ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015

                           

                                                        ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015

     Αγαπητοί φίλοι αναγνώστες της Ιστοσελίδας xaireenkyrio  θα ήθελα έπ’ ευκαιρία των Αγίων Εορτών να γράψω λίγες σκέψεις για τα Χριστούγεννα, όπως λέγει και ο ιερός Χρυσόστομος, την εορτή αυτή την ονομάζει, «μητρόπολιν πασών των εορτών» και μας πληροφορεί περί το 386 ότι, «ούπω δέκατόν έστιν έτος, έξ ού δήλη και γνώριμος ημίν αύτη η ημέρα (της εορτής) γεγένηται»     

     Η κατά σάρκα Γέννησις του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, την οποίαν οι Χριστιανοί εορτάζουμε την 25^ην Δεκεμβρίου, εννέα ακριβώς μήνες μετά την εορτή του

Ευαγγελισμού, είναι γεγονός ιστορικό, γεγονός και συμβάν μοναδικό εις την ιστορία του κόσμου άνευ προηγουμένου και άνευ επομένου, γεγονός που είναι το κλειδί που ανοίγει και κλείνει την ιστορία του κόσμου και δίνει την μόνη ορθή ερμηνεία της προ Χριστού και της μετά Χριστόν ιστορίας. Και το γεγονός αυτό έλαβε χώρα επί της βασιλείας του Αυγούστου Καίσαρος των Ρωμαίων, και μάλιστα κατά την εποχή που  «εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην»

     Χιλιάδες χρόνια είχαν περάσει από τότε που είχε δοθή επίσημα από τον ίδιο τον Θεό η χαρμόσυνη επαγγελία και είχε ανάψει την ελπίδα η πρώτη προφητεία. Κάθε μία από αυτές ξανάναβε την ελπίδα, την μεγάλωνε, την φούντωνε την έκανε ζωντανή προσδοκία. Αλλά δεν φαίνονταν η επαγγελία να παίρνει σάρκα και οστά, να λαμβάνουν τέλος οι προφητείες και η θεία υπόσχεσις να πραγματοποιήται.

     Όπότε μια ιερά και αγία νύκτα τότε ακριβώς που «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, εξαπέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον» και εκείνος, ο μονογενής Υιός του Θεού και Πατρός «έκλινεν ουρανούς και κατέβη»

     Κατά την μεγάλη λοιπόν εορτή μας ας στρέψουμε το νου μας και την καρδιά μας εις την ενανθρώπηση και σάρκωσι του Θεού—Λόγου και της συνθήκες υπό της οποίες γεννήθηκε ο Κύριος της δόξης.

     1^ον  Τ ο ν   Υ ι ο ν   τ ο ν   ε ξ α π έ σ τ  ε ι λ ε ν  ο   Π α τ ή ρ   

Ο Θεός – Πατήρ είναι η άπειρος αγάπη, αφού «ο Θεός αγάπη εστί» Είδε τον άνθρωπο αμαρτωλό ο ουράνιος και φιλάνθρωπος Πατήρ, τον είδε ένοχο, τον είδε κατάδικο συρόμενο από τα ψυχοφθόρα πάθη του εις τον κατήφορο της αμαρτίας και στην άβυσσο των κακό του. Τον είδε δεσμώτη του θανάτου και κατάδικο του άδου.

Ποίον; Εκείνον, τον οποίον εκείνος δημιούργησε ως έξοχο πλάσμα και λαμπρό δημιούργημα του. Είδε εις την εξαχρείωση και τη φθορά πεσμένη την δική του εικόνα. Είδε τον παράδεισό του κλεισμένο εξ αιτίας της  παραβάσεως του ανθρώπου. Είδε τον σατανά, τον άσπονδο εχθρό του, κύριον και φοβερό εξουσιαστή του ανθρώπου. Είς αυτή τη φοβερά, τη δεινή κατάσταση είδε τον άνθρωπο ο Θεός ο Παντοκράτωρ και τον σπλαχνίστηκε, τον πόνεσε, τον συμπάθεσε όσο έπρεπε και αποφάσισε να τον σώση, να τον απολυτρώση από την τυραννία των παθών του, να τον αρπάξη από τα νύχια του εχθρού διαβόλου, καί να τον σώση στης δικές του πολυεύσπλαχνες αγκάλες. Και απέστειλε λοιπόν, τον Υιόν του σωτήρα και λυτρωτήν του. Δεν τον εβίασε κανείς το Θεό εις την σωτήριο αυτή αποστολή. Κανείς δεν παρακάλεσε προς αυτό τον Πατέρα. Μόνος του εκείνος το ηθέλησε. Μόνος του εκείνος το αποφάσησε. Μόνος του εκείνος το ενήργησε και μόνος του κινούμενος, απέστειλε εις τον κόσμον τον Υιόν του.

……ος τον κόσμο σου ούτως ηγάπησας ώστε τον Υιόν σου τον μονογενή δούνε, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται, άλλ έχει ζωήν αιώνιον…..θα μας πη ο ιερός Χρυσόστομος.    

