ΚΑΥΣΗ ΝΕΚΡΩΝ.......

Μετά την ταφή και την καύση των νεκρών, η «υδρόλυση» και η «ψυκτοεξάχνωση»

 Ο ιδρυτής της Resomation Σάντι Σάλιβαν (A) και ο μηχανικός της εταιρείας Κρεγκ Σινκλέρ ποζάρουν μπροστά στο σύστημα υδρόλυσης (Πηγή: Resomation)

Μπορεί να ακούγεται μακάβριο, είναι όμως φιλικό στο περιβάλλον αλλά και πιο οικονομικό: Επτά αμερικανικές πολιτείες έχουν ήδη εγκρίνει την «υδρόλυση νεκρών», στην οποία η σορός διαλύεται μέσα σε μια δεξαμενή καυστικής ποτάσας. Στο μεταξύ, μια Ελβετίδα βιολόγος περιμένει να εγκριθεί η δική της πρόταση για την απότομη κατάψυξη, ξήρανση και κονιορτοποίηση των νεκρών.

Το πρώτο σύστημα υδρόλυσης, προϊόν της σκοτσέζικης εταιρείας Resomation Ltd., έχει ήδη εγκατασταθεί στο γραφείο τελετών Anderson-McQueen της Φλόριντα,αναφέρει το BBC.

Στη νέα διαδικασία σορός βυθίζεται σε μια δεξαμενή με διάλυμα υδροξειδίου του καλίου (καυστική ποτάσα) σε συνθήκες υψηλής πίεσης (10 ατμόσφαιρες) και θερμοκρασίας (180 βαθμοί Κελσίου).

Δυόμισι με τρεις ώρες αργότερα, το καυστικό κάλιο έχει διαλύσει όλους τους ιστούς εκτός από τα οστά και τα σφραγίσματα. Το υγρό που προκύπτει είναι στείρο και χύνεται απευθείας στην αποχέτευση, ενώ τα οστά θρυμματίζονται στο ίδιο μηχάνημα που κονιορτοποιεί τα οστά στην περίπτωση της καύσης,

Σύμφωνα με τoν ιδρυτή της Resomation Σάντι Σάλιβαν, η μέθοδος της υδρόλυσης είναι πιο φιλική στο περιβάλλον από ό,τι η καύση, καθώς μειώνει κατά το ένα τρίτο τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και καταναλώνει επτά φορές λιγότερη ενέργεια.

Επιπλέον, η υδρόλυση επιτρέπει το διαχωρισμό των οδοντιατρικών αμαλγαμάτων, δηλαδή των σφραγισμάτων, τα οποία περιέχουν τοξικό υδράργυρο. Σήμερα, οι εγκαταστάσεις καύσης των νεκρών στη Βρετανία εκτιμάται ότι ευθύνονται για το 17% των συνολικών εκπομπών υδραργύρου, επισημαίνει το βρετανικό πρακτορείο.

Η υδρόλυση, εξάλλου, ήδη χρησιμοποιείται στα πτώματα που έχουν δωρηθεί στην επιστήμη, καθώς και για τη διάλυση νεκρών ζώων από φάρμες.

Έχοντας ήδη λάβει το πράσινο φως σε επτά πολιτείες των ΗΠΑ, η Resomation ελπίζει τώρα να εξασφαλίσει άδεια για τη χρήση της τεχνολογίας και στην Ευρώπη.

Στο μεταξύ, η Ελβετίδα βιολόγος Σουζάν Βιγκ-Μάσαγκ περιμένει εδώ και μια δεκαετία να εγκριθεί η δική της μέθοδος της ψυκτοεξάχνωσης.

Το μηχάνημα που ανέπτυξε, κατοχυρωμένο με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, έχει μια είσοδο για το φέρετρο και μια έξοδο από την οποία βγαίνουν τα υπολείμματα της σορού, τα οποία μπορούν να ταφούν σε μικρό βάθος.

Μέσα στο μηχάνημα, η σορός καταψύχεται αρχικά με υγρό άζωτο στους -173 βαθμούς Κελσίου. Στη συνέχεια, η κατεψυγμένη σορός δονείται για να θρυμματιστεί και η παγωμένη σκόνη που προκύπτει εκτίθεται σε συνθήκες χαμηλής πίεσης για να ξηρανθεί (σε συνθήκες χαμηλής πίεσης, ο πάγος μετατρέπεται απευθείας σε υδρατμούς, ένα φαινόμενο που ονομάζεται εξάχνωση).

Η αποξηραμένη σκόνη περνά μέσα από φίλτρα που απομακρύνει τα σφραγίσματα και άλλα τεχνητά υλικά και καταλήγει σε ένα μικρό βιοδιασπώμενο φέρετρο, έτοιμο για ταφή.

Μέχρι στιγμής η μέθοδος έχει δοκιμαστεί μόνο σε χοίρους.

Η Βιγκ-Μάσαγκ περιμένει τώρα να εγκριθεί η μέθοδος από την ελβετική κυβέρνηση, προκειμένου να μπορέσει να ψυκτοεξαχνώσει τους νεκρούς γονείς της, οι οποίοι περιμένουν εδώ και καιρό στην κρυοσυντήρηση.

Ακτίνες