχει άπειρες διαστάσεις εκείνο το «όντως» (τόσο πολύ), πού χρησιμοποιεί ο Χριστός μιλώντας για την αγάπη του Θεού: «Ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πάς ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, άλλ' έχη ζωήν αιώνιον» (Ίωάν. γ' 16). 

•           «Αγαπητός»!

Καθρεπτίζει την αγάπη του Θεού. Ο Ιησούς είναι «ο υιός της αγάπης του Πατρός» (Κολοσ. α' 13).

Υποδεικνύει και τις δικές μας σχέσεις με το Χριστό. Ο Ιησούς είναι ό Αγαπητός των αγαπητών! Η πρώτη μας αγάπη. Βρίσκεται στο κέντρο της καρδιάς μας. Τον αγαπάμε, γιατί αυτός πρώτος μας αγάπησε (Α' Ίωάν. δ' 19).

Όποιος δεν αγαπάει το Χριστό, στερείται ευαισθησίας, όπως εκείνος πού δεν αρέσκεται στην ευωδιά των λουλουδιών.

•           «Εν σοι ευδόκησα».

Ο Χριστός είναι η ευδοκία του Πατέρα. Οι άνθρωποι, και οι μεγαλύτεροι άγιοι, κάποτε δυσαρεστούν το Θεό. Ο μόνος, πού ευχαρίστησε απόλυτα, πού ευαρέστησε σε όλα το Θεό Πατέρα, είναι ο σαρκωμένος Υιός και Λόγος Του. Αναπαύεται απόλυτα ο Πατέρας στον Υιό. Άλλα και απόλυτη είναι η ευδοκία Του, η αγάπη Του, η αγαθή Του διάθεσις για τον Υιό. Πλήρης η αποδοχή της θυσίας του Υιού.

Μοναδική φωνή

«Συ ει ο Υιός μου ο αγαπητός...».

•           Εισβολή της φωνής του Θεού στον κόσμο.

Η εισβολή της υπερκοσμιότητας στην εγκοσμιότητα.

•           Η τραγωδία του ανθρώπου ξεκίνησε με την εισβολή της φωνής του Διαβόλου μέσα στον παράδεισο. Σ' εκείνον τον ευλογημένο χώρο ακούστηκε η φωνή της διαστρεβλώσεως της αλήθειας του Θεού. Παραπλάνησε οικτρά τον άνθρωπο.

Η σωτηρία του ανθρώπου αρχίζει με την εισβολή της φωνής του Θεού μέσ' στην κόλασι του παρόντος κόσμου.

•           Η πρώτη φωνή παρενέβαλε τόσα παράσιτα, ώστε ο άνθρωπος δεν ήταν πια ικανός να συλλαμβάνη τους ήχους του ουρανού.

•           Η δεύτερη φωνή διαλύει τα παράσιτα και επανασυνδέει το αυτί του ανθρώπου με το στόμα του Θεού. Αρκεί ο άνθρωπος να έχη «ώτα ακούειν» (Λουκ. η' 8).

•           Η πρώτη ήταν παραπλανητική.

•           Η δεύτερη είναι οδηγητική.

•           Με την πρώτη φωνή σερβιρίστηκε στον άνθρωπο το δηλητήριο της αμαρτίας και του θανάτου.

•           Με τη δεύτερη συστήθηκε η σωτηρία και η αιώνια ζωή.

Η φωνή του Θεού Πατέρα στο Θεοφανικό γεγονός του Ιορδανού είναι η σημαντικότερη, πού ακούστηκε ποτέ. Οι περισσότερες φωνές είναι φωνές πλανεύτρας σειρήνας, σατανικές, δημαγωγικές, ξεμυαλίστρες.

Η φωνή των Θεοφανείων είναι ο ήχος, ο κρότος, η καμπάνα, η σάλπιγγα, το μήνυμα, η διακήρυξις του Ουρανού.

Πέρασαν δυο χιλιάδες χρόνια και δεν σκεπάστηκε, δεν ξεχάστηκε, δεν έσβησε. Αν φωνάξη κάποιος από ψηλό βουνό, θ' ακουστή ο αντίλαλος της φωνής του απ' τις απέναντι πλαγιές, μια, το πολύ δυο ή τρεις φορές.

Φώναξε κάποτε ο Θεός απ' την υψηλότερη κορυφή, απ' την κορυφή του ουρανού. Κι ο αντίλαλος της φωνής Του ακούγεται και θα ακούγεται για πάντα.

•           Η ιστορία είκοσι αιώνων είναι ο αντίλαλος της φωνής του Θεού.

•           Η ιστορία βεβαιώνει την αλήθεια της διακηρύξεως του Ιορδανού, ότι ο Χριστός είναι ο Υιός του Θεού.

•           Η ζωή του Ιησού είναι ο αντίλαλος της βεβαιώσεως του Πατέρα.

Ο κόσμος κι οι φωνές του παρέρχονται. Ο Ιησούς μένει.

•           Είναι το φως, πού φωτίζει όλο τον κόσμο.

•           Είναι ο αγιασμός, πού αγιάζει τα σύμπαντα.

Ας φωτιστούμε και ας αγιαστούμε με τη χάρι Του.

                                              π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.