     Δεν υπήρχε και άλλος τρόπος, άλλο μέσον, άλλο πρόσωπο σωτηρίας για τον άνθρωπο; Αν υπήρχε; Τι είναι άγνωστο; Τι και αδύνατο εις την σοφίαν και τη δύναμη του Πανσόφου και Παντοδυνάμου Θεού; Τα πάντα και γνωστά είναι και τα πάντα δυνατά. Άλλά εδώ εσκέφθη και αποφάσισε και ενήργησε η αγάπη του Θεού, η άπειρος αγάπη. Αυτή αποφάσισε, αυτή ενήργησε, αυτή επρόσταξε. Και επρόσταξε όχι Άγγελος, όχι Αρχάγγελος, όχι  Προφήτης όχι Άγιος. Η αγάπη του Θεού επρόσταξε  ο Υιός να σώση τον πεσόντα άνθρωπο. Έκείνος που δημιούργησε αθώο και άκακο και ευδαίμονα τον άνθρωπο, εκείνος να αναδημιουργήση τον αμαρτωλό και εμπαθή και δυστυχή άνθρωπο.  Αυτός που με χέρια του τον έπλασε «χούν λαβών από της γής» αυτός τώρα να απλώση τα χέρια του επί του σταυρού, να πάθη, να σταυρωθή, να χύση το αίμα του το πανάγιο και με το αίμα της θυσίας του τώρα να αναμορφώση τον άνθρωπο, να τον επαναφέρει εις την αρχαίαν δόξαν και εύκλειαν, να τον ανεβάση από τη γή, από το σκοτεινό άδη εις τον πάμφωτον ουρανό.

    2^ον  «Ο Λ ό γ ο ς  σ ά ρ ξ  ε γ έ ν ε τ ο»

Ό Απόστολος μα είπε.  «Γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον» Γεννήθηκε από γυναίκα, την Παναγία Παρθένο, την Αειπάρθενο Κόρη. Και γεννήθηκε υπό της πλέον ταπεινές συνθήκες του ανθρωπίνου βίου, πτωχός, έρημος, άσημος, άγνωστος εν μέσω αγνώστων, εις το σπήλαιον της βιθλεέμ και την φάτνη των αλόγων. Και έδειχνε μεν ο Αστήρ των Μάγων και η παρουσία του Αγγέλου και οι ψαλμωδίες της ουρανίου στρατιάς με το «δόξα εν υψίστοις Θεό» την θείαν καταγωγή του γεννηθέντος και την παρουσία του Ουρανίου κόσμου κατά την γέννησί του.

Αλλά το Σπήλαιο και η Φάτνη, τα σπάργανα και τα ράκη, οι Ποιμένες και οι Μάγοι, το γάλα της μητρός, τα δώρα των Μάγων, η προσαγωγή εις τον ναόν και του Συμεών οι προφητείες, οι Φαρισαίοι και ο αιμοσταγής Ηρώδης, η σφαγή των νηπίων και η φυγή εις την Αίγυπτο, παρουσιάζουν και τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά του Υιού του Θεού και Υιού του ανθρώπου. Αυτά προδιέγραφαν την σκληρή και οδυνηρή ζωή που θα περνούσε στη γή, και την αιματηρή θυσία εις την οποία θα υπέβαλλε τον εαυτόν του, το σκληρό θάνατο που θα κατάληγε. Μυστήριο μέγα και ακατάληπτο. Θαύμα θαυμάτων ανερμήνευτο. Ποίος νούς να το συλλάβη; Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να σώση τον άνθρωπο. Ο Θεός εν Φάτνη ανακλίνεται. Ο Θεός γαλακτοτροφείται. Ο Θεός πεινά και διψά και πάσχει και υποφέρει και σταυρώνεται και πεθαίνει. Ποία γλώσσα να το ερμηνεύση;  Το Μυστήριο κατανοείται μόνο με τη πίστη.

     Λοιπόν με αυτή την θερμή και ακλόνητο και ολόψυχο εις τον ενανθρωπήσαντα Σωτήρα μας  με πίστη ας ατενίσουμε, και ας προσκυνήσουμε και ας δοξάσουμε το Μυστήριο. Ας προσκυνήσουμε και ας δοξάσουμε τον Πατέρα Θεό μας, διότι μας αγάπησε και  μας έστειλε τον Υιόν του. Ας προσκυνήσουμε δοξάζοντες τον Σωτήρα Χριστό μας, διότι έκλεινε ουρανούς και κατέβη εις την γήν και από το σπήλαιο και τη φάτνη προχώρησε εις το Γολγοθά και το Σταυρό για τη σωτηρία μας. Ας δοξάσουμε και το Πανάγιο Πνεύμα, το οποίο ενήργησε εις την αγία Παρθένο, ώστε από αυτήν την πάναγνο Κόρη να γεννηθή κατά τρόπο θαυμαστό και μυστηριώδη ο θείος Λυτρωτής μας. Ας δοξάσουμε και την Παναγία Παρθένο που στάθηκε η άξια Μητέρα να μας γεννήση τον Σωτήρα και Κύριό μας.

     Πρίν τελειώσω της ταπεινές μου αυτές σκέψεις, θα ήθελα να απευθύνω μερικές αιτήσεις προς το θείο βρέφος.

Χριστέ που γεννήθηκες πτωχό παιδί μέσα στην κρύα φάτνη, άπλωσε τα χέρια Σου και σκόρπισε.

-----Στη γή την ευλογία σου.

-----Στην ανθρωπότητα την ειρήνη σου.

-----Στους αμαρτωλού το έλεός σου.

-----Στους πονεμένους την παρηγορία σου.

-----Στους πτωχούς την προστασία σου

-----Στους αιχμαλώτους την λύτρωσίν σου.

-----Στους απελπισμένους την ελπίδα σου.

-----Στους απίστους την πίστιν σου.

-----Στους διώκτας Σου τη μετάνοια.

-----Στους πιστούς Σου την αγάπη Σου.

-----Στους εκλεκτούς Σου την ταπείνωσή Σου.

-----Εις όλους μας την θεία μακροθυμία Σου.

Ναι Κύριε και Θεέ μας, τώρα με τη γέννησή Σου κάνε στον καθένα μας αυτή τη χάρη, για να μπορούμε να στεκώμεθα σαν Χριστιανοί και να δοξάζουμε σαν άνθρωποι  ιδικοί Σου,   αμήν. 

                                                     π.Α.Σ.Ε.Ι.Π.