Η ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ

Μη ξεχάσουμε επ΄ ουδενί και φέτος, από του Αγίου Δημητρίου και μετά, να υψώσουμε την Ελληνική Σημαία στο μπαλκόνι του σπιτιού μας, όχι κρεμασμένη σα πλυμένο ρούχο για στέγνωμα, αλλά σε ιστό

(κοντάρι) και με Σταυρό στην κορυφή. Δεν είναι απλό καθήκον ενός πατριώτη αυτό, αλλά ένα Σύμβολο, το Σύμβολο, της Πατρίδας μας.

Όλα παίζουν ρόλο και έχουν το σκοπό τους. Το κοντάρι συμβολίζει τη ραχοκοκαλιά της Ελλάδος από τον Έβρο μέχρι την Κύπρο. Ο Σταυρός είναι Σύμβολο Νίκης και Θυσίας.

Οι γαλάζιες και άσπρες λουρίδες είναι το Σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» (ισάριθμη αντιστοίχιση). Το γαλάζιο χρώμα είναι ο ουρανός, αλλά και η δόξα.

Το γαλάζιο, ας σημειωθεί, είναι το χρώμα της δόξας και στην Αγιογραφία μας.

Το λευκό είναι το χρώμα της αθωότητας, καθαρότητας και αγνότητας και στην εθνική διάσταση συμβολίζει την καθαρότητα των ιδανικών μας. Συμβολίζει επίσης και τα κύματα με τους αφρούς της θάλασσάς μας.

Το πανί είναι η Πατρίδα, η ιστορία. Οι χρυσές φούντες είναι οι ψυχές των θυσιασθέντων υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, των ηρώων της Πατρίδος και των Μαρτύρων της Πίστεως.

Ο Σταυρός μέσα στο πανί είναι η ορθόδοξη Πίστη που κατέχει καίρια θέση στη διαχρονική Πατρίδα μας.

Επιτρέπεται λοιπόν να ξεχάσουμε και να αμελήσουμε να αναρτήσουμε τη Σημαία μας στην Εθνική μας Επέτειο; Ένα τέτοιο Σύμβολο με τόση Ιστορία και με τέτοια Πατρίδα;

Η πρώτη Σημαία βγήκε από τις φουστανέλες των πολεμιστών, τα φορέματα των Ελληνίδων και τα ζωστικά των Παπάδων αγωνιστών. Μπήκε στα πλοία και τα μετερίζια των Αγώνων μας.

Ορκιστήκαμε, στεφανωθήκαμε, πολεμήσαμε, ματώσαμε και σαβανωθήκαμε με τη Σημαία μας.

Κυματίζει στις θάλασσές μας, στα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία και τις Ιεραποστολές μας, στους Ναούς και τα ξωκλήσια μας, στα βράχια και τις πεδιάδες μας και φρουρεί τα σύνορά μας.

Κρίμα δεν είναι να λείπει από τους Εξώστες μας;

Λοιπόν, ας προμηθευτούμε όλοι την Ελληνική Σημαία μας.

Μακάρι νάχαμε τη διάθεση να την αναρτούσαμε για πάντα χωρίς υποστολή στα σπίτια μας. Τουλάχιστον ας το κάνουμε αυτό στην καρδιά μας και οπωσδήποτε στις μεγάλες γιορτές εκεί που μένουμε. Δεν είναι πατριωτικό μας καθήκον, 

 αλλά και εποπτική διδασκαλία για τις νεότερες γενιές. Ας βάλουμε μάλιστα και τα παιδιά μας να την κρεμούν και υψώνουν, για να μαθαίνουν και να συγκινούνται.

Μετά δε το τέλος του Σημαιοστολισμού καθαρή και διπλωμένη να την τοποθετούμε δίπλα στο Εικονοστάσι του σπιτιού μας, γιατί «αυτό το γαλανό πανί και τ’ άσπρο» είναι η Μαρτυρική, η Πληγωμένη, η Δοξασμένη Σημαία μας.

Η Σημαία του Σταυρού και της Ελλάδας